Ο Thiago Pater Kayapo κι η Samantha Aweti Kalapalo, παραμονή του γάμου τους, παρά τις φυλετικές τους διαφορές, στην  Aldeia Maracanã στις 2 Φεβρουαρίου 2013, στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας. “Εντάσεις υπήρχαν μεταξύ των δυο πατρογονικών φυλών τους. Ο Thiago κι η Samantha δεν επιτρέπεται απλά να παντρευτούν, αλλά ούτε και να έχουν σχέση. Ωστόσο, στο ασφαλές καταφύγιο της Aldeia Maracana, ο απαγορευμένος τους έρωτας είναι ευπρόσδεκτος”. Φωτογραφία: Kim Badawi, δημοσιευμένη στην ιστοσελίδα Phmuseum. Χρησιμοποιείται με την άδειά του.

Στις φωτογραφίες του και μέσω του οπτικού του έργου, ο Kim Badawi κατάφερε να συλλάβει και να εκθέσει απρόσμενες και παρόλα αυτά πολύ πραγματικές ανταλλαγές, που συμβαίνουν σε διάφορα μέρη του κόσμου. Κάποιος μπορεί να πει ότι το έργο του προσπαθεί να συλλάβει οπτικές αναπαραστάσεις σύγχρονων πολιτιστικών συναντήσεων. Είτε πρόκειται για εικόνες ιθαγενών ομάδων στη Βραζιλία, που ζουν σε αστικούς χώρους, είτε για κινεζικές κοινότητες, που ζουν στην Αίγυπτο, το έργο του Badawi δείχνει πώς συμβαίνουν αυτές οι συναντήσεις. Ένα “πολιτισμικό υβρίδιο”, όπως ο ίδιος ονομάζεται, ο Badawi επικεντρώνεται στις καθημερινές πτυχές των διασταυρώσεων αυτών επισημαίνοντας τις διαφορετικές πλευρές κάθε εμπειρίας.

Το Global Voices μίλησε με τον Badawi για να μάθει περισσότερα για το έργο του (κομμάτι του οποίου κοινοποιείται παρακάτω). Ο Badawi περιγράφει τα βασικά του κίνητρα και μερικές από τις πιο αξέχαστες στιγμές στη σταδιοδρομία του. Υποστηρίζει ότι τα διαδικτυακά μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορούν να είναι ένας σημαντικός χώρος για να μοιραστούν ιστορίες που τα δημοφιλή μέσα ενημέρωσης δεν αναφέρουν ή δεν δείχνουν ενδιαφέρον για να συζητήσουν.

Global Voices (GV): Τι είδους ιστορίες προσπαθείτε να αφηγηθείτε με το έργο σας;

Kim Badawi (KB): Όντας ένα πολιτιστικό υβρίδιο ο ίδιος, εργάστηκα στο παρελθόν στενά εντός διαπολιτισμικών θεμάτων. Είμαι μέχρι σήμερα ενθουσιασμένος με την έννοια της «ταυτότητας», ακόμη και της «εθνικής ταυτότητας» και στη συνέχεια με την ιδέα των στερεοτύπων γενικά. Ίσως γι’ αυτούς τους λόγους το μεγάλο μέρος της δουλειάς μου είναι σε μεγάλο βαθμό σχετικά με τη διττή έκφανση των πραγμάτων ή την παρουσίαση της αντίθετης πλευράς στα πιο συνηθισμένα στερεότυπα που επιβάλλονται από τα μέσα ενημέρωσης.

Ένα παράδειγμα τέτοιου έργου είναι το “The Gaza Stripper” [Στρίπερ από τη Γάζα], μια προκλητική ταινία για την Ari Lauren Souad Said, μια γυναίκα “γεννημένη από Ισραηλινή μητέρα και πατέρα Παλαιστίνιο, που έχει περάσει μεγάλο κομμάτι της παιδικής της ηλικίας μεταξύ δυο αντιμαχόμενων θρησκειών και πολιτισμών στο Ισραήλ”.

The Gaza Stripper από τον Kim Badawi στο Vimeo. Χρησιμοποιείται με άδεια.

GV: Τι είδους εικόνες πιστεύετε ότι τα δημοφιλή ΜΜΕ αποτυγχάνουν να παρουσιάσουν;

KB: Γενικά, τα παραδοσιακά δημοφιλή ΜΜΕ είναι σκλάβοι του “like”. Οι οπτικές δημοσιεύσεις πρέπει να είναι σύντομες και περιεκτικές. Ευτυχώς ή δυστυχώς δεν είναι όλα ασπρόμαυρα. [Η δημοσίευση για την κοινότητα των Κινέζων μεταναστών στην Αίγυπτο] απέτυχε να προσελκύσει κόσμο για δύο λόγους: Πρώτα απ’ όλα, ενώ εργαζόμουν σε αυτή την κατεύθυνση, σχεδόν σε κάθε συντάκτη που με ρωτούσε τι δουλεύω, αφότου τους εξήγησα ότι είχα ανακαλύψει ένα δίκτυο παράνομων Κινέζων μεταναστών εργατών, που ζούσαν στο Κάιρο, η απάντησή τους ήταν: “Αυτό είναι σπουδαίο! Αλλά, Kim, τι σχέση έχει αυτό με την Αιγυπτιακή Επανάσταση;”. Καμία. Και αυτός είναι ο λόγος που κυνήγησα την ιστορία αυτή.

