Αυτό το επεξεργασμένο άρθρο του Panumas Sanguanwong προέρχεται από το Isaan Record, ένα ανεξάρτητο ειδησεογραφικό ιστότοπο στην Ταϊλάνδη. Αναδημοσιεύθηκε στο Global Voices ως μέρος συμφωνίας κοινής χρήσης περιεχομένου.

Οι κάτοικοι της Ubon Ratchathani στη βορειοανατολική Ταϊλάνδη αναρωτιούνται γιατί διώκονται για καλλιέργειες στη γη, που κληρονόμησαν από τους γονείς τους.

“Εάν χάσω τη γη μου, θέλω να πεθάνω. Δεν θα ‘θελα να ζήσω”, δήλωσε ο 50χρονος Rit Chansuk, με τη φωνή του να τρέμει από συγκίνηση, καθώς κοιτάζει το οικόπεδο δύο ράι (0,32 εκτάρια), που πρόκειται να χάσει.

Ο Rit είναι ένας από τους πολλούς κατοίκους του χωριού, που κατηγορούνται για καταπάτηση γης στο Εθνικό Πάρκο Pha Taem στην Ubon Ratchathani. Γεννήθηκε στην ορεινή περιοχή, γνωστή για την αρχαία της βραχοτεχνία και τους λόφους πάνω από τον Μεκόνγκ, προτού ανακηρυχθεί εθνικό πάρκο το 1991.

Καλλιεργούμε αυτή τη γη από τη γενιά των γονιών μας, ακόμη και πριν το Pha Taem μετατραπεί σε εθνικό πάρκο.

Το 2014, η στρατιωτική χούντα στο πλαίσιο του Εθνικού Συμβουλίου Ειρήνης και Τάξης (NCPO) διέταξε την ανάκτηση των δασικών εκτάσεων από τους καταπατητές, προκειμένου να αυξηθεί η δασική κάλυψη της χώρας κατά 40% ή περισσότερο από 27,2 εκατομμύρια ράι (4,35 εκατομμύρια εκτάρια). Από το σημείο αυτό μέχρι το Σεπτέμβριο του περασμένου έτους, άτομα σε περισσότερες από 28.000 περιπτώσεις έχουν διωχθεί για καταπατήσεις δάσους, καλύπτοντας συνολική έκταση περίπου 820.000 ράι (131.200 εκτάρια).

Στα βορειοανατολικά, αρκετές δασικές κοινότητες αντιστέκονται στην έξωση από γη, που ισχυρίζονται ότι είναι δική τους για γενιές ολόκληρες.

Από βράχια σε γεωργικές εκτάσεις

Ο Rit γεννήθηκε στο χωριό Ta Mui στην υποπεριοχή Huai Phai της Khong Chiam στην περιφέρεια Ubon Ratchathani. Ισχυρίζεται ότι κληρονόμησε την εν λόγω γη, μαζί με τους δύο μεγαλύτερους αδελφούς του, από τους γονείς του.

Αυτή η περιοχή ήταν χέρσα, όλο βράχια. Δεδομένου ότι δεν υπήρχε πολλή γη, απλά καλλιεργούσαμε ρύζι. Αργότερα ξεκινήσαμε να κινούμε τα βράχια, δημιουργώντας μια κορυφογραμμή με βράχια για να μαζέψουμε το χώμα και από τότε την έχουμε μετατρέψει στη γεωργική γη, που βλέπουμε τώρα.

Το 2015, οι υπάλληλοι του Εθνικού Πάρκου Pha Taem, ακολουθώντας την κυβερνητική πολιτική ανάκτησης δασών, διενήργησαν έρευνα ιδιοκτησίας γης. Διαπίστωσαν ότι η γη του Rit καταπατούσε το πάρκο και του ζήτησαν να υπογράψει ένα έγγραφο, το οποίο θα διαβίβαζε τη γη στις Αρχές, αλλά αυτός αρνήθηκε.

