Ο Serikjan Bilash σε ομιλία στο γραφείο της συλλογικότητας Ata-Jurt. Στιγμιότυπο οθόνης από βίντεο, που κοινοποιήθηκε [1] από το κανάλι της ομάδας στο YouTube στις 2 Φεβρουαρίου.
Ο ακτιβιστής Serikjan Bilash με έδρα το Καζακστάν βοήθησε περισσότερους από χίλιους Καζάκους να υποστηρίξουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, που κρατούνται ή αγνοούνται στη γειτονική περιοχή Σιντσιάνγκ της Κίνας, εν μέσω της καταστολής της κινεζικής κυβέρνησης εναντίον των εθνοτικών και θρησκευτικών μειονοτήτων.
Και από τη δραματική σύλληψή του [2] από την αστυνομία του Καζακστάν στις 11 Μαρτίου, με την υποψία ότι υποκινούσε “διακρατικό μίσος”, του επέστρεψαν την εύνοια.
Την περασμένη εβδομάδα, οι Καζάκοι έφτιαξαν ένα βίντεο για να απαιτήσουν την απελευθέρωση του Bilash, του οποίου η οργάνωση έχει καταστήσει τη χώρα της Κεντρικής Ασίας το επίκεντρο διεθνών ρεπορτάζ σχετικά με την καταπιεστική κίνηση “επανεκπαίδευσης” του Πεκίνου στο Σιντσιάνγκ. Παρακάτω ακολουθεί ένα τυπικό βίντεο με την αντίστοιχη μετάφραση.
Αγαπητέ (Πρόεδρε) Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγεφ, όλοι οι άνθρωποι του Καζακστάν εξαρτώνται από εσάς. Υπάρχουν Καζάκοι, που υποφέρουν από αδικαιολόγητη καταστολή στην Κίνα. Αυτή η κατάσταση διαρκεί περισσότερο από τρία χρόνια. Στην αρχή, υπήρχαν βαθιές απογοητεύσεις. Αλλά ο Serikjan μας δίδαξε πώς να γράφουμε νομικά τα παράπονά μας. Προσέλκυσε επίσης περισσότερη προσοχή από τη διεθνή κοινότητα. Εν ολίγοις, θα ήθελα να του δώσετε ελευθερία.
Επί του παρόντος υπάρχουν περίπου 400 τέτοια βίντεο, που υποστηρίζουν την απελευθέρωσή του, πολλά από τα οποία έχουν προβληθεί πάνω από χίλιες φορές. Τα περισσότερα απευθύνονται στον 78χρονο ισχυρό πρόεδρο του Καζακστάν, Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγεφ.
Η καταπίεση τίνος;
Οι περισσότερες από τις αναφορές [3] για τη σύλληψη του Bilash στις 11 Μαρτίου επικεντρώθηκαν στο “μακρύ χέρι” της Κίνας και τη δυνατότητά της να πιέσει έναν γείτονα της Κεντρικής Ασίας, που εξαρτάται από αυτήν για το εμπόριο και τις επενδύσεις. Αν και ο Bilash συνελήφθη και κρατήθηκε από τις Αρχές του Καζακστάν στις 11 Μαρτίου, τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό [4] την επόμενη ημέρα από δικαστήριο στην πρωτεύουσα Αστάνα.
Υπάρχουν λόγοι να πιστεύουμε ότι η Κίνα έχει ενοχληθεί από τον Bilash και την άτυπη οργάνωσή του, γνωστή ως Ata-Jurt.
Η εκστρατεία Ata-Jurt, που επικεντρώθηκε κυρίως στον εθνοτικό πληθυσμό του Καζακστάν άνω των 1,5 εκατομμυρίων στο Σιντσιάνγκ, έχει κάνει πολλά για να αποκαλύψει τις εσωτερικές λειτουργίες του αστυνομικού κράτους εκεί.
Οι ειδικοί του ΟΗΕ έχουν εκτιμήσει ότι περίπου ένα εκατομμύριο εθνοτικές και θρησκευτικές μειονότητες, κυρίως Ουιγούροι, αλλά και Καζάκοι, Κιργίζιοι και Χούι, ενδέχεται να κρατούνται σε εγκαταστάσεις, που το Κινέζικο Κομουνιστικό Κόμμα ανέφερε [5] πρόσφατα ως “οικοτροφεία”.
Η Ata-Jurt έχει ενθαρρύνει τόσο τους συγγενείς, που έχουν χάσει ή κρατήθηκαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα πέρα από τα σύνορα στο Σιντσιάνγκ και τους ανθρώπους, που βίωσαν “επανεκπαίδευση” εκεί, να μιλήσουν για τις εμπειρίες τους.
Ο Gene Bunin, επιμελητής της Βάσης Δεδομένων για τα θύματα του Σιντσιάνγκ [6] στην αγγλική γλώσσα, εκτιμά ότι η Ata-Jurt έχει δημοσιεύσει τουλάχιστον 3.000 βίντεο-μαρτυρίες από 2.000 διαφορετικούς μάρτυρες.
Οι συνεντεύξεις του Bilash, με τη σειρά τους, εμφανίστηκαν σε δεκάδες διεθνώς αναγνωρισμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης [7], όλα τα οποία ανέφεραν τη σύλληψή του [8]. Αυτά τα ρεπορτάζ δημιούργησαν μια καταιγίδα αρνητικών δημοσίων σχέσεων [9] σε κλίμακα, που το Καζακστάν μόλις που θα μπορούσε να προβλέψει.
