- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

Μορφωμένοι και εκπαιδευμένοι, γιατροί γεννημένοι στο εξωτερικό δεν μπορούν να εργαστούν στους ΗΠΑ

Κατηγορίες: Βόρεια Αμερική, Η.Π.Α., Μέσα των πολιτών, Μετανάστευση, Υγεία

Η Δρ. Michelle Bholat (αριστερά) με τον Δρ. Luis Zúñiga (μέση) και τον Δρ. Félix Argueta (δεξιά), οι οποίοι συμμετέχουν στο Διεθνές Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών του UCLA τον Ιούνιο του 2017. Ο Bholat είναι συνιδρυτής του προγράμματος. Οι γιατροί Zúñiga και Argueta, γεννημένοι στο εξωτερικό, αναμένεται να συνδυαστούν σε ένα πρόγραμμα ειδικότητας το 2019 και θα εργαστούν για λίγα χρόνια σε περιοχές που δεν καλύπτονται επαρκώς. Πηγή: Ευγενική προσφορά του UCLA Health

Αυτό το κείμενο του Joey Peters [1] αρχικά εμφανίστηκε στο PRI.org [2] στις 28 Μαρτίου 2018 και αναδημοσιεύθηκε εδώ ως μέρος μιας συνεργασίας μεταξύ PRI και Global Voices.

Η Consuelo López de Padilla ταιριάζει με το προφίλ ενός γιατρού με κορυφαία ιατρική εκπαίδευση.

Πέρασε 15 χρόνια στην πατρίδα της, τη Βενεζουέλα, σπουδάζοντας ιατρική και εργαζόμενη ως γιατρός. Το 2001, έφυγε από τους λόφους των Άνδεων της πατρίδας της για τις ψυχρές πλαγιές της νότιας Μινεσότα για να περάσει τρία χρόνια έρευνας σε μια από τις πιο διάσημες κλινικές του κόσμου, τη Mayo Clinic.

Αφού όμως έκανε και οικογένεια στις ΗΠΑ, δεν επέστρεψε στη Βενεζουέλα. Δεν μπόρεσε επίσης ποτέ να εργαστεί ως γιατρός.

Αν και ολοκλήρωσε την ειδικότητά της στη Βενεζουέλα πριν από χρόνια, η López de Padilla πρέπει να περάσει ξανά ειδικότητα στις ΗΠΑ, εάν επιθυμεί να ασκήσει την ιατρική εδώ. Για χρόνια, αγωνίζεται να μπει σε ένα άλλο πρόγραμμα.

“Μακάρι να μην έπρεπε να το κάνω, αλλά σε αυτό το σημείο, έτσι είναι το σύστημα”, είπε.

Υπάρχουν περισσότεροι από 65.000 μη πιστοποιημένοι ιατροί, που έχουν εκπαιδευτεί στο εξωτερικό, σε ολόκληρη τη χώρα, όπως η López de Padilla, που έχουν ιατρική εκπαίδευση και εμπειρία στις χώρες καταγωγής τους, αλλά δεν μπορούν να ασκήσουν το επάγγελμα στις ΗΠΑ, σύμφωνα με το Συνασπισμό της Μασαχουσέτης για την Υπεράσπιση Μεταναστών και Προσφύγων (MIRA) [3]. Εν τω μεταξύ, πολλές οργανώσεις αναμένουν ελλείψεις ιατρών τα επόμενα χρόνια. Μια μελέτη του 2017 από την Ένωση Αμερικανικών Ιατρικών Κολεγίων, για παράδειγμα, προβλέπει ένα έλλειμμα [4] 100.000 γιατρών σε ολόκληρη τη χώρα έως το 2030. Καθώς οι περιοχές που δεν καλύπτονται, συνεχίζουν να αναπτύσσονται, μερικά κράτη διαπιστώνουν ότι οι μη πιστοποιημένοι ιατροί, που έχουν εκπαιδευτεί στο εξωτερικό, είναι καθοριστικοί για την επίλυση του προβλήματος.

Προγράμματα στο Λος Άντζελες και στη Μινεσότα βοηθούν τους γιατρούς όπως η López de Padilla να ξεπεράσουν τα εμπόδια της εξάσκησης ιατρικής: από την επιτυχία στις εξετάσεις μέχρι την απόκτηση ειδικότητας. Σε αντάλλαγμα, οι συμμετέχοντες υπόσχονται να παρέχουν φροντίδα σε υποβαθμισμένες κοινότητες. Η Μασαχουσέτη και άλλες πολιτείες επιδιώκουν αυτά τα προγράμματα ως μοντέλα για να διευκολύνουν την πορεία διεθνώς καταρτισμένων γιατρών, ενώ ταυτόχρονα βοηθούν την έλλειψη ιατρών.

