Οι επερχόμενες προεδρικές εκλογές της Ταϊβάν θα βάλουν ένα τέλος στη θανατική ποινή;

Φυλλάδιο από την Συμμαχία της Ταϊβάν για το Τέλος της Θανατικής Ποινής, που ζητά την κατάργηση της θανατικής ποινής στα κινέζικα και στα αγγλικά. Φωτογραφία του Filip Noubel, που χρησιμοποιείται με άδεια.

Παρά το γεγονός ότι αναγνωρίζεται ως η τρίτη πιο προηγμένη δημοκρατία στην Ασία, η Ταϊβάν διατηρεί ακόμη τη θανατική ποινή. Επιφανειακά, φαίνεται να υπάρχει μια γενική συναίνεση για το θέμα: το 85% των Ταϊβανέζων το υποστηρίζει σύμφωνα με επαναλαμβανόμενες δημοσκοπήσεις. Ωστόσο, ορισμένοι ακτιβιστές πιστεύουν ότι έχει έρθει η ώρα να επανεξετάσουμε το θέμα της θανατικής ποινής, ιδιαίτερα καθώς το νησί προετοιμάζεται για τις προεδρικές εκλογές τον Ιανουάριο του 2020.

Σε παγκόσμια κλίμακα, η θανατική ποινή καταργήθηκε σε περισσότερες από 100 χώρες, καθώς θεωρείται σημαντική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στην Ανατολική Ασία, η επιβολή της θανατικής ποινής είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση: η Μογγολία την κατάργησε το 2016, προηγήθηκε μόνο από το Μακάο το 1976 και το Χονγκ Κονγκ το 1993. Όλες οι άλλες χώρες την εφαρμόζουν, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας, όπου χιλιάδες άνθρωποι καταδικάζονται κάθε χρόνο.

Στην Ταϊβάν, η θανατική ποινή εισήχθη όταν το νησί ήταν υπό ιαπωνική κυριαρχία (1895-1945). Όταν το Κουομιντάνγκ έψαχνε καταφύγιο από την ηπειρωτική Κίνα το 1945 και ξαναπήρε τον κρατικό έλεγχο του νησιού, διατήρησε τη θανατική ποινή. Μέχρι σήμερα, οι εκτελέσεις διεξάγονται με τον κρατούμενο να ναρκώνεται και να πυροβολείται στην πλάτη, καθώς αυτός ή αυτή βρίσκεται σε ένα στρώμα.

Η θανατική ποινή εφαρμόζεται σε σοβαρά εγκλήματα, όπως προδοσία, κατασκοπεία, δολοφονία ή βιασμό. Ο αριθμός των εκτελέσεων μειώνεται σταθερά από περίπου 50 ως 70 ετησίως έως τις αρχές της δεκαετίας του 1990, σε περίπου 5 ετησίως κατά μέσο όρο από το 2000.

Εάν τα ποσοστά εγκληματικότητας στην Ταϊβάν είναι από τα χαμηλότερα στον κόσμο, γιατί τότε οι άνθρωποι στην Ταϊβάν υποστηρίζουν συντριπτικά την θανατική ποινή; Ο Lin Hsinyi, επί μακρόν συμμετέχων στην καταπολέμηση της θανατικής ποινής, ο οποίος ηγείται της Συμμαχίας της Ταϊβάν για τον Τερματισμό της Θανατικής Ποινής (廢除 死刑 推動 聯盟) και επίσης συνεργάζεται με πρώην κρατούμενους, πιστεύει ότι ένας από τους λόγους είναι ότι οι άνθρωποι δεν έχουν τη βούληση να αμφισβητήσουν τα πρότυπα:

台灣人習慣已經存在的事情。他們不太會思考,到底對不對。還有一些比較傳統的概念, 比如說,殺人要償命。但是我覺得我們沒有思考說,它存在就有道理嗎?台灣人很喜歡聽政府的規定。當然有些冤案, 可是這不是廣泛為人所知。

Οι άνθρωποι της Ταϊβάν δέχονται τις υπάρχουσες καταστάσεις, δεν θα αφιερώνουν απαραίτητα χρόνο στον υπερβολικό προβληματισμό για να αξιολογήσουν εάν είναι σωστές ή όχι. Οι παραδοσιακές απόψεις παίζουν ρόλο εδώ, για παράδειγμα η ιδέα ότι “εάν σκοτώσετε κάποιον, πρέπει να πληρώσετε με τη ζωή σας”. Νομίζω όμως ότι το πραγματικό ζήτημα είναι ότι δεν έχουμε επεξεργαστεί ένα ερώτημα αρκετά: Είναι επειδή υπάρχει κάτι που είναι σωστό; Οι άνθρωποι στην Ταϊβάν είναι πολύ πρόθυμοι να υπακούσουν τους κυβερνητικούς κανόνες. Φυσικά υπήρξαν περιπτώσεις δικαστικής πλάνης, αλλά το ευρύ κοινό δεν θα το γνώριζε.

