- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

Αντιπαράθεση περί μπούρκας στην επαρχία Khyber Pakhtunkhwa του Πακιστάν

· Σύνταξη R Umaima Ahmed Μετάφραση Veroniki Bacharidi-Krikoni

Κατηγορίες: Νότια Ασία, Πακιστάν, Ανθρώπινα Δικαιώματα, Διαδηλώσεις, Διακυβέρνηση, Εθνότητα & φυλή, Εκπαίδευση, Θρησκεία, Μέσα των πολιτών, Πολιτική, Τέχνες - Πολιτισμός, Φύλο & ισότητα
[1]

Girls in a school in Khyber Pakhtunkhwa, Pakistan. Image via Flickr by DFID. BY SA 2.0.

Η μπούρκα [2] είναι το πιο συντηρητικό από όλα τα ισλαμικά πέπλα. Έχει σχεδιαστεί για να καλύπτει μια γυναίκα από την κορυφή ως τα νύχια με ένα δίχτυ στην περιοχή των ματιών, ώστε να μπορεί να βλέπει. Ενώ αυτό το στυλ μπούρκας συνδέεται συχνά με τις γυναίκες στο Αφγανιστάν και μερικές φυλετικές περιοχές του Πακιστάν, μια πρόσφατη φωτογραφία μαθητριών με μπούρκα [2] από την περιοχή Μαρντάν της περιφέρειας Khyber Pakhtunkhwa (KP) στο Πακιστάν έχει προκαλέσει σάλο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του Πακιστάν και έχει τροφοδοτήσει κριτική για τον αυξανόμενο συντηρητισμό στα σχολεία.

Σύμφωνα με τις διαθέσιμες πληροφορίες, ο Muzafar Shah, πρώην μέλος του περιφερειακού συμβουλίου από το κυβερνών κόμμα Πακιστανικό Κίνημα Δικαιοσύνης (PTI), διένειμε [3] 90 μπούρκες σε μαθήτριες. Ο σύμβουλος ανέφερε ότι εμπνεύστηκε τη δράση του από την πρόσφατη ενημέρωση και δράση του Ziaullah Bangash [4], του επαρχιακού συμβούλου για την εκπαίδευση, ο οποίος παρότρυνε τις μαθήτριες των σχολείων να εφαρμόσουν purdah  [5](πρακτική γυναικείας απομόνωσης/κάλυψης).

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται στο KP η τάση του να γίνει υποχρεωτικό για τα κορίτσια να φορούν μπούρκα, αφότου μερικά σχολεία έδωσαν οδηγίες στα κορίτσια να φορούν αμπάγια [6]. Ένα πρώην περιφερειακό μέλος του PTI, ο Muzaffar Shah, διένειμε μπούρκες σε μαθήτριες του Κυβερνητικού Γυμνασίου Cheena στη συνοικία Ρουστάμ του Μαρντάν.

Η Khyber Pakhtunkhwa [9], παλαιότερα γνωστή ως Επαρχία Βορειοδυτικού Συνόρου (NWFP), βρίσκεται στο βορειοδυτικό Πακιστάν κατά μήκος των διεθνών συνόρων με το Αφγανιστάν. Αυτή η περιοχή βρίσκεται στο επίκεντρο της μαχητικότητας και της τρομοκρατίας, καθώς έγινε καταφύγιο για πάνω από πέντε εκατομμύρια Αφγανούς πρόσφυγες, που κατευθύνθηκαν στο Πακιστάν μετά τη σοβιετική εισβολή στο Αφγανιστάν το 1979. Το 2013, η επαρχιακή πολιτική μετατοπίστηκε προς τον δεξιό εθνικό συντηρητισμό, όταν το πακιστανικό κόμμα Tehreek e Insaf (Πακιστανικό Κίνημα Δικαιοσύνης) [10] υπό την ηγεσία του Ιμράν Χαν βρέθηκε ικανό να διαμορφώσει μειοψηφική κυβέρνηση.

Ένας αριθμός ανθρώπων αντέδρασαν σε αυτά τα νέα και ζήτησαν δράση εναντίον αυτής της τελευταίας κίνησης.

Η Sanna Ejaz, δημοσιογράφος από την Khyber Pakhtunkhwa, είπε στο Twitter:

Το Μαρντάν είναι η πατρίδα των προγόνων μου και δεν φοράμε μπούρκες. Οι ηλικιωμένες γυναίκες φορούν απλό σάλι, ενώ το σάλι των κοριτσιών έχει κάποια κεντήματα πάνω του. Αυτά είναι τα καμώματα της κυβέρνησης PTI, να διανέμει μπούρκες από κονδύλια ανάπτυξης.

Πώς θα διαβάζουν οι μαθήτριες με αυτές τις μπούρκες, στους 40 βαθμούς το καλοκαίρι, δεν έχουμε καν κλιματισμό σε κυβερνητικά σχολεία στο Πακιστάν.

