Η πείνα της Κίνας για ορυκτά προκαλεί αντίσταση στην αγροτική Ταϊλάνδη
Υπαίθρια παρασκευή αλατιού σε εργοστάσιο στο χωριό Kut Ruea στην επαρχία Sakon Nakhon. Οι εργαζόμενοι πληρώνονται ανάλογα με την ποσότητα του αλατιού που παράγουν για μία ημέρα – περίπου 350 μπατ (11,3 δολάρια). Visarut Sankham /
Αυτό το επεξεργασμένο άρθρο προέρχεται από το The Isaan Record, ένα ανεξάρτητο ειδησεογραφικό ιστολόγιο στην Ταϊλάνδη, και αναδημοσιεύθηκε στο Global Voices στο πλαίσιο συμφωνίας για κοινή χρήση περιεχομένου. Αυτή η δημοσίευση είναι μια κοινή παραγωγή μεταξύ Isaan Record και China Dialogue.
Το μέλλον ενός σινοταϊλανδέζικου ανθρακωρυχείου, που σχεδιάζεται στη βορειοανατολική Ταϊλάνδη, είναι αβέβαιο, καθώς οι χωρικοί θέτουν έντονη αντιπολίτευση, τροφοδοτούμενη από ανησυχίες για την ασφάλεια της ζωής τους, την υγεία και το περιβάλλον.
Αφότου μια ομάδα διαμαρτυρίας με επικεφαλής ντόπιες γυναίκες εμπόδισαν την πρόσβαση σε χώρους γεώτρησης πέρυσι, η κινεζική εταιρεία εξόρυξης υπέβαλε ένα κύμα αγωγών εναντίον των χωρικών ζητώντας 3,6 εκατομμύρια μπατ (περίπου 116.800 δολάρια) ως αποζημίωση.
Εν τω μεταξύ, οι ερωτήσεις κωλυσιεργούν για το εάν η απερχόμενη στρατιωτική κυβέρνηση τροποποίησε τη νομοθεσία προς όφελος των ξένων εταιρειών εξόρυξης, παραβλέποντας παράλληλα την προστασία του περιβάλλοντος και τα κοινοτικά δικαιώματα.
Βάζοντας στο μάτι τον θησαυρό των Βορειοανατολικών
Η παγκόσμια επιτυχία της Κίνας στη γεωργική παραγωγή οφείλεται εν μέρει στην προσφορά φθηνών λιπασμάτων. Η χώρα είναι ο μεγαλύτερος καταναλωτής ποτάσας στον κόσμο, ενός φυσικού ορυκτού, που ενισχύει τις σοδειές και αυξάνει την κατακράτηση νερού και την ανθεκτικότητα στις ασθένειες.
Οι Κινέζοι αγρότες εξαρτώνται από εισαγωγές ποτάσας κυρίως από τον Καναδά, τη Ρωσία και τη Λευκορωσία. Όμως, καθώς οι τιμές του ορυκτού παραμένουν υψηλές με μια άνοδο περίπου 25% τον περασμένο χρόνο, η χώρα έχει ωθηθεί να αναπτύξει νέες και φθηνότερες πηγές.
Έστρεψε την προσοχή της στα πλούσια αποθέματα ποτάσας στην βορειοανατολική περιοχή της Ταϊλάνδης.
Η περιοχή, η οποία εδώ και καιρό εξορύσσει αλάτι, βρίσκεται πάνω από δύο μεγάλα αποθέματα ποτάσας, που ανακαλύφθηκαν στη δεκαετία του '70, γνωστές ως Λεκάνη Khorat και λεκάνη Sakon Nakhon. Ωστόσο, τις επόμενες δεκαετίες, ο φυσικός πόρος αφέθηκε σε μεγάλο βαθμό ανεκμετάλλευτος λόγω της ισχυρής τοπικής αντιπολίτευσης, περιβαλλοντικών ανησυχιών και νομικών περιορισμών.
Μετά από μια στρατιωτική χούντα που κέρδισε δύναμη σε ένα πραξικόπημα το 2014, ωστόσο, ανακοίνωσε σχέδια για την αύξηση της εξόρυξης ορυκτών πόρων στη χώρα για την τόνωση της οικονομίας.