Ευτυχώς για μένα, είχα λάβει χρηματοδότηση από το Γαλλικό Αμερικανικό Ίδρυμα και ήμουν ελεύθερος να εργαστώ στους δικούς μου περιορισμούς και χρονοδιαγράμματα εργασίας. Αυτή η ιστορία επίσης δεν έφτασε στις σελίδες πολλών περιοδικών, γιατί κινηματογραφήθηκε ασπρόμαυρη. Εν ολίγοις, επειδή το θεωρώ αυτό ως ιστορικό ντοκουμέντο.

Ο Μεταναστευτικός Δρόμος του Μεταξιού: Κινέζοι στην Αίγυπτο. Από τον Kim Badawi στο Vimeo. Χρησιμοποιείται με άδεια.

GV: Τι πλεονεκτήματα θεωρείτε ότι έχετε με τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης;

KB: Σε πολλές από τις περιπτώσεις που έχω τεκμηριώσει κοινωνικά κινήματα, υποκουλτούρες ή κοινότητες στο παρελθόν, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το διαδίκτυο γενικά χρησίμευαν ως πλατφόρμα για την σύνδεση των ατόμων [έξω από τις τοποθεσίες τους]. Στην περίπτωση της κινεζικής κοινότητας μεταναστών στην Αίγυπτο, ωστόσο, ο γλωσσικός φραγμός και το γεγονός ότι η Αίγυπτος διέρχεται μια κοινωνική εξέγερση, η επικοινωνία έπρεπε να γίνει πρόσωπο με πρόσωπο. Οι Κινέζοι που φωτογράφησα, ωστόσο, ήταν πολύ παρόντες στα κοινωνικά δίκτυα και επικοινωνούσαν καθημερινά με τη χρήση κινεζικών μηνυμάτων κειμένου ή QQ. Ποτέ δεν έπαψε να με εκπλήσσει ότι αντί μιας κανονικής διεύθυνσης ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με ένα πιασάρικο όνομα (όπως θα το κάναμε εμείς), είχαν πολύ μακριές διευθύνσεις QQ, που αποτελούνταν αποκλειστικά από μια σειρά αριθμών.

GV: Υπάρχει κάποια ιδέα/περιστατικό, που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;

KB: Σε αυτό το σύνδεσμο αναφέρω αρκετά περιστατικά, συμπεριλαμβανομένου του τρόπου με τον οποίο ξεκίνησα το εγχείρημα αρχικά. Το όλο αυτό εγχείρημα δυσκόλευε λόγω γλωσσικών εμποδίων. Διότι ακόμη και με τους μεταφραστές ήμουν, ως επί το πλείστον, χαμένος στη μετάφραση. Είτε ήταν Κινέζοι που μιλούσαν αραβικά είτε Αιγύπτιοι που μιλούσαν κινέζικα, οι προφορές ήταν τόσο ακατανόητες, που  νομίζω αυτό από μόνο του θα ήταν μια χιουμοριστική κατάσταση. Για ακόμα μεγαλύτερο μπέρδεμα, διαφορές στις κουλτούρες, στους τρόπους συμπεριφοράς, ακόμη και τη μαγειρική γεύση, ήθελαν πολλή συζήτηση και μερικές φορές κατέληγαν σε παρεξηγήσεις.

Κάποτε, πέρασα όλη μέρα φωτογραφίζοντας μια οικογένεια αγροτών στα περίχωρα του Καΐρου, στο Φαγιούμ. Η εξήγηση του πού ακριβώς ήταν η φάρμα τους σε έναν Αιγύπτιο οδηγό ταξί ήταν η πρώτη μου πρόκληση. Ανακάλυψα ότι ήταν κάπου αλλού. Μόλις έφτασα εκεί, πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας φωτογραφίζοντας την οικογένεια, που εργαζόταν κάτω από τον καυτό ήλιο. Περίπου το σούρουπο, ο πατέρας με κάλεσε στο μικρό σπίτι τους και είπε: «Ξέρεις τι κάνει ένα αγρόκτημα μετά από μια δύσκολη μέρα;» Έβγαλε ένα μπουκάλι με ένα αυτοσχέδιο ποτό μέσα, δεν ήξερες τι είχε, νόμισα ότι είδα ιππόκαμπους να επιπλέουν, απλά αλκοόλ. Σου έκαιγε τα σωθικά, αλλά μετά το πρώτο ποτήρι, κατέβαινε λίγο καλύτερα. Συζητούσαμε όλο το βράδυ, μέχρι που ρώτησα αν ένα από τα παιδιά του θα μπορούσε να με βοηθήσει να πάρω ταξί για πίσω στο Κάιρο. Δεν θυμάμαι να πηγαίνω σπίτι, αλλά θυμάμαι να ξυπνάω και να αισθάνομαι υπέροχα στις 8 το πρωί! Δεν είχα ιδέα το τι είχα πιει ούτε πώς κατάφεραν να βρουν ιππόκαμπους στο Κάιρο, αλλά αργότερα μου είπαν ότι τουλάχιστον δεν έπινα αλκοόλ με έντομα μέσα, όπως συμβαίνει στην Κίνα!

Το έργο του Badawi έχει επίσης ασχοληθεί με τις συνεχιζόμενες ανταλλαγές μεταξύ ορισμένων αυτοχθόνων κοινοτήτων στη Βραζιλία και του ταχέως αναπτυσσόμενου αστικού πληθυσμού της χώρας. Το Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας παρείχε ένα ιδιαίτερα ηχηρό πλαίσιο για αυτές τις εικόνες, οι οποίες παρουσιάζουν πώς δύο κόσμοι μπορούν να συνυπάρξουν ειρηνικά, αν και ανήσυχα.

Περισσότερα για το καλλιτεχνικό έργο του Badawi μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα του και στο κανάλι του στο Vimeo.