Ο κινηματογράφος και οι νέοι νόμοι προσδίδουν μεγαλύτερη αποδοχή και ορατότητα για τους τρανσέξουαλ του Βιετνάμ

Η Le Anh Phong, ο κύριος χαρακτήρας της ταινίας “Finding Phong”. Η φωτογραφία χρησιμοποιείται με άδεια.

Η ζωή ως ΛΟΑΤΚ+ άτομο σε μια κομουνιστική κοινωνία συχνά σημαίνει ότι το κράτος καθορίζει σε ποιο βαθμό κάποιος μπορεί να είναι ορατός στο δημόσιο χώρο.

Ενώ αυτή η ταυτότητα βιώνει καθαρή άρνηση στη Βόρεια Κορέα και αναγνωρίζεται μόνο στην ιδιωτική σφαίρα στην Κίνα, το Βιετνάμ παρουσιάζει ένα ενδιαφέρον παράδειγμα αυξανόμενης ανεκτικότητας και αυξημένης ορατότητας για τους ΛΟΑΤΚ+ ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων των μέσων μαζικής ενημέρωσης.

Ένα παράδειγμα είναι η ταινία ντοκιμαντέρ 2015 “Finding Phong“, που απεικονίζει την καθημερινή ζωή μιας Βιετναμέζας τρανσέξουαλ.

Η Le Anh Phong, ο κύριος χαρακτήρας της ταινίας, και ο Gerry Herman, ο παραγωγός της ταινίας, ήρθαν στην Πράγα τον Ιούλιο του 2019 για να προβάλουν την ταινία τους και να την συζητήσουν με το τσέχικο και τσεχοβιετναμέζικο κοινό (πάνω από 80.000 άνθρωποι με καταγωγή από Βιετνάμ μένουν μόνιμα στην Τσεχική Δημοκρατία, κοντά στο 1% του συνολικού πληθυσμού). Πήρα συνέντευξη και από τους δύο για να κατανοήσω τη μεταβαλλόμενη στάση απέναντι στην ΛΟΑΤΚ+ κοινότητα στο Βιετνάμ σήμερα.

Η συνέντευξη με την Le Anh Phong έγινε με τη βοήθεια ενός μεταφραστή.

 Filip Noubel (FN): Πώς θα περιγράφατε την κατάσταση της ΛΟΑΤΚ+ κοινότητας σήμερα στο Βιετνάμ;

Le Anh Phong: Υπάρχει αναμφίβολα μια αυξανόμενη εμφάνιση αυτής της κοινότητας. Ο πρώτος λόγος οφείλεται στο ρόλο που διαδραματίζουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα οποία καλύπτουν πλέον ανοιχτά τα ΛΟΑΤΚΙ+ θέματα, μεταξύ άλλων και στο εσωτερικό της χώρας. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η Βιετναμέζικη Εθνοσυνέλευση θα επανεξετάσει ένα σχέδιο νόμου, που θα εγγυάται ιατρική υποστήριξη στους πολίτες, που ζητούν αλλαγή σεξουαλικού προσανατολισμού. Αυτό έχει δημιουργήσει μια ροή δημόσιων και διαδικτυακών συζητήσεων.

Gerry Herman: Το κίνημα για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα έχει επίσης υποστηριχθεί ενεργά από διεθνείς οργανισμούς και διάφορες πρεσβείες, συμπεριλαμβανομένων αυτών από Ηνωμένες Πολιτείες, Ολλανδία, Γερμανία και Καναδά. Έχουν διοργανωθεί αρκετές εκδρομές, εκστρατείες, περιηγήσεις μελέτης και αυτό έχει αλλάξει τη γενική ατμόσφαιρα. Η δική μου εντύπωση είναι ότι οι αρχές του Βιετνάμ δεν θεωρούν τα ΛΟΑΤΚΙ+ θέματα ιδιαίτερα ευαίσθητα ή υπερβολικά πολιτικά.

