[1]Εκλογές στη Μαδαγασκάρη. Madatsara info-graphics.
(Αυτό το άρθρο γράφτηκε από το συντάκτη Andry R. Razafimbahoaka. Το άρθρο έχει δημοσιευτεί από το Global Voices μετά από επιμέλεια για προσθήκη διευκρινίσεων και γενικότερου πλαισίου).
Μετά από απόφαση του Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου για τη διευθέτηση της πολιτικής αβεβαιότητας και της λαϊκής διαφωνίας στη χώρα, ο λαός της Μαδαγασκάρης καλείται να ψηφίσει στις εκλογές [2] για νέο πρόεδρο το αργότερο μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου 2018. Ωστόσο, πολλοί θεωρούν ότι το όχι και τόσο καθαρό παρελθόν των κυριοτέρων προεδρικών υποψηφίων δεν αφήνει περιθώρια για μεγάλες προσδοκίες.
Μεταξύ 15 και 27 Απριλίου 2018, υπήρξαν αντικυβερνητικές διαμαρτυρίες στην πρωτεύουσα της Μαδαγασκάρης, ζητώντας την παραίτηση του προέδρου λόγω των νέων εκλογικών νόμων, που θέλησε να εφαρμόσει ο εν ενεργεία πριν από τις εκλογές. Στις 28 Απριλίου, το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο της Μαδαγασκάρης αποφάσισε να διατάξει τη σύσταση μιας νέας κυβέρνησης συνασπισμού, που θα συνδυάζει μέλη από διάφορα πολιτικά κόμματα. Αυτή η κυβέρνηση ανέλαβε καθήκοντα στις 12 Ιουνίου. Αποστολή της: να βγάλει τη χώρα από την τρέχουσα πολιτική κρίση.
Σε μια προσπάθεια να μετριάσει τις διαμαρτυρίες, ο πρόεδρος Ερί Ραζαοναριμαμπιανινά [3] έχρισε πρωθυπουργό τον Κριστιάν Ντσάι, υψηλόβαθμο αξιωματούχο της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO) και ως εκ τούτου επικεφαλής της κυβέρνησης. Έκτοτε, από τους 30 υπουργούς, δέκα περίπου προέρχονται από την αντιπολίτευση.
Όπως απαιτεί το σύνταγμα της Μαδαγασκάρης, ο πρόεδρος Ραζαοναριμαμπιανινά πρέπει να παραιτηθεί δύο μήνες πριν από την ημερομηνία της πρώτης ψηφοφορίας και υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να αποτελέσει υποψήφιος εναντίον δύο άλλων πρώην προέδρων, και οι δύο με κάπως αμφιλεγόμενο παρελθόν.
Μαδαγασκάρη, μια χώρα κλονισμένη από μια επαναλαμβανόμενη κρίση
Σύμφωνα με τον Andriamanambe Raoto, αρχισυντάκτη του περιοδικού Politikà:
Painful and constant as they are, Malagasy crises represent a permanent reminder of this country's instability.
Όσο οδυνηρές και σταθερές κι αν είναι, οι κρίσεις της Μαδαγασκάρης αποτελούν μόνιμη υπενθύμιση της αστάθειας αυτής της χώρας.
Για αυτόν τον ευφυή γνώστη της ιστορίας του νησιού, όλοι οι κύκλοι προόδου και ανάπτυξης έχουν διακοπεί από διαδοχικές πολιτικές κρίσεις. [4]
A chaque fois que Madagascar a connu une ébauche de décollage, celle-ci s’est soldée au bout de quelques années par une crise politique majeure qui a remis en question la dynamique positive amorcée.
Κάθε φορά που η Μαδαγασκάρη έχει εκπονήσει ένα σχέδιο ανάκαμψης, έχει διαλυθεί σύντομα λίγα χρόνια αργότερα από μια μεγάλη πολιτική κρίση, που θέτει ερωτηματικά ενάντια σε οποιαδήποτε θετική δυναμική που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Από τις 21 Απριλίου 2018, οι αντίπαλοι του προέδρου Ερί Ραζαοναριμαμπιανινά διαδήλωσαν εναντίον του νέου εκλογικού νόμου, τον οποίο θεωρούν μειονεκτικό για τους πρώην προέδρους Μαρκ Ραβαλομανάνα [5] και Αντρί Ραζοελίνα [6], οι οποίοι αποτελούν και τους δύο κύριους υποψηφίους στις επόμενες εκλογές.
Αυτός ο νέος νόμος θα μπορούσε να είχε εμποδίσει τους δύο πρώην υποψήφιους για προεδρία. Ο Ραβαλομανάνα θα είχε εμποδιστεί λόγω του ποινικού του μητρώου: το 2010 καταδικάστηκε σε ισόβια καταναγκαστική εργασία μετά το θάνατο 40 διαδηλωτών, που κατεστάλησαν από την προεδρική φρουρά του το 2009, μια ποινή που δεν εξέτισε ποτέ. Ο Ραζοελίνα, επικεφαλής διαφημιστικής εταιρείας, καθώς και ιδιωτικών ΜΜΕ, θα είχε αποτραπεί να κατέβει υποψήφιος στις εκλογές λόγω περιορισμών στη χρήση των ΜΜΕ και ορισμένων κανόνων σχετικά με τη χρηματοδότηση της εκστρατείας του. Αυτά τα δύο τμήματα καταργήθηκαν τελικά από την τελική πρόταση για τον εκλογικό νόμο.