Την ίδια χρονιά, η κινεζική κρατική εταιρεία China Ming Ta Potash Corporation κέρδισε άδεια να εξερευνήσει 120.000 rai (περίπου 47.500 στρέμματα) γης στη βορειοανατολική επαρχία Sakon Nakhon. Ο Apichat Sayasiyot, διευθυντής της China Ming Ta δήλωσε:
Η Κίνα και η Ταϊλάνδη αναζητούν νέες πηγές παροχής ποτάσας για να μειώσουν το κόστος εισαγωγής και παραγωγής. Η Ταϊλάνδη έχει ποτάσα, αλλά χρειάζεται τη βοήθεια των Κινέζων για να την εξαγάγει. Είναι μια σινοταϊλανδέζικη συνεργασία που θα ωφελήσει και τα δύο μέρη.
Τοπικός φόβος και θυμός
Στην αγροτική συνοικία Wanon Niwat στην επαρχία Sakon Nakhon, οι άνθρωποι απάντησαν πρώτα με φόβο και στη συνέχεια με θυμό στις ειδήσεις για το σχεδιαζόμενο ανθρακωρυχείο. Οι τοπικοί αξιωματούχοι δεν κατάφεραν να ενημερώσουν επαρκώς τους κατοίκους των 82 χωριών, που τα σπίτια τους αποτελούσαν πλέον μέρος της περιοχής μεταλλευμάτων.
“Η εταιρεία είχε αρχίσει να εξερευνά σε δύο χώρους γεώτρησης, αλλά οι άνθρωποι στην κοινότητα έμειναν ανενημέρωτοι σχετικά με το έργο”, δήλωσε η Mali Saengbunsiri, μία 50χρονη αγρότισσα και γιαγιά τεσσάρων παιδιών.
Οι αγροτικές κοινότητες στο Wanon Niwat εξαρτώνται από τα εύφορα εδάφη, τα ποτάμια, τις λίμνες και τους υγροτόπους της περιοχής, που αποτελούν ένα ευαίσθητο οικοσύστημα, το οποίο τους παρέχει τρόφιμα και άλλους πόρους.
Πολλοί χωρικοί στην περιοχή ανησυχούν ότι το έργο της εξόρυξης θα καταστρέψει τις γεωργικές εκτάσεις, θα βλάψει το περιβάλλον και θα δηλητηριάσει της πηγές νερού, καθώς θα θέσει σε κίνδυνο την υγεία των ανθρώπων. Η Mali πρόσθεσε:
Φανταστείτε μόνο τον αντίκτυπο ενός τεράστιου έργου βιομηχανικής εξόρυξης εδώ. Το τρομακτικό για το αλάτι είναι ότι είναι ικανό να βλάψει σχεδόν τα πάντα.
Δηλητήριο από το υπέδαφος
Η εξόρυξη ποτάσας παράγει μεγάλα ποσά αλατιού ως παραπροϊόν, που μπορεί να αποτελέσει απειλή για το έδαφος, το νερό και τη ζωή των ζώων στην περιοχή. Σε μια περιοχή, που ήδη υποφέρει από εδάφη, που έχουν προσβληθεί από αλάτι, οι ντόπιοι φοβούνται ότι το έργο θα μετατρέψει τους αγρούς σε άγονη γη και θα σκοτώσει τις καλλιέργειες τους.
Εάν η βροχή ξεπλύνει το αλάτι σε ποτάμια, λίμνες και υγροτόπους, λίγοι οργανισμοί γλυκού νερού μπορούν να επιβιώσουν. Θα μπορούσε να τερματίσει τα μέσα διαβίωσης που βασίζονται στην αλιεία στη λίμνη Huay Thong της περιοχής, ένα σώμα νερού που είναι επίσης η κύρια πηγή νερού για χιλιάδες ανθρώπους. Η Mali είπε:
Ανησυχούμε ότι όλα τα ψάρια θα πεθάνουν και το έδαφος θα είναι τόσο αλμυρό ώστε δεν θα μπορούμε πλέον να καλλιεργούμε στη γη μας.