Δεν καταπατώ εδάφη του πάρκου. Υπήρχαν σαφή όρια μεταξύ της γης που καλλιεργούσαμε και του εθνικού πάρκου. Αλλά τώρα έχουν επεκτείνει αυτά τα όρια προς τους δρόμους. Πώς μπορούν να περιμένουν από εμάς να καταπιούμε κάτι τέτοιο [να επιστρέψουμε τη γη]; Πού θα καλλιεργώ; Η γη μου είναι εδώ.

Τήρηση προθεσμίας

Μέχρι τα τέλη του 2018, ο Rit βρέθηκε κατηγορούμενος για καταπάτηση στη γη του Εθνικού Πάρκου Pha Taem και τον ανέφεραν στην Αστυνομία τρεις φορές. Η Αστυνομία εξακολουθεί να μην έχει αποφασίσει εάν θα τον συλλάβει ή όχι και αν θα απαγγείλει κατηγορίες.

Είναι σε διαφορετική κατάσταση από ό,τι άλλοι χωρικοί, που υπέγραψαν πρόθυμα έγγραφα, επειδή φοβούνται τη δίωξη. Εξακολουθεί να καλλιεργεί τη γη παρά την αβεβαιότητα σχετικά με το πότε οι αξιωματούχοι θα τον αναγκάσουν να την εγκαταλείψει.

Εάν η κυβέρνηση έχει οποιαδήποτε συμπόνια για τους φτωχούς που κερδίζουν τίμια τα προς τα ζην, θα πρέπει να λύσουν το πρόβλημα, έτσι ώστε οι χωρικοί να είναι σε θέση να εκμεταλλεύονται τη δική τους γη. Θα πρέπει να δημιουργήσουν σαφή όρια, ώστε οι χωρικοί να μπορούν να συνυπάρχουν με τα δάση.

Ένα χωριό με ιστορία

Η ιστορία του χωριού Ta Mui χρονολογείται από το 1858, προτού επεκταθεί σε μεγαλύτερη κοινότητα και αναγνωριστεί επισήμως το 1927 ως νόμιμο χωριό ως τμήμα της υποπεριοχής Huay Yang. Αργότερα, εντάχθηκε στην υποπεριοχή Huay Phai της Khong Chiam στην περιφέρεια Ubon Ratchathani. Το χωριό σήμερα αποτελείται από πάνω από 120 νοικοκυριά.

Το δάσος Dong Phu Lon δηλώθηκε ως προστατευόμενο δάσος το 1973, πριν χαρακτηριστεί ως Εθνικό Πάρκο Pha Taem το 1991.

Ο Sot Chansuk, ένας 66χρονος χωρικός του Ta Mui, θυμάται πριν από περίπου 40 χρόνια, όταν ξέσπασε πόλεμος στο γειτονικό Λάος. Φοβούμενη ότι οι μάχες θα έφταναν στο Μεκόνγκ, η οικογένειά του μετακόμισε από το χωριό Ta Mui κοντά στον ποταμό στην ασφάλεια των βουνών.

Πρόσθεσε ότι, μετά την ανακήρυξη του Pha Taem ως εθνικού πάρκου, ο αρχηγός του πάρκου διεξήγαγε τότε έρευνα σχετικά με την ιδιοκτησία γης και διαβεβαίωσε τους χωρικούς ότι η γεωργική τους γη θα διαχωριζόταν από τη γη του πάρκου. Αλλά αυτή η συμφωνία δεν έγινε ποτέ γραπτή.

Αξιωματούχοι του Εθνικού Πάρκου Pha Taem διεξήγαγαν άλλη μια έρευνα το 2016 χρησιμοποιώντας δορυφορική απεικόνιση και ζήτησαν από τους χωρικούς με δασική γη να εγκαταλείψουν την περιοχή.

Με λίγη γνώση του νόμου, ο Sot και αρκετοί άλλοι χωρικοί υπέγραψαν ένα έγγραφο χωρίς να κατανοήσουν πλήρως τις συνέπειες.

Η γη του Sot εξακολουθεί να είναι περιφραγμένη για να αποτρέπει αγελάδες και βουβάλια από την καταστροφή των καλλιεργειών του, που περιλαμβάνουν μάνγκο, ταμάρινθο και κάσιους, που είχαν φυτευτεί από τους γονείς του και εξακολουθούν να αποτελούν την κύρια πηγή εισοδήματος της οικογένειας.