Ωστόσο, υπήρξε κόσμος, που υποστήριξε την απόφαση για τη διανομή μπούρκας στα κορίτσια. Οι γυναίκες που αντιστέκονται ή δε φοράνε κάλυμμα θεωρούνται πολύ “δυτικοποιημένες” από τα συντηρητικά μέλη της κοινωνίας στο Πακιστάν.

Η μαθήτρια Habiba Tanvir τουίταρε:

Αυτό το βήμα έγινε μόνο στην επαρχία KP όχι σε άλλες επαρχίες. Αυτός ο τύπος μπούρκας είναι η κουλτούρα παστούν και επίσης Παστούν ζουν στην KP και όλοι είναι μουσουλμάνοι. Σπουδάζω σε κυβερνητικό κολέγιο και τέτοιο πράγμα δεν έγινε εδώ. Παρακαλώ σταματήστε αυτή την προπαγάνδα κατά του Ισλάμ και του ΠΑΚΙΣΤΑΝ.

Η χιτζάμπ δεν έχει να κάνει με καταπίεση, αλλά ελευθερία από το κακό μάτι. Μόνο οι σοφοί άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν.

Σε αντίθεση με αυτά τα επιχειρήματα, η Gallop Pakistan δημοσίευσε πρόσφατα μια δημοσκόπηση, που διαπίστωσε ότι η μπούρκα είναι μια λιγότερο δημοφιλής επιλογή για τις γυναίκες στο Πακιστάν:

Η μπούρκα για τις γυναίκες γίνεται όλο και λιγότερο δημοφιλής επιλογή ενδυμασίας. Αντικαταστάθηκε από σαλβάρια με πουκαμίσα με ντουπάτα και χιτζάμπ χωρίς κάλυμμα μπροστά από το πρόσωπο.

Νωρίτερα το Σεπτέμβριο, ο Ziaullah Bangash, Σύμβουλος του Υπουργού Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Khyber Pakhtunkhwa, εξέδωσε μια κοινοποίηση [30], που καθιστά υποχρεωτικά για μαθήτριες επαρχιακών κυβερνητικών σχολείων να φορούν τσαντόρ [31], αμπάγια [6] ή ολόσωμο ένδυμα για να προστατεύονται από οποιοδήποτε «ανήθικο περιστατικό» και να εξαλείψουν τις αμφιβολίες γονιών για την ασφάλεια των παιδιών τους. Παρόλο που η οδηγία αποσύρθηκε σχεδόν αμέσως [3], ο Muzafar Shah αγόρασε τις μπούρκες αναφέροντας τον Bangash ως έμπνευση για την απόφαση.

Παρ’ όλα αυτά, μετά από αρνητικά σχόλια διαδικτυακών χρηστών εναντίον του Shah, ο Bangash έκανε κωλοτούμπα και αποκήρυξε τις πράξεις του Shah [32]:

Αυτό το βήμα λήφθηκε χωρίς τη γνώση και την άδειά μας. Η κυβέρνηση της KP εξετάζει αυτό το ζήτημα και θα αναλάβει δράση εναντίον του.

Αυτή η πρακτική “δυο μέτρων και δυο σταθμών” της κυβέρνησης επίσης στηλιτεύτηκε [33] στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Για να αποδείξουν πώς δικαιολογήθηκε η εντολή για μπούρκες με τη χρήση λανθασμένης λογικής ότι θα κρατήσουν τα κορίτσια ασφαλή, χρήστες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δημοσίευσαν φωτογραφίες δύο πρόσφατων συμβάντων, που έλαβαν χώρα στο Πακιστάν. Το ένα ήταν ο βιασμός και ο θάνατος της Ayesha Zulfiqar, που φορούσε αμπάγια (είδος μπούρκας).

Η Ayesha Zulfiqar, πρωτοετής φοιτήτρια, βρέθηκε βιασμένη και δολοφονημένη στην περιοχή Narowal του Πακιστάν.
Φορούσε αμπάγια/μπούρκα.
Θα σταματήσω απλά εδώ.

Μπούρκα; Ούτε καν το φέρετρο δεν προστατεύει τις γυναίκες στο Πακιστάν από το να πέσουν θύμα βιασμού. Μόλις είδα αυτό το βίντεο και με έκανε να αηδιάσω. Δεν πρέπει να αμύνονται οι γυναίκες, οι άνδρες χρειάζεται να κάνουν κάτι σχετικά με το πώς λειτουργεί το είδος μας γύρω από τις γυναίκες.

Ένα άλλο περιστατικό που αναφέρθηκε καταγράφηκε σε βίντεο στο D.G Khan, όπου ένας περαστικός χούφτωσε γυναίκα, που φορούσε αμπάγια, [49] στο δρόμο.

Αυτά δείχνουν ότι η κάλυψη των γυναικών με αμπάγια ή τσαντόρ στην πραγματικότητα δεν τις προστατεύει από παρενοχλητές. Φαίνεται ότι οι αυστηροί νόμοι [50], η ευαισθητοποίηση [51] της νομικής και αστυνομικής αδελφότητας και η ταχεία δικαιοσύνη είναι ο τρόπος επίλυσης του θέματος.