Σε μια προσπάθεια αλλαγής των κανόνων, η Συμμαχία της Ταϊβάν Για τον Τερματισμό της Θανατικής Ποινής (TAEDP) συνεργάστηκε με κυβερνητικές δομές και ερευνητές για να πλαισιώσει το ζήτημα με έναν πιο ξεχωριστό τρόπο που να ξεπερνά την ιδέα απλώς “του να είσαι υπέρ ή κατά” της θανατικής ποινής . Τα αποτελέσματα ενός ερωτηματολογίου για το 2013-2014, στο οποίο περιλαμβάνονταν περισσότερες από 100 ερωτήσεις και ερωτήθηκαν 2.000 άτομα, έδειξαν ότι οι θέσεις των ανθρώπων δεν είναι τόσο σταθερές όσο θα εμφανίζονταν. Ο Lin Hsinyi εξηγεί:

你問人們有冤案的情況的話, 他就更不想判死刑, 所以支持死刑並不是一個理性思考的想法。我們做了一個很走趣的事情,我們做了兩套問卷,分成A和B。在A的問卷,我們把‘你支持不支持死刑“的問題放在前面的地方, 在B問卷,把同樣的問題放在最後面。 你會發現, 如果人花時間考慮, 82%的人會支持死刑,如果問題放在前面,這個比例是88%, 大概有6%的差異,說明15分鐘的區別就可以造成怎麼大的改變。如果我們提供更多的資訊, 如果我們教育民眾, 應該可以改變。

所以如果你有選擇的可能性的話,大家會不選擇死刑。政府經常說“因為民意支持死刑,我們要執行死刑”,我覺得這是錯的。你要做政府,你是不是要跟我講,有其他的方案? 廢除死刑最大的困難不是民意,是不負責任的政府,不管是民進黨還是國民黨。

Εάν ρωτήσετε τους ανθρώπους για περιπτώσεις δικαστικής πλάνης, τότε δεν τάσσονται υπέρ της θανατικής ποινής, οπότε η υποστήριξη για τη θανατική ποινή δεν βασίζεται καθόλου στην ορθολογική σκέψη. Κάναμε ένα πολύ ενδιαφέρον πράγμα, διαιρέσαμε το ερωτηματολόγιο σε τύπο Α και Β. Στο ερωτηματολόγιο Α, θέσαμε την ερώτηση “υποστηρίζετε τη θανατική ποινή ή όχι;” στην κορυφή, ενώ στο ερωτηματολόγιο Β αυτή η ερώτηση εμφανίστηκε στο τέλος. Ανακαλύψαμε ότι εάν οι άνθρωποι αφιερώνουν χρόνο να το σκεφτούν, μόνο το 82 τοις εκατό των ερωτηθέντων θα υποστήριζε τη θανατική ποινή, ενώ αν ρωτήσετε από την αρχή, το ποσοστό υπέρ είναι 88 τοις εκατό. Υπάρχει κενό περίπου 6%. Αυτό δείχνει ότι μια διαφορά 15 λεπτών χρόνου είναι αρκετή για να δημιουργήσει μια τέτοια αλλαγή στις απόψεις. Εάν προσφέρουμε περισσότερες πληροφορίες, εάν εκπαιδεύσουμε το κοινό, μπορούμε σίγουρα να αλλάξουμε τις αντιλήψεις.

Έτσι, όταν δίνεται η δυνατότητα επιλογής, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν επιλέγουν τη θανατική ποινή. Η κυβέρνηση λέει συχνά ότι “εφαρμόζουμε τη θανατική ποινή επειδή την υποστηρίζει το κοινό”. Αλλά αυτό είναι λάθος κατά τη γνώμη μου. Εάν είστε η κυβέρνηση, δεν πρέπει ο ρόλος σας να είναι να εξηγείτε, να παρέχετε εναλλακτικές λύσεις; Το μεγαλύτερο εμπόδιο στην κατάργηση της θανατικής ποινής δεν είναι η κοινή γνώμη, είναι η κυβέρνηση που αποτυγχάνει στις ευθύνες της, είτε πρόκειται για κυβέρνηση DDP είτε για κυβέρνηση KMT.

Η επανένταξη των πρώην καταδικασμένων που απελευθερώθηκαν, όταν αναγνωρίστηκε από το κράτος ένα λάθος της δικαιοσύνης, είναι ένα σημαντικό μέρος του έργου του Lin Hsi-yi και της οργάνωσής του. Όπως εξηγεί:

 政府每天會賠償一千到五千台幣,但是到找NGO之前,他們(這些冤案的受害者)要自己找律師, 家人也不能工作為了要幫忙他們,所以拿了賠償之後,他們要把錢還給家人, 其實很快就沒錢了。

 Η κυβέρνηση θα τους αποζημιώσει με ποσό από 1.000 έως 5.000 δολάρια της Ταϊβάν την ημέρα [περίπου 32 έως 160 δολάρια ΗΠΑ για κάθε μέρα που έμειναν στη φυλακή]. Αλλά προτού βρουν μια ΜΚΟ για βοήθεια, πρέπει να πληρώσουν για τους δικηγόρους τους, τα μέλη της οικογένειάς τους πρέπει να τους στηρίξουν και δεν μπορούν να πάνε στη δουλειά, οπότε μόλις λάβουν την αποζημίωση, πρέπει να επιστρέψουν τα χρήματα στις οικογένειές τους και να τελειώσουν όλα τα χρήματα πολύ σύντομα.

Ενώ ορισμένοι από τους πρώην κρατούμενους εργάζονται σε ΜΚΟ που υποστηρίζουν την κατάργηση της θανατικής ποινής, άλλοι επιλέγουν τη χειρωνακτική εργασία ως μέρος της θεραπείας τους για να ξεπεράσουν το τραύμα τους. Ένας από αυτούς είναι ο Cheng Hsin-tze, ο οποίος κακώς κατηγορήθηκε ότι σκότωσε αστυνομικό. Πέρασε 16 χρόνια σε φυλακή στην Ταϊβάν, 12 από τα οποία πέρασαν περιμένοντας τον θάνατο. Τώρα, ο Cheng Hsin-tze καλλιεργεί και πωλεί βιολογικό ρύζι.

Βιολογικό ρύζι που παράγεται από τον πρώην καταδικασμένο σε θάνατο Cheng Hsin-tse. Φωτογραφία του Filip Noubel, που χρησιμοποιείται με άδεια.

Μερικοί επίσης γίνονται εκπρόσωποι της εκστρατείας κατάργησης. Σε έκθεση φωτογραφίας που άνοιξε πρόσφατα στην Ταϊπέι, το έργο του ζωγράφου Christophe Meireis απεικονίζει τη ζωή των κρατουμένων και των συγγενών τους και την παρακολούθησε ο Hsu Tzu-chiang.

Ο Hsu Tzu-chiang μιλώντας στην έναρξη μιας φωτογραφικής έκθεσης καταδικασμένων σε θάνατο στην Ταϊπέι στις 15 Νοεμβρίου 2019. Το δικό του πορτρέτο εκτίθεται επίσης με το ακόλουθο απόσπασμα: “Δεν έχω όνειρα. Εύχομαι απλώς να μην υπάρξει άλλος ένας Hsu Tzu-chiang.” Φωτογραφία του Filip Noubel, που χρησιμοποιείται με άδεια.

Η θανατική ποινή επανέρχεται τακτικά στον δημόσιο διάλογο γύρω από τον χρόνο των εκλογών στην Ταϊβάν. Το 2000, το νησί γνώρισε σημαντική πολιτική αλλαγή, καθώς το Δημοκρατικό Προοδευτικό Κόμμα (DPP) έθεσε τέλος στην 55χρονη πολιτική κυριαρχία του Κουομιντάνγκ με την εκλογή του Προέδρου του DPP Τσεν Σουί-Μπιαν. Από τότε, το ζήτημα έχει εναρμονιστεί γύρω από τον χρόνο των εκλογών, καθώς τα ανταγωνιστικά κόμματα φλερτάρουν τους ψηφοφόρους και θέλουν να φαίνονται σκληροπυρηνικοί σε θέματα ασφάλειας. Αυτό παρά το γεγονός ότι το 2009 η Ταϊβάν επικύρωσε το Διεθνές Σύμφωνο των Ηνωμένων Εθνών για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα (ICCPR), το οποίο ζητεί την κατάργηση της θανατικής ποινής. Ωστόσο, από τότε που υπέγραψε τη συμφωνία, η Ταϊβάν έχει εφαρμόσει τη θανατική ποινή σε 34 υποθέσεις, τόσο υπό κυβερνήσεις του KMT όσο και υπό το DPP. 

Το κύριο ερώτημα είναι τώρα πώς ο νικητής των προεδρικών εκλογών του Ιανουαρίου του 2020 θα εξετάσει το ζήτημα της αναστολής. Όπως δείχνει η εμπειρία άλλων χωρών, μία παρατεταμένη αναστολή είναι ο πιο επιτυχημένος τρόπος για την κατάργηση της θανατικής ποινής, όπως φαίνεται στην περιοχή αυτή με τη Μογγολία.

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.