Το Arte Callejero Latinoamérica (Τέχνη του Δρόμου της Λατινικής Αμερικής ή ACL) είναι ένα ερευνητικό πρόγραμμα με έδρα στην Αργεντινή και χρησιμοποιεί τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την υποστήριξη και την καταγραφή της τέχνης του δρόμου από όλη τη Λατινική Αμερική.
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του, το έργο γεννήθηκε στο πλαίσιο της Μεγάλης Ύφεσης της Αργεντινής, 1998-2002, όταν η ανεργία έφτασε το 20% και οι ταραχές και οι λεηλασίες ήταν ευρέως διαδεδομένες. Η κατάρρευση οδήγησε τέσσερις προέδρους να παραιτηθούν σε διάστημα μόλις δέκα ημερών το 2001 και η κυβέρνηση να κάνει τη μεγαλύτερη χρεοκοπία στην ιστορία. Μέχρι το 2003, η φτώχεια αυξήθηκε από 26,7% το 1999 σε 51,7%.
Το Arte Callejero άρχισε να δίνει προσοχή στις οπτικές, καλλιτεχνικές αντιδράσεις στην κρίση στους δρόμους του Μπουένος Άιρες και να τις καταγράφει σε έναν ιστότοπο. Με τα χρόνια, άρχισε να διοργανώνει εκθέσεις, καθώς επίσης και να προωθεί τις προσπάθειες διάδοσης σε πλατφόρμες κοινωνικών μέσων.
Ο ιδρυτής του ερευνητικού σχεδίου είναι ο Ivan Andrada, καλλιτέχνης και πολιτιστικός παραγωγός από την Αργεντινή. Έχει πει στο Global Voices μέσω απευθείας μηνυμάτων του Instagram ότι έχει οργανώσει εκθέσεις για την τέχνη του δρόμου στη Χιλή και στο Μεξικό και συχνά ταξιδεύει στην περιοχή για να προωθήσει το ACL.
Φέτος, το ACL γιορτάζει 15 χρόνια λειτουργίας με φεστιβάλ τέχνης του δρόμου στο Μπουένος Άιρες από τις 24 Απριλίου έως τις 25 Μαΐου. Το φεστιβάλ θα φιλοξενήσει εκθέσεις, συζητήσεις και προβολές ντοκιμαντέρ με καλλιτέχνες και συλλόγους από τη Λατινική Αμερική.
Η σελίδα στο Facebook, το Youtube και το Instagram του ερευνητικού σχεδίου είναι ένας θησαυρός της τέχνης του δρόμου σε όλες τις μορφές του από την περιοχή. Η ισχυρότερη παρουσία τους βρίσκεται στο Instagram, όπου έχουν περίπου 10.000 οπαδούς. Ο λογαριασμός τους αναδημοσιεύει επίσης φωτογραφίες των τοιχογραφιών που κοινοποιούν άλλοι χρήστες του Instagram.
Το πανό παρακάτω, που φωτογραφήθηκε στο Μπουένος Άιρες και αναδημοσιεύεται από το ACL, δείχνει μια εικόνα του ποιητή της Χιλής Πάμπλο Νερούδα. Η λεζάντα αντανακλά την πρόσφατη αναγνώριση από τους αναγνώστες του μισογυνιστικού, ακόμα και βίαιου, παρελθόντος του βραβευμένου με Νόμπελ λογοτέχνη.
Η εικόνα αναφέρει: “Απόψε μπορώ να γράψω τους πιο μισογυνιστικούς στίχους. Πάμπλο Νερούδα, Ft [τραγουδιστής ρεγκετόν] Daddy Yankee.” Το βλέπετε στο Μπελγράνο, στο Μπουένος Άιρες.
Πολλές από τις δημοσιεύσεις του ALC επισημαίνουν την οπτική δουλειά με ισχυρά πολιτικά μηνύματα. Αυτό το κομμάτι τοιχογραφίας στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, που δείχνει τον συνιδρυτή του Facebook Μαρκ Ζάκερμπεργκ, είναι ένα παράδειγμα:
Η τοιχογραφία λέει: “Η επανάσταση δεν θα έρθει μέσω του Facebook”
Η λεζάντα λέει: “Ούτε μέσω του Twitter.”
Επίσης στη Βραζιλία, αυτή η τοιχογραφία απεικονίζει τον πρόεδρο της χώρας Ζαΐχ Μπολσονάρου:
Η λεζάντα λέει: “Όχι στον ρατσισμό, στον μισογυνισμό, στον σεξισμό, στην ομοφοβία, στη ξενοφοβία… Όχι στον φασισμό, όχι στον τρόμο, ζήτω η δημοκρατία!”
Η επόμενη δημοσίευση αφορά την περίοδο της στρατιωτικής δικτατορίας στην Αργεντινή (1976-1983), όταν περίπου 30.000 άνθρωποι εξαφανίστηκαν βίαια από το κράτος και τους συνεργάτες του.
Η τοιχογραφία λέει: “76-16, 40 χρόνια, ποτέ ξανά” και “Το ίδιο παρελθόν, ο ίδιος εχθρός, η ίδια δυνατότητα: απελευθέρωση.”
Η λεζάντα λέει: “43 χρόνια από το πραξικόπημα που ξεκίνησε τη στρατιωτική δικτατορία και μαζί της, μια συστηματική καταστολή, πρωτοφανή στην ιστορία της Αργεντινής. Δεν έχουμε ξεχάσει.”
Το πανό παραπάνω κατασκευάστηκε από την αργεντίνικη καλλιτεχνική συλλογικότητα Agra. Το έκαναν διαθέσιμο στο διαδίκτυο, ώστε να μπορούν να το εκτυπώσουν και άλλες συλλογικότητες τέχνης από την περιοχή. Το παραπάνω εκτυπώθηκε από την κολομβιανή καλλιτεχνική συλλογικότητα Dexpierte Colectivo και κρεμάστηκε σε έναν τοίχο στην πρωτεύουσα της χώρας, Μπογκοτά.
Ένα άλλο παράδειγμα των δημοσιεύσεων του ALC προέρχεται από το Μεξικό, με μια εικόνα που θυμίζει στους περαστικούς τα γεγονότα του 1968, όταν η αστυνομία και το παρακράτος σκότωσαν εκατοντάδες στις φοιτητικές διαμαρτυρίες: