[1]Κέτσουα στη Βολιβία. Άδεια CC0.
Με μεγάλες Εξόδους, θανατηφόρες διαμαρτυρίες και αλλαγές κυβέρνησης, το 2018 ήταν κάθε άλλο παρά συνηθισμένη χρονιά για τη Λατινική Αμερική και τις ισπανόφωνες κοινότητες παγκοσμίως.
Ως μάρτυρες και διερμηνείς τέτοιων γεγονότων, τα μέλη του Global Voices μας βοήθησαν να πλοηγηθούμε πέρα από τον επιφανειακό “θόρυβο” και να ξεδιπλώσουμε την πολυπλοκότητά τους. Από τις διαδηλώσεις στη Νικαράγουα μέχρι την κρίση της Βενεζουέλας, αφηγηθήκαμε ιστορίες ανθεκτικότητας, απροσδόκητης αλληλεγγύης και ασυνήθιστων μορφών αντίστασης.
Κρίση και Έξοδος
Μέχρι τώρα, εκατομμύρια Βενεζουελάνοι εγκατέλειψαν τη χώρα τους και πολλοί χρησιμοποιούν διαδικτυακές πλατφόρμες για να βοηθήσουν και άλλους, που θέλουν να κάνουν το ίδιο.
Μόλις φτάσουν στον προορισμό τους, η αυξανόμενη διασπορά αντιμετωπίζει διακρίσεις από τον τοπικό πληθυσμό, καθώς και άλλους περιορισμούς εκτός της γλώσσας ή του πολιτισμού.
Εγώ η Ξενοφοβική: Χρονικό ενός μεταναστευτικού εκτοπισμού [3]
Εν τω μεταξύ, η κρίση στη Βενεζουέλα επιδεινώνεται. Η έλλειψη τροφίμων, μαζί με τα αυξανόμενα επίπεδα αστικής βίας, επηρεάζουν δυσανάλογα τις γυναίκες. Η επέκταση των μορφών κρατικού ελέγχου μοιάζει όλο και περισσότερο με το Μεγάλο Αδερφό του Τζορτζ Όργουελ. Και οι κυβερνητικές συνδέσεις με την τεχνολογία της Κίνας δείχνουν ότι η παρακολούθηση θα συνεχίσει να αυξάνεται.
Οι γυναίκες φέρουν το κύριο βάρος της κρίσης της Βενεζουέλας [5]
Γιατί οι Βενεζουελανοί βλέπουν τη χώρα τους σαν το “1984” του Τζορτζ Όργουελ; [6]
Βενεζουέλα: Σάλος για τη συμφωνία περί βιομετρικών ταυτοτήτων με κινέζικο τεχνολογικό κολοσσό [7]
Βόρεια, ένα “καραβάνι μεταναστών” που φεύγει για να γλιτώσει από τη βία στην Κεντρική Αμερική φτάνει στο Μεξικό και ξυπνά αντιμεταναστευτικά αισθήματα. Τα ΜΜΕ ακολουθούν στενά όσα συμβαίνουν στα σύνορα με τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά δεν αφιερώνουν πάντα χρόνο να εξηγήσουν [8] από τι [9] τρέχουν να γλιτώσουν [10] οι Κεντροαμερικανοί.
Αλλαγές στην εξουσία και αντίσταση από τους πολίτες
Η δημοκρατία της Γουατεμάλας πλήχτηκε από την άρνηση του Προέδρου Τζίμι Μοράλες να ανανεώσει την εντολή της Διεθνούς Επιτροπής για την Ατιμωρησία, που υποστηρίζεται από τα Ηνωμένα Έθνη. Το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας αποφάνθηκε υπέρ της επιστροφής του επιτρόπου, δίνοντας ελπίδα σε όσους υποστηρίζουν τα νομικά όργανα στον αγώνα κατά της ατιμωρησίας. Ωστόσο, ο Επίτροπος Iván Velázquez δεν επέστρεψε στη Γουατεμάλα και σε πρόσφατες συνεντεύξεις καταγγέλλει περαιτέρω προσπάθειες της κυβέρνησης να καταργήσει την επιτροπή: μεταξύ αυτών, την πρόσφατη [12] απόσυρση της διπλωματικής ασυλίας από 11 εργαζομένους της Επιτροπής.
