- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

Αφρικανοί στρατιώτες στα Ηλύσια Πεδία στις 14 Ιουλίου

Κατηγορίες: Υπο-Σαχάρια Αφρική, Ακτή Ελεφαντοστού, Βέλγιο, Γαλλία, Γκαμπόν, Γουινέα, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Μαδαγασκάρη, Μάλι, Μαυρίκιος, Μαυριτανία, Μπενίν, Μπουρκίνα Φάσο, Νίγηρας, Σενεγάλη, Τσαντ, Διεθνείς Σχέσεις, Μέσα των πολιτών, Πολιτική
To RTL Info [1] αναφέρει στην πρόσκληση της Γαλλίας στις πρώην αποικίες της για παρέλαση στα Ηλύσια Πεδία κατά την εθνική εορτή της 14ης Ιουλίου.
Des détachements de treize pays africains (Bénin, Burkina Faso, Cameroun, République centrafricaine, Congo-Brazzaville, Gabon, Madagascar, Mali, Mauritanie, Niger, Sénégal, Tchad et Togo) défileront aux côtés de l'armée française sur les Champs Elysées. En Belgique, la participation de militaires congolais au défilé de la Fête nationale, le 21 juillet, un moment envisagée, a été annulée à la suite du tollé déclenché par une déclaration faite en mars par le ministre de la Défense, Pieter De Crem.

Αποστολές από δεκατρείς αφρικανικές χώρες (Μπενίν, Μπουρκίνα Φάσο, Καμερούν, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Κονγκό-Μπραζαβίλ, Γκαμπόν, Μαδαγασκάρη, Μάλι, Μαυριτανία, Νίγηρας, Σενεγάλη, Τσαντ και Τόγκο) θα παρελάσουν πλάι στο Γαλλικό Στρατό στα Ηλύσια Πεδία. Στο Βέλγιο, η συμμετοχή Κονγκολέζων στρατιωτικών κατά την παρέλαση της Εθνικής Εορτής στις 21 Ιουλίου, η οποία προβλεπόταν κάποτε, ακυρώθηκε μετά την κατακραυγή, που προκάλεσε η δήλωση του υπουργού Άμυνας Pieter De Crem τον Μάρτιο.

Ο Hubert Falco, Υφυπουργός του Υπουργείου Παλαιμάχων, εξηγεί:
« Le président de la République a invité nos partenaires africains à ouvrir le défilé », a-t-il déclaré mardi au musée de l’Armée, à l’hôtel des Invalides de Paris. Il inaugurait un cycle d’hommage aux anciens combattants africains intitulé « Force Noire – Tirailleurs 2010 » qui comprendra, outre le défilé, la publication d’un manuel scolaire sur ce thème et des expositions.
« La présence de détachements des forces armées africaines sur les Champs-Élysées, leur défilé devant leurs aînés, anciens combattants de l'armée française, sera une image forte de cette année 2010 », a avancé Hubert Falco. « Pendant cent ans, depuis la création des premiers corps de Tirailleurs sénégalais par Napoléon III en 1857 jusqu'aux années 1960, ils ont servi la France avec loyauté, courage, abnégation », a-t-il ajouté.

“Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κάλεσε τους Αφρικανούς εταίρους μας να ανοίξουν την παρέλαση”, δήλωσε την Τρίτη στο Μουσείο Στρατού στο Μέγαρο των Απομάχων στο Παρίσι. Εγκαινίασε ένα κύκλο αφιερώματος στους Αφρικανούς βετεράνους με τίτλο “Μαύρη Δύναμη – Ακροβολιστές 2010″, που θα περιλαμβάνει, εκτός από την παρέλαση, τη δημοσίευση ενός σχολικού εγχειριδίου για το θέμα αυτό και εκθέσεων.

“Η παρουσία αποσπασμάτων αφρικανικών ενόπλων δυνάμεων στα Ηλύσια Πεδία, η παρέλασή τους ενώπιων των ανωτέρων τους, απόμαχων του Γαλλικού Στρατού, θα αποτελέσει ισχυρή εικόνα για το 2010″, δήλωσε ο Hubert Falco. “Επί εκατό χρόνια, από τη δημιουργία του πρώτου σώματος των Σενεγαλέζων Ακροβολιστών του Ναπολέοντα Γ’ το 1857 μέχρι τη δεκαετία του '60, υπηρετούσαν τη Γαλλία με πίστη, θάρρος και αυτοθυσία”, πρόσθεσε.

