Φωτογραφία: Ευγενική χορηγία Rutahsa Adventures www.rutahsa.com – δημοσιεύεται [1] με άδεια του Leonard G. στη Wikipedia [2] (CC BY-SA 1.0).
Κατά τη διάρκεια της Αυτοκρατορίας των Ίνκα, επίσης γνωστή ως Ταγουαντινσούγιο [3], οι αρχαίοι Περουβιανοί ανέπτυξαν ένα ευρύ δίκτυο δρόμων και γεφυρών [4], έτσι ώστε τα εκτεταμένα εδάφη [5] να μπορούν να επικοινωνούν.
Από όλες τις γέφυρες [6] που υπήρχαν τότε, η μόνη που διασώζεται σήμερα είναι η Q'eswachaka [7] ή η Queshuachaca (κυριολεκτικά “σχοινογέφυρα” στη γλώσσα κέτσουα [8]), η οποία εκτείνεται σε ένα στενό πέρασμα πάνω από τον ποταμό Απουρίμακ [9] στην επαρχία Κάνας, που βρίσκεται στη νότια περιοχή του Κούσκο [10].
Ultimo puente Inca #Queshuachaca [11] https://t.co/A9Qs5jFRYG [12] pic.twitter.com/5283LESYgg [13]
— Inka Jungle (@inkajungle) 12 de junio de 2017 [14]
Η τελευταία γέφυρα των Ίνκα, η Queshuachaca.
Η Q'eswachaka είναι κατασκευασμένη από ίτσου [15], ένα χόρτο ενδημικό στα υψίπεδα των Άνδεων. Για περισσότερα από 500 χρόνια, οι ντόπιοι έχουν διατηρήσει αυτή την παράδοση [4] της αρχαίας τεχνολογίας ζωντανή. Κάθε χρόνο τον Ιούνιο, οι αγροτικές κοινότητες Huinchiri, Chaupibanda, Choccayhua και Ccollana Quehue συναντώνται [16] σε μια τελετή για την ανακατασκευή της γέφυρας με τις ίδιες πρώτες ύλες και τεχνικές που χρησιμοποιούνταν κατά την εποχή των Ίνκα.
Το 2013, οι γνώσεις, οι δεξιότητες και τα τελετουργικά που σχετίζονται με την ετήσια ανανέωση της γέφυρας Q'eswachaka εγγράφηκαν [17] στον κατάλογο της UNESCO για την Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά της Ανθρωπότητας. Σύμφωνα με την περιγραφή αυτή:
[Las comunidades] consideran que este trabajo en común no es solamente un medio para mantener en buen estado una vía de comunicación, sino que es también una forma de estrechar los lazos sociales que existen entre ellas. El puente se considera un símbolo sagrado del vínculo que une a las comunidades con la naturaleza y con su historia y tradiciones […].
[Οι κοινότητες] το βλέπουν ως μέσο ενίσχυσης των κοινωνικών δεσμών τους και όχι απλώς ως οδό μεταφοράς. Η γέφυρα θεωρείται ιερή έκφραση του δεσμού των κοινοτήτων με τη φύση, την παράδοση και την ιστορία […]
Η ανανέωση μιας γέφυρας και η αναζωογόνηση μιας παράδοσης
Η τελετή ανανέωσης διαρκεί τρεις μέρες [18], κάθε μία με τις δραστηριότητές της πολύ καλά εδραιωμένες [19].
Η πρώτη μέρα ξεκινά με μια προσφορά στον προστάτη θεό Άπου. [20] Το κύριο υλικό για τη γέφυρα συλλέγεται και περιστρέφεται σε στενές λωρίδες. Το απόγευμα, οι κοινότητες συγκεντρώνουν το υλικό, περιστρέφοντας τις στενές λωρίδες σε χοντρά σχοινιά: τέσσερα για το δάπεδο της γέφυρας και δύο για τις πλευρές.
Στη συνέχεια, τα κύρια σχοινιά επεκτείνονται πέρα από τον ποταμό. Τη δεύτερη ημέρα, ασφαλίζονται σε κάθε πλευρά και τα παλιά σχοινιά αφήνονται να πέσουν.
Την τρίτη μέρα, ο chakaruhac (μηχανικός Ίνκα) πλέκει τη γέφυρα μαζί για να δώσει στη γέφυρα μια επιφάνεια περπατήματος και για να σταθεροποιήσει τα πλευρικά σχοινιά συνδέοντάς τα στη βάση.
Τέλος την τελευταία μέρα, η γέφυρα ανοίγει ξανά με παραδοσιακή μουσική και χορούς από την περιοχή.
Cruzando el #Queshuachaca [11], el último puente inca de #Perú [21]. MMRGonzlez1 http://t.co/mmKTmps1Ot [22] pic.twitter.com/FRAUXdoaUw [23]
— Maducho Arias (@maducho) 9 de junio de 2015 [24]
Διασχίζοντας την Queshuachaca, την τελευταία Ίνκα γέφυρα του Περού.
Ένας χρήστης δημοσίευσε στο Twitter ένα βίντεο του AJ+, που δείχνει πώς πλέκεται η γέφυρα κάθε χρόνο:
El puente colgante Q'eswachaka desde hace siglos se vuelve a tejer una y otra vez. Hermosidad incaica de la que podemos aprender para lograr colectivamente #elpuentequefalta [25]. https://t.co/h8aJDuxQI3 [26]
— Ciudadano Intermodal (@arriagadaPAD) 17 de junio de 2018 [27]
Για αιώνες, η κρεμαστή γέφυρα Q'eswachaka πλέκεται ξανά και ξανά. Η Ίνκα ομορφιά, από την οποία μπορούμε να πάρουμε ένα μάθημα για να επιτύχουμε συλλογικά.
Στο Instagram, μπορούμε επίσης να βρούμε εικόνες χρηστών που διέσχισαν τη γέφυρα: