50 χρόνια μετά το Κίνημα του '68 στο Μεξικό, μαθητές και φοιτητές συνεχίζουν τις πορείες

Αριστερά, ένα αντίγραφο της “Πορείας της Σιωπής” που διοργανώθηκε στην Πόλη του Μεξικού από μαθητές το 2018. Στα δεξιά, μια πορεία στο Ζόκαλο, επίσης στην Πόλη του Μεξικού, αλλά κατά τη διάρκεια των κινήσεων του 1968. Φωτογραφίες από: “Cel·lí” (Δημόσιος Τομέας) και “ProtoplasmaKid” (Δημοσιεύτηκε με άδεια CC-A-SA 4.0) αντίστοιχα.

Εν μέσω των ισχυρών φοιτητικών διαδηλώσεων που πραγματοποιήθηκαν όλο τον Σεπτέμβριο, η μεξικανική φοιτητική κοινότητα έχει προσκαλέσει συλλογικό προβληματισμό για τα ιστορικά γεγονότα του Κινήματος του 1968 στο Μεξικό. Εκείνη την εποχή, το Κίνημα συγκέντρωσε επίσης πολλές φοιτητικές διαδηλώσεις, αλλά το αποτέλεσμα ήταν τραγικό με τη βίαιη διάλυση της ειρηνικής διαδήλωσης, που είναι γνωστή σήμερα ως “Η σφαγή του Τλατελόλκο”.

Μαθητές και φοιτητές από δημόσιες και ιδιωτικές σχολές στο Μεξικό συμμετείχαν στις πορείες αυτόν τον μήνα, υποστηριζόμενοι από συγγενείς, εκπαιδευτικούς και διοικητικό προσωπικό. Το αρχικό σύνθημα ήταν να τερματιστεί η βία μέσα στο Εθνικό Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικού, το μεγαλύτερο δημόσιο πανεπιστήμιο της χώρας.

Η πρώτη διαδήλωση πραγματοποιήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου και συγκέντρωσε περισσότερα από 30.000 συμμετέχοντα άτομα:

ΙΣΤΟΡΙΚ!
Χιλιάδες φοιτητές από το UNAM, IPN, UAM, UACM, ENAH, UPN, κανονικά (μεταξύ πολλών άλλων) ήρθαν στο CU με ένα σύνθημα:

Έξω οι σπείρες από το UNAM!
Έξω οι σπείρες από τα Πανεπιστήμια!
Ζήτω οι φοιτητές!

Η συγκεκριμένη διαδήλωση προέκυψε ως απάντηση στην επίθεση, που υπέστησαν τρεις ημέρες νωρίτερα φοιτητές του Κολεγίου Επιστημών και Ανθρωπιστικών Επιστημών από “ομάδες porril” – ή “ομάδες σοκ” – κατά τη διάρκεια των ειρηνικών διαδηλώσεων, που οργανώθηκαν για να ζητήσουν μεγαλύτερο αριθμό εκπαιδευτικών, καθώς και δικαιοσύνη για τη δολοφονία της φοιτήτριας του Κολεγίου, Miranda Mendoza, που είχε συμβεί μόλις μια εβδομάδα πριν.

Οι διαμαρτυρίες αναπαράχθηκαν και αυξήθηκαν μετά από αυτά τα γεγονότα. Τα γενικά αιτήματα επικεντρώθηκαν στην απαίτηση ασφάλειας εντός των δεκάδων σχολών, σχολείων, κέντρων και ερευνητικών ινστιτούτων, που απαρτίζουν το UNAM. Συγκεκριμένα, ζητείται η αποβολή των ομάδων σοκ (γνωστών ως “porros“), οι οποίες, σύμφωνα με δημοσιεύματα, λαμβάνουν πολιτικά ή οικονομικά οφέλη με αντάλλαγμα την αποσταθεροποίηση της πανεπιστημιακής ζωής και τη βίαιη αντίθεση σε διάφορες φοιτητικές διαδηλώσεις.

“Είμαστε τα εγγόνια του 68″

Οι διαδηλώσεις απέκτησαν μεγάλο συμβολισμό, καθώς διασταυρώθηκαν με την 50ή επέτειο του Κινήματος του '68, που εκείνη την εποχή συγκέντρωσε πολυάριθμα σχετικά κοινωνικά και πολιτικά αιτήματα. Ανάμεσα στα αιτήματα του Κινήματος ήταν η απελευθέρωση πολιτικών κρατουμένων, η παραίτηση του κόμματος στην εξουσία, αλλά και η διεύρυνση των πολιτικών ελευθεριών και δημοκρατικών αλλαγών, που θα εξαφάνιζαν τον αυταρχισμό.

Η κυβέρνηση είδε στις διαδηλώσεις μια απόπειρα πραξικοπήματος από κομουνιστικές ομάδες και μια απειλή για την εθνική ασφάλεια. Η απάντηση ήταν επιθετική και δυναμική.

Οι πολυάριθμες πορείες του '68 περιελάμβαναν τη λεγόμενη “Πορεία της Σιωπής”, στην οποία οι διαδηλωτές κάλυψαν το στόμα τους με λευκά μαντήλια, και την οποία οι σημερινοί φοιτητές επανέλαβαν στις 13 Σεπτεμβρίου, την 50ή επέτειό τους.