Η διατήρηση ζωτικών δεσμών με την Κίνα μπορεί να είναι αρκετά ισχυρό κίνητρο για τις Αρχές να κινηθούν ενάντια στον Bilash. Αλλά το αυταρχικό καθεστώς του Καζακστάν είχε άλλους λόγους να τον θεωρήσει ως απειλή.
Η χαρισματική δημόσια ομιλία του Bilash και η γνώση των ΜΜΕ για την ηγεσία της κοινότητας του εξασφάλισαν μία άνοδο περίπου το επόμενο έτος, ιδίως μεταξύ των γεννημένων Κινέζων και πολιτογραφημένων στο Καζακστάν, πολιτών, όπως ο ίδιος.
Τέτοια επίπεδα υποστήριξης για μια ανεξάρτητη δημόσια φιγούρα δημιουργούν πονοκέφαλο για ένα καθεστώς, που αποτυγχάνει να μειώσει την αυξανόμενη [10] δυσαρέσκεια.
Αυτά τα νεύρα προδίδονται από το παραπάνω βίντεο, το οποίο θεωρείται ευρέως ότι έχει γυριστεί και διανεμηθεί από την αστυνομία μετά τη σύλληψη του Bilash, το οποίο έκτοτε έχει υποτιτλιστεί στα αγγλικά.
Στο βίντεο, ο ακτιβιστής παρακαλεί τους συναδέλφους Oralman (εθνοτικοί Καζάκοι που έχουν επαναπατριστεί στη χώρα) να μην συμμετάσχουν σε συγκεντρώσεις, που διοργανώνονται από τον πολιτικό αντίπαλο του Ναζαρμπάγεφ, τον φυγόδικο τραπεζίτη Mukhtar Ablyazov [11].
Από τη στιγμή που γυρίστηκε το βίντεο, έχει κυκλοφορήσει μια άλλη δήλωση [12] μέσω φωνητικού μηνύματος, που επιβεβαιώνει ότι πιέστηκε από τους ανακριτές να καταγγείλει τον Ablyazov και ότι του είπαν επίσης να αρνηθεί τις υπηρεσίες του προτιμώμενου δικηγόρου του.
Ο Bilash ένιωθε άβολα καταγγέλλοντας τον Ablyazov, είπε, γιατί δεν ήξερε ποιος ήταν ο Ablyazov. Θα κρατούσε τον δικηγόρο του παρά την πίεση, πρόσθεσε.
Τι είναι μια λέξη;
Η επιμονή του Bilash ότι είναι ακτιβιστής ενός θέματος χωρίς πολιτικές φιλοδοξίες καθιστά δύσκολο για τις κυβερνητικές ομάδες και τα ΜΜΕ να τον συκοφαντήσουν.
Ένας λογαριασμός στο Facebook με τον τίτλο “Enemies of the People 2.0″, που επιτίθεται τακτικά σε φιγούρες της αντιπολίτευσης, πλημμύρισε με αρνητικά σχόλια, όταν επιχείρησε να πλήξει αδέξια τον Bilash, παρομοιάζοντάς τον με τον Ablyazov.
Ένας χρήστης κατηγόρησε την ομάδα [13] ότι “κέρδισε τα κινεζικά της χρήματα αμαυρώνοντας το όνομα ενός αξιοπρεπούς ατόμου”.
Οι κατηγορίες εναντίον του Bilash για υποκίνηση σχετίζονται με μια ομιλία, που έκανε σε μια συγκέντρωση με θέμα το Σιντσιάνγκ τον περασμένο μήνα, κατά την οποία ζήτησε “τζιχάντ” ενάντια στην Κίνα και στις πολιτικές της στο Σιντσιάνγκ.
Κατά τη διάρκεια της ομιλίας ο Bilash φρόντισε να διευκρινίσει ότι με το “τζιχάντ”, εννοούσε να διεξαχθεί ένας πόλεμος πληροφόρησης, “όχι να πάρετε τα όπλα και να πάτε στη Συρία”. Ωστόσο, τα κρατικά μέσα ενημέρωσης του Καζακστάν έκοψαν την ομιλία νωρίς [14], έτσι ώστε αυτή η διευκρίνιση να μην εμφανίζεται σε πλάνα, που προβλήθηκαν σε ένα βραδινό τμήμα ειδήσεων ημέρες μετά τη σύλληψή του.
Εάν ο Bilash κατηγορηθεί και στη συνέχεια καταδικαστεί για αυτά τα σχόλια, θα μπορούσε να περάσει από πέντε έως δέκα χρόνια στη φυλακή.
Ωστόσο, η απελευθέρωσή του σε κατ’ οίκον περιορισμό σε μια χώρα, όπου η συντριπτική πλειονότητα των πολιτικών κρατουμένων κρατούνται με προδικαστική κράτηση, αποτελεί ήδη ένδειξη ότι οι Αρχές δεν είναι σίγουρες πώς να χειριστούν την υπόθεσή του.
Η απελευθέρωσή του μπορεί να μοιάζει με μία ενοχλητική οπισθοχώρηση, για να μην αναφέρουμε μια προσβολή στην Κίνα, αλλά η φυλάκισή του θα μπορούσε να είναι ακόμη πιο δαπανηρή.