 FN: Ποια είναι η κατάσταση για τα τρανσέξουαλ άτομα που αντιμετωπίζουν μια εντελώς διαφορετική σειρά προκλήσεων στην καθημερινή ζωή;

Le Anh Phong: Στο Βιετνάμ, υπάρχει πολλή σύγχυση στην κοινή γνώμη σχετικά με μια σειρά διαφορετικών νόμων που επηρεάζουν την κοινότητα των τρανς. Πρώτον, τον Νοέμβριο του 2015, ψηφίστηκε ένας νόμος που τροποποίησε τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα, επιτρέποντας σε άτομα που έκαναν αλλαγή σεξουαλικού προσανατολισμού να καταχωρούν τα νομικά τους έγγραφα υπό το νέο φύλο τους. Αυτό τέθηκε σε ισχύ από τον Ιανουάριο του 2017. Τώρα περιμένουμε το επόμενο βήμα: νόμο που εγγυάται πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, όπως ορμονική θεραπεία και ψυχολογική στήριξη. Υπάρχει ένα σχέδιο αυτού του νόμου και η Εθνοσυνέλευση ανακοίνωσε ότι θα το αναθεωρήσει μέχρι το 2020

Προσωπικά, δεν έχω αντιμετωπίσει πολλές προκλήσεις: δεν έχω αλλάξει τα νομικά μου έγγραφα, έτσι πολύ συχνά αξιωματούχοι στην τράπεζα ή στο αεροδρόμιο με ρωτούν γιατί ακόμα δεν έχω νέα έγγραφα [που να αντιστοιχούν στο τρέχον φύλο μου]. Στο τέλος, παρέχουν τις υπηρεσίες που χρειάζομαι από αυτούς.

 FN: Τι σας ενέπνευσε να πείτε την προσωπική σας ιστορία με έναν πιο δημόσιο τρόπο: μια ταινία ντοκιμαντέρ;

Le Anh Phong: Όταν ξεκίνησα τη μετάβασή μου, δεν είχα σχεδόν καμία πληροφορία για τη διαδικασία. Έκανα αυτή την ταινία, ώστε άλλοι [η κοινότητα των τρανσέξουαλ στο Βιετνάμ εκτιμάται ότι φτάνει περίπου τους 300.000 ανθρώπους] θα μάθουν για τα ζητήματα, τις προκλήσεις και τις λύσεις. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι ήθελα να έχω αναμνήσεις από το ταξίδι μου.

Το πιο δύσκολο κομμάτι για μένα στην παραγωγή της ταινίας ήταν να εισαγάγω την κάμερα στην ιδιωτικότητα της οικογένειάς μου και να κάνω τα μέλη της οικογένειάς μου να συνηθίσουν σε αυτή τη διείσδυση. Ήθελα ολόκληρο το πράγμα να είναι χιουμοριστικό, έτσι οι άνθρωποι θα το πάρουν ελαφρά. Όταν γυρίζουμε την ταινία, δούλευα, έτσι συνήθως η κινηματογράφηση γίνονταν μετά την δουλειά, μερικές φορές μέχρι τις 3 μ.μ. Ήμουν πολύ κουρασμένη, αλλά ήθελα η ταινία να συλλάβει την αυθεντικότητα της στιγμής.

FN: Ποια ήταν η υποδοχή αυτής της ταινίας μέσα στο Βιετνάμ;

Le Anh Phong: Αρχικά, η ταινία προβλήθηκε μόνο σε διεθνή φεστιβάλ ντοκιμαντέρ του εξωτερικού. Αλλά το 2018, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά σε εμπορικούς κινηματογράφους στο Βιετνάμ. Η υποδοχή ήταν τόσο θετική και έλαβε τόσο καλά σχόλια στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και από κυβερνητικούς αξιωματούχους ώστε οι προβολές παρατάθηκαν για δεύτερη εβδομάδα. Για μένα, η πιο θετική πτυχή είναι ότι το κοινό δεν περιορίζεται πλέον στην ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Στην πραγματικότητα, οι γονείς ήρθαν και παρέμειναν καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας, κάτι που δεν περίμενα.

Gerry Herman: Ήταν επίσης η πρώτη ταινία ντοκιμαντέρ που έπαιξε σε εμπορικούς κινηματογράφους στο Βιετνάμ. Παραδόξως, η λογοκρισία επέτρεψε γυμνές σκηνές, οι οποίες πάντοτε αφαιρούνται σε ταινίες που εμφανίζονται σε κινηματογράφους στο Βιετνάμ. Ίσως λόγω του θέματος της ταινίας, οι λογοκριτές δεν παρενέβησαν, κάτι που είναι ένα σπάνιο προηγούμενο.

