Μαρτυρίες προσφύγων που κατόρθωσαν να διασχίσουν τη Μεσόγειο ζωντανοί

Capture d'écran d'une action de sauvetage du projet SOS méditerranée via YouTube

Στιγμιότυπο από επιχείρηση διάσωσης της οργάνωσης SOS méditerranée (μέσω YouTube)

Λόγω των συγκρούσεων και της τρομοκρατικής απειλής στη Βόρεια και Ανατολική Αφρική και του εμφυλίου πολέμου στη Συρία, οι προσπάθειες των μεταναστών να φτάσουν στην Ευρώπη μέσω της Μεσογείου με πρόχειρα πλοιάρια συνεχίζονται με κίνδυνο της ζωής τους. Το 2015, υπολογίζεται ότι πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι εισήλθαν στη ζώνη Σένγκεν από θαλάσσης. Οι ανθρώπινες απώλειες κατά τη διάρκεια αυτών των διαβάσεων είναι μεγάλες και όλες εξίσου δραματικές. Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης, περίπου 3.072 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ή εξαφανίστηκαν στα νερά της Μεσογείου το 2014 στην προσπάθεια τους να μεταναστεύσουν στην Ευρώπη. Στα τέλη του 2014, σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, η Ευρωπαϊκή Ένωση υποδέχτηκε το 6% των προσφύγων παγκοσμίως.

Le bateau Aquarius en 2012 à Cuxhaven CC BY-SA 3.0

Το πλοίο Aquarius το 2012 στην πόλη Cuxhaven (CC BY-SA 3.0).

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο της συνεχιζόμενης κατάστασης έκτακτης ανάγκης, πραγματοποιείται το έργο της SOS Méditerranée. Η SOS Méditerranée είναι μια οργάνωση, της οποίας η αποστολή είναι να προσφέρει βοήθεια σε οποιονδήποτε βρίσκεται σε κίνδυνο μέσα στη θάλασσα: πρόκειται για άνδρες, γυναίκες ή παιδιά, μετανάστες ή πρόσφυγες, που βρίσκονται σε θανάσιμο κίνδυνο καθώς διασχίζουν τη Μεσόγειο. Το έργο αυτό χρηματοδοτείται από ιδιωτικές δωρεές και κρατικές επιχορηγήσεις. Τα ποσά που συγκεντρώνονται διατίθενται για τη μίσθωση του σκάφους, για τα καθημερινά έξοδα συντήρησης και διάσωσης. Το πλοίο που χρησιμοποιείται γι’ αυτήν την αποστολή είναι το Aquarius. Το όλο εγχείρημα ξεκίνησε με πρωτοβουλία του Γερμανού καπετάνιου του εμπορικού ναυτικού, Klaus Vogel, και της Γαλλίδας Sophie Beau, επικεφαλής ανθρωπιστικών προγραμμάτων. Η έναρξή του έγινε μετά την παύση της ιταλικής επιχείρησης Mare Nostrum από το Ιταλικό Ναυτικό, που επίσης στόχο είχε την παροχή βοήθειας στους μετανάστες, που διέτρεχαν κίνδυνο στη θάλασσα. Ένα ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε από τον Jean Paul Mari περιγράφει τις καθημερινές προκλήσεις κατά τη χρονική περίοδο ενός έτους της αποστολής. Ακολουθεί απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ:

https://www.youtube.com/watch?v=LdD0oOlhmeY

Στο ημερολόγιο καταστρώματος της επιχείρησης SOS Méditerranée βρίσκονται πολυάριθμες μαρτυρίες μεταναστών. Παρακάτω παρατίθενται κάποιες από αυτές:

Ο 22χρονος Kebba είναι οξυγονοκολλητής και κατάγεται από τη Γκάμπια. Έφυγε από τη χώρα του εξαιτίας του δικτάτορα που κυβερνά και της ανεργίας:

La seule façon d’avancer est de devenir soldat, et je n’ai pas voulu faire ça. J’ai perdu mon père et il fallait que je soutienne ma mère et mes jeunes soeurs, alors je suis parti chercher du travail ailleurs. En Libye, j’ai été kidnappé. J’ai été détenu dans un camp pendant deux mois. Il n’y avait presque pas de nourriture, pas d’eau, pas d’endroit pour dormir. Ils ont tué six personnes que je connaissais dans les camps. Ils disent ‘donne-nous ton argent ou on te tue’, et ils tiennent parole. J’ai voulu rentrer chez nous mais je n’avais aucun moyen de m’y rendre. Alors j’ai décidé de prendre ce risque de partir en Europe. Les trafiquants nous ont gardé dans un autre camp, pendant deux ou trois semaines. Le jour venu, ils nous ont entassés dans le bateau en caoutchouc. Il n’y avait pas de capitaine, seulement la volonté de Dieu. J’ai deux rêves— de devenir soudeur en mer et d’écrire un livre sur ce voyage. Mais si la vie ne m’accorde rien d’autre, j’espère au moins pouvoir vivre en paix

