[1]Μια γραφική αναπαράσταση δεδομένων που συγκρίνει τα αποτελέσματα του εκλογικού συμβουλίου του 2015 και του 2019. Το κόκκινο δηλώνει τους φιλοκαθεστωτικούς, το κίτρινο δηλώνει τους φιλοδημοκρατικούς. Εικόνα από τον συνεργάτη περιεχομένου του Global Voices, Stand News.
Ο στρατός υπέρ της δημοκρατίας κέρδισε μια σαρωτική νίκη στις εκλογές του περιφερειακού συμβουλίου στις 24 Νοεμβρίου [2]. Από τις 452 έδρες των μικρών περιφερειών, οι Δημοκρατικοί έχουν πάρει 388 έδρες — 263 έδρες περισσότερες από αυτές των προηγούμενων εκλογών το 2015. Το φιλοκαθεστωτικό κόμμα έχασε 240 θέσεις και κράτησε μόνο 59 θέσεις.
Αν το ποσοστό ψηφοφορίας ήταν κάτω από 65 τοις εκατό, οι φιλοδημοκρατικοί θα μπορούσαν να έχουν χάσει σε πολλές περιοχές, καθώς οι σιδερένιες ψήφοι των φιλοκαθεστωτικών ήταν πιο ομοιόμορφα κατανεμημένες σε όλες τις επαρχίες. Με το σημερινό ποσοστό ψήφου να ανέρχεται στο 70 τοις εκατό, το χάσμα μεταξύ του αριθμού των ψήφων που έλαβαν τα δύο στρατόπεδα διευρύνθηκε στο 6% (469.189 ψήφοι) και βοήθησε τους φιλοδημοκρατικούς [3] να κερδίσουν σε ανταγωνιστικές περιοχές. Το μικρής περιφέρειας, ενιαίας ψηφοφορίας και μονομερές εκλογικό σύστημα, το οποίο είναι ευνοϊκό για τα μεγάλα και εφευρετικά φιλοκαθεστωτικά πολιτικά κόμματα, οδήγησε στην απόλυτη ήττα αυτών. (Δείτε περισσότερα [4] στο παρασκήνιο των εκλογών του Συμβουλίου του Χονγκ Κονγκ)
Ένα εκ των πραγμάτων δημοψήφισμα για τις διαμαρτυρίες
Οι εκλογές θεωρούνται εκ των πραγμάτων δημοψήφισμα για τις διαμαρτυρίες του Χονγκ Κονγκ και η πλειοψηφία των ψηφοφόρων έδειξε την υποστήριξή τους στις αντιδημοκρατικές διαμαρτυρίες παρά το χάος και την καταστροφή που σημειώθηκαν.
Στην πραγματικότητα, περίπου οι μισοί από τους φιλοδημοκρατικούς υποψηφίους που κέρδισαν τις εκλογές είναι ανεξάρτητοι ή καινούριοι στις εκλογές. Δεν έχουν ιστορικά στοιχεία για εργασία στις κοινότητες ούτε πηγές για τις προεκλογικές τους εκστρατείες. Ο λόγος για τον οποίο κέρδισαν [5] είναι κυρίως ότι έχουν επικυρώσει την ατζέντα των αντικυβερνητικών διαμαρτυριών, συμπεριλαμβανομένης της έρευνας για την παράνομη συμπεριφορά της αστυνομίας και της βιαιότητας, την άρση του χαρακτηρισμού των επαναστατών, την άρση των κατηγοριών εναντίον των διαδηλωτών και τη δημοκρατική πολιτική μεταρρύθμιση.
Το Πεκίνο φέρεται να συγκλονίστηκε από το αποτέλεσμα των εκλογών. Ένας ανώτερος συντάκτης της Εξωτερικής Πολιτικής είπε ότι τα κινέζικα κομμουνιστικά φερέφωνα είχαν ετοιμάσει μια ιστορία νίκης στην πρώτη σελίδα για τους φιλοκαθεστωτικούς του Χονγκ Κονγκ:
How Chinese media – and probably the leadership – became so convinced of a Beijing victory in Hong Kong's elections they wrote the story in advance.https://t.co/2tEFXVxLG8 [6]
— James Palmer (@BeijingPalmer) November 25, 2019 [7]
Πώς τα κινεζικά μέσα ενημέρωσης – και ίσως η ηγεσία – ήταν τόσο πεπεισμένοι για μια νίκη του Πεκίνου στις εκλογές του Χονγκ Κονγκ ώστε έγραψαν την ιστορία εκ των προτέρων.