Δεν γνωρίζουμε πώς η εταιρεία σκοπεύει να μας προστατεύσει από τη σκόνη και το αλμυρό νερό που προέρχεται από το αλμυρό βουνό στο ορυχείο. Πόσο αποτελεσματικό θα είναι;
Ο κίνδυνος της σκόνης αλατιού, που θα εκτοξεύεται από τον άνεμο από το ορυχείο προς τις κοντινές κοινότητες, δημιουργεί ανησυχίες σχετικά με τις πιθανές επιπτώσεις στην υγεία των ανθρώπων.
Οι ντόπιοι και οι ειδικοί ανησυχούν επίσης ότι η μεγάλης κλίμακας εξόρυξη ποτάσας θα οδηγήσει στην εμφάνιση επικίνδυνων καταβόθρων. Μια επιχείρηση σε πέτρωμα αλατιού σε μια γειτονική περιοχή προκάλεσε μια τέτοια τρύπα που μετατράπηκε σε μία τεράστια, βάθους 15 μέτρων καταβόθρα ίση με το μέγεθος ενός γηπέδου ποδοσφαίρου.
Η China Ming Ta επιδιώκει να καθησυχάσει τους κατοίκους της περιοχής για τα σχέδια ασφαλείας της για να μετριάσει αυτούς τους κινδύνους για το περιβάλλον και την υγεία. Υποσχέθηκε να εφαρμόσει μέτρα για την αποφυγή της απόρριψης σκόνης και αλμυρού νερού στο περιβάλλον.
Μία μικρή τρύπα στο έδαφος δίπλα σε ορυχείο αλατιού κοντά στο χωριό Non Sabaeng στην επαρχία Sakon Nakhon μετατράπηκε σε μία βάθος 15 μέτρων βαθιά τρύπα, με το μέγεθος ενός γηπέδου ποδοσφαίρου. Οι καταβόθρες είναι κοινές σε περιοχές παραγωγής αλατιού, όπου τα υπόγεια ύδατα αντλούνται μέχρι την επιφάνεια κατά τη διάρκεια των ετών. Visarut Sankham/The Isaan Record
Οι αγρότες απαντούν με διαμαρτυρίες κατά της εξόρυξης
Αλλά οι διαβεβαιώσεις της εταιρείας εξόρυξης έρχονται πολύ αργά για να μετριάσουν τους φόβους των ανθρώπων του Wanon Niwat. Υποστηριζόμενοι από την αίσθηση ότι οι μοιραίες αποφάσεις είχαν γίνει χωρίς να ερωτηθούν, οι χωρικοί στην περιοχή διοργάνωσαν μια αντι-εξορυκτική ομάδα το 2016.
Με επικεφαλής κυρίως γυναίκες μέσης ηλικίας και μεγαλύτερης ηλικίας, η ομάδα συνεργάστηκε με ακτιβιστές, ακαδημαϊκούς και μη κυβερνητικές οργανώσεις για να αντιταχθεί στο ανθρακωρυχείο. Έφεραν διαφημιστικά πανό, διοργάνωσαν δημόσια φόρουμ και υπέβαλαν εκθέσεις σε αξιωματούχους και στην εταιρεία για να σταματήσουν το έργο.
Τον Φεβρουάριο του 2018, η ομάδα κλιμάκωσε τη διαμαρτυρία της και μπλόκαρε το δρόμο προς την περιοχή της τέταρτης γεώτρησης, σταματώντας ουσιαστικά την επιχείρηση από τη μετακίνηση εξοπλισμού γεωτρήσεων στην περιοχή.
Η εταιρεία σχεδιάζει να δημιουργήσει 60 χώρους ανασκαφών για να αξιολογήσει την ποιότητα της ποτάσας πριν από την ίδρυση του ορυχείου. Νωρίτερα, οι διαδηλωτές μπλόκαραν επίσης με επιτυχία τον τόπο της προγραμματισμένης τρίτης γεώτρησης. Αυτό αφήνει στην εταιρεία μόνο δύο λειτουργικούς χώρους ανασκαφής.