Η “Μαύρη Δύναμη” ήταν το ψευδώνυμο, που δόθηκε στα αποικιακά στρατεύματα υπό το στρατηγό Σαρλ Μανζέν. Αυτά τα στρατεύματα ονομάζονταν επίσης Σενεγαλέζοι Ακροβολιστές, αν και προέρχονταν επίσης από πολλές χώρες, από τα τωρινά εδάφη Μαυριτανίας, Μάλι, Γουινέας, Ακτής του Ελεφαντοστού,  Νίγηρα, Μπουρκίνα Φάσο ή, μεταξύ άλλων, Μπενίν και Τσαντ.
Από τις 14 χώρες που έλαβαν πρόσκληση, μόνο η Ακτή του Ελεφαντοστού απέρριψε τη δική της, όπως αναφέρει η Afrik.com [2]:
“Les Forces armées nationales de Côte d’Ivoire ne prendront pas part au défilé militaire prévu le 14 juillet à Paris, avec la participation des troupes des anciennes colonies africaines de la France, lit-on sur Abidjan.net. “Le président Gbagbo a tranché, nos troupes ne participeront pas au défilé du 14 juillet. Elles ont d’autres occupations au moment où la Côte d’Ivoire est en guerre”, a expliqué samedi l’ambassadeur de Côte d’Ivoire à Paris, Pierre Aimé Kipré. Il a également rappelé les contentieux qui opposent les deux pays depuis le début de la rébellion, en septembre 2002, notamment la destruction en 2004 de la flotte aérienne ivoirienne par les forces françaises et la mort en 2005 de plusieurs citoyens ivoiriens fauchés par des balles françaises.”

“Οι Εθνικές Ένοπλες Δυνάμεις της Ακτής του Ελεφαντοστού δε θα λάβουν μέρος στη στρατιωτική παρέλαση, που προγραμματίζεται για τις 14 Ιουλίου στο Παρίσι με τη συμμετοχή στρατευμάτων από τις πρώην αφρικανικές αποικίες της Γαλλίας, διαβάζουμε στο Abidjan.net”. Ο Πρόεδρος Γκμπαγκμπό ξεκαθάρισε ότι τα στρατεύματά μας δε θα συμμετάσχουν στην παρέλαση της 14ης Ιουλίου. Έχουν άλλες υποχρεώσεις, τη στιγμή που η Ακτή του Ελεφαντοστού βρίσκεται σε πόλεμο”, δήλωσε το Σάββατο ο πρεσβευτής της Ακτής του Ελεφαντοστού στο Παρίσι, Πιέρ Εμέ Κιπρέ. Υπενθύμισε επίσης τις διαφορές μεταξύ των δύο χωρών, από την εξέγερση που ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2002, και πιο συγκεκριμένα το 2004 την καταστροφή του αεροπορικού στόλου της Ακτής του Ελεφαντοστού από τις γαλλικές δυνάμεις και το θάνατο αρκετών πολιτών της Ακτής του Ελεφαντοστού από γαλλικές σφαίρες.

Στο Jeune Afrique [3], η Deb σχολιάζει:
“Mais pourquoi meme défilé en france.. on dit le cinquantenaire d´independance  des pays africains et non de  l'europe..franchement .Comme si apres 50 ans l´afrique n´est pas capable de feter son anniversaire seule sans impliquations exterieurs.. la CI ny participeras pas, oui j'en suis fiere…”

“Αλλά γιατί και παρέλαση στη Γαλλία… Μιλάμε για την πεντηκοστή επέτειο της ανεξαρτησίας των αφρικανικών χωρών και όχι της Ευρώπης…Λες και μετά από 50 χρόνια η Αφρική δεν είναι σε θέση να γιορτάσει μόνη της την επέτειό της χωρίς εξωτερική συμμετοχή… Η ΑΕ δε θα συμμετάσχει, ναι είμαι περήφανης γι’ αυτό…”

Για άλλους, αυτή η αφρικανική 14η Ιουλίου αντικατοπτρίζει την αμφισημία, το αδιέξοδο της αφρικανικής πολιτικής της Γαλλίας. Στο lemonde.fr διαβάζουμε [4]:

que fête-t-on ? A l'évidence, le bilan de ce demi-siècle d'indépendance pour les peuples concernés n'est glorieux ni pour la France ni pour les Etats africains. Rend-on hommage aux sacrifices des tirailleurs coloniaux des deux guerres mondiales ? Pas de quoi pavoiser non plus, puisqu'il a fallu la récente décision du Conseil constitutionnel pour que le principe de l'égalité des pensions des anciens soldats africains et français soit enfin reconnue. Quant au défilé sous l'Arc de triomphe d'armées africaines dont certaines ont participé récemment à de sanglantes répressions, il apparaît pour le moins ambigu.

