Είναι εποχή ορειβασίας. Το Νεπάλ, η χώρα με το Έβερεστ [1], την υψηλότερη κορυφή στον κόσμο, είναι γεμάτο ειδήσεις. Έχουν γίνει ρεκόρ, όπως πάντα. Περισσότεροι από 500 ορειβάτες έχουν ήδη πατήσει το πόδι τους στην κορυφή του Έβερεστ και πέντε πέθαναν στην προσπάθεια και η φρενίτιδα της αναρρίχησης δεν μειώνεται.
Η μπλογκόσφαιρα του Νεπάλ έχει κάποια πράγματα να πει για την αναρρίχηση του Έβερεστ. Μερικοί bloggers εκπλήσσονται για το πώς οι Σέρπα αναρριχώνται τόσο εύκολα και βοηθούν τους υπόλοιπους να φτάσουν στην κορυφή, αλλά δε λαμβάνουν την οφειλόμενη αναγνώριση.
Το Nepal Sites [2] είναι έκπληκτο για το πώς οι Σέρπα το κάνουν τόσο εύκολα: “…Υπάρχουν άνθρωποι όπως ο Appa Sherpa, ο οποίος αναρριχάται για 17η φορά στο Έβερεστ και κάνει την αναρρίχηση στην κορυφή του κόσμου να μοιάζει παιχνιδάκι”. Και το The Radiant Star [3] γράφει ότι “ο Apa Sherpa ανέβηκε 17 φορές, ο Pemba Sherpa έφτασε στην κορυφή τρεις φορές μέσα σε εννέα ημέρες αυτή τη σεζόν και υπάρχουν πολλοί Σέρπα που είχαν ανέβει στην κορυφή περισσότερες από πέντε φορές”.
Ωστόσο, και τα δύο ιστολόγια πιστεύουν ότι οι Νεπαλέζοι κωλυσιεργούν, όταν έρχεται η ώρα της αναγνώρισης. Το Radiant Star πιστεύει ότι είναι άδικο:
Yet, Sherpas do not get credit they deserve.
In almost every films made, Sherpas are almost absent once they mountaineers leaves the base-camp. In every documentary, the role of Sherpa is to cook food and carry loads.
Ωστόσο, οι Σέρπα δεν λαμβάνουν την αναγνώριση που αξίζουν.
Σε σχεδόν όλες τις ταινίες που έχουν γίνει, οι Σέρπα είναι σχεδόν απόντες, όταν οι ορειβάτες εγκαταλείπουν τον καταυλισμό στους πρόποδες. Σε κάθε ντοκιμαντέρ, ο ρόλος των Σέρπα είναι να μαγειρεύει και να μεταφέρει φορτία.
Το Nepal Sites αναρωτιέται γιατί δεν υπάρχουν ταινίες και βιβλία από Νεπαλέζους ορειβάτες:
I was also wondering at the same time that stories and heroic of climbing Everest are portrayed so beautifully by the foreign climbers. While Nepalese have climbed the peak more than anyone else, they don't seem to tell their stories. And even the journalists don't seem to bother telling their stories.
Αναρωτιόμουν επίσης την ίδια στιγμή πως οι ιστορίες και η ηρωικότητα της αναρρίχησης του Έβερεστ απεικονίζονται τόσο όμορφα από τους ξένους ορειβάτες. Ενώ οι Νεπαλέζοι έχουν αναρριχηθεί στην κορυφή περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, δεν φαίνεται να αφηγούνται τις ιστορίες τους. Και ακόμη και οι δημοσιογράφοι δεν φαίνεται να ασχολούνται να πουν τις ιστορίες τους.
Το Look & Gaze [4] μιλά για μια εκστρατεία με αρχηγό τον Snow Leopard, τον 60χρονο Ang Rita Sherpa [5], ο οποίος στοχεύει να υψώσει τις σημαίες οκτώ πολιτικών κομμάτων του Νεπάλ στην κορυφή του Έβερεστ. Αναφέρει ότι η Εκστρατεία του Δημοκρατικού Έβερεστ είναι σημαντική εκδήλωση του Νεπάλ:
The snowmen's humble expedition, though it appears like a postmodernist game of littering the highest mountain with festoons, is at heart a symbolic journey of a ‘New’ democratic Nepal. The snowmen's excitement is a very meaningful historical phenomenon. To rush up to the summit with flags by these snowmen is to deconstruct the grand Everest narration, the grande récit used by both the British Empire and the Nepali feudal history. This “Democratic Everest Expedition” will give a new meaning to the history.
Η ταπεινή εκστρατεία των χιονανθρώπων, αν και φαίνεται σαν ένα μεταμοντερνιστικό παιχνίδι κηλίδωσης του ψηλότερου βουνού με γιρλάντες, είναι κατά βάθος ένα συμβολικό ταξίδι ενός «Νέου» δημοκρατικού Νεπάλ. Ο ενθουσιασμός τους είναι ένα πολύ σημαντικό ιστορικό φαινόμενο. Η αναρρίχηση στην κορυφή με σημαίες από αυτούς τους χιονάνθρωπους αποτελεί αποικοδόμηση της τρανής αφήγησης περί Έβερεστ, που χρησιμοποίησαν τόσο η Βρετανική αυτοκρατορία όσο και η φεουδαρχική ιστορία του Νεπάλ. Αυτή η “Εκστρατεία του Δημοκρατικού Έβερεστ” θα δώσει νέα σημασία στην ιστορία.
Και το Real News Stories from Nepal [6] έχει μια ανάρτηση για μια εκστρατεία καθαρισμού του Έβερεστ.