Τον Δεκέμβριο του 2018, η ομάδα διοργάνωσε μια πενθήμερη διαδήλωση διαμαρτυρίας υπό την επωνυμία “Wanon Walk” μέσω τεσσάρων συνοικιών της επαρχίας, αντλώντας περίπου 200 υποστηρικτές. Φωτογραφία του Luke Duggleby για το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης MAIIAM.
Χτύπημα με αγωγές
Σε απάντηση της επίμονης αντιπολίτευσης των ντόπιων ακτιβιστών, η εταιρεία εξόρυξης πήγε την υπόθεση ενώπιον δικαστηρίου και κατέθεσε συνολικά 20 αγωγές εναντίον εννέα μελών της ομάδας διαμαρτυρίας.
Η εταιρεία ισχυρίστηκε ότι το μπλοκάρισμα των χώρων ανασκαφής κοστίζει πέντε εκατομμύρια μπατ (περίπου 157.500 δολάρια) κάθε φορά.
Η China Ming Ta κατηγόρησε τους χωρικούς για παράνομη παρεμπόδιση του ορυχείου της, δυσφήμηση και παραβίαση του Νόμου για τα Εγκλήματα Πληροφορικής, απαιτώντας επίσημη έρευνα για το έργο εξόρυξης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η εταιρεία επιδιώκει αποζημίωση ύψους 3,6 εκατομμυρίων μπατ (περίπου 116.800 δολάρια).
Αλλά ο Sakkaphon Chaisaengrat, δικηγόρος των διαδηλωτών, υποστηρίζει ότι οι χωρικοί ενήργησαν εντός του νόμου και άσκησαν τα δικαιώματά τους και μόνο.
“Ο νόμος επιτρέπει στους ανθρώπους να ασκούν δημόσια τα δικαιώματα της κοινότητάς τους για την προστασία των πόρων, του πολιτισμού και των τοπικών τρόπων ζωής”, ανέφερε.
Ένας στρατιωτικός νόμος εξόρυξης
Οι ακτιβιστές και οι εμπειρογνώμονες στα βορειοανατολικά ισχυρίστηκαν ότι οι τοπικές συγκρούσεις για τη διαχείριση των φυσικών πόρων πιθανότατα θα γίνουν πιο αυστηρές, αφότου η κυβέρνηση της Ταϊλάνδης θέσπισε νέα νομοθεσία για τις εξορύξεις τον Αύγουστο του 2017, που είναι υπέρ της βιομηχανίας και της εξόρυξης.
Καταρτισμένοι και εγκεκριμένοι από τους νομοθέτες της στρατιωτικής χούντας, οι νέες νομοθετικές πράξεις για τα ορυκτά επιταχύνουν την διαδικασία έγκρισης των παραχωρήσεων εξόρυξης. Η περίοδος σύσκεψης για τις άδειες μειώθηκε κατά το ήμισυ από τις προηγούμενες 310 ημέρες σε 100-150 ημέρες.
Παρά τις αγωγές που κατατέθηκαν εναντίον της ομάδας της, η Mali Saengbunsiri (στη μέση) είναι αποφασισμένη να συνεχίσει να αντιτίθεται στο ορυχείο. Φωτογραφία του Luke Duggleby για το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης MAIIAM.
Υποτιμώντας την ντόπια αντιπολίτευση
Η χούντα όμως υπολόγισε λανθασμένα το επίπεδο αντοχής, που θα προκαλούσε το έργο εξόρυξης ποτάσας μεταξύ των ανθρώπων του Wanon Niwat και αλλού.
“Δεν θέλουμε βιομηχανία εδώ” είπε η Mali. “Δεν θα αφήσουμε αυτή την περιοχή, που είναι πλούσια σε φυσικούς πόρους, να μετατραπεί σε βιομηχανική ζώνη.”
Στην πραγματικότητα, σε ολόκληρη την περιοχή, τοπικές ομάδες οργανώνονται κατά των έργων εξόρυξης, συμπεριλαμβανομένων των επαρχιών Nakhon Ratchasima, Chaiyaphum, Loei και Udon Thani.
