Εικόνα που εμφανίστηκε [1] στο OC media.
Το ακόλουθο είναι μια εκδοχή μιας ανάρτησης από συνεργάτη [1] που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στον ιστότοπο OC Media [2]. [3]
Οι κουήρ γυναίκες στο ρωσικό Βόρειο Καύκασο αντιμετωπίζουν προσπάθειες να τις “θεραπεύσουν”, ξυλοδαρμούς, βιασμούς, καταναγκαστικούς γάμους και δολοφονίες, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση ύστερα από σειρά συνεντεύξεων με κουήρ γυναίκες από την περιοχή. Ενώ κάποιοι ομοφυλόφιλοι κατάφεραν να φύγουν, η έκθεση ανέφερε ότι στις γυναίκες ήταν λιγότερο δυνατόν να συμβεί, καθώς τα χρήματά τους, οι μετακινήσεις, οι σταδιοδρομίες και η ιδιωτική τους ζωή ελέγχονταν από άντρες “κηδεμόνες”.
Τον Δεκέμβριο κυκλοφόρησε μια αναφορά [4] από την ομάδα Γυναίκες Κουήρ Βόρειου Καυκάσου (QWNC) σχετικά με τη δίωξη γυναικών λεσβιών, αμφιφυλόφιλων και τρανσέξουαλ στο Βόρειο Καύκασο.
Με την υποστήριξη του Γερμανικού Γραφείου του Ιδρύματος Μόσχας Heinrich Böll, η QWNC πραγματοποίησε συνέντευξη σε 21 γυναίκες (17 λεσβίες, τρεις αμφισεξουαλικές και μία γυναίκα τρανσέξουαλ) στον Βόρειο Καύκασο. Οι περισσότερες από τις ερωτηθείσες ήταν από την Τσετσενία, με άλλες να είναι από το Νταγκεστάν, την Ινγκουσετία και τη Βόρεια Οσετία.
Εννέα από τις ερωτώμενες δήλωσαν ότι είχαν βιώσει σεξουαλική βία από τους συζύγους τους και οκτώ ισχυρίστηκαν ότι έχουν εισέλθει σε γάμο ενάντια στη θέλησή τους.
Σύμφωνα με την έκθεση, οι ειδήσεις σχετικά με τον κουήρ προσανατολισμό των γυναικών ή την ταυτότητα των τρανσέξουαλ αντιμετωπίζονταν πάντα με ψυχολογική και σωματική βία και μπορούν εύκολα να φτάσουν μέχρι και τη δολοφονία.
“Υποσχέθηκα στον πατέρα να μην σε σκοτώσει. Σε ικετεύω, σε παρακαλώ να αυτοκτονήσεις, απλώς αυτοκτόνα”, θυμήθηκε μια γυναίκα. Ήταν τα λόγια του αδελφού της να την ικετεύει, αφού είχε εμφανιστεί δημόσια ως λεσβία.
Από τις 21 γυναίκες που ερωτήθηκαν από την QWNC, οκτώ γνώριζαν κάποια μεταξύ των φίλων, συγγενών ή γειτόνων τους που σκοτώθηκε από τα άρρενα μέλη της οικογένειάς τους για συμπεριφορά που “ταπείνωνε την οικογένεια”.
Έλεγχος
Όλες οι συμμετέχουσες στην έκθεση της QWNC επιβεβαίωσαν ότι είχαν βιώσει σωματική και ψυχολογική βία από την πρώιμη παιδική ηλικία, υποδεικνύοντας μια ευρύτερη ατμόσφαιρα βίας κατά γυναικών και νεαρών κοριτσιών στην περιοχή.
Μία ερωτώμενη, η οποία κακοποιήθηκε σεξουαλικά από τον θείο της, θυμήθηκε ότι τα μέλη της οικογένειας την κατηγόρησαν για “σεξουαλική ακολασία” όταν τους είπε τι συνέβη.
Πολλές γυναίκες δήλωσαν ότι η οικογένειά τους ελέγχει αυστηρά την ελευθερία τους, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας κίνησης τους.
