Στιγμιότυπο οθόνης από βίντεο του YouTube

Αυτή η δημοσίευση είναι μία συλλογή τριών άρθρων που γράφτηκαν από τους Madhura Charkraborty και Alankrita Anand, τα οποία αρχικά εμφανίστηκαν στο Video Volunteers, μια βραβευμένη διεθνής οργάνωση μέσων μαζικής ενημέρωσης με έδρα την Ινδία.

Η Ινδία έχει μια σκοτεινή ιστορία κρατικού ελέγχου του πληθυσμού που απευθύνεται στους φτωχούς και τους μη προνομιούχους. Από το 1975, το έτος της “Έκτακτης Ανάγκης”, όταν 6,2 εκατομμύρια άντρες στειρώθηκαν βίαια σε μια ευρέως επικριτή κίνηση, το βάρος της μείωσης της γονιμότητας βρίσκεται ξεκάθαρα στους ώμους των γυναικών. Η κοινότητα ανταποκριτών Video Volunteers αναφέρει τις αυξανόμενες περιπτώσεις στείρωσης φτωχών γυναικών σε κρατικά κέντρα υγείας χωρίς τη συγκατάθεσή τους.

Το 2013-14, 4 εκατομμύρια στειρώσεις πραγματοποιήθηκαν στην Ινδία, εκ των οποίων μόνο οι 100.000 πραγματοποιήθηκαν σε άνδρες. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η Ινδία δαπανά το 85% του συνολικού προϋπολογισμού για τον οικογενειακό προγραμματισμό στην στείρωση. Το 2014, 15 γυναίκες στην πολιτεία Τσατίσγκαρ έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας πρόχειρων στειρώσεων σε κυβερνητικούς καταυλισμούς.

In 2015-16, 82% of women who got sterilised did so at a govt-run centre. Of those who used contraceptive pills, more than half (54%) went to a pvt. facility. For family planning, govt. allots 85% funds to sterilisation, 13.5% to equipment, salaries, 1.5% to other methods

— IndiaSpend (@IndiaSpend) March 21, 2018

Το 2015-16, το 82% των γυναικών που στειρώθηκαν, το έπραξαν σε ένα κυβερνητικό κτίριο. Από όσες χρησιμοποίησαν αντισυλληπτικά χάπια, περισσότερες από τις μισές (54%) πήγαν σε ιδιωτική εγκατάσταση. Για οικογενειακό προγραμματισμό, η κυβέρνηση καταβάλλει το 85% για στείρωση, το 13,5% για εξοπλισμό και μισθούς και το 1,5% για άλλες μεθόδους.

Οι παραπάνω πληροφορίες παρουσιάζουν μια συνολική εικόνα του τρόπου, με τον οποίο η ινδική κυβέρνηση βλέπει και αντιμετωπίζει τις γυναίκες. Έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια από την διοργάνωση της Πλατφόρμας δράσης του Πεκίνου, που πραγματοποίησαν τα Ηνωμένα Έθνη για τις Γυναίκες, η οποία είδε μια παραδειγματική αλλαγή από τον “έλεγχο του πληθυσμού” σε μία συζήτηση που επικεντρώνεται γύρω από την “επιλογή” και την “αναπαραγωγική υγεία”, τίποτα δεν άλλαξε για τις γυναίκες στην Ινδία. Το 1991, η Deepa Dhanraj έφτιαξε το ντοκιμαντέρ της “Something Like A War“, βάζοντας μία κάμερα μέσα στα νοσοκομειακά δωμάτια, όπου οι γιατροί με αδιαφορία καυχιόνταν ότι εκτελούσαν εκατοντάδες επεμβάσεις στείρωσης κάθε μέρα και οι γυναίκες με μικρή αναισθησία κρατούνταν και φιμώνονταν για να τις εμποδίσουν να φωνάζουν, καθώς οι γιατροί τις στείρωναν.

Ωστόσο, ένα πράγμα έχει αλλάξει σίγουρα από τότε — τα προγράμματα για τον έλεγχο του πληθυσμού τώρα υπόκεινται στην “μητρική υγεία”, που μεταμφιέζεται ως “επιλογή” των γυναικών στην αναπαραγωγική υγεία ως μέρος του Janani Suraksha Yojana (σχέδιο της ινδικής κυβέρνησης για την μείωση των νεογνικών και μητρικών θανάτων). Οι αποδέκτες αυτών των προγραμμάτων εξακολουθούν να είναι φτωχές γυναίκες που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας σε χωριά και παραγκουπόλεις, πολλές από τις οποίες ανήκουν σε μειονοτικές κοινότητες όπως οι Ντάλιτ και εκείνες που δεν μπορούν να αντέξουν στην ιδιωτική υγειονομική περίθαλψη.