Ωστόσο, σύμφωνα με τη διευθύντρια έρευνας του Ινστιτούτου Έρευνας για την Ανάπτυξη (IRD) Mireille Razafindrakoto, η κύρια ανησυχία του εκλογικού πληθυσμού είναι η επιδείνωση της φτώχειας. Ακόμη και αν ο Ερί Ραζαοναριμαμπιανινά κατάφερε να αποκαταστήσει τη ροή ανθρωπιστικής βοήθειας από τη διεθνή κοινότητα, δεν κατόρθωσε να σταματήσει την κρίση. Όπως συμβαίνει συχνά στη Μαδαγασκάρη, οι πολιτικές και οικονομικές κρίσεις είναι αλληλένδετες: η χώρα έχει βυθιστεί στη φτώχεια την τελευταία δεκαετία, με ενδιάμεσες επαναλαμβανόμενες πολιτικές διαμάχες. Ως εκ τούτου, η επιστροφή της διεθνούς βοήθειας προς τη χώρα αποτέλεσε σημαντική ώθηση στην οικονομία της. Οπότε τώρα ο λαός της χώρας θα πρέπει να ανανεώσει την ψήφο εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του ή να παίξει το χαρτί της αλλαγής;
Πρώην Πρόεδρος Μαρκ Ραβαλομανάνα
Αφού κατήγγειλε την απάτη που ενορχήστρωσε ο Ντιντιέ Ρατσιράκα, πρόεδρος από το 1975 έως το 1993 και πάλι από το 1997 έως το 2002, ο Μαρκ Ραβαλομανάνα έγινε πρόεδρος το 2002 – στον πρώτο γύρο της ψηφοφορίας – ενάντια στη βούληση της διεθνούς κοινότητας, η οποία ήταν υπέρ ενός δεύτερου γύρου. Αν είχε συμβεί αυτό, θα είχε δοθεί η τελική ετυμηγορία μεταξύ των δύο υποψηφίων με τις περισσότερες ψήφους στον πρώτο κύκλο ψηφοφορίας. Ο Ραβαλομανάνα ισχυρίζεται ότι, δεδομένου ότι έλαβε ήδη περισσότερο από το 50% των ψήφων, δεν υπήρχε λόγος για δεύτερο γύρο ψηφοφορίας, από τη στιγμή που είχε κερδίσει.
Το 2008, ενάντια στη βούληση σημαντικής μερίδας του πληθυσμού, ο Μαρκ Ραβαλομανάνα πρότεινε τη δυνητική 90ετή μίσθωση 1,3 εκατομμυρίων εκταρίων γης στη νοτιοκορεατική εταιρεία Daewoo Logistics. Στη συνέχεια, το 2009, η χώρα πλήχτηκε από την παγκόσμια οικονομική κρίση. Τα κινήματα διαμαρτυρίας, που διαρκούσαν αρκετούς μήνες, οδήγησαν τελικά στην παραίτησή του στις 17 Μαρτίου 2009 και στην επακόλουθη εξορία του στη Νότιο Αφρική.
Αντρί Ραζοελίνα, πρώην “μεταβατικός Πρόεδρος”
Την ημέρα εκείνη, ο στρατός παρέδωσε την εξουσία στον Αντρί Ραζοελίνα, ο οποίος ήταν ο δήμαρχος της πρωτεύουσας Ανταναναρίβο από το 2007 έως το 2009. Αναγκάστηκε να συγκροτήσει μια κυβέρνηση συνασπισμού με τους υποστηρικτές των πρώην προέδρων Μαρκ Ραβαλομανάνα, Ντιντιέ Ρατσιράκα και Αλμπέρ Ζαφί. Έχοντας λάβει την εξουσία από τους στρατιωτικούς, η διεθνής κοινότητα πίεσε τον Ραζοελίνα να παραιτηθεί από την προεδρία και να διοργανώσει εκλογές. Το έκανε μόλις το 2013. Κατά τη διάρκεια της τετραετούς θητείας του, η φτώχεια αυξήθηκε σε ανησυχητικό βαθμό, με μηδενική ή αρνητική οικονομική ανάπτυξη.
Ο Ραζοελίνα ελπίζει αναμφίβολα να εκδικηθεί αυτή την απόφαση κατεβαίνοντας ως υποψήφιος στις φετινές εκλογές. Σε αυτή την περίπτωση, θα πρέπει να κρατήσει αποστάσεις επιτυχώς από τον Maminiaina Ravatomanga, πλούσιο Μαλγάσιο επιχειρηματία και πρώην σύμμαχο του νυν προέδρου, ο οποίος κατηγορείται για φοροδιαφυγή και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος για επιχειρήσεις οργανωμένου εγκλήματος.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι επόμενες προεδρικές εκλογές φέρουν όλες τις ενδείξεις ότι άλλο ένα θυελλώδες επεισόδιο θα καταφθάσει στην πολιτική ζωή στη Μαδαγασκάρη.