Η επιλογή των ρούχων τους, ο περιορισμός της επικοινωνίας με άλλους άνδρες και το ότι δεν τους επιτρέπεται να φύγουν από το σπίτι το βράδυ είναι κοινές συνθήκες για τις γυναίκες στο Βόρειο Καύκασο
Μια γυναίκα από το Νταγκεστάν μίλησε για την ιστορία της: ότι ξυλοκοπήθηκε στο δρόμο από τον σύζυγό της, επειδή αποκάλυψε τυχαία τα μαλλιά της κάτω από τη χιτζάμπ της.
Η έκθεση ανέφερε ότι η εγκατάλειψη της οικογένειας και της περιοχής ήταν πολύπλοκη για τις κουήρ γυναίκες στον Βόρειο Καύκασο. Εκτός από την πρόκληση του να γίνουν οικονομικά ανεξάρτητες, είπε ότι οι γυναίκες που φεύγουν συνήθως αναφέρονται και επιστρέφονται στις οικογένειές τους — ακόμη και από το εξωτερικό [5] — και αντιμετωπίζουν προοπτικές απομόνωσης, βίας ακόμη και θάνατο.
Εξαναγκαστικοί γάμοι και ενδοοικογενειακή βία
Η έκθεση ανέφερε ότι τις γυναίκες στο Βόρειο Καύκασο συνήθως δεν τις ρωτούν με ποιους θέλουν να παντρευτούν ή ακόμα και αν θέλουν να παντρευτούν, αφήνοντας τες με ελάχιστο έλεγχο για τη συζυγική τους κατάσταση. Ακόμη και οι φήμες ή μια κλήση από συγγενείς μπορούν να προκαλέσουν σχέδια γάμου.
Οι ερωτηθείσες είπαν στους ερευνητές ότι ο πατέρας ή ο αδελφός της νύφης, οι συνηθισμένοι “κηδεμόνες” μιας γυναίκας, μπορούν να υπογράψουν για λογαριασμό της νύφης και οι γυναίκες συχνά δεν λαμβάνουν ούτε ένα αντίγραφο του πιστοποιητικού γάμου.
Η έκθεση της QWNC περιέγραψε ιστορίες κουήρ γυναικών που υπέστησαν επανειλημμένους ξυλοδαρμούς και βιασμούς μετά από ανεπιθύμητους γάμους.
“Ο πρώτος βιασμός συνέβη λίγες μέρες μετά τον γάμο”, ανέφερε μία ερωτώμενη από τη Τσετσενία. “Του είπα ότι δεν ήθελα να κάνω σεξ μαζί του, αλλά την τρίτη μέρα μετά τον γάμο το έκανε. Αυτό είναι το έθιμο. Μου κάλυψε τη μύτη και το στόμα μου με το χέρι του. Άρχισα να πνίγομαι. Το αίμα άρχισε να ρέει. Δεν θυμάμαι γιατί άρχισε το αίμα — λόγω των κραυγών μου ή επειδή [αυτός] με χτύπησε στο πρόσωπό μου.”
Σύμφωνα με την έκθεση, εάν μια γυναίκα καταφέρει να διαλύσει έναν ανεπιθύμητο γάμο, δεν έχει άλλη επιλογή παρά να επιστρέψει στην αρχική της οικογένεια, αντιμετωπίζοντας συχνά χειρότερη μεταχείριση από ό,τι πριν.
Επιπλέον, δήλωσε ότι τα θύματα δυσκολεύονται να απευθυνθούν στις υπηρεσίες επιβολής του νόμου, καθώς δεν περιμένουν να προστατευθούν.
Η έκθεση περιελάμβανε την ιστορία μιας γυναίκας που παρενοχλήθηκε και εκβιάστηκε από την τοπική αστυνομία, αφότου διέσωσε μια γυναίκα λεσβία που είχε εγκαταλείψει το σπίτι της.
