Τον Νοέμβριο του 2006, σε μια επίσκεψη στην Ινδία, η ηθοποιός Αντζελίνα Τζολί εκθείασε την χώρα, η οποία προσέφερε άσυλο στους πληθυσμούς, που μετακινήθηκαν από κάποιες συγκεκριμένες χώρες. Τόνισε επίσης ότι η πρωτοβουλία της Ινδίας να προσφέρει άσυλο σε ξένους πρόσφυγες, ενώ η ίδια η χώρα πλήττεται από φτώχεια, πρέπει να επικροτηθεί.

Εκείνη την περίοδο, ο Badri Seshadri από το Τσενάι [Ταμίλ] δημοσίευσε ένα άρθρο σχετικά με τις δύσκολες συνθήκες ζωής των προσφύγων, και συγκεκριμένα, των προσφύγων Ταμίλ της Σρι Λάνκα. Γράφει:

இந்தியா தன்னாட்டு மக்கள் நலனுக்கே நிறைய செய்யவேண்டிய நிலையிலும்கூட, வெளிநாட்டு அகதிகளை அரவணைத்து அவர்களுக்கு வேண்டிய அளவு செய்துள்ளதாக ஜோலீ கூறியுள்ளார்…

Οι πρόσφυγες στην Ινδία μπορούν να ταξινομηθούν σε 4 βασικές ομάδες. Αρχικά, οι Θιβετιανοί που δραπέτευσαν από τους Κινέζους. Η Ινδία υποστηρίζει αυτούς τους δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες. Στην δεύτερη θέση βρίσκονται οι Βιρμανοί, οι οποίοι ήρθαν μετά την εγκαθίδρυση της στρατιωτικής δικτατορίας στη χώρα τους. Ο αριθμός αγγίζει τους 50.000. Η τρίτη ομάδα ήρθε από το Μπαγκλαντές, το 1970, και μετρά μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Η Ινδία έπρεπε να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα εκείνη την εποχή. Η τέταρτη ομάδα περιλαμβάνει τους πρόσφυγες από την Σρι Λάνκα.

Παρόλο που η Ινδία βοήθησε αυτούς τους πρόσφυγες στην αρχή, οι πρόσφυγες Ταμίλ της Σρι Λάνκα ζουν υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες. Στάλθηκαν σε στρατόπεδα μακριά. Η απόφαση της κυβέρνησης της πολιτείας Ταμίλ Ναντού ήταν να στείλει τους πρόσφυγες εκεί από όπου ήρθαν, παρά τη θέλησή τους.

Ο Badri [Ταμίλ] υπογραμμίζει ότι η Ινδία δεν έχει επικυρώσει την σύμβαση της Ανώτατης Επιτροπής Προσφύγων του ΟΗΕ του 1951. Και δεν την υπέγραψε ποτέ. Οι Βιρμανοί, Αφγανοί, Μπαγκλαντεσιανοί και Θιβετιανοί πρόσφυγες δεν είναι χαρούμενοι στην Ινδία. Αλλά οι Ταμίλ της Σρι Λάνκα είναι ακόμη πιο δυστυχισμένοι από τους άλλους. Όλα όσα προσφέρει η Ινδία σε όσους διακινδυνεύουν τη ζωή τους διασχίζοντας τον Πορθμό Παλκ, μοιάζουν με καταδίκη σε ισόβια δεσμά.

Ο Badri προτείνει ένα προσχέδιο χάρτη για τους πρόσφυγες.

1. அவர்கள் இந்தியா வந்த உடனேயே, அரசியல் காரணங்களுக்கான அகதி என்பதை உறுதி செய்துகொண்டு (பர்மா, இலங்கை அகதிகள் இன்றைய நிலையில் அரசியல் அகதிகள்தாம்!) அவர்கள் கண்ணியத்துடன் உயிர்வாழ சுகாதாரமான, வசதியான தாற்காலிக இடம் கொடுக்கப்பட வேண்டும்…

1. Οι πρόσφυγες, μόλις καταφθάνουν, πρέπει να θεωρούνται πολιτικοί πρόσφυγες. Πρέπει να τους παρέχεται μια αξιοπρεπής προσωρινή οικία, με μια χρηματική βοήθεια για τουλάχιστον έξι μήνες. Έπειτα, πρέπει να τους προσφέρεται μια πραγματική στήριξη προκειμένου να ζουν ανεξάρτητα.

2. Οι πολιτικοί πρόσφυγες που φθάνουν στην Ινδία θα πρέπει να έχουν διπλωματικές άδειες καθώς και την αδειοδότηση να ζουν και να εργάζονται οπουδήποτε στην χώρα.