Το φιλοκαθεστωτικό στρατόπεδο πιέζει την κυβέρνηση να καθυστερήσει τις εκλογές από τον Σεπτέμβριο. Στις 8 Νοεμβρίου, έβαλαν μάλιστα και πολιτικές συμβουλές στην πρώτη σελίδα των μεγάλων εφημερίδων, προτρέποντας την κυβέρνηση να ανακαλέσει τις εκλογές. Ωστόσο, μια εβδομάδα αργότερα, αφού οι διαδηλωτές άρχισαν να διακόπτουν την κυκλοφορία για να δημιουργήσουν μια γενική απεργία, το Πεκίνο αποφάσισε να πραγματοποιήσει τις εκλογές σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, καθώς πίστευε ότι θα μπορούσε να μετακινήσει την κοινή γνώμη προς όφελός του.
Στις 14 Νοεμβρίου, δέκα ημέρες πριν από τις εκλογές, η πόλη πλημμύρισε με πολιτικές διαφημίσεις, [8] που καλούσαν τους πολίτες να χρησιμοποιήσουν την ψήφο τους για να πουν “ΟΧΙ” στις βίαιες διαμαρτυρίες. Πολλοί τοπικοί αστέρες της ποπ κινητοποιήθηκαν για να διαδώσουν το μήνυμα σχετικά με την “εκλογική βία”. Στις 16 Νοεμβρίου οι στρατιώτες του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού βγήκαν από τους στρατώνες τους για να καθαρίσουν τα οδοφράγματα στους δρόμους. Οι φιλοκαθεστωτικές ομάδες οργάνωσαν επίσης τους υποστηρικτές τους [9] για να καθαρίσουν τους δρόμους στο πλαίσιο των προεκλογικών τους εκστρατειών.
Το Πεκίνο ήταν πεπεισμένο ότι οι φιλοκαθεστωτικοί θα μπορούσαν να κερδίσουν τις εκλογές του περιφερειακού συμβουλίου, καθώς δεν είχαν χάσει από το 1999. Θεωρούσαν ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν μπορούσε να αντέξει τη ριζοσπαστική στρατηγική διαμαρτυρίας και θα ήθελε να αποκαταστήσει την κοινωνική τάξη στο Χονγκ Κονγκ το συντομότερο δυνατόν.
Ενώ είναι αλήθεια ότι οι άνθρωποι θέλουν να αποκαταστήσουν την τάξη, πολλοί θεωρούν ότι η διαταραχή δημιουργήθηκε από την κυβέρνηση κατά πρώτο λόγο. Για έξι μήνες, κανένας στο στρατόπεδο της κυβέρνησης δεν τιμωρήθηκε για το χάος, ενώ περίπου 4.500 διαδηλωτές έχουν συλληφθεί [10] και αντιμετωπίζουν κατηγορίες ταραχών με πιθανότητα να λάβουν μέγιστη ποινή φυλάκισης 10 ετών.
Σε περιφέρειες όπου οι κάτοικοι έχουν δει τη βία των λευκοντυμένων υπέρ του Πεκίνου και της κακομεταχείρισης των αστυνομικών που χρησιμοποιούν δακρυγόνα, σφαίρες από καουτσούκ και ακόμη και αεροβόλα, η “σιωπηλή πλειοψηφία” αποφάσισε να σηκωθεί και να εκφράσει την υποστήριξή της στους διαδηλωτές.