Η κοινοτική ανταποκρίτρια Usha Patel, των Video Volunteers, αναφέρει:

Στο παραπάνω βίντεο, συζητείται ότι ένα αμελητέο ποσοστό ανδρών, της τάξης του 0,3%, υποβάλλεται σε στείρωση ενώ ένα 36% των γυναικών υποβάλλεται στη διαδικασία. Οι λόγοι; Ο Nandu, 35 ετών, από το Ούταρ Πραντές, πιστεύει ότι οι άνδρες δεν πρέπει να υποβάλλονται σε στείρωση επειδή εκτελούν “σκληρά” καθήκοντα, ενώ οι γυναίκες εκτελούν “κανονικά” καθήκοντα. Η σύζυγός του, Manju, το υποστηρίζει.

Αυτό το βίντεο δείχνει την άθλια κατάσταση της ινδικής μητρικής υγειονομικής περίθαλψης, όπου 5 γυναίκες πεθαίνουν κάθε χρόνο κατά τον τοκετό.

Το 2015, ένας δημοσιογράφος ανέφερε σχετικά με την κατάσταση μίας αίθουσας τοκετών σε ένα από τα κορυφαία κρατικά νοσοκομεία στην Καλκούτα, μία μητρόπολη. Οι γιατροί και οι νοσηλευτές, μάλωναν και χτυπούσαν συστηματικά τις ετοιμόγεννες γυναίκες για να κάνουν θόρυβο. Το πρόβλημα στην στοχοποίηση των περιθωριοποιημένων γυναικών για όλα, από τις γεννήσεις στα ιδρύματα μέχρι την στείρωση και τις απρογραμμάτιστες λήψεις ελέγχου γεννήσεων Depo-Provera, είναι ότι μπορούν να συναχθούν πολλές ομοιότητες μεταξύ της στάσης της Ινδίας όσον αφορά τη μείωση της γονιμότητας και των προηγούμενων στρατοπέδων στείρωσης υπό τον Sanjay Gandhi. Πολλοί πιστεύουν ότι οι πολιτικές της Ινδίας εκθέτουν την τάση να ελέγχουν μόνο τον αριθμό των παιδιών που έχουν οι φτωχοί.

Υπάρχουν περιπτώσεις σοβαρής παραβίασης των δικαιωμάτων αναπαραγωγής των γυναικών. Στην Ινδία, η χρήση της ανδρικής αντισύλληψης εξακολούθησε να μειώνεται δραστικά κατά την τελευταία δεκαετία, καθώς η χρήση προφυλακτικού μειώθηκε κατά 52%. Παρόλα αυτά, η κυβέρνηση εφαρμόζει αντισύλληψη γυναικών σε πολιτικές όπως η Εθνική Αποστολή Υγείας και επί τόπου.

Ο κοινοτικός ανταποκριτής Bikash Barman, των Video Volunteers, αναφέρει ότι οι περισσότερες έγκυες γυναίκες στο χωριό Kalpani της περιφέρειας Cooch Behar της Βόρειας Βεγγάλης αποφεύγουν να πάνε στο νοσοκομείο, φοβούμενες τη βίαιη εισαγωγή ενδομήτριων συσκευών.

Στο βίντεο, μία από τις 30 γυναίκες που γέννησε στην τοπική υγειονομική μονάδα της κυβέρνησης και της εμφύτευσαν με βίαιο τρόπο, ενδομήτρια αντισυλληπτική συσκευή δήλωσε:

Όχι, δεν ήθελα να βάλω copper-T (ενδομήτριο πηνίο).

Η έρευνα δείχνει ότι η αυξημένη γυναικεία αυτονομία, για παράδειγμα, έχει καλύτερα αποτελέσματα για την αναζήτηση της υγείας μεταξύ των γυναικών. Η ενθάρρυνση της καθυστερημένης εγκυμοσύνης είναι πιο αποτελεσματική από την στείρωση για τη μείωση των ποσοστών γονιμότητας. Αλλά όλα αυτά συνεπάγονται την αλλαγή της πατριαρχικής στάσης απέναντι στις γυναίκες και τον τρόπο με τον οποίο τις βλέπουν οι κοινωνίες ως σύνολο. Η αλλαγή αυτής της στάσης στο σπίτι και στα ιδρύματα είναι ένα έργο μαμούθ που δεν μπορεί να τεκμηριωθεί με αριθμητικές θέσεις στόχου όπως οι μητρικοί θάνατοι. Και μέχρι να μπορέσουμε να επιτύχουμε αυτή την αλλαγή στη γλώσσα πολιτικής μας, οι γυναίκες θα συνεχίσουν να αντιμετωπίζονται όπως τα ινδικά χοιρίδια.