- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

Η απονομή του Βραβείου Νόμπελ Ειρήνης ισχυρό μήνυμα προς την αμερικανική κυβέρνηση

Κατηγορίες: Βόρεια Αμερική, Δυτική Ευρώπη, Μέση Ανατολή & Βόρεια Αφρική, Υπο-Σαχάρια Αφρική, Η.Π.Α., Ιράκ, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Νορβηγία, Ανθρωπιστική ανταπόκριση, Διεθνείς Σχέσεις, Εθνότητα & φυλή, Μέσα των πολιτών, Φύλο & ισότητα, Γέφυρα

Nadia Murad και Denis Mukwege, Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης 2018. Η σύνθεση προέκυψε από φωτογραφίες  που χρησιμοποιήθηκαν με άδεια Creative Commons CC-BY-NC.                                                                   

Το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης απονεμήθηκε [1] στην Ιρακινή Γιαζίντι Nadia Murad και στον Κονγκολέζο Denis Mukwege για “τις προσπάθειες τους για τερματισμό της χρήσης της σεξουαλικής βίας ως όπλο πολέμου“. Αυτή η επιλογή μπορεί να θεωρηθεί ως μια κάποια έκπληξη (ο Πρόεδρος της Νότιας Κορέας Μουν Τζάε-Ιν και η Άνγκελα Μέρκελ ήταν οι επικρατέστεροι), αλλά η Nadia Murad και ο Denis Mukwege ήταν ξεκάθαρα οι πιο άξιοι να βραβευτούν τα τελευταία χρόνια.

Η Nadia Mourad είναι μια 23χρονη Ιρακινή, που είχε απαχθεί από το χωριό Κότσο κοντά στο Σιντζάρ του βορείου Ιράκ τον Αύγουστο του 2014 από το Ισλαμικό Κράτος. Κατά τη διάρκεια της κράτησής της, η Νάντια βασανίστηκε, υπέστη πολλαπλούς ομαδικούς βιασμούς, πουλήθηκε σαν σκλάβα του σεξ και παντρεύτηκε με τη βία έναν από τους απαγωγείς της. Αποπειράθηκε επανειλημμένα να αποδράσει και κατάφερε να φτάσει στη Γερμανία. Από τότε, η Nadia μάχεται για την κοινότητα των Γιαζίντι, η οποία υφίσταται συστηματική γενοκτονία από την πλευρά του Ισλαμικού Κράτους.

Ο Denis Mukwege [2] είναι γυναικολόγος, ο οποίος δραστηριοποιείται στην περιοχή του Κίβου στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Για περισσότερα από 15 χρόνια, εργάζεται με μωρά και γυναίκες θύματα σεξουαλικής βίας από μέλη διαφόρων ένοπλων ομάδων, που σπέρνουν τον τρόμο στην περιοχή. Όπως θυμίζει ο Δρ Mukwege, τουλάχιστον 500.000 Κονγκολέζες [3] έπεσαν θύμα βιασμού σε μια περίοδο 16 χρόνων. Η δράση του Δρ Denis Mukwege διαταράσσει τα σχέδια των ένοπλων ομάδων, που καταστρέφουν τις γυναίκες τις περιοχής. Στις 25 Οκτωβρίου 2012, έπεσε θύμα επίθεσης [3] στην κατοικία του στο Μπουκάβου, κατά την οποία ο φρουρός του σκοτώθηκε. Ο Mukwege δεν είναι γνωστός μόνο για τις θέσεις του και για την επαναλαμβανόμενη κριτική του κατά των ένοπλων ομάδων που σκορπούν τον τρόμο στην περιοχή, αλλά επίσης και για τη δωρεάν φροντίδα που παρέχει στα θύματα.

Αυτή η απονομή είναι μια επιβεβαίωση ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα θα πρέπει να αποτελούν την πρωταρχική έγνοια των ηγετών όλου του κόσμου. Η συγκυρία αυτής της βράβευσης έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη διολίσθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ηνωμένες Πολιτείες: σε αυτήν τη χώρα όπου παιδιά είναι κλεισμένα σε κλουβιά [4], όπου οι μαύρες μειονότητες υφίστανται συστηματική αστυνομική βία [5], όπου τα δικαιώματα του Τύπου [6] καταπατούνται και όπου ο μελλοντικός νέος πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου, Brett Kavanaugh, κατηγορείται από τρεις γυναίκες για άσκηση σεξουαλικής βίας. [7]

Ο ίδιος ο Πρόεδρος Τραμπ κατηγορείται από καμιά δεκαριά γυναίκες για σεξουαλική κακοποίηση και έχει καταγραφεί από την Washington Post σε βίντεο να καυχιέται ότι “αρπάζει τις γυναίκες από το μουνί [8]“.

Εάν υπάρχουν ακόμα αμφιβολίες για τη συρρίκνωση του ισχνού ποσοστού της ήπιας ισχύος των Ηνωμένων Πολιτειών στον υπόλοιπο κόσμο, η απονομή του Νόμπελ Ειρήνης στη Nadia Murad και τον Denis Mukwege είναι ένας πραγματικός εξευτελισμός απέναντι σε μια αμερικανική κυβέρνηση, που φαίνεται να κάνει τα πάντα για να απομονωθεί από τον υπόλοιπο κόσμο, όπως θυμίζει το σύνθημα “Η Αμερική Πρώτα” (America First). Ο υπόλοιπος κόσμος επέλεξε τη Nadia και τον Denis, οι Ηνωμένες Πολιτείες εξέλεξαν τον Ντόναλντ και τον Μπρετ. Ο Τράμπ ήθελε να “δώσει πίσω στην Αμερική το μεγαλείο της” (Make America Great Again), αλλά για τον υπόλοιπο κόσμο, φαίνεται ότι ο Τραμπ έχει απλά πετύχει να επαναφέρει στην Αμερική την ασχήμια της εποχής των νόμων του Jim Crow [9] και της εποχής του Μακαρθισμού [10]. Από το Νόμπελ Ειρήνης ως τις πρόσφατες συμφωνίες του Παρισιού για το κλίμα, όλα φαίνεται να δείχνουν ότι ο υπόλοιπος κόσμος θέλει να διαφοροποιηθεί το συντομότερο δυνατό από την αμερικανική ηγεμονία και αδιαφορεί με όλη του την καρδιά. [11]