Ενώ εννέα στους δέκα φοιτητές ιατρικής που εκπαιδεύονται στις ΗΠΑ γίνονται αποδεκτοί σε ειδικότητα εδώ, μόνο οι μισοί από τους καταρτισμένους στο εξωτερικό πτυχιούχους ιατρικής, όπως η López de Padilla, τα καταφέρνουν, σύμφωνα με το Εθνικό Πρόγραμμα Αντιστοίχισης Ειδικοτήτων [5]. Ταυτόχρονα, ο αριθμός των θέσεων για ειδικότητα στις ΗΠΑ έχει αυξηθεί μόνο σταδιακά, από τότε που το Κογκρέσο έχει περιορίσει τα επίπεδα χρηματοδότησής τους πριν από περισσότερα από 20 χρόνια.

Οι εξειδικευμένοι γιατροί συχνά αντιμετωπίζουν τρία βασικά προβλήματα. Πρώτον, τα προγράμματα ειδικότητας συνήθως αναζητούν γιατρούς, που αποφοίτησαν από ιατρική σχολή τα τελευταία πέντε χρόνια. Δεύτερον, οι ειδικότητες στις ΗΠΑ θέλουν οι υποψήφιοι να έχουν τουλάχιστον ένα έτος κλινικής εμπειρίας εντός της χώρας ανεξάρτητα από το πόση κλινική εμπειρία μπορεί να έχει ο αιτών στο εξωτερικό. Τρίτον, πρέπει να μελετήσουν και να αποκτήσουν υψηλές βαθμολογίες σε πολλαπλές εξετάσεις Ιατρικής Πιστοποίησης στις ΗΠΑ.

Όλα αυτά τα βήματα υπάρχουν, επειδή κανένας διεθνής οργανισμός δεν πιστοποιεί ιατρικές σχολές απ’ όλο τον κόσμο.

“Η ποιότητα της ιατρικής εκπαίδευσης ποικίλλει από χώρα σε χώρα”, δήλωσε ο Joe Knickrehm, εκπρόσωπος της Ομοσπονδίας Κρατικών Ιατρικών Συμβουλίων.

Η López de Padilla, η οποία επί του παρόντος εργάζεται ως ερευνητική συνεργάτις στο εργαστήριο γονιδιοθεραπείας της μυοσκελετικής γονιδιακής κλινικής της Mayo, αναγνώρισε ότι οι απαιτήσεις αυτές υπάρχουν, επειδή οι πάροχοι υπηρεσιών υγείας στις ΗΠΑ μπορεί να έχουν ανησυχίες για το ποιους φέρνουν στο σύστημα. Αλλά επίσης διερωτάται ποιο είναι το όριο για το αν θα πρέπε να μαθαίνει τα ίδια πράγματα ξανά και ξανά.

“Το να κάνεις την ίδια εκπαίδευση, κατά τη γνώμη μου, είναι σπατάλη του χρόνου σου και όχι η κάλλιστη χρήση πόρων”, είπε.

Τα προγράμματα στην Καλιφόρνια και τη Μινεσότα προσπαθούν να βοηθήσουν τους γιατρούς, που έχουν γεννηθεί στο εξωτερικό, να περιηγηθούν στο σύστημα αυτό. Την τελευταία δεκαετία, το πρόγραμμα Διεθνών Πτυχιούχων Ιατρικής (IMG) του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Πανεπιστήμιο του Λος Άντζελες (UCLA) συνέβαλε στην αντιστοίχιση 117 γιατρών εκπαιδευμένων στο εξωτερικό σε προγράμματα ειδικοτήτων οικογενειακής ιατρικής.

Ο Patrick Dowling, ο οποίος συνίδρυσε το πρόγραμμα UCLA το 2007, δήλωσε ότι περίπου πέντε εκατομμύρια Καλιφορνέζοι δεν διαθέτουν επάρκεια αγγλικής γλώσσας και 15 εκατομμύρια Λατινοαμερικανοί ζουν στην πολιτεία. Η απαίτηση για περισσότερους ισπανόφωνους γιατρούς από καιρό είναι έντονη.