Ενώ οι εκτάσεις γης παράγουν, δε μένει πολύ εισόδημα για την οικογένεια. Μετά από την εποχιακή συγκομιδή, ο Sot καταπιάστηκε με τη συγκομιδή ψαριών από τον ποταμό Μεκόνγκ, αλλά λέει ότι ο ποταμός δεν είναι ο ίδιος όπως και πριν.

Λιγότερα ψάρια στο Μεκόνγκ

Ο αδελφός του Sot, Chula, εργάζεται επίσης ως ψαράς στο χωριό Ta Mui. Κάθε πρωί, βάζει μπρος τον κινητήρα μιας μικρής βάρκας και ξεκινάει να δει, εάν τα δίχτυα του ψάρεψαν κάνα ψάρι. Αλλά τις περισσότερες φορές, τα δίχτυα ανεβάζουν μόνο κλαδάκια και σκουπίδια.

Ο Chula είπε ότι πριν από περίπου δέκα χρόνια, η στάθμη του νερού στον ποταμό Μεκόνγκ ήταν διαφορετική. Η κατασκευή των κινεζικών φραγμάτων οδήγησε σε καταστροφή στα επίπεδα των υδάτων και διέκοψε τους φυσικούς κύκλους τροφοδοσίας και αναπαραγωγής των ψαριών.

Στο παρελθόν, ήταν σε θέση να κερδίσει αρκετές χιλιάδες μέχρι και περίπου 10.000 μπατ [327 δολάρια] από την αλίευση ψαριών κατά τη διάρκεια της περιόδου υψηλής στάθμης του νερού. Αλλά τώρα κανείς στο χωριό δεν μπαίνει στον κόπο να πάει για ψάρεμα.

Στο παρελθόν έπιανες ψάρια για να τα πουλήσεις, αλλά αυτές τις μέρες μετά βίας μπορούμε να φάμε οι ίδιοι.

Σύμφωνα με μελέτη της UNESCO του 2017, η διαταραχή των ροών ιζημάτων στη λεκάνη του Κάτω Μεκόνγκ, ιδιαίτερα κατά την κατασκευή 11 φραγμάτων στον ποταμό Μεκόνγκ, επηρέασε βαθιά τις κατάντη περιοχές, ιδιαίτερα όσον αφορά την επισιτιστική ασφάλεια από τη γεωργία και την αλιεία.

Χωρίς τα ψάρια στον ποταμό, ο Chula μεταπήδησε στην καλλιέργεια. Όπως ο αδελφός του, ο Rit, αξιωματούχοι του είπαν ότι η γη του ανήκει στο Εθνικό Πάρκο Pha Taem, αλλά ο Chula επιμένει ότι είχε την ιδιοκτησία του πριν ακόμη δηλωθεί το εθνικό πάρκο.

Κατεδάφιση του μισού σπιτιού

Λιγότερο από ένα χιλιόμετρο από το χωριό Ta Mui βρίσκεται το χωριό Tha Long, επίσης στην περιοχή Khong Chiam, όπου αξιωματούχοι λένε ότι έξι κάτοικοι έχουν κατηγορηθεί για καταπάτηση γης.

Μεταξύ αυτών είναι η οικογένεια της Kongpat Wonglakorn και του συζύγου της, Lai Sirimat. Κατά τη διάρκεια έρευνας γης, οι αξιωματούχοι του πάρκου τους είπαν ότι όλα ήταν καλά, αλλά αργότερα είπαν ότι έπρεπε να κατεδαφίσουν το μισό σπίτι τους.

Η Kongpat είπε:

Μας είπαν να το κατεδαφίσουμε οι ίδιοι. Αν δεν το κάναμε, είπαν ότι θα το κατεδαφίσουν και μπορεί να μας συλλάμβαναν. Είπαν ότι ίσως χρειαστεί να πληρώσουμε πρόστιμα και να μπούμε φυλακή.