Η βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων το 1968 έφτασε στο αποκορύφωμά της με τη διάλυση της διαδήλωσης του Τλατελόλκο, όταν οι κυβερνητικές δυνάμεις επιτέθηκαν στους διαδηλωτές. Ο αριθμός των θυμάτων είναι ακόμη αβέβαιος, αλλά σύμφωνα με διαφορετικές μαρτυρίες και αναφορές κυμάνθηκε μεταξύ 200 και 1.500.

Η πορεία του 2018 και οι αντανακλάσεις της, καθώς και φωτογραφίες που αντιπαραβάλλουν τις κινητοποιήσεις από τη μια στιγμή στην άλλη, έχουν κοινοποιηθεί στα δίκτυα μέσω ετικετών όπως #MarchaDelSilencio [Πορεία της Σιωπής] και #A50Del68 [50 έτη από το '68]:

#Ιστορική Φωτογραφία
Γενικές Συνελεύσεις στην Πανεπιστημιούπολη.
Πάνω αριστερά το 1968, δεξιά 2014 και κάτω συγκέντρωση σήμερα το 2018.
Ζήτω οι φοιτητές!

Ταυτόχρονα, μέσα όπως το Animal Politico επικέντρωσαν μέρος του περιεχομένου τους στη δημοσίευση χρονικών και ειδήσεων των γεγονότων του 1968 σε πραγματικό χρόνο. Άλλοι έχουν ρίξει μια πιο προσεκτική ματιά στα φοιτητικά αίτια του χθες και του σήμερα, όπως ο παρουσιαστής και πολιτικός αναλυτής Leopoldo Gómez:

La protesta ya no es por la represión, sino por la incompetencia del gobierno. En el 68 se luchó contra los excesos del gobierno; ahora se exige más, un buen gobierno. A 50 años subsiste un reclamo común: el fin de la impunidad. En 1968, la del propio gobierno, y en 2018, la de los criminales a los que el gobierno no les hace frente.

Η διαμαρτυρία δεν αφορά πλέον την καταστολή, αλλά την κυβερνητική ανικανότητα. Το 1968 πολέμησαν ενάντια στις υπερβολές της κυβέρνησης. Τώρα απαιτούνται περισσότερα, μια καλή κυβέρνηση. Πενήντα χρόνια αργότερα, ένα κοινό αίτημα παραμένει: το τέλος της ατιμωρησίας. Το 1968, αυτό της ίδιας της κυβέρνησης και το 2018, αυτό των εγκληματιών, που η κυβέρνηση δεν αντιμετωπίζει.

Σύμφωνα με τις συζητήσεις στο Twitter και τα συνθήματα των πορειών, η βία, που επικρατεί ως φόντο στο Μεξικό και σκοτώνει κατά μέσο όρο περισσότερους από 70 ανθρώπους την ημέρα, είναι μέρος του σκοπού των διαδηλώσεων. Κατά τη διάρκεια του αντίγραφου της Πορείας της Σιωπής, για παράδειγμα, αναφέρθηκε η εξαφάνιση των 43 φοιτητών από την Αγιοτσινάπα, της οποίας αναφέρθηκε η τέταρτη επέτειος επίσης τον Σεπτέμβριο του τρέχοντος έτους:

Μπροστά από το αντιμνημείο Αγιοτσινάπα, οι διαδηλωτές θυμούνται τους 43 αγνοούμενους φοιτητές στην Ιγκουάλα

Τέλος, ο ιστορικός Octavio Solís αντιπαραβάλλει τις δύο στιγμές και τονίζει τη συμβολική δύναμη των διαδηλώσεων του 1968, καθώς και τους τρόπους, με τους οποίους “η φαντασία νίκησε την εξουσία”:

El movimiento estudiantil de 1968 condensó el reclamo de muchos sectores que no habían podido encontrar un cauce. […] A cada acto represivo o intento de control surgía una respuesta imaginativa y contundente […] Sólo dos meses duró el movimiento, pero como bien se dice, hay días, semanas, meses que condensan años […] como la apuesta de aquellos jóvenes por el silencio [durante la marcha de ese mismo nombre], que logró poblar el olvido de dignidad; imagen viva que perdura hasta hoy, después de medio siglo.

Το φοιτητικό κίνημα του 1968 συμπύκνωσε τη διεκδίκηση πολλών τομέων, που δεν είχαν καταφέρει να βρουν κανάλι. […] Μια ευφάνταστη και δυναμική απάντηση προέκυψε σε κάθε κατασταλτική πράξη ή απόπειρα ελέγχου […] Το κίνημα κράτησε μόνο δύο μήνες, αλλά, όπως λένε, υπάρχουν μέρες, εβδομάδες, μήνες, που συμπυκνώνουν χρόνια […] όπως το στοίχημα αυτών των νέων για τη σιωπή [κατά την ομώνυμη πορεία], που κατάφεραν να κατοικήσουν τη λήθη της αξιοπρέπειας. Ζωντανή εικόνα που διαρκεί μέχρι σήμερα, μετά από μισό αιώνα.

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.