[1]Η παράκτια πόλη Cedros είναι το πλησιέστερο νομικό σημείο εισόδου για τους Βενεζουελάνους που έρχονται στο Τρινιδάδ και Τομπάγκο. Εικόνα από Grueslayer @Wikipedia Commons, CC BY-SA 4.0.
Καθώς η Βενεζουέλα εξακολουθεί να αγωνίζεται με την πολιτική [2] και κοινωνικοοικονομική της κρίση, το δίδυμο νησιωτικό έθνος του Τρινιδάδ και Τομπάγκο αγωνίζεται επίσης να διαχειριστεί [3] την προκύπτουσα εισροή Βενεζουελάνων μεταναστών.
Το Τρινιδάδ βρίσκεται ακριβώς βόρεια [4] της Βενεζουέλας (στο πιο κοντινό σημείο [5] η απόσταση μεταξύ των δύο χερσαίων μαζών είναι μόλις 14χλμ) και για τους Βενεζουελάνους που φεύγουν να γλιτώσουν από τις κακουχίες και τη βία [6], είναι ένας από τους προορισμούς επιλογής. Ορισμένοι φθάνουν κρυμμένοι, άλλοι έρχονται από τα επίσημα λιμάνια εισόδου. Οι εκτιμήσεις δείχνουν [7] ότι η χώρα έχει ήδη δεχτεί 60.000 μετανάστες και ο αριθμός τους ανεβαίνει. Εκτός από την ολοένα και μεγαλύτερη ορατότητα, ο τοπικός πληθυσμός των Βενεζουελάνων είναι ομιλητικός και πολιτικά ενεργός, διαδηλώνοντας [8] πιο πρόσφατα στην πρωτεύουσα του Τρινιδάδ για να υποστηρίξουν τις επικρίσεις του ηγέτη της αντιπολίτευσης Χουάν Γκουαϊδό στον στρατό της Βενεζουέλας στις 30 Απριλίου.
Μόλις πριν από ένα χρόνο, τον Απρίλιο του 2018, το Τρινιδάδ και Τομπάγκο τιμωρήθηκε [9] από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες για την εξαναγκασμένη απέλαση 82 Βενεζουελάνων αιτούντων ασύλου. Σε μια δήλωση [10] προς την Ύπατη Αρμοστεία, η κυβέρνηση δήλωσε ότι παρόλο που είχε προσχωρήσει στη Σύμβαση του 1951 για τους πρόσφυγες [11] και έχει υπογράψει τόσο τη Σύμβαση του ΟΗΕ κατά του Διεθνούς Οργανωμένου Εγκλήματος [12] όσο και τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για την προστασία των δικαιωμάτων όλων των μεταναστών εργαζομένων και των μελών των οικογενειών τους [13], η έλλειψη νομοθεσίας “εμπόδισε την εφαρμογή των κατάλληλων αρχών προστασίας για τους πρόσφυγες και τους αιτούντες άσυλο”.
Νέα πολιτική καταγραφής
Τώρα, το έθνος της Καραϊβικής προσπαθεί να διορθώσει αυτή την κατάσταση, με την κυβέρνηση να εγκρίνει τον Απρίλιο μια πολιτική καταχώρησης [14] για τους Βενεζουελάνους πρόσφυγες, που θα τους επέτρεπε να αναζητήσουν απασχόληση και να χορηγηθεί αμνηστία [15] στους μετανάστες χωρίς επίσημα έγγραφα. Η αντιπολίτευση αναφέρει [16] ότι το σχέδιο είναι κακόβουλο, αλλά το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο του Τρινιδάδ και Τομπάγκο σημείωσε ότι “επιτρέπει την ύπαρξη ενός μηχανισμού για την καταγραφή και την παρακολούθηση των δεκάδων χιλιάδων μεταναστών” και “τους παρέχει ένα βαθμό αξιοπρέπειας εξασφαλίζοντας ότι αναγνωρίζονται νόμιμα, εμποδίζοντας έτσι την εκμετάλλευσή τους”.