Οι αξιωματούχοι έφεραν δορυφορικές εικόνες να δουν οι κάτοικοι του χωριού και είπαν στην Kongpat ότι το ήμισυ του σπιτιού της κάλυπτε το Εθνικό Πάρκο Pha Taem.

“Είπαν σύμφωνα με τον χάρτη, καμπυλώνει εδώ”, λέει, τραβώντας το δάχτυλό της πάνω από το χάρτη.

Δεν καταλαβαίνω, αλλά έχω αγχωθεί πολύ. Πώς μπορούν να την κατεδαφίσουν; Δεν έχω πουθενά να ζήσω. Δεν είμαστε πλούσιοι επενδυτές. Είμαστε φτωχοί άνθρωποι.

Σύμφωνα με αστυνομική αναφορά από το αστυνομικό τμήμα Khong Chiam στην Ubon Ratchathani, ο Lai κατηγορείται για καταπάτηση γης σύμφωνα με το νόμο Δασονομίας του 1941, τον νόμο του 1961 για το Εθνικό Πάρκο και το νόμο του 1964 για τα εθνικά φυλασσόμενα δάση, επειδή τμήμα της γης στο Εθνικό Πάρκο Pha Taem υπερκαλύπτει το δάσος Phu Lon προς βορρά.

Εν τω μεταξύ, ο Nakarin Sutatto από το Εθνικό Πάρκο Pha Taem της Ubon Ratchathani λέει ότι, από τότε που εφαρμόστηκε η πολιτική αποκατάστασης των δασών το 2015, βρέθηκαν συνολικά 41 οικόπεδα, που καταπατούν τα εδάφη του εθνικού πάρκου. Οι αξιωματούχοι παρείχαν δορυφορικές εικόνες ως απόδειξη ότι οι χωρικοί είχαν καταπατήσει τη γη μετά το 2015, με αποτέλεσμα ορισμένοι ντόπιοι να πρέπει να επιστρέψουν τη γη τους.

Δεν θέλουμε να διώξουμε τους χωρικούς, αλλά πρέπει να συλλάβουμε τους καταπατητές, που αρνούνται να επιστρέψουν γη. Περιμένουμε τον εισαγγελέα να αποφασίσει εάν θα ασκήσει δίωξη ή όχι.

Τον Νοέμβριο του 2017, μερικοί χωρικοί υπέβαλαν καταγγελίες στο Κέντρο Damrongdham της Ubon Ratchathani για να αναζητήσουν δικαιοσύνη. Ο κυβερνήτης της Ubon Ratchathani τότε ίδρυσε μια επιτροπή για διερεύνηση ορίων μεταξύ τριών επηρεαζόμενων χωριών, συμπεριλαμβανομένων των Tha Mui και Tha Long.

Οι χωρικοί δεν πρέπει να επηρεαστούν

Ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος, Sophon Thongdee, δήλωσε σε συνέντευξή του ότι η κυβέρνηση είχε επικεντρωθεί στην ανάκτηση γης από επιχειρηματίες, ανθρώπους που εκμεταλλεύονταν τη γη αποκλειστικά για εμπορικό κέρδος παρά απλούς χωρικούς. Μετά την ανάκτηση, η γη θα αποκατασταθεί και θα φυτευτούν δέντρα.

Πρέπει να βρούμε τρόπους για να βοηθήσουμε αυτούς, που έχουν ζήσει στη γη, πριν οι περιοχές δηλωθούν ως δάση. Επί του παρόντος, περιμένουμε τις πολιτικές κατευθυντήριες γραμμές για την επίλυση του προβλήματος με βιώσιμο τρόπο, αλλά οι χωρικοί δεν αποτελούν το κύριο μέλημα αυτής της πολιτικής.

Πρόσθεσε ότι ο υπουργός είχε λάβει εντολές από τον πρωθυπουργό για να προσαρμόσει την πολιτική, ώστε να γίνει πιο “φιλική προς τον άνθρωπο”. Ζήτησε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να μην αποκαλέσουν την πολιτική “δασική αποκατάσταση”, επειδή είχε ψυχολογικό αποτέλεσμα και δεν ακουγόταν τόσο “φιλικό προς τον άνθρωπο”.