Ο Καναδός Ned Flanders. Στιγμιότυπο από βίντεο στο YouTube [1].
Η ερώτηση που με ρωτάνε περισσότερο στην Ιαπωνία: “Είσαι Αμερικανός;”
“Λυπάμαι,” λέω, “βασικά κατάγομαι από τον Καναδά”. Ζω στην Ιαπωνία, με διαστήματα, από το 1994. Ανάλογα με την κατάσταση, θεωρείται ευγενικό να εκφράζεις ενδιαφέρον για το συνομιλητή σου, θέτοντας προσωπικές ερωτήσεις.
“Ααα, Βραχώδη Όρη, χόκεϊ επί πάγου, φύση”, είναι η τυποποιημένη απάντηση στη διευκρίνισή μου. Πολλοί Καναδοί θα μουρμούριζαν χαμηλόφωνα που τους πέρασαν για Αμερικάνους, αλλά εμένα δεν με πειράζει. Στο απαίδευτο μάτι, ελάχιστα ξεχωρίζεις Καναδούς από Αμερικανούς. Αυτός είναι ένας λόγος, για τον οποίο τόσοι πολλοί Καναδοί, όταν ταξιδεύουν, βάζουν να ξεχωρίζει μια καναδική σημαία στα σακίδιά τους. Όλοι αγαπούν τους Καναδούς. Τους Αμερικανούς, από την άλλη…
Έτσι ήταν, από τότε που άρχισα να ταξιδεύω πριν από 20 χρόνια, πριν από τον Ντόναλντ Τραμπ, πριν από την εισβολή στο Ιράκ και πριν από την 11η Σεπτεμβρίου. Οι Καναδοί έβαζαν Φύλλα Σφενδάμου [ΣτΜ: σύμβολο στην καναδική σημαία] στις αποσκευές τους για να διαφοροποιηθούν από τους Αμερικανούς ξαδέλφους τους.
Έχουμε δωρεάν ιατρική περίθαλψη [2]! Δεν υπάρχουν όπλα εδώ [3]! Ο γάμος ομοφυλοφίλων είναι νόμιμος στον Καναδά από το 2005! [4]
Όλοι, φαίνεται, νομίζουν ότι ο Καναδάς είναι τόσο χαρισματικός. Είμαστε ευγενικοί [5]. Προφανώς λέμε αρκετά “συγγνώμη [6]“. Ο Καναδάς υποτίθεται θεωρείται η πιο ανεκτική χώρα [7] έναντι εθνοτικών ομάδων. Δεν είμαστε σαν τους άλλους νότια από τα σύνορα. Οι Καναδοί είναι καλοί.
Το μισώ αυτό.
Έχω πολλούς Αμερικανούς φίλους που θαυμάζω πολύ. Δεν θα με πείραζε να με μπέρδευαν, για παράδειγμα, με τον Johnny από το Ντάλας, τον Marc από το Ώστιν, τον Adam από το Σαν Φρανσίσκο ή τον Michael από τη Χονολουλού.
Επίσγς, υπάρχουν και προβλήματα όταν έχεις την ταμπέλα του “καλού”. Νούμερο ένα: το να σε λένε “καλούλη” ουσιαστικά είναι σαν να σε λένε συντηρητικό παλιομοδίτη, σαν τον γλυκό, ευγενικό, αλλά τραγικά “ανύπαρκτο” χαρακτήρα του Ned Flanders [8] από τους Simpsons [9] (που έχει και το προσωπικό του σωσία από τον Καναδά [10]).
Εάν ο Καναδάς μπορούσε πράγματι να είναι ένα έθνος γεμάτο Ned Flanders, θα ήταν μια κάποια βελτίωση, αλλά το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι το “καλούλης” δεν έχει καμία προσωπικότητα. Δεν υπάρχουν αδυναμίες και τίποτα δεν προκαλεί αντίθεση. Το να είσαι άκακος είναι σαν να είσαι ασήμαντος και αδιάφορος, ανάξιος προσοχής. Αυτό μπορεί να είναι καλό, αν επιθυμείς να χαθείς στο πλήθος και να παραμείνεις μακριά από όσα συμβαίνουν γύρω σου.
Θα έλεγα ότι η επιθυμία να παραμείνεις αδέσμευτος και μόνος είναι στην πραγματικότητα ένα πρωταρχικό χαρακτηριστικό του να είσαι Καναδός. Έχουμε την τάση να “κοιτάμε τη δουλειά μας”. Αυτό που οι ξένοι θεωρούν “καλούλης” μπορεί να είναι απλά παγερή ευγένεια. Οι Καναδοί δεν πιάνουν και πολύ κουβέντα με τους γείτονες. Μας λείπει η ζεστή, ανοιχτή φιλικότητα, που εγώ προσωπικά έχω συνδέσει με τους Αμερικανούς φίλους μου.
Ευτυχώς για εμάς (και για τον υπόλοιπο κόσμο), εμφανίστηκε ο Τζάστιν Τριντό και έκανε το να είσαι Καναδός κάτι περισσότερο από “καλούλης”: ο πρωθυπουργός μας έκανε τη χώρα μας απίστευτα σέξι.
This meme. ?? @JustinTrudeau [11] pic.twitter.com/032pEqOhQm [12]
— Hedieh Attai (@lovehedieh) May 7, 2017 [13]
Αχ, αυτό το meme. [To meme λέει: Ψιτ, κοπελιά, θα σου καλύψω το ιστορικό υγείας σου].
Ψηλός, όμορφος, αθλητικός και άνδρας φεμινιστής [14], ο JT έχει μετατρέψει τον Καναδά από μια χώρα γνωστή λίγο-πολύ για το χόκεϊ επί πάγου και το γάλα που πωλείται σε πλαστικές σακούλες [15] σε ένα προμαχώνα ανοχής και ένα καταφύγιο από τα προβλήματα του κόσμου.
Πράγματι, την επομένη της εκλογής του τον Οκτώβριο του 2015, ο Τριντό μετατόπισε τον δημόσιο διάλογο στον Καναδά κατά 180 μοίρες. Μετά από μια προεκλογική εκστρατεία, όπου ο συντηρητικός αντίπαλός του πρότεινε απαγόρευση της νικάμπ [16], ο Τριντό πόζαρε για σέλφι με μουσουλμάνους Καναδούς στο μετρό του Μόντρεαλ. [17]
Στη συνέχεια, η κυβέρνηση Τριντό δεσμεύθηκε να φέρει 25.000 πρόσφυγες στον Καναδά μέσα σε λίγους μήνες, αφού η προηγούμενη κυβέρνηση είχε αποφύγει εντελώς να βοηθήσει στην προσφυγική κρίση. Το πρόγραμμα προσφύγων της κυβέρνησης Τριντό έχει μέχρι στιγμής στεφθεί με επιτυχία. [18]
Έτσι, από το 2017, χάρη σε αρκετές διεθνείς κολακείες [19] και νέο σεξαπίλ, οι Καναδοί έχουν αρχίσει να αισθάνονται ότι είμαστε περισσότερο από απλά “καλοί”. Είμαστε μοδάτοι, κουλ και ανεκτικοί. Είμαστε πραγματικά, όμως;
Επειδή ο μύθος του “καλού Καναδού” εμποδίζει επίσης τους Καναδούς να αντιμετωπίσουν πραγματικά μερικά από τα θεμελιώδη μας προβλήματα, που δεν θα εξαφανιστούν σύντομα. Σχεδόν το 20% των παιδιών [20] στον Καναδά ζουν σε συνθήκες φτώχειας και σχεδόν τα μισά είναι παιδιά ιθαγενείς των Πρώτων Εθνών. Υπάρχει μια κρίση στέγασης [21] στον Καναδά, συνοδευόμενη από μια κρίση αστέγων [22]. Σε κατά κεφαλήν βάση, οι Καναδοί είναι πρώτοι παγκοσμίως [23] στις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου.
Κάθε χώρα έχει τα προβλήματα της, φυσικά, και υπάρχουν πολλά σπουδαία πράγματα για τον Καναδά. (Προσωπικά, για αρχή, μου αρέσει η εκπληκτική ποικιλία μικροζυθοποιείων [24] της Βρετανικής Κολούμπια και η μουσική σκηνή DIY [25] στο Μόντρεαλ).
Αλλά αρκετά με την ταμπέλα “καλούλης”. Είναι δικαιολογία για τον Καναδά και μας εμποδίζει να επιτύχουμε πραγματικά το απόλυτο μεγαλείο ως χώρα.