Eθελοντές δίνουν σχήμα και λόγο στις ζωές δολοφονημένων Κολομβιανών ακτιβιστών

Το “Postales para Memoria” είναι ένα εγχείρημα εθελοντών. Η ετικέτα λέει: “Μας σκοτώνουν”. Χρησιμοποιείται με άδεια.

Η Κολομβία βιώνει μια αύξηση βίας, από τότε που ο Πρόεδρος Χοσέ Μανουέλ Σάντος υπέγραψε μια ιστορική συμφωνία ειρήνης με τις Επαναστατικές Ένοπλες Δυνάμεις της Κολομβίας (FARC): ένας άνθρωπος δολοφονείται κάθε τέσσερις ημέρες από το 2016.

Καθώς οι FARC αποστρατεύονται στην ύπαιθρο, ανοίγει επίσης ένα κενό για άλλες ομάδες, συμπεριλαμβανομένων άλλων αντάρτικων, διαδόχων δεξιών παραστρατιωτικών ομάδων και αντιφρονούντων της ίδιας της FARC, να αγωνιστούν για τον έλεγχο των εγκαταλελειμμένων περιοχών. Με τη σειρά τους, οι ηγέτες των κοινοτήτων και οι ακτιβιστές βρίσκονται εν μέσω διασταυρούμενων πυρών και η κυβέρνηση δεν αντιμετωπίζει με ιδιαίτερη σβελτάδα το πρόβλημα.

Ενώ οι λύσεις διαφεύγουν από την κυβέρνηση, οι ακτιβιστές δημιουργούν πρωτοβουλίες διατήρησης της μνήμης για τα θύματα. Μεταξύ αυτών είναι το “Postales para la memoria” [Καρτ-Ποστάλ μνήμης], ένα συνεργατικό εγχείρημα, στο οποίο εθελοντές εικονογράφοι και συγγραφείς σχεδιάζουν πορτρέτα ή γράφουν σύντομες βιογραφίες των δολοφονηθέντων ακτιβιστών.

Για τους δημιουργούς του εγχειρήματος, οι ιστορίες των θυμάτων καταλήγουν να χάνονται στο πλαίσιο της κάλυψης της ειρηνευτικής διαδικασίας από τα ΜΜΕ. Η ιστοσελίδα λέει:

La postal es un vehículo de comunicación poderoso, con el potencial de capturar lo esencial de cada historia y de ser compartida digital y físicamente a cualquier parte del mundo, dándonos a todos el poder de contribuir, comunicar y contarle al mundo sobre nuestros líderes.

Η καρτ-ποστάλ είναι ένα ισχυρό μέσο, ικανό να καταγράψει τα βασικά στοιχεία κάθε ιστορίας και να στείλει αυτό το μήνυμα ψηφιακά ή μη σε όλο τον κόσμο, δίνοντάς μας όλη τη δύναμη να συνεισφέρουμε, να επικοινωνούμε και να λέμε στον κόσμο για τους ηγέτες μας.

Δεν απαιτείται επαγγελματική εμπειρία: όποιος θέλει να συμμετάσχει μπορεί να ξεκινήσει επικοινωνώντας μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και προτείνοντας είτε να γράψει μια ιστορία είτε να σχεδιάσει οποιονδήποτε από τους ηγέτες.

Υπέρμαχοι ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εκπαιδευτικοί, περιβαλλοντολόγοι

Η Sandra Viviana Cuéllar ήταν ηγέτιδα μιας κοινότητας στο Κάλι της Βάλε ντε Κάουκα. Υπερασπιζόταν τους φυσικούς πόρους της γης της κοινότητάς της από τη βιομηχανία φοινικέλαιου. Δολοφονήθηκε το 2011, σε ηλικία 26 ετών. Αυτή είναι η καρτ-ποστάλ της:

Η καρτ-ποστάλ της Sandra Viviana Cuéllar. Εικονογράφηση: Ana María Lagos Gallego. Χρησιμοποιείται με άδεια.

Ella vivía y sufría por todo lo que tuviera vida: una planta, un animal abandonado […] A mí me impresionaba su capacidad de dinamizar, de movilizar, de relacionarse de una manera alegre y sencilla con la gente. […] A Sandra la desaparecieron un jueves hacia mediodía en un sector conocido como El Terminalito. Iba rumbo a Palmira a dictar su primera clase de cultura y medio ambiente en la Universidad Nacional. Vestía un jean azul y una camisa negra. Su celular y su billetera fueron encontrados dos días después cerca al paradero de buses, intactos. Esa fue la única y la última noticia que tuvieron de ella.

Ζούσε και υπέφερε για όλα τα έμβια πλάσματα: ένα φυτό, ένα εγκαταλελειμμένο ζώο […] Με εντυπωσίασε η ικανότητά της να δυναμιτίζει, να κινητοποιεί, να συνδέεται με άλλους με χαρούμενο και απλό τρόπο. […] Η Sandra εξαφανίστηκε μία Πέμπτη μεσημέρι σε μια περιοχή γνωστή ως El Terminalito. Πήγαινε προς την Palmira για να διδάξει το πρώτο της μάθημα Πολιτισμού και Περιβάλλοντος στο Εθνικό Πανεπιστήμιο. Φορούσε μπλε τζιν και μαύρο μπλουζάκι. Το τηλέφωνο και το πορτοφόλι της βρέθηκαν δύο ημέρες αργότερα δίπλα στη στάση του λεωφορείου, άθικτα. Αυτή ήταν η τελευταία και μοναδική είδηση που μάθαμε γι’ αυτήν.

Η Yolanda Maturana ζούσε στην πόλη Πουέμπλο Ρίκο της Ρισαράλντα. Είχε ιδρύσει τον κοινοτικό περιβαλλοντικό οργανισμό “Ένωση Φίλων Πανίδας και Χλωρίδας” [Asociación de Amigos de la Fauna y La Flora]. Δολοφονήθηκε στο σπίτι της τον Φεβρουάριο του 2018 σε ηλικία 59 ετών.

Se destaca de Yolanda, su preocupación genuina por la sostenibilidad de los recursos naturales que abastecían a su comunidad, razón por la cual apoyó el proceso que derivó en la reglamentación de la cacería de sustento del territorio colectivo de Santa Cecilia.

Αξιοσημείωτο στην Yolanda ήταν η ανησυχία της για τη βιωσιμότητα των πόρων που έτρεφαν την κοινότητά της, γι’ αυτό υποστήριξε τη νομιμοποίηση του κυνηγιού επιβίωσης στο συλλογικό έδαφος της Santa Cecilia.

Η καρτ-ποστάλ της Yolanda Maturana. Εικονογράφηση: Catalina Uribe. Χρησιμοποιείται με άδεια.

Υπάρχουν πολλές περισσότερες καρτ-ποστάλ με ιθαγενείς ηγέτες, εκπαιδευτικούς, ακτιβιστές κατά ναρκών κατά προσωπικού και ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Liliana Astrid Martínez Ramírez, εκπαιδευτικός και μητέρα δυο παιδιών. Εικονογράφηση: Helena Melo. Χρησιμοποιείται με άδεια.

Eliécer Carvajal, δικηγόρος, που συμμετείχε σε ειρηνευτικές συμφωνίες στη συνοικία του. Εικονογράφηση: Juandacoco. Χρησιμοποιείται με άδεια.

Περισσότερες ιστορίες ανθρώπων σαν την Liliana και τον Eliécer, των οποίων οι καρτ-ποστάλ φαίνονται παραπάνω, περιμένουν τον δικό τους εθελοντή αφηγητή, όπως και άλλες ιστορίες αναμένουν τον εικονογράφο τους.

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.