[1]Στιγμιότυπο οθόνης από τη σελίδα που φιλοξενεί τα παιχνίδια με την ετικέτα #VzlaCrisisJam
Διαμαρτυρίες εναντίον μιας πολυσχιδούς εθνικής κρίσης [2] στη Βενεζουέλα έχουν δει τους πολίτες να χύνονται στους δρόμους σε χιλιάδες, αλλά το αντικυβερνητικό συναίσθημα έχει βρει και άλλα λιγότερο τυπικά σημεία εκδήλωσης.
Τον Ιούνιο και Ιούλιο του 2017, μια ομάδα προγραμματιστών και λάτρεις ψηφιακού πολιτισμού συγκεντρώθηκαν για να σχεδιάσουν συνεργατικά μια σειρά βιντεοπαιχνιδιών, που επικεντρώνονται στην κρίση της Βενεζουέλας. Έτσι γεννήθηκε το #VzlaCrisisJam [3], μια συνεδρίαση brainstorming “game jam” για τη δημιουργία παιχνιδιών στον υπολογιστή, που αντανακλούσαν τη φύση της κρίσης.
Το πρώτο “game jam” στη Βενεζουέλα πραγματοποιήθηκε στην πρωτεύουσα Καράκας το 2009 [4] και περίπου 80 ηλεκτρονικά βιντεοπαιχνίδια έγιναν μέσω παρόμοιων εκδηλώσεων.
Οι διοργανωτές του πολιτικά θεματικού παιχνιδιού Crisis Game Jam δήλωσαν:
Cualquier plataforma es bienvenida, pero creo que por motivos de difusión la distribución debería ser fácil de llevar: juegos de desktop (ya sea Linux, Windows o Mac), juegos para navegador que usen html5. Juegos móviles no estaría mal si ya disponen de las facilidades para publicarlo en una store.
Οποιαδήποτε πλατφόρμα είναι ευπρόσδεκτη, αλλά πιστεύω ότι για να υπάρχει καλύτερη πρόσβαση στην πλατφόρμα θα πρέπει να είναι εύκολη η πρόσβαση σε αυτά: επιτραπέζια παιχνίδια (Linux, Windows ή Mac) ή παιχνίδια για html5. Τα παιχνίδια για κινητά τηλέφωνα δεν θα ήταν κακά εάν [οι προγραμματιστές] έχουν τη δυνατότητα να τα τοποθετήσουν σε ένα “κατάστημα”.
Μεταξύ των δημιουργιών του #VzlaCrisisJam, που μπορείτε να δείτε εδώ [1], είναι τα “Πρόσωπα του Γκουάιρε” (ο ποταμός Γκουάιρε διαρρέει το Καράκας). Το σκηνικό είναι η ημέρα της διαδήλωσης της 19ης Απριλίου, [5] που έλαβε χώρα στον αυτοκινητόδρομο Francisco Fajardo, δίπλα στον ποταμό. Οι διαδηλωτές αναγκάστηκαν να πηδήξουν στο νερό για να ξεφύγουν από τις επιθέσεις δακρυγόνων εκείνης της ημέρας.
Ένα άλλο παιχνίδι που δημιουργήθηκε ήταν η «Οικονομία μιας Αρέπα», τυπικού πιάτου της Βενεζουέλας, στο οποίο οι παίκτες διαχειρίζονται ένα εικονικό εστιατόριο και πρέπει να αντιμετωπίσουν τις γρήγορες προσφορές προϊόντων (κυρίως λόγω πληθωρισμού) και τις δυσκολίες εύρεσής τους. Δύο από τα παιχνίδια, το “Reality Revealed” και το “Vzla2017″, αναδημιουργούν τις διαμαρτυρίες και την καταπίεση. Και τέλος, το “Feria” επικεντρώνεται σε έναν χαρακτήρα: έναν στρατιώτη που πρέπει να διατηρήσει την τάξη σε μια ομάδα ανθρώπων που ζητούν φαγητό και φάρμακα [6]:
Ένα πρωτότυπο παιχνίδι όπου, ως στρατιωτικός, πρέπει να διανείμεις βασικά προϊόντα στον πληθυσμό. Αλλά υπάρχουν μερικά πράγματα που σίγουρα δεν μπορείτε να διανείμεις. Κάνε κλικ στον στρατό με το ποντίκι και σύρε προς τα πίσω για να ξεκινήσει το προϊόν. Κάνε δεξί κλικ για να αλλάξεις μεταξύ τους το επόμενο προϊόν που θα ξεκινήσεις με το ακριβώς επόμενο. Κάνε κλικ στην ουρά για να στείλεις μονάδες καταστολής.
Συνολικά, παρήχθησαν 15 πρωτότυπα, εκ των οποίων έξι μπορούν να παιχτούν διαδικτυακά και εννέα μπορούν να μεταφορτωθούν και να παιχτούν στα Windows. Ο στόχος είναι να προσφέρουν μια διαφορετική ματιά μέσα σε μια κρίση που επηρεάζει διαφορετικά μέρη του πληθυσμού με μια ευρεία ποικιλία τρόπων, που δεν είναι πάντοτε κατανοητοί για τα διάφορα τμήματα των συγκρούσεων.
Σύμφωνα με έναν από τους υποστηρικτές [7] του εγχειρήματος:
En este momento estamos enfocados en darle difusión a los juegos y tener colaboraciones. En función de los comentarios y de la retroalimentación que obtengamos de la comunidad en general podremos decidir si repetiremos la experiencia. Invito a las personas a que prueben al menos uno de los juegos, el que más llame su atención, y compartan su opinión en la misma página
Αυτή τη στιγμή εστιάζουμε στην εξάπλωση των παιχνιδιών και σε συνεργασία. Εάν τα σχόλια και η ανταπόκριση είναι γενικά θετικά, μπορούμε να επαναλάβουμε την εμπειρία. Προσκαλώ τους ανθρώπους να δοκιμάσουν τουλάχιστον ένα από τα παιχνίδια, εκείνο που τραβά περισσότερο την προσοχή τους, και να αφήσει ένα σχόλιο σε αυτή τη σελίδα.
Το κείμενο αυτό αρχικά δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο του Rafael Uzcátegui [8] και αναδημοσιεύτηκε κατόπιν επιμέλειας στο Global Voices με την άδειά του.