Στη Νικαράγουα, οι διαδηλώσεις κατά των μεταρρυθμίσεων περί κοινωνικής ασφάλισης έχουν μετατραπεί σε εθνική κατακραυγή κατά της διαφθοράς και της λογοκρισίας. Η καταστολή ήταν γρήγορη και βάναυση. [14] Περισσότεροι από 300 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί από την έναρξη των διαδηλώσεων τον Απρίλιο. Οι δημοσιογράφοι έχουν επίσης υποστεί βίαιες επιθέσεις. Οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων υποδεικνύουν την κυβέρνηση του Ντανιέλ Ορτέγκα ως τον κύριο δράστη [15].
Οι Κουβανοί πολίτες συζήτησαν τις συνταγματικές αλλαγές που θα ρυθμίσουν τη χρήση του Διαδικτύου στο νησί.
Μια άλλη συνταγματική τροπολογία άνοιξε τη δυνατότητα νομιμοποίησης του γάμου ομοφυλοφίλων, οδηγώντας σε έντονες συζητήσεις στην κουβανέζικη κοινωνία.
Το Μεξικό γιόρτασε την 50ή επέτειο του Μεξικανικού Κινήματος [20] του 1968. Μήνες αργότερα, εξέλεξε έναν αριστερό πρόεδρο μετά από δεκαετίες δεξιάς κυβέρνησης. Ωστόσο, ο κόσμος δεν επαναπαύτηκε, όταν ο ειρηνιστής AMLO [21] ανακοίνωσε τη δημιουργία μιας στρατιωτικής αστυνομικής δύναμης, [22] που θα καταπολεμήσει το αστικό έγκλημα. Πολλές δυσκολίες βρίσκονται στο προσκήνιο για τον νέο πρόεδρο, αλλά ίσως ευτυχώς πρωτοβουλίες υπό την ηγεσία των πολιτών [23] θα παράσχουν ένα χέρι βοήθειας.
Μεξικό: Διαδραστικοί χάρτες, μέσο για την καταπολέμηση του εγκλήματος [24]
Του Μεξικού δεν ήταν οι μόνες εκλογές που συγκλόνισαν την περιοχή. Ο προεδρικός υποψήφιος της Κόστα Ρίκα, Φαμπρίσιο Αλβαράδο, Χριστιανός συντηρητικός, ανησύχησε [25] πολλές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ειδικά εκείνες που είναι αφοσιωμένες στα δικαιώματα ΛΟΑΤΚ. Ωστόσο, ο νικητής ήταν ο προοδευτικός Κάρλος Αλβαράδο και μαζί του, η πρώτη μαύρη γυναίκα αντιπρόεδρος της Κόστα Ρίκα, Έπσι Κάμπελ Μπαρ.
Η σημασία μιας Αφροφεμινίστριας ακτιβίστριας στην κυβέρνηση της Κόστα Ρίκα [26]
Τοπική και παγκόσμια αλληλεγγύη
Οι Κολομβιανοί ύψωσαν τη φωνή τους [27] εναντίον της πληθώρας δολοφονημένων κοινωνικών ακτιβιστών. Μόλις στο πρώτο εξάμηνο, σκοτώθηκαν πάνω από εκατό ακτιβιστές [28]. Με τις ειρηνευτικές συμφωνίες [29] και τις επακόλουθες εξελίξεις της εσωτερικής σύγκρουσης [30] της χώρας, ακολούθησε μια μάχη για τον έλεγχο της γης.
Κολομβία: Η ειρηνευτική διαδικασία παραπαίει, κοινωνικοί ακτιβιστές δολοφονούνται [31]
Τέλος, η Αργεντινή πλησίασε πιο κοντά από ποτέ [32] στη νομιμοποίηση της έκτρωσης. Η Γερουσία κατέληξε να ψηφίζει εναντίον της, αλλά το κίνημα στους δρόμους και στο διαδίκτυο ήταν τεράστιο και προκάλεσε αξιοσημείωτες εκδηλώσεις αλληλεγγύης στη Λατινική Αμερική και πέρα από αυτήν [33].
Το κίνημα της νομιμοποίησης των αμβλώσεων στην Αργεντινή ενισχύεται από την παγκόσμια αλληλεγγύη [33]