Το πιο εκπληκτικό αποτέλεσμα των εκλογών είναι στο Yuen Long, όπου το Γραφείο Συνδέσμου του Πεκίνου, τα φιλοκαθεστωτικά πολιτικά κόμματα και οι αγροτικοί ηγέτες έχουν μια ισχυρή βάση στα τοπικά δίκτυα της κοινότητας. Καμία έδρα δεν θα μεταβεί στα μέλη των φιλοκαθεστωτικών πολιτικών κομμάτων. Η “σιωπηρή πλειοψηφία” χρησιμοποίησε τις ψήφους της για να μιλήσει εναντίον του περιστατικού επίθεσης στο μετρό την 21η Ιουλίου [11].
Το Πεκίνο έχει κάνει λάθος στο Χονγκ Κονγκ
Το αποτέλεσμα των εκλογών έκανε το Πεκίνο να μάθει ότι η κρίση του για το Χονγκ Κονγκ είναι λάθος. Από τις διαμαρτυρίες κατά της έκδοσης, η στρατηγική του Πεκίνου στο Χονγκ Κονγκ έχει μετατρέψει ένα θέμα διαμαρτυρίας σε πολιτική κρίση που αμφισβητεί τη θεμελιώδη πολιτική της Κίνας στο Χονγκ Κονγκ. Εδώ είναι μερικοί από τους τρόπους με τους οποίους το Πεκίνο έχει υποτιμήσει και έχει κρίνει λάθος το τρέχον πολιτικό κλίμα στο Χονγκ Κονγκ:
1. Το Πεκίνο πίστευε και ισχυρίστηκε ότι οι διαμαρτυρίες κατά της έκδοσης διεξήχθησαν από φιλοδημοκρατικούς πολιτικούς που δουλεύουν με ξένες δυνάμεις [12].
2. Το Πεκίνο πίστευε ότι η κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ θα μπορούσε απλώς να παραμελήσει τα αιτήματα ενός εκατομμυρίου ανθρώπων [13], καθώς τα φιλο-καθεστωτικά πολιτικά κόμματα κυριαρχούσαν στο Νομοθετικό Συμβούλιο.
3. Το Πεκίνο πίστευε ότι οι φιλοκυβερνητικοί αστυνομικοί και όχλοι [11] θα μπορούσαν να συνεργαστούν για να συντρίψουν τις διαμαρτυρίες κατά τρόπο παρόμοιο με τον τερματισμό των φιλοδημοκρατικών [14] διαμαρτυριών του Occupy Central του 2014.
4. Το Πεκίνο πίστευε ότι οι ριζοσπάστες διαδηλωτές είναι μια μικρή μειοψηφία και τα ΜΑΤ θα μπορούσαν να τους συντρίψουν και να τους συλλάβουν [15].
5. Το Πεκίνο πίστευε [16] ότι το αίτημα για έρευνα σχετικά με την αστυνομική βία ήταν ένα πολιτικό σχέδιο εναντίον του Χονγκ Κονγκ και της κυβέρνησης του Πεκίνου και επομένως απαράδεκτο.
6. Το Πεκίνο πίστευε ότι η πλειοψηφία του λαού του Χονγκ Κονγκ ενδιαφέρεται μόνο για την προσωπική τους ευημερία και δεν θα υποστήριζε διαταραχές διαμαρτυρίας.
7. Το Πεκίνο πίστευε ότι ο νόμος κατά της μάσκας και η κατάσταση έκτακτης ανάγκης [17] θα μπορούσαν να τρομοκρατήσουν τις μάζες και να τις κρατήσουν μακριά από τις διαμαρτυρίες.
8. Το Πεκίνο πίστευε ότι η πολιτική προπαγάνδα και η παραπληροφόρηση που διαδόθηκαν σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης υπέρ του Πεκίνου και στα Κινεζικά WeChat και Weibo μπορούσαν να αλλάξουν την κοινή γνώμη στο Χονγκ Κονγκ.
9. Το Πεκίνο πίστευε ότι το φιλοκαθεστωτικό στρατόπεδο δεν θα μπορούσε ποτέ να χάσει τις εκλογές του περιφερειακού συμβουλίου.
Όλα τα παραπάνω έχουν αποδειχθεί λανθασμένα. Αλλά θα δει το Πεκίνο την αλήθεια και θα αλλάξει την πολιτική του στο Χονγκ Κονγκ;