Τι εορτάζουμε; Προφανώς, τα αποτελέσματα αυτού του μισού αιώνα ανεξαρτησίας για τους ενδιαφερόμενους λαούς δεν είναι λαμπρά ούτε για τη Γαλλία ούτε για τα αφρικανικά κράτη. Αποτίουμε φόρο τιμής στις θυσίες των αποικιοκρατών ακροβολιστών των δύο παγκόσμιων πολέμων; Ούτε και για φιγούρα, δεδομένου ότι χρειάστηκε η πρόσφατη απόφαση του Συνταγματικού Συμβουλίου για να αναγνωριστεί τελικά η αρχή της ισότητας των συντάξεων για τους βετεράνους Αφρικανούς και Γάλλους στρατιώτες. Όσο για την παρέλαση κάτω από την Αψίδα του Θριάμβου των αφρικανικών στρατών, μερικοί από τις οποίους συμμετείχαν πρόσφατα σε αιματηρές καταστολές, είναι – το λιγότερο – διφορούμενο.

Η ασάφεια είναι ένα θέμα, που συνήθως υιοθετείται από τους Αφρικανούς bloggers. Ο Joachim Vokouma στο lefaso.net: [5]
A vrai dire, de nombreux Africains s’interrogent sur le sens de la participation des troupes africaines au défilé  du 14 juillet. Faut-il rappeler les horreurs, les massacres et les assassinats qui ont jalonné l’occupation co paternalisme ? Une Humanité enfin réconciliée ? Que le cinquantenaire des indépendances soit l’occasion, pour ceux dont l’humanité avait été mise entre parenthèse durant l’esclavage et la colonisation, de faire le point sur ce qu’ils ont fait de leur liberté recouvrée est sans doute plus que nécessaire.

Πράγματι, πολλοί Αφρικανοί αμφισβητούν το νόημα της συμμετοχής των αφρικανικών στρατευμάτων στην παρέλαση της 14ης Ιουλίου. Πρέπει να θυμόμαστε τις φρίκες, τις σφαγές και τις δολοφονίες, που σημάδεψαν την κατοχή του πατερναλισμού; Μια ανθρωπότητα τελικά συμφιλιώθηκε; Μακάρι  η πεντηκοστή επέτειος της ανεξαρτησίας να αποτελέσει ευκαιρία για εκείνους, των οποίων η ανθρωπότητα αμφισβητούνταν κατά τη διάρκεια της δουλείας και του αποικισμού, να κάνουν απολογισμό του τι έχουν κάνει με την ανακτηθείσα ελευθερία. Αυτό είναι αναμφισβήτητα πολύ πιο απαραίτητο.

[6]

Εικόνα: www.ldh-toulon.net/spip.php?article297

Mampouya [7], Κονγκολέζος blogger:
Ce 14 juillet donc, les naïfs spectateurs français s’apprêtent à applaudir ce qu’il faut bien appeler des milices d’Etat (en tout cas au moins pour le Congo Brazzaville) sous couvert d’armées nationales. Prudent, le gouvernement français a pris grand soin d’éviter que les organes de presse “hostiles” rencontrent les membres des détachements militaires invités. Il y aurait-il des choses à cacher ?

Έτσι, σε αυτή την 14η Ιουλίου, οι αφελείς Γάλλοι θεατές προετοιμάζονται να επικροτήσουν ό,τι πρέπει να χαρακτηριστεί κρατική πολιτοφυλακή (τουλάχιστον για το Κονγκό Μπραζαβίλ) υπό την κάλυψη των εθνικών στρατών. Η γαλλική κυβέρνηση ήταν προσεκτική για να αποφύγει “εχθρικά” ΜΜΕ να συναντήσουν μέλη των προσκεκλημένων στρατιωτικών αποσπασμάτων. Πρέπει να κρύβονται πράγματα;