Ο μόνος τρόπος να εξελιχθεί κάποιος είναι να γίνει στρατιώτης και εγώ δεν ήθελα κάτι τέτοιο. Έχασα τον πατέρα μου και έπρεπε εγώ να συντηρώ τη μητέρα μου και τις μικρές μου αδερφές. Έτσι, έφυγα για να ψάξω δουλειά αλλού. Στη Λιβύη, έπεσα θύμα απαγωγής. Έμεινα αιχμάλωτος σ’ ένα στρατόπεδο για δυο μήνες. Δεν υπήρχε σχεδόν καθόλου τροφή, καθόλου νερό ούτε χώρος για ύπνο. Έξι άτομα που γνώριζα έχασαν τη ζωή τους σε τέτοια στρατόπεδα. Λένε “δώστε μας τα χρήματά σου ή σε σκοτώνουμε”, και κρατούν τον λόγο τους. Ήθελα να γυρίσω σπίτι μας, αλλά δεν είχα κανένα μέσο για να επιστρέψω. Έτσι, αποφάσισα να πάρω το ρίσκο να φύγω για την Ευρώπη.  Οι διακινητές μας κρατούσαν σε ένα άλλο στρατόπεδο για δυο ή τρεις εβδομάδες. Όταν η μέρα ήρθε, μας στοίβαξαν σε ένα πλοίο από καουτσούκ. Δεν υπήρχε καπετάνιος παρά μόνο το θέλημα του Θεού. Έχω δυο όνειρα – να γίνω οξυγονοκολλητής στη θάλασσα και να γράψω βιβλίο για αυτό το ταξίδι. Αλλά αν η ζωή δεν μου δώσει τίποτε άλλο, ελπίζω τουλάχιστον να μπορέσω να ζήσω ειρηνικά.

Capture d'écran de la vidéo du projet sur YouTube

Στιγμιότυπο από βίντεο διάσωσης της οργάνωσης στο κανάλι τους στο YouTube

Ο Cyrill είναι από το Καμερούν. Είναι ένας υπάλληλος που ξέφυγε από τις επιδρομές της Μπόκο Χαράμ στα βόρεια της χώρας. Μιλάει για τους χώρους βασανιστηρίων, τις κλοπές και των ξυλοδαρμών, που υπέστη στη Λιβύη, πριν τη διέλευση:

La Libye est un pays hors du monde, qui a perdu tout sens moral. Un monde revenu à la condition de la chair animale. Ces enfants qui s’entraînent à tirer sur les noirs dans la rue, les rackettent en leur mettant une lame sur la gorge ou apprennent à torturer les migrants sous le regard de leurs parents. Ils parlent du viol systématique des femmes sur la route, de ces passeurs ou geôliers impitoyables qui les battent et leur crachent dessus en leur répétant qu’ils ne valent pas le pain qu’on leur donne.

 Η Λιβύη είναι μια χώρα έξω από τον κόσμο, η οποία έχει απολέσει κάθε έννοια ηθικής. Ένας κόσμος που επέστρεψε στη ζωώδη κατάσταση. Εκείνα τα παιδιά, τα οποία εκπαιδεύονται να πυροβολούν τους μαύρους στον δρόμο, τους αποσπούν χρήματα με τη βία βάζοντας τους μια λεπίδα στο λαιμό ή μαθαίνουν να βασανίζουν τους μετανάστες κάτω από το βλέμμα των γονιών τους. Μιλάει για συστηματικούς βιασμούς γυναικών στο δρόμο, για εκείνους τους ανελέητους διακινητές ή δεσμοφύλακες που τους χτυπούν και τους φτύνουν, επαναλαμβάνοντας τους ότι δεν αξίζουν το ψωμί πους τους δίνουν.

Ο Gode Mosle είναι ένας νεαρός Σύριος 22 ετών, που ζούσε στη Δαμασκό. Τώρα βρίσκεται στη Σουηδία, αλλά διατηρεί μια τραυματική ανάμνηση τις διέλευσης:

J'ai dit à mes amis en Syrie de ne pas prendre ces bateaux. Il faut qu'ils viennent par la Turquie et la Grèce, même si c'est beaucoup plus cher.  On était environ 700 dans le bateau mais il n'y avait en fait de la place que pour la moitié .Ces passeurs sont des animaux. Ils crient sur les gens, les volent et les frappent quand ils embarquent. C'était une sorte de torture psychologique qui a commencé avant même le bateau. Deux Africains sont morts dans la cale.  Ils ont été asphyxiés, ils ne pouvaient pas respirer à cause des émanations du moteur. C'était bancal, on ne pouvait pas se mettre debout ou bouger. Dès que quelqu'un le faisait le bateau menaçait de chavirer .Il y avait beaucoup de hurlements. Je ne referais pas ce voyage. Je ne peux pas oublier ce que j'ai vu. Les gens veulent vivre, c'est pour ça qu'ils embarquent sur ces bateaux.

Είπα στους φίλους μου στη Συρία να μην πάρουν εκείνα τα σκάφη. Πρέπει να έρθουν μέσω Τουρκίας και Ελλάδας, ακόμα και αν είναι πολύ πιο ακριβά. Υπήρχαν περίπου 700 άτομα στο σκάφος, αλλά στην πραγματικότητα υπήρχε χώρος μόνο για τους μισούς. Αυτοί οι διακινητές είναι ζώα. Φωνάζουν στους ανθρώπους, τους κλέβουν και τους χτυπούν, καθώς επιβιβάζονται. Υπήρχε ένας είδος ψυχολογικής βίας που άρχισε πριν το ταξίδι. Δυο Αφρικανοί πέθαναν μέσα στο αμπάρι. Πέθαναν από ασφυξία, δεν μπορούσαν να αναπνεύσουν εξαιτίας των αναθυμιάσεων της μηχανής. Ήταν τρομακτικό, δεν μπορούσαμε να σηκωθούμε όρθιοι ή να κινηθούμε. Όταν κάποιος το έκανε, το σκάφος κινδύνευε να ανατραπεί. Υπήρχαν πολλά ουρλιαχτά. Δεν θα ξαναέκανα εκείνο το ταξίδι. Δεν μπορώ να ξεχάσω τα όσα είδα. Ο κόσμος θέλει να ζήσει και γι’ αυτόν τον λόγο επιβιβάζεται σε αυτά τα σκάφη.

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.