FN: Πώς αποφασίσατε να κάνετε αυτή την ταινία ως παραγωγός ταινιών;

Gerry Herman: Συνάντησα την Phong σε μια κοινωνική συγκέντρωση και άκουσα την ακόλουθη ιστορία: “Όλοι νομίζουν ότι είμαι ένα γκέι αγόρι, αλλά στην πραγματικότητα είμαι ένα ετεροφυλόφιλο κορίτσι στο σώμα ενός αγοριού”. Γοητεύτηκα από την ιστορία ενός νεαρού αγοριού που μεγάλωσε στο κεντρικό αγροτικό Βιετνάμ χωρίς καμία έκθεση σε έννοιες της ταυτότητας των τρανσέξουαλ. Όταν η Phong μου είπε ότι είχε έρθει σε επαφή με άλλους τρανσέξουαλ ανθρώπους, που της έλεγαν για την αγορά ορμονών και τις επαφές με φτηνούς γιατρούς στη Μπανγκόκ, πρότεινα μια συμφωνία: θα κάνουμε ένα ντοκιμαντέρ για το ταξίδι της, υπό την προϋπόθεση ότι θα συμφωνήσει να κάνει τη μετάβαση με την κατάλληλη ιατρική υποστήριξη.

Επίσης, ήρθα σε επαφή με έναν τρανσέξουαλ καλλιτεχνικό παραγωγό, ο οποίος με προειδοποίησε για τον πόνο που έχουν αντιμετωπίσει οι περισσότεροι τρανσέξουαλ στο παρελθόν. Συνήθως καίνε τις εικόνες που έχουν ληφθεί πριν από τη μετάβασή τους. Για την Phong, ήταν το αντίθετο, ήθελε να προβληθεί ολόκληρη η ιστορία. Στο τέλος, η πραγματική πρόκληση ήταν η επιμέλεια: τα δύο χρόνια λήψης των ταινιών ολοκληρώθηκαν με περισσότερες από 250 ώρες βίντεο.

 FN: Ποιες είναι οι πιθανότητες το Βιετνάμ να γίνει η δεύτερη χώρα στην Ασία, μετά την Ταϊβάν, που θα περάσει νόμο για τον γάμο ατόμων του ιδίου φύλου;

Le Anh Phong: Ήμουν πολύ ευτυχισμένη, όταν είδα τα νέα στην Ταϊβάν επειδή είναι ένα μέρος που δεν απέχει πολύ από το Βιετνάμ. Αυτό σημαίνει ότι οι νομοθέτες μας γνωρίζουν αυτό το νόμο. Τώρα, οι τρανσέξουαλ ομάδες υποστηρίζουν επίσης το νόμο του γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων, αλλά η προτεραιότητα παραμένει στον νόμο περί υποστήριξης αλλαγής φύλου. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι μόλις ψηφιστεί αυτός ο νόμος, ο γάμος των ατόμων του ίδιου φύλου θα είναι πολύ πιο εύκολος να υιοθετηθεί. Η πραγματικότητα στο Βιετνάμ είναι ότι πολλά ζευγάρια του ίδιου φύλου ζουν μαζί, αλλά φυσικά δεν έχουν καμία νομική προστασία των δικαιωμάτων τους επί του παρόντος.

Gerry Herman: Υπάρχουν δύο στάδια για έναν γάμο στο Βιετνάμ: ένας “οικογενειακός γάμος” ​​και στη συνέχεια ένας αστικός, εγγεγραμμένος στο κράτος γάμος. Μέχρι πριν από πέντε χρόνια, ήταν παράνομο να υπάρξει ομοφυλόφιλος “οικογενειακός γάμος”, η αστυνομία διέκοπτε τέτοιες τελετές. Τώρα δεν είναι νόμιμο, αλλά δεν είναι πλέον παράνομο, είναι ανεκτό και βλέπουμε πολλούς γκέι και λεσβιακούς γάμους. Αυτό δείχνει αυξανόμενη αποδοχή, μεταξύ άλλων και από τις αρχές.

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.