Ο Joachim Vouakoma [5] και πάλι, για το στρατιωτικό θέαμα της παρέλασης, που ανασύρει άσχημες μνήμες, στα Ηλύσια Πεδία:
« Verra t-on défiler toutes les armées y compris celles qui ont commis des massacres ? », interroge une journaliste allemande.
Allusion aux massacres de 150 civils commis par l’armée guinéenne fin septembre dernier dans le stade de Conakry. Jacques Toubon qui est tout sauf un néophyte en affaires « françafricaines », feint pourtant l’ignorance, botte en touche et renvoie la question à son auteur : « Pourriez-vous me dire quelles sont les armées qui ont massacré ou qui massacrent ? ». Il finira par révéler que de toute façon, ayant pris son indépendance en 1958 après son refus du référendum de la même année, la Guinée ne faisait pas partie des invités. Au Niger, où un coup d’état a mis fin à la dérive autoritaire de Mamadou Tandja, Paris espère que des élections seront organisées d’ici juillet. Quant au président malgache, c’est en catimini que Jacques Toubon l’a rencontré à Paris et son cas est pour le moins embarrassant.

“Θα δούμε που θα περάσουν όλοι οι στρατοί, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που έχουν διαπράξει σφαγές;” ρωτά Γερμανίδα δημοσιογράφος.

Νύξη για τις σφαγές 150 αμάχων που διέπραξε ο στρατός της Γουινέας στα τέλη Σεπτεμβρίου στο στάδιο του Κόνακρι. Ο Jacques Toubon, ο οποίος δεν είναι παρά “φιντανάκι” στις “γαλλοαφρικανικές” υποθέσεις, δηλώνει άγνοια και επιστρέφει το ερώτημα: “Μπορείτε να μου πείτε ποιοι στρατοί έχουν σφαγιάσει ή σφαγιάζουν;”. Τελικά θα αποκαλύψει ότι ούτως ή άλλως, έχοντας κερδίσει την ανεξαρτησία της το 1958 μετά την άρνησή της για το δημοψήφισμα του ίδιου έτους, ότι η Γουινέα δεν συγκαταλεγόταν στις προσκεκλημένες χώρες. Στο Νίγηρα, όπου ένα πραξικόπημα τερμάτισε το αυταρχικό καθεστώς του Μαμαντού Ταντζά, το Παρίσι ελπίζει ότι θα πραγματοποιηθούν εκλογές τον Ιούλιο. Όσον αφορά τον πρόεδρο της Μαδαγασκάρης, ο Jacques Toubon τον συνάντησε κρυφά στο Παρίσι και η περίπτωσή του είναι πολύ δύσκολη.

Alain Rajaonarivony [8], blogger από τη Μαδαγασκάρη:
Une quarantaine de militaires de la Grande Ile qui doivent défiler pour le 14 juillet sont depuis hier à Paris. 36 officiers malgaches ont été décorés pour «service rendu à la France». 8 militaires français ont reçu en retour des distinctions, on ne sait trop pourquoi. Roindefo Monja a profité de son séjour hexagonal pour déposer une gerbe au monument des soldats malgaches morts pour la France, au Bois de Vincennes. Et le ministre de l’Education est en train de détricoter complètement les réformes de Marc Ravalomanana pour s’aligner sur le système français. On revient aux trimestres au lieu des bimestres, et au Lycée, on aura désormais les filières S (scientifiques) et L (littéraires) comme en France. Quand on vous dit que tout va bien… !

Σαράντα στρατιώτες από το Μεγάλο Νησί που πρέπει να δηλώσουν το παρόν για τις 14 Ιουλίου βρίσκονται στο Παρίσι από χθες. 36 Μαλγάσιοι αξιωματικοί έλαβαν παράσημα για “τις υπηρεσίες τους προς τη Γαλλία”. 8 Γάλλοι στρατιώτες έλαβαν αντίστοιχα διακρίσεις, δεν είναι ξεκάθαρο γιατί. Ο Roindefo Monja επωφελήθηκε από την εξαήμερη παραμονή του για να καταθέσει στεφάνι στο Μνημείο των Μαλγάσιων Στρατιωτών που πέθαναν για τη Γαλλία στο Δάσος του Βενσέν. Και ο Υπουργός Παιδείας καταστρέφει εντελώς τις μεταρρυθμίσεις του Μάρκ Ραβαλομανάνα για να ευθυγραμμιστεί με το γαλλικό σύστημα. Επιστρέφουμε στα τρίμηνα αντί για τα δίμηνα και στο Λύκειο θα έχουμε δυστυχώς S (επιστημονική) και L (λογοτεχνική) κατεύθυνση όπως στη Γαλλία. Όταν σας λένε ότι όλα είναι καλά…!