Υπάρχουν στοιχεία [17] ότι οι Βενεζουελάνοι μετανάστες, ιδιαίτερα οι γυναίκες, έχουν πέσει θύματα εκμετάλλευσης, αλλά σε ότι αφορά τους πολίτες του Τρινιδάδ και Τομπάγκο είναι βίαιο έγκλημα, ένα ζήτημα με το οποίο το έθνος ήδη αγωνίζεται. Στις 4 Απριλίου 2019 ένας Βενεζουελάνος πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε [18] έξω από το κτίριο της Ύπατης Αρμοστείας στα προάστια της πρωτεύουσας Πορτ-οφ-Σπέιν. Μια εβδομάδα αργότερα, στις 11 Απριλίου, υπήρξε ένας άλλος θανατηφόρος πυροβολισμός [19] ενός Βενεζουελάνου υπηκόου, αυτή τη φορά κοντά σε μια πολυσύχναστη εμπορική πλατεία κατά την απογευματινή ώρα αιχμής.
Περιστατικά όπως αυτά, ιστορίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης [20] των Βενεζουελάνων για κατασκευή ψεύτικων δελτίων ταυτότητας του έθνους του Τρινιδάδ και Τομπάγκο (η αυθεντικότητα των οποίων διαψεύστηκε [21] από την Επιτροπή Εκλογών και Συνόρων της χώρας) και προειδοποιήσεις [22] και ότι η άφιξη εγκληματικών στοιχείων της Βενεζουέλας θα προκαλέσει άνοδο των τοπικών ποσοστών εγκληματικότητας έχουν ωθήσει τον Υπουργό Εθνικής Ασφάλειας τον Stuart Young να διευκρινίσει [23] ότι το μέτρο καταχώρισης δεν είναι “κάρτα ελευθέρας εξόδου των εγκληματιών από τις φυλακές”.
Ένα περιστατικό στα τέλη Απριλίου κατέδειξε το φάσμα των τοπικών συμπεριφορών απέναντι στους Βενεζουελάνους μετανάστες. Στις 25 Απριλίου 2019, περισσότεροι από 30 Βενεζουελάνοι μετανάστες φοβήθηκαν πως θα πνίγονταν, [24] αφότου η βάρκα τους ανατράπηκε [25] σε θαλασσοταραχή περίπου τρία μίλια από την ακτή της Βενεζουέλας. Τα κανάλια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης πλημμύρισαν με σχόλια [26], κάποια συμπονετικά για τα δεινά των μεταναστών, αλλά πολλοί άλλοι γιόρταζαν το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν κατάφεραν να φτάσουν στο Τρινιδάδ.
Ο David Abdulah, αρχηγός του του πολιτικού κόμματος Κίνημα Κοινωνικής Δικαιοσύνης, σταμάτησε λίγο πριν [27] δηλώσει ότι η πολιτική χορήγησης αμνηστίας συνέβαλε στην τραγωδία. Είπε, ωστόσο, ότι η πολιτική “παρουσιάστηκε με άσχημο τρόπο”.
Σε μια δημοσίευση που άρεσε και κοινοποιήθηκε εκατοντάδες φορές, η χρήστης του Facebook, Tillah Willah, δεν μπορούσε παρά να υπογραμμίσει [28] την ειρωνεία των πολιτών μιας χώρας, που χτίστηκε πάνω στη δουλεία και στην περίοδο χλευασμού μιας τέτοιας καταστροφής:
Τι λέει για την εκπαίδευση που λαμβάνουμε το γεγονός ότι οι απόγονοι εκείνων, που έφτασαν εδώ με βάρκες, τώρα μπορούν να παρακολουθούν και να γελούν με όσους πνίγονται. Τι λέει για τα ανεπιθύμητα οστά εκείνων που χάσαμε στα πολλά τραγικά τρομερά ταξίδια, το ότι δεν έχουμε τη ντροπή να κλάψουμε ή σιωπηλά να ευχαριστήσουμε που τα καταφέραμε και βγήκαμε άθικτοι.
Εύχομαι το Kala Pani [“Μαύρο Νερό”, αναφερόμενο σε μια παρελθούσα απαγόρευση της διάσχισης του ωκεανού], να μπορούσε να σηκωθεί και να ξεπλύνει αυτήν την διαβολική κακεντρέχεια που έχουμε σήμερα.
Εύχομαι ο Olokun [ένας Ορίσα, πνεύμα των νερών της θρησκείας Γιορούμπα, που θεωρούνταν ο κυβερνήτης όλων των πλασμάτων των νερών] να έριχνε εκείνα τα αζήτητα οστά στα μούτρα μας.