Ταυτόχρονα, ο Dowling και οι συνάδελφοί του γνωρίζουν γιατρούς, που έχουν γεννηθεί στο εξωτερικό, που είχαν προσόντα, αλλά είχαν αναγκαστεί να εργάζονται σε άλλες βιομηχανίες.

“Βρήκαμε μια μεγάλη ομάδα [από γιατρούς καταρτισμένους στο εξωτερικό], που εργάζονταν σε ανειδίκευτες εργασίες: κατασκευές μέχρι υπάλληλος στα McDonald's, καθαριστές και λάντζα, ό,τι θες”, δήλωσε ο Dowling.

Τα χρήματα του ιδρύματος υποστηρίζουν το πρόγραμμα IMG του UCLA. Είναι επιλεκτικό: ο Dowling εκτιμά ότι δέχεται περίπου 12 από τους συνολικά 100-150 αιτούντες ετησίως, εκ των οποίων όλοι πρέπει να είναι μόνιμοι κάτοικοι.

Όμως, ο Dowling είπε ότι η αποπληρωμή για τους συμμετέχοντες είναι η πρακτική εμπειρία στις κοινοτικές κλινικές και οι συστατικές επιστολές που μπορούν να κερδίσουν στο πρόγραμμα. Σε πολλές περιπτώσεις, οι γιατροί, που είναι εκπαιδευμένοι στο εξωτερικό, συνοδεύουν ασκούμενους ιατρούς για να κερδίσουν το ένα έτος κλινικής εμπειρίας που απαιτείται στις αιτήσεις ειδικότητας αντί να θεραπεύουν άμεσα τους ασθενείς. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι γιατροί που είναι εκπαιδευμένοι στο εξωτερικό περιορίζονται στην παρατήρηση, επειδή δεν έχουν άδεια να εργαστούν σε ασθενείς. Συγκριτικά, οι πτυχιούχοι των ΗΠΑ μπορούν να δουλεύουν με ασθενείς με το που βγαίνουν από τη σχολή και χρειάζονται απλά μια ειδικότητα για να εξασκούν το επάγγελμα ανεξάρτητα.

Το πρόγραμμα Διεθνών Πτυχιούχων Ιατρικής της Μινεσότα ξεκίνησε το 2015 και βοήθησε γιατρούς γεννημένους στο εξωτερικό να βρουν ιατρική κατάρτιση και να προετοιμαστούν για εξετάσεις. Το κρατικό πρόγραμμα χρηματοδότησε επίσης τέσσερις θέσεις ειδικότητας για γιατρούς καταρτισμένους στο εξωτερικό στις περιοχές Minneapolis και St. Paul.

Η Yende Anderson, συντονίστρια του προγράμματος, δήλωσε ότι ο αριθμός των θέσεων ειδικότητας θα αυξηθεί σε έξι αυτό το καλοκαίρι. Μετά την ειδικότητα, κάθε ιατρός θα πρέπει να περάσει πέντε χρόνια ασκούμενος σε μια από τις υποβαθμισμένες περιοχές, όπου υπάρχει έλλειψη γιατρού. Μέχρι σήμερα, κανένας δεν έχει ολοκληρώσει την ειδικότητά του.

Η López de Padilla, από την πλευρά της, έλαβε βοήθεια από το πρόγραμμα της Μινεσότα για να εγγραφεί σε τρεις κοινοτικές κλινικές. Αυτή τη στιγμή διαβάζει για εξετάσεις και είναι δίπλα σε γιατρό σε κοινοτική κλινική.

Αντιμέτωποι με τρομακτικά εμπόδια, κάποιοι γιατροί καταρτισμένοι στο εξωτερικό τα παρατάνε. Αυτό έκανε η Afsaneh Moradi μετά από σχεδόν μια δεκαετία προσπάθειας. Αρχικά, ήρθε στην περιοχή της Βοστώνης από το Ιράν το 2007 για να είναι με το σύζυγο και την οικογένειά της. Μέχρι τότε, είχε επτά χρόνια εμπειρίας μεταξύ ιατρικής σχολής και εργασίας ως γιατρός στην περιοχή Κομ 80 μίλια νοτιοδυτικά της Τεχεράνης.

Μετά τη μετακόμιση στη Βοστώνη, η Moradi είπε ότι πέρασε περίπου πέντε χρόνια σπουδών και εξετάσεων. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια, υπέβαλλε αιτήσεις σε εκατοντάδες ειδικότητες. Αρχικά, επικεντρώθηκε σε ειδικότητες γενικής ιατρικής, αλλά σύντομα επεκτάθηκε και σε άλλους τομείς όπως η ψυχιατρική.