Άλλοι [5] αναρωτιούνται γιατί οι χώρες της Μαύρης Αφρικής είναι οι μόνες που θα παρελάσουν:

sans revenir sur les détails du débat, la question à laquelle la France et ses partisans africains ne peuvent pas répondre, c’est de savoir pourquoi c’est l’Afrique Noire seule qui est invitée à cette cérémonie et non pas le Maroc, la Tunisie, l’Algérie, le Vietnam pour ne citer que certaines anciennes colonies françaises?
Cette cérémonie ne commémore pas notre indépendance mais bel et bien notre dépendance. C’est simplement insultant pour les peuples Africains.

Χωρίς να επιστρέψουμε στις λεπτομέρειες της συζήτησης, το ερώτημα στο οποίο δεν μπορεί να απαντήσει η Γαλλία και οι Αφρικανοί υποστηρικτές της είναι να μάθουμε γιατί μόνο η Μαύρη Αφρική είναι προσκεκλημένη σε αυτή την τελετή και όχι το Μαρόκο, η Τυνησία, η Αλγερία, το Βιετνάμ, για να αναφέρουμε μερικές πρώην γαλλικές αποικίες;

Αυτή η τελετή δε μνημονεύει την ανεξαρτησία μας, αλλά στην πραγματικότητα την εξάρτησή μας. Είναι απλά προσβλητικό για τους λαούς της Αφρικής.

Ο Σενεγαλέζος ιστορικός Fadel Dia [9] στο ιστολόγιό του:

“le minimum serait d’exiger que la France fasse auparavant ce qu’elle n’a pas fait en 1960 : solder ses comptes à l’endroit de ses anciens combattants d’Afrique, qui l’avaient servie et s’étaient sacrifiés pour elle. Les soldats que Paris se propose d’inviter en 2010 sont les héritiers de ces combattants oubliés dont ils doivent porter les revendications et auxquels la France peut rendre justice, définitivement et solennellement, pour boucler un demi-siècle d’occasions manquées.

Si les soldats africains doivent défiler à Paris le 14 juillet 2010, alors que ce soit plutôt les éclopés et les survivants de 39-45, d’Indochine et d’Algérie, pour étaler aux yeux des Français leurs illusions perdues et leur détresse de serviteurs mal récompensés. Il est temps, enfin, que la dette du sang que leur doit la France cesse d’être un « contentieux  », pour devenir le « gage d’une histoire commune », que les Tirailleurs Sénégalais ne soient plus, comme le craignait Senghor, des « morts  gratuits », que les Français réalisent qu’il ne s’agit pas ici seulement « d’un devoir de mémoire » mais « d’un devoir d’histoire et de vérité » selon le mot du député socialiste Alain Rousset.”

“Το ελάχιστο θα ήταν να ζητηθεί από τη Γαλλία να κάνει αυτό που δεν έκανε το 1960: να διευθετήσει τους λογαριασμούς της απέναντι στους Αφρικανούς παλαιμάχους της, οι οποίοι την είχαν υπηρετήσει και θυσιάστηκαν για αυτή. Οι στρατιώτες, που προτίθεται να προσκαλέσει το Παρίσι το 2010, είναι οι κληρονόμοι αυτών των ξεχασμένων πολεμιστών, των οποίων τα αιτήματα πρέπει να μεταφερθούν και για τα οποία η Γαλλία μπορεί να αποδώσει δικαιοσύνη, οριστικά και επίσημα, για να ολοκληρώσει μισό αιώνα χαμένων ευκαιριών.


Αν οι Αφρικανοί στρατιώτες πρέπει να παρελάσουν στο Παρίσι στις 14 Ιουλίου 2010, τότε είναι μάλλον οι τραυματισμένοι και οι επιζώντες των ετών 39-45 της Ινδοκίνας και της Αλγερίας, για να δείξουν στα μάτια των Γάλλων τις χαμένες ψευδαισθήσεις τους και τη δυστυχία τους με ανεπαρκή ανταμοιβή. Είναι καιρός, τελικά, ο φόρος αίματος, που τους οφείλει η Γαλλία, να πάψει να είναι μια «διαμάχη», να γίνει η «δέσμευση μιας κοινής ιστορίας», για να μη θεωρούνται οι Σενεγαλέζοι Ακροβολιστές πλέον, όπως φοβόταν ο Senghor, «τζάμπα νεκροί», για να αντιληφθούν οι Γάλλοι ότι αυτό δεν είναι μόνο «καθήκον μνήμης» αλλά «καθήκον ιστορίας και αλήθειας» σύμφωνα με τα λόγια του σοσιαλιστή Alain Rousset”.