3.  Όπου αποφασίσουν να κατοικήσουν, θα πρέπει να τους δίνονται κουπόνια τροφίμων ώστε να αγοράζουν είδη πρώτης ανάγκης σε λογικές τιμές.

4. Για τα παιδιά των προσφύγων, θα πρέπει να τους επιτρέπονται οι σπουδές στην Ινδία.

5. Τα δημόσια νοσοκομεία θα πρέπει να φροντίζουν τους πρόσφυγες όπως οποιονδήποτε Ινδό, χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση.

6. Θα πρέπει να επιτρέπεται στους πρόσφυγες να αγοράζουν εκτάσεις ή σπίτια. Και όταν πωλούν ένα ακίνητο αγαθό, θα πρέπει να τους επιτρέπεται η αλλαγή των χρημάτων που έχουν λάβει σε ξένα νομίσματα.

7. Οι πρόσφυγες θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να ταξιδεύουν σε άλλες χώρες.

8. Το πιο σημαντικό απ’ όλα, οι πρόσφυγες δεν θα πρέπει να θεωρούνται αυτομάτως ως «ύποπτοι» που τους βάζουν φυλακή και τους κατηγορούν για εγκλήματα. Τόσο μισητές συμπεριφορές θα πρέπει να απαγορεύονται.

9. Η Ινδία θα πρέπει να υπογράψει την σύμβαση της Ανώτατης Επιτροπής Προσφύγων του ΟΗΕ του 1951.

Η Ινδία θα μπορεί μετά να προσκαλέσει την Αντζελίνα Τζολί στις εκδηλώσεις της, ολοκληρώνει ο Badri Seshadri, ο οποίος ζει στην πόλη Τσενάι της Ινδίας.

Τον Δεκέμβριο του 2006,ο Thiru από το Βέλγιο, ο Varavanaiyan Senthil από την Dindugal και ο Azhiyuran από την Thirunelveli [Ταμίλ] επισκέφθηκαν ένα στρατόπεδο Ταμίλ Σιναλέζων προσφύγων στην Thalaiyuthu στην Thirunelveli της Ινδίας.

Ακολουθούν μερικά αποσπάσματα από το άρθρο του Thiru.

“605 άνθρωποι, που ανήκουν σε 184 οικογένειες, ζουν στο στρατόπεδο Thalaiyuthu. Στεγάζονται σε καλύβες με τοίχους από λάσπη και φύλλα από φοίνικες για σκεπή. Κατά την περίοδο βροχών, το νερό λιμνάζει στο εσωτερικών των καλυβών. Υπάρχουν μερικά αυτοσχέδια μαγαζιά μέσα στο στρατόπεδο. Ένας ινδουιστικός ναός. Ένα από τα φρεάτια δεν λειτουργούσε, γεγονός που οδήγησε σε έλλειψη πόσιμου νερού. Υπάρχουν μόνο τρεις τουαλέτες μέσα στο στρατόπεδο που στεγάζουν περίπου 300 γυναίκες, άντρες και παιδιά. Ο ιατρικός εξοπλισμός είναι ανεπαρκής. Οι άνθρωποι του στρατοπέδου βγαίνουν από αυτό για να κερδίσουν τα προς το ζην και κερδίζουν ένα άθλιο μισθό ως ανειδίκευτοι εργάτες που αμείβονται κατ’ αποκοπήν. Οι περισσότερες οικογένειες ζουν σε εγκαταλελειμμένα κτίρια των οποίων οι τοίχοι και οι σκεπές καταρρέουν. Κάθε οικογένεια δικαιούται έναν χώρο 1,50μ x 1,50 μ. Τοίχοι από λάσπη ύψους ενός μέτρου χτίστηκαν για να τους διαχωρίζουν. Μια οικογένεια μαγειρεύει, τρώει, κοιμάται και συγκεντρώνεται σε αυτό το χώρο.

Η πόλη Thalaiyuthu Panchayat, η διοίκηση της περιοχής, η κυβέρνηση του κράτους ή η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Ινδίας έκριναν άσκοπο να δωρίσουν σε αυτό το στρατόπεδο προσφύγων τον ελάχιστο εξοπλισμό. Είδαμε γουρούνια και σκυλιά να ζουν καλύτερα από αυτούς κοντά στο στρατόπεδο. Γιατί η κυβέρνησή μας δεν έδωσε έστω την απαραίτητη βοήθεια σε αυτό το στρατόπεδο προσφύγων; Οι πρόσφυγες που ζητούν άσυλο, κυνηγημένοι από τον πόλεμο στην πατρίδα τους, αντιμετωπίζονται με απαίσιο τρόπο εδώ. Όχι μόνο η κυβέρνηση δεν κάτι τίποτα, αλλά εμποδίζει και τους άλλους οργανισμούς να τους βοηθήσουν.”

