Στις 23 Ιανουαρίου 2019, το Thousand Movement, μια συλλογική ομάδα συνδικάτων και ακτιβιστών του απλού λαού, πραγματοποίησε διαδηλώσεις σε 30 τοποθεσίες σε ολόκληρη τη Σρι Λάνκα καλώντας τις εταιρείες φυτειών να αυξήσουν τον καθημερινό βασικό μισθό των εργαζομένων στον κλάδο τσαγιού σε 1000 ρουπίες Σρι Λάνκας (5,50 δολάρια ΗΠΑ) ή το διπλάσιο του τρέχοντος ελάχιστου ημερήσιου μισθού. Οι διαδηλωτές λένε ότι η φτώχεια αυξάνεται μεταξύ των εργαζομένων στον τομέα του τσαγιού καθώς οι μισθοί παραμένουν στάσιμοι σε σύγκριση με το αυξανόμενο κόστος ζωής. Σύμφωνα με τον Chinthaka Rajapakshe, Συντονιστή του Κινήματος Χωροταξίας και Γεωργικής Μεταρρύθμισης (MONLAR):
Πρόσφατα, οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Peradeniya διαπίστωσαν ότι χρειάζονται 27.707 ρουπίες (152 δολάρια ΗΠΑ) ανά μήνα για ένα άτομο στον κλάδο των φυτειών για να καλύψει τις βασικές του ανάγκες. Όμως, κατά μέσο όρο, αυτοί οι εργαζόμενοι πληρώνονται λιγότερο από 8000 ρουπίες (44 δολάρια ΗΠΑ) το μήνα.
Generations of #plantationworkers have propped up our economy by toiling under deplorable conditions from 6am-6pm, come rain or shine. Don’t the producers of the “Pure Ceylon Tea” we proudly boast of deserve a decent day’s wage at the very least? #1000wagehike✊?TODAY @ 3pm #lka pic.twitter.com/eP6y9QXUQF
— Mari (@Mari_deSilva) January 23, 2019
Γενιές #εργαζομένωνστιςφυτείες έχουν στηρίξει την οικονομία μας αντιμετωπίζοντας δυσάρεστες συνθήκες από τις 6 π.μ. μέχρι τις 6 μ.μ., με ήλιο ή με βροχή. Μήπως οι παραγωγοί του “Αγνού Τσαγιού Κεϋλάνης”, για το οποίο υπερηφανευόμαστε, αξίζουν τουλάχιστον καλύτερο ημερομίσθιο;
‘Companies say they don't have profit, govt says it doesn't have money, ministers make so many promises, the workers want only Rs. 1000 daily basic wage for the work they do’ – video of the protest along Gasworks Junc to Main Street, Malwatte Rd and Olcott Mw. #lka #SriLanka pic.twitter.com/fLXHpa4TKA
— Groundviews (@groundviews) January 23, 2019
‘Οι εταιρείες λένε ότι δεν έχουν κέρδος, οι κυβερνήσεις λένε ότι δεν έχουν χρήματα, οι υπουργοί κάνουν τόσες πολλές υποσχέσεις, οι εργαζόμενοι θέλουν μόνο 1000 ρουπίες ως ημερήσιο βασικό μισθό για τη δουλειά που κάνουν’ – βίντεο της διαμαρτυρίας κατά μήκος της Gasworks Junc στις οδούς Main Street, Malwatte Rd και Olcott Mw.
Οι εργαζόμενοι διαμαρτύρονταν από τον περασμένο Οκτώβριο, αφότου η συλλογική σύμβαση για τις μισθολογικές αυξήσεις των εργατών φυτειών δεν υπογράφτηκε. Οι εργαζόμενοι απέρριψαν μια αύξηση 20% (100 ρουπίες) που προτάθηκε από την Ομοσπονδία Εργοδοτών της Κεϋλάνης (EFC), μια οργάνωση που εκπροσωπεί τις εταιρείες φυτειών.
Protest for basic living wage of Rs 1000/ day for #plantation workers ongoing now at Gas Paha junction in Colombo. #CeylonTea #lka #SriLanka pic.twitter.com/tmk0O2bXYq
— Lisa Fuller (@gigipurple) January 23, 2019
Οι διαμαρτυρίες για βασικό μισθό 1000 ρουπιών ημερησίως για τους εργαζόμενους στις #φυτείες βρίσκονται σε εξέλιξη τώρα στον κόμβο Gas Paha στο Κολόμπο.
Στις 6 Δεκεμβρίου 2018 εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες φυτειών από όλες τις περιοχές καλλιέργειας τσαγιού της Σρι Λάνκα ξεκίνησαν απεργία διαρκείας ζητώντας την αύξηση κατά 100% των ημερήσιων βασικών μισθών τους σε 1000 ρουπίες (5,50 δολάρια ΗΠΑ). Οι διαδηλωτές ανέστειλαν την απεργία μια εβδομάδα αργότερα, αφότου το Κογκρέσο Εργαζομένων της Κεϋλάνης (CWC), η κύρια ένωση των φυτειών, τους διέταξε να τερματίσουν όλες τις βιομηχανικές ενέργειες. Πολλοί από την κοινωνία των πολιτών, συμπεριλαμβανομένων των δασκάλων, συσπειρώθηκαν επίσης ως ένδειξη αλληλεγγύης για τους εργάτες των φυτειών.
‘For 200 years, they've built the economy, and the name ‘#CeylonTea‘ – pay the estate workers a fair wage’ – protest in solidarity with estate workers demanding a daily basic wage of Rs. 1000, happening now at Gasworks Junction in Fort. #lka #SriLanka pic.twitter.com/Jmf61tO3NR
— Groundviews (@groundviews) January 23, 2019
‘Για 200 χρόνια, έχουν οικοδομήσει την οικονομία και το όνομα “#ΤσάιΚεϋλάνης” – πληρώστε τους εργάτες στις φυτείες μια δίκαιη αμοιβή” – διαμαρτυρία ως αλληλεγγύη για τους εργάτες φυτειών που ζητούν βασικό ημερομίσθιο 1000 ρουπιών, συμβαίνει τώρα στο Gasworks Junction στο Fort.
Η βιομηχανία τσαγιού στη Σρι Λάνκα
Η Σρι Λάνκα είναι ο τέταρτος μεγαλύτερος παραγωγός τσαγιού στον κόσμο και επίσης ο δεύτερος μεγαλύτερος εξαγωγέας. Τα κεντρικά υψίπεδα της χώρας και οι περιοχές χαμηλού υψομέτρου καυχιούνται για τις πολυάριθμες φυτείες τσαγιού που επωφελούνται από ένα κλίμα που παράγει τσάι υψηλής ποιότητας. πολυάριθμα κτήματα τσαγιού Με τα χρόνια, το τσάι από τη Σρι Λάνκα ή “Τσάι Κεϋλάνης” έχει αυξηθεί σε δημοτικότητα — σχεδόν το ένα πέμπτο του τσαγιού που πωλείται σε όλο τον κόσμο είναι από τη Σρι Λάνκα.
Η βιομηχανία απασχολεί (άμεσα ή έμμεσα) πάνω από 1 εκατομμύριο ανθρώπους. Πολλοί από τους 500.000 εργάτες στις φυτείες τσαγιού είναι Ταμίλ, που προέρχονται από φτηνούς εργάτες που μεταφέρθηκαν από την Ινδία στη Σρι Λάνκα από τους Βρετανούς αποικιοκράτες τον 19ο αιώνα και περισσότεροι από τους μισούς εργάτες είναι γυναίκες.
Εξαιρετικά χαμηλοί μισθοί
Παραδοσιακά, οι εργαζόμενοι πληρώνονται πολύ χαμηλούς μισθούς σε σύγκριση με τον εθνικό μέσο όρο. Σε πολλές περιπτώσεις, πρέπει να συλλέγουν 16 έως 18 κιλά τσάι ανά ημέρα αλλιώς η αμοιβή τους μειώνεται στο μισό. Υποβάλλονται σε σκληρές συνθήκες διαβίωσης και εργασίας, και ορισμένοι από αυτούς υποφέρουν από οδυνηρούς τραυματισμούς με ελάχιστη ιατρική υποστήριξη από τις φυτείες τσαγιού.
Περίπου μια δεκαετία πριν, διαμαρτυρήθηκαν για αύξηση του ημερομισθίου σε 500 ρουπίες (4 δολάρια ΗΠΑ το 2009) από 290 ρουπίες (2.5 δολάρια ΗΠΑ το 2009). Αλλά τα αιτήματά τους δεν ικανοποιήθηκαν, καθώς η βιομηχανία χτυπήθηκε από την παγκόσμια ύφεση και ορισμένες φυτείες τσαγιού αναγκάστηκαν να απολύσουν εργαζόμενους.
Το 2016, το ημερομίσθιό τους αυξήθηκε από το απλό ποσό των 50 ρουπιών σε 500 ρουπίες. Με τα χρόνια, η ρουπία της Σρι Λάνκα έχει υποτιμηθεί ενώ το κόστος ζωής έχει αυξηθεί. Ο ημερήσιος μισθός τους αντιστοιχεί σε 2,75 δολάρια ΗΠΑ στο σημερινό νόμισμα, οπότε, ουσιαστικά, ο μισθός τους δεν έχει αυξηθεί σε μια δεκαετία.
Ως αποτέλεσμα, το επίπεδο φτώχειας στους εργάτες των φυτειών έχει αυξηθεί, αν και η γενική φτώχεια στη Σρι Λάνκα έχει μειωθεί τις τελευταίες δεκαετίες:
(3/3) “Political leaders, if you can survive on Rs 625/day, then we don’t need Rs 1000/day”
Protesters today challenged politicians to live on Rs. 625/day- the same wage proposed for #plantation workers in the collective bargaining agreement. #ceylontea #lka #SriLanka pic.twitter.com/y4zuOpYCc2
— Lisa Fuller (@gigipurple) January 23, 2019
(3/3) “Πολιτικοί ηγέτες, αν εσείς μπορείτε να επιβιώσετε με 625 ρουπίες την ημέρα, τότε δεν χρειαζόμαστε 1000 ρουπίες την ημέρα”
Οι διαδηλωτές σήμερα προκάλεσαν τους πολιτικούς να ζήσουν με 625 ρουπίες την ημέρα – ο ίδιος μισθός που προτάθηκε για τους εργαζόμενους στη συλλογική σύμβαση εργασίας.
Malaiyaha Tamil tea plantation workers’ struggle for an increase in their basic wage to Rs. 1000 continues. A citizen protest in solidarity will take place from 4.30 – 5.30pm at Liberty roundabout today (Jan 15). Cartoon by Namal Amarasinghe. #lka #SriLanka #Pongal pic.twitter.com/muPWlCsTKX
— Groundviews (@groundviews) January 15, 2019
Ο αγώνας των Malaiyaha Ταμίλ εργαζόμενων σε φυτείες τσαγιού για την αύξηση του βασικού μισθού τους σε 1000 ρουπίες συνεχίζεται. Μια αλληλέγγυα διαμαρτυρία πολιτών θα γίνει από τις 4.30 – 5.30 μ.μ. στην κυκλική διασταύρωση της Liberty σήμερα (15 Ιανουαρίου). Σκίτσο από τον Namal Amarasinghe.
Η κυβέρνηση πρότεινε μία συνολική μισθολογική αύξηση, με την αύξηση να πραγματοποιείται σε μια τριετή περίοδο. Σύμφωνα με αυτό το σχέδιο, η βασική αύξηση θα ήταν μέχρι το ποσό των 625 ρουπιών Σρι Λάνκα το πρώτο έτος με άλλα επιδόματα να προστίθενται και το συνολικό ποσό θα έφτανε στις 1000 ρουπίες καθημερινώς. Ορισμένα από αυτά τα επιδόματα βασίζονται στην ημερήσια ποσόστωση φύλλων που συλλέχθηκαν – τόσα πολλά που είναι πιθανό να χαθούν. Η προτεινόμενη αύξηση της βασικής ημερήσιας αμοιβής κατά το δεύτερο και το τρίτο έτος θα ήταν 650 και 675 ρουπίες αντίστοιχα. Ωστόσο, η απαίτηση των εργαζομένων είναι ότι η καθημερινή βασική αμοιβή θα πρέπει να αυξηθεί σε 1000.
Οι εργαζόμενοι στις φυτείες του τσαγιού δεν έχουν άλλη επιλογή από το να συνεχίσουν τον αγώνα τους για μια δίκαιη αμοιβή, αν δεν θέλουν να υποκύψουν στην υποδούλωση ή την απόλυτη φτώχεια.