[1]Στιγμιότυπο οθόνης από βίντεο στο YouTube από την κοινότητα VideoVolunteers.
Αυτή η ανάρτηση γράφτηκε από την Grace Jolliffe και εμφανίστηκε αρχικά στο Video Volunteers [2], μια βραβευμένη διεθνής οργάνωση μέσων μαζικής ενημέρωσης με έδρα την Ινδία. Μια ελαφρώς επεξεργασμένη έκδοση δημοσιεύεται παρακάτω ως μέρος μιας συμφωνίας κοινής χρήσης περιεχομένου.
Ενώ στην Ινδία διεξάγονται μεγάλες γενικές εκλογές, [3] που διενεργούνται σε επτά φάσεις από τις 11 Απριλίου έως τις 19 Μαΐου 2019 για να εκλέξουν την 17η Βουλή (Lok Sabha), ορισμένοι Ινδοί ψηφοφόροι έκαναν το ασυνήθιστο βήμα μποϊκοτάροντας την εκλογική διαδικασία.
Στην Γκόα [5], ένα νοτιοανατολικό κρατίδιο της Ινδίας, οι κάτοικοι ενός φυλετικού οικισμού στο οικοδομικό τετράγωνο [6] (υποδιαίρεση περιοχής) Cancona, το χωριό Marlem αρνήθηκαν να ψηφίσουν στις 23 Απριλίου, κατά τη διάρκεια της τρίτης φάσης των γενικών εκλογών, ισχυριζόμενοι ότι η κυβέρνηση αγνόησε τα προβλήματα του χωριού τους. Το κύριο παράπονό τους είναι ότι δεν έχουν παρασχεθεί από την κυβέρνηση βασικές εγκαταστάσεις, όπως κατάλληλοι δρόμοι και ύδρευση.
Ένα βίντεο από τον Κοινοτικό Ανταποκριτή Devidas Gaonkar, μέλος της ιθαγενής φυλής ποιμένων της Γκόα [7] που ονομάζεται Velip, τεκμηριώνει τις διαμαρτυρίες των χωρικών:
Σε αυτό το βίντεο, ο Pandurang Gaonkar, κάτοικος από το χωριό Marli, δηλώνει ότι:
Από το Tirwal έως το Marlem είναι μια οδική έκταση 3 χιλιομέτρων, η οποία είναι μισοφτιαγμένη. Μέχρι σήμερα δεν έχουν ληφθεί μέτρα από τις αρχές. Δίνουν μόνο ψεύτικες υποσχέσεις, αλλά καμία εφαρμογή. Για το λόγο αυτό, δεν έχουμε ψηφίσει.
Οι κάτοικοι του Marlem [8] ζουν σε αυτό το χωριό για περισσότερα από 20 χρόνια. Το 1968, το Τμήμα Δασών ανακήρυξε το χωριό Marlem ως μέρος ενός καταφυγίου άγριας ζωής. Αυτό καθιστά την κατασκευή δρόμων ή οποιωνδήποτε εργασιών ανάπτυξης σε αυτόν τον τομέα ένα πολύ περίπλοκο ζήτημα. Σύμφωνα με αναφορές [9], ένα έργο υπόγειας καλωδίωσης ισχύος για τη μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας στην περιοχή είχε αρχικά εγκριθεί, αλλά όταν άρχισαν οι εργασίες εκσκαφής, σταμάτησε σύντομα μετά από αντιρρήσεις από το κρατικό Τμήμα Δασών [10]. Μια άλλη πηγή απογοήτευσης για τον τοπικό πληθυσμό είναι η απουσία κατάλληλων δρόμων. Πρέπει κανείς να περπατήσει [11] έναν μη ασφαλτοστρωμένο και διαλυμένο δρόμο μήκους 2,8 χλμ για να φτάσει στο πρώτο νοικοκυριό στο Marlem από τον κεντρικό δρόμο. Τέλος, η παροχή ηλεκτρισμού και ασφαλούς πόσιμου νερού παραμένουν μια πρόκληση για τους κατοίκους του χωριού.
Αφού εξέφρασαν δημόσια και επανειλημμένα τις καταγγελίες τους, αλλά δεν πήραν απάντηση, οι κάτοικοι του Marlem, καθώς και κάτοικοι από άλλα δύο χωριά, αποφάσισαν να μην ψηφίσουν στις εκλογές για να επιστήσουν την προσοχή των αρχών προς τα ζητήματά τους. “Οι εκλογικοί αξιωματούχοι ήρθαν να μας μιλήσουν, αλλά η απόφασή μας να μην ψηφίσουμε, εξακολουθεί να παραμένει”, πρόσθεσε ο Pandurang. Ο Isidore Fernandes [12], μέλος της αντιπολίτευσης (Ινδικό Εθνικό Κογκρέσο [13]) μέλος της νομοθετικής συνέλευσης του Cancona, συναντήθηκε επίσης με τους ντόπιους. Αφού άκουσε τα παράπονα, διαβεβαίωσε την υποστήριξή του υπέρ του θέματός τους. “Είναι σημαντικό για κάθε κυβέρνηση να παρέχει στους ανθρώπους δρόμο, νερό και ηλεκτρικό ρεύμα. Μέχρι τώρα, όλοι οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι έχουν παραμελήσει αυτές τις εγκαταστάσεις στο χωριό Marlem”, δήλωσε ο Fernandes.
Το μποϊκοτάζ των εκλογών έχει γίνει τώρα ένας τρόπος διαμαρτυρίας, [14] αν και η ψηφοφορία δεν είναι υποχρεωτική στην Ινδία. Εκτός από τη Γκόα, τα χωριά της κεντρικής πολιτείας Μαντία Πραντές [15], το δυτικό κρατίδιο της Μαχαράστρα [16], και το ανατολικό κρατίδιο της Ορίσα [17] χρησιμοποιούν αυτή τη μέθοδο για να κάνουν τα πιεστικά ζητήματα να εισακουστούν από τις αρμόδιες αρχές. Μέχρι στιγμής, κανένα από τα μποϊκοτάζ δεν έχει μεταφραστεί σε δράση από την πλευρά της κυβέρνησης. Τελικά, οι ψηφοφόροι υιοθετούν τέτοιες τακτικές ως επίδειξη απογοήτευσης απέναντι σε αξιωματούχους και πολιτικούς που συχνά φτάνουν σε παραμελημένες κοινότητες μόνο πριν από τις εκλογές, ελπίζοντας να εξασφαλίσουν τις ψήφους τους, αλλά αποτυγχάνουν να κάνουν έστω και μία μετά την ολοκλήρωση των εκλογών.
Τελικά, αν το μποϊκοτάζ στις εκλογές δεν δώσει προσοχή στις αλλαγές στην κοινωνία, τι άλλο μπορούν να κάνουν τα μέλη των παραμελημένων κοινοτήτων για να προσελκύσουν την προσοχή εκείνων που υποτίθεται ότι τους ακούν και αναλαμβάνουν σωστή δράση;