Ο γάμος ως κάλυψη
Το ερευνητικό έγγραφο ανέφερε ότι σε αρκετές κουήρ γυναίκες μεταξύ των ερωτηθέντων ήταν επιλογή τους να εισέλθουν σε ψεύτικους γάμους. Μια τέτοια ένωση συνήθως περιλαμβάνει έναν ομοφυλόφιλο ή αμφιφυλόφιλο άνδρα, που δεν υπάρχει υποψία ότι έχει μη ετεροφυλόφιλο προσανατολισμό.
Η καταγραφή μιας ερωτώμενης έδειξε ότι οι κουήρ γυναίκες δεν είναι ελεύθερες από τα μέλη της οικογένειάς τους που τις ελέγχουν, ακόμη και μετά το γάμο τους.
Μια ερωτώμενη από την Τσετσενία θυμήθηκε τον αδερφό της, ο οποίος συνεργάστηκε με την αστυνομία όντας υποψιασμένος για τον ψεύτικο γάμο της. Σύμφωνα με πληροφορίες, υποσχέθηκε να ελέγξει ότι έμεινε έγκυος, αφότου παντρεύτηκε έναν άνδρα, για τον οποίο εκείνος υποψιαζόταν ότι είναι ομοφυλόφιλος.
Αυτή η ερωτώμενη, μαζί με αρκετές άλλες, ισχυρίστηκε επίσης ότι οι αρχές διατηρούν έναν κατάλογο ντόπιων κουήρ, οι οποίοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να παρενοχλούν ή να εκβιάζουν τις κουήρ γυναίκες ανά πάσα στιγμή.
Ένας ψεύτικος γάμος είναι μια στρατηγική για την αποφυγή της βίας, αλλά αυτό δεν συμβαίνει σε όλες τις περιπτώσεις. Μια Τσετσένα συζήτησε στην αναφορά πώς ο “σύζυγός” της αποδείχθηκε επίσης περιοριστικός, ακόμα και αναγκάζοντάς την να τερματίσει την εγκυμοσύνη.
“Η σκληρή πατριαρχία διοχετεύεται όχι μόνο από τους ετεροφυλόφιλους άντρες αλλά και από τους ομοφυλόφιλους και τους αμφιφυλόφιλους άνδρες, οι οποίοι συνεχίζουν τις προσπάθειές τους να ελέγχουν πλήρως τις συζύγους και να εφαρμόζουν βίαιες πρακτικές”, αναφέρει η έκθεση.
Οι κουήρ γυναίκες παραμένουν αόρατες
Η τύχη των κουήρ ανθρώπων στο Βόρειο Καύκασο έτυχε προσοχής στη διεθνή κάλυψη μετά την αναφορά [6] του 2017 από το Ρωσικό ΛΟΑΤ δίκτυο και αφότου τα νέα της ρωσικής εφημερίδας Novaya Gazeta έκαναν τον γύρο του κόσμου για μαζικές συλλήψεις και δολοφονίες ομοφυλόφιλων στην Τσετσενία.
Ωστόσο, οι μεγάλοι ειδησεογραφικοί οίκοι εστίασαν κυρίως στους ντόπιους κουήρ άντρες.
Στο τέλος της έκθεσης, οι ερευνητές ζήτησαν από τις κουήρ γυναίκες να πουν τι σχεδιάζουν για το μέλλον.
“Θα αναζητήσω έναν σύζυγο – φίλο, θα γεννήσω ένα μωρό και κανένας δεν θα μπορεί να με παρενοχλήσει”, είπε μία ερωτώμενη από τη Τσετσενία.
“Θα γίνω σύζυγος και θα μετακομίσω μακριά, ζώντας με την οικογένειά μου, με τον καλύτερό μου φίλο, που θα με καλύψει. Θα πάρει την αγαπημένη μου ως δεύτερη σύζυγό του”.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, έχασαν την επαφή τους με μια γυναίκα μετά τη συνέντευξη και μία άλλη, που είχε προσπαθήσει προηγουμένως να εγκαταλείψει το σπίτι της, πέθανε, σύμφωνα με την οικογένειά της, “από δηλητηρίαση” πριν από τη δημοσίευση.