“Έστειλα αιτήσεις κυριολεκτικά για τα πάντα σε όλους”, είπε η Moradi.

Συνόδευε επίσης όσους γιατρούς μπορούσε. Πέρασε μάλιστα έξι μήνες χρησιμοποιώντας συγκοινωνία τρεις ώρες την ημέρα ως το Worcester της Μασαχουσέτης για να εργαστεί ως εθελόντρια στο νοσοκομείο του Saint Vincent.

Σήμερα, δουλεύει σε τρεις δουλειές μερικής απασχόλησης: ως εκπαιδεύτρια για φοιτητές νοσηλευτικής, ιατρική ερευνήτρια στο Cambridge Health Alliance και κοινωνική λειτουργός στη δημόσια βιβλιοθήκη Somerville.

Εξαντλημένη και απογοητευμένη από τέσσερα χρόνια αιτήσεων για ειδικότητα, η Moradi εγκατέλειψε την προσπάθεια πέρυσι και δεν σκοπεύει να αρχίσει ξανά να προσπαθεί. Αποδίδει το μεγαλύτερο μέρος των απορρίψεων σε έναν μικρό αριθμό θέσεων ειδικοτήτων στις ΗΠΑ, που δεν συμβαδίζουν με τη ζήτηση των φοιτητών ιατρικής.

“Πόσες φορές θέλετε να απορριφθείτε;”, είπε. “Δεν βλέπω κανένα λόγο”.

Επίσης όμως είπε την ιστορία της και στον γερουσιαστή της Μασσαχουσέττης Jason Lewis, Δημοκρατικό [6] που εκπροσωπεί τη βόρεια περιοχή του Υπολοίπου Βοστώνης. Ο Lewis χρηματοδότησε ένα νομοσχέδιο [7] για τη δημιουργία κρατικής επιτροπής για τη μελέτη των φραγμών και των διόδων για γιατρούς εκπαιδευμένους στο εξωτερικό.

“Στη Μασαχουσέτη, παρόλο που διαθέτουμε ένα σύστημα υγειονομικής περίθαλψης παγκόσμιας κλάσης, εξακολουθούμε να έχουμε πολλά κενά, όπου έχουμε ασθενείς που δυσκολεύονται ή πρέπει να περιμένουν να δουν έναν γιατρό”, δήλωσε ο Lewis.

Η δημιουργία διόδων για μη εξουσιοδοτημένους γιατρούς, εκπαιδευμένους στο εξωτερικό, θα μπορούσε να διευκολύνει αυτά τα προβλήματα, είπε ο Lewis.

Μέχρι στιγμής, η Γερουσία ψήφισε μια έκδοση του νομοσχεδίου του Lewis. Εάν περάσει την όλη διαδικασία και υπογραφεί σε νόμο, η επιτροπή θα έχει ένα έτος για να υποβάλει συστάσεις για να παρουσιαστεί στον κρατικό νομοθέτη.

Αν και αυτή η διαδικασία θα απαιτούσε αναπόφευκτα χρόνο, η Διευθύντρια Νομοθετικών Υποθέσεων του Συνασπισμού MIRA, Amy Grunder, δήλωσε ότι μια παρόμοια επιτροπή δημιούργησε το πρόγραμμα IMG της Μινεσότα. Τόνισε ότι οι ενδιαφερόμενοι φορείς της βιομηχανίας, όπως οι κρατικές υπηρεσίες για την παροχή αδειών υγείας, θα θελήσουν να σταθμίσουν τις μελλοντικές αλλαγές.

“Θέλεις να συμπεριλάβεις τον κόσμο, που θα μπορούσε να έχει διαφορετική άποψη”, δήλωσε η Grunder, προσθέτοντας ότι τότε “θα διερευνούσαν μαζί πώς να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα”.

Η Morandi, από την πλευρά της, δήλωσε ότι ελπίζει ότι η πατρίδα της θα βρει τρόπους να μειώσει το βάρος των γιατρών που έχουν εκπαιδευτεί στο εξωτερικό, ακόμα κι αν δεν βγει αποτέλεσμα για τη δική της υπόθεση.

“Δεν χαμηλώνουμε τα πρότυπά μας. Δεν το θέλουμε αυτό”, είπε. “Πρόκειται για την αξιοποίηση ήδη ειδικευμένων ατόμων”.