O Thiru συνεχίζει γράφοντας ότι δεν υπάρχουν πληροφορίες για το πού πήγαν τα χρήματα που είχαν προβλεφθεί από την Ινδική κυβέρνηση για τους πρόσφυγες. Δεν υπάρχουν πληροφορίες ούτε για τα δικαιώματα των προσφύγων. Σχέδια βρίσκονται υπό μελέτη για να συλλεχθούν πληροφορίες πάνω σε αυτό που συνέβη τα πέντε τελευταία χρόνια καθώς επίσης προβλέπονται συγκεκριμένες ενέργειες. Λέει ότι οι φίλοι του και ο ίδιος εγκατέλειψαν το στρατόπεδο προσφύγων της Thalaiyuthu με βαριά καρδιά.

O Azhiyuran [Ταμίλ] ο οποίος επισκέφθηκε το στρατόπεδο της Thalaiyuthu με τον Thiru αναφέρει τον πολιτισμικό αντίκτυπο της ζωής τους στην Ινδία στους πρόσφυγες, εκ των οποίων μερικοί ζουν σε αυτό το στρατόπεδο σχεδόν δεκαέξι χρόνια.

O Azhiyuran γράφει:

திருநெல்வேலியிலிருந்து மதுரை செல்லும் சாலையில் சங்கர் சிமெண்ட் தொழிற்சாலைக்கு பின்புறமாக இருக்கிறது இந்த முகாம்.சிமெண்ட் நுண்துகள்கள் விரவிக்கிடக்கிற முகாமில் யாவரின் முகத்திலும் வறட்சியான சிர்ப்பையே காண முடிகிறது. அண்மையில் அயலகத்திலிருந்து வந்திருந்த திரு, தூத்துக்குடியிலிருந்து வந்திருந்த வரவணையானோடு நானும் இணைந்து தாழையூத்து அகதிகள் முகாமிற்குப் போயிருந்தோம்…

Η διάλεκτος άλλαξε όχι μόνο μεταξύ των παιδιών που πηγαίνουν στο σχολείο αλλά και μεταξύ ενήλικων. Όταν τους ρωτάνε, οι μεγάλοι παραδέχονται ότι η προφορά τους έχει αλλάξει πραγματικά και ότι τώρα μοιάζει με αυτήν των Ταμίλ της Tirunelvelil. Οι περισσότεροι πρόσφυγες ήταν πριν ψαράδες. Επομένως, η διατροφή τους περιλάμβανε κυρίως ψάρια και θαλασσινά. Αυτό το είδος διατροφής έγινε απρόσιτο εξαιτίας των τιμών. Οι περισσότεροι έγιναν έτσι χορτοφάγοι. Και ακόμη κι αν μερικοί μπορούν να αγοράσουν ψάρια που και που, ντρέπονται να τα μαγειρέψουν και να τα φάνε μπροστά σε άλλους πρόσφυγες σε πολύ στριμωγμένους χώρους.

Ο Azhiyuran [Ταμίλ] αναφέρεται έπειτα στους γάμους μεταξύ προσφύγων. Γράφει:

Οι πρόσφυγες ενός στρατοπέδου παντρεύονται με πρόσφυγες άλλων στρατοπέδων διασκορπισμένων στην πολιτεία Ταμίλ Ναντού. Δεν τους επιτρέπεται να δημοσιεύσουν την αναγγελία του γάμου τους. Και δεν τους επιτρέπεται να διοργανώσουν την τελετή σε αίθουσα γάμων. Πραγματοποιείται λοιπόν στο καταφύγιό τους. Η ζωή των νεόνυμφων είναι τρομερά φρικτή σε αυτά τα στρατόπεδα. Σε αυτό το ευαίσθητο θέμα αναφέρθηκαν με δυσκολία μερικοί πρόσφυγες αλλά καταλάβαμε τι υπομένουν και αισθανθήκαμε ντροπή. Πάνω απ’ όλα, ο θάνατος είναι η δοκιμασία που τους επηρεάζει περισσότερο και που τονίζει με βιαιότητα το δίλημμά τους. Οι πρόσφυγες δεν είναι σε θέση να μεταφέρουν την σωρό στην Σρι Λάνκα. Ένας πατέρας, λοιπόν, πεθαίνει χωρίς να το μάθει ο γιος του στην Σρι Λάνκα.

Ακολουθούν οι συνθήκες, υπό τις οποίες ζουν οι πρόσφυγες Ταμίλ της Σρι Λάνκα. Ωστόσο, οι συνθήκες των πληθυσμών που μετακινούνται εντός των συνόρων της Ινδίας είναι ακόμη χειρότερες. Αναφορές υπάρχουν εδώ και εδώ στα ταμίλ.