Η Αναμνηστική τελετή της 31ης επετείου της λαϊκής εξέγερσης υπέρ της δημοκρατίας του 1988 στο κέντρο της Γιανγκόν διοργανώθηκε στις 8 Αυγούστου 2019 και παρέστησαν οι πρώην φοιτητικοί ηγέτες που συμμετείχαν στο κίνημα, αξιωματούχοι της περιφερειακής κυβέρνησης της Γιανγκόν και μέλη του κοινού για να τιμήσουν όσους έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της καταστολής των διαμαρτυριών. Φωτογραφία και λεζάντα από τον Aung Kyaw Htet / The Irrawaddy

Αυτό το άρθρο από τον Wei Yan Aung προέρχεται από το The Irrawaddy, έναν ανεξάρτητο ειδησεογραφικό ιστότοπο στη Μιανμάρ, και αναδημοσιεύεται στο Global Voices στο πλαίσιο συμφωνίας κοινής χρήσης περιεχομένου. Παρέχει μια σύντομη ιστορική επισκόπηση της μετάβασης της Μιανμάρ από την διακυβέρνηση της χούντας και τον συνεχιζόμενο αγώνα για δημοκρατία.

Στις 8 Αυγούστου 1988, οι πολίτες της Μιανμάρ βγήκαν τους δρόμους για να ανατρέψουν το καταπιεστικό σοσιαλιστικό καθεστώς του δικτάτορα Ne Win, το οποίο είχε κυβερνήσει τη χώρα με σιδερένια γροθιά από το 1962.

Παρά την κατάρρευση του καθεστώτος, το κίνημα — που είναι γνωστό ως “η εξέγερση του '88” — οδήγησε σε ένα αιματηρό πραξικόπημα από το στρατό.

Το καθεστώς του στρατηγού Ne Win απονομισματοποίησε τα χαρτονομίσματα των 25, 35 και 75 κυάτ χωρίς προειδοποίηση ή αποζημίωση το 1987 και διέπραξε βίαιη καταστολή των φοιτητικών κινημάτων υπέρ της δημοκρατίας τον Μάρτιο και τον Ιούνιο του 1988, γεγονότα που ήταν η σταγόνα, που ξεχείλισε το ποτήρι για τον λαό της Μιανμάρ.

Ο πρόεδρος U Sein Lwin, ένας ακόλουθος του Ne Win, που είχε διαδραματίσει συνεχή ρόλο στην καταστολή των ειρηνικών διαδηλώσεων από τότε που το στρατιωτικό καθεστώς πραγματοποίησε πραξικόπημα το 1962, κήρυξε απαγόρευση της κυκλοφορίας και διέταξε την βίαιη καταστολή των διαδηλωτών. Κυβερνητικές εφημερίδες δήλωσαν ότι πάνω από 300 πέθαναν, αλλά ανεξάρτητες πηγές εκτιμούν ότι το πραγματικό ποσοστό ήταν δέκα φορές πάνω.

Ο στρατός, με την εντολή του Ne Win, κατέκτησε την εξουσία και πάλι μέσω πραξικοπήματος, προτού διεξάγει γενικές εκλογές το 1990, αλλά ο στρατός δεν μεταβίβασε την εξουσία στον νικητή των εκλογών, την Εθνική Ένωση για τη Δημοκρατία (NLD). Η Μιανμάρ επανήλθε και πάλι υπό στρατιωτική κυριαρχία για τα επόμενα 20 χρόνια, κατά τη διάρκεια της οποίας οι στρατιωτικοί σχεδίασαν ένα σύνταγμα προς όφελός τους.

Εθνικές εκλογές διεξήχθησαν και πάλι το 2010, αλλά οι στρατιωτικοί διατήρησαν τον πλήρη έλεγχό τους μέσω του πληρεξούσιου Ενωτικού Κόμματος Αλληλεγγύης και Ανάπτυξης. Το NLD, το οποίο γεννήθηκε από τη φιλοδημοκρατική εξέγερση του '88, κέρδισε τις εθνικές εκλογές το 2015 και έγινε το κυβερνών κόμμα. Ωστόσο, το NLD εξακολουθεί να δυσκολεύεται να απομακρύνει τον στρατό από την πολιτική.