Φωτογραφία από το άλμπουμ “Mesada” για τον εορτασμό της επετείου ενός μηνός της εξέγερσης του 2019 στη Χιλή. Χρησιμοποιείται με άδεια.
Το 1981, κατά τη διάρκεια της υποστηριζόμενης από την Αμερική δικτατορίας του Αουγούστο Πινοσέτ [1] στη Χιλή, μια ομάδα φωτογράφων, που περιλάμβανε τον συνιδρυτή Paz Errázuriz, [2] δημιούργησε την Ένωση Ανεξάρτητων Φωτογράφων [3] (AFI τα αρχικά της στα ισπανικά) για να τεκμηριώσει οπτικά τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που συνέβαιναν στους δρόμους της πρωτεύουσας, Σαντιάγο.
Σχεδόν τριάντα χρόνια αργότερα, κατά τη διάρκεια των φοιτητικών διαδηλώσεων [4] του 2011-2013 στη Χιλή, μια άλλη ομάδα επαγγελματιών και ερασιτεχνών φωτογράφων αναβίωσε το όνομα και δημιούργησε το AFI Santiago για παρόμοιο σκοπό. Μοιράζοντας τις φωτογραφίες τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η ομάδα έχει μια εκτεταμένη γκαλερί στη σελίδα τους στο Facebook [5] από διάφορες συνεχιζόμενες συγκρούσεις. Σε συνέντευξη με τον Rodrigo Segovia, μέλος της ομάδας, η AFI Santiago δηλώνει ότι στόχος της είναι να “δημιουργήσει ανεξάρτητα, σταθερά και ειλικρινή μέσα ενημέρωσης με την εθνική και διεθνή κοινότητα, φυτεύοντας έναν σπόρο μεγαλύτερης ευαισθητοποίησης και σεβασμού τα θεμελιώδη δικαιώματα των ανθρώπων στις νέες γενιές.”
Η AFI Santiago πρόσφατα δημοσίευσε ένα λεύκωμα [6] με τίτλο “Mesada” για τον εορτασμό της επετείου ενός μηνός της σημερινής εξέγερσης, η οποία επικεντρώνεται στην οικονομική ανισότητα. Η αστυνομική καταστολή έχει αφήσει 23 ανθρώπους νεκρούς και χιλιάδες τραυματίες [7] στη Χιλή μέχρι στιγμής.
Οι ακόλουθες φωτογραφίες έχουν κοινοποιηθεί από την AFI Santiago για αναδημοσίευση και καλύπτουν το χρονικό διάστημα από την έναρξή τους μέχρι σήμερα.
Μια φωτογραφία του 2012 ενός νεαρού Μαπούτσε “weichafe” ή πολεμιστή, που αντιμετωπίζει την στρατιωτική αστυνομία με μια πέτρα κατά τη διάρκεια της ανάκτησης της γης των Μαπούτσε. Χρησιμοποιείται με άδεια.
Joven mapuche se enfrenta con un carro policial de las Fuerzas Especiales en el Ex Fundo La Romana. El pueblo mapuche lleva más de quinientos años resistiendo. Progresivamente desde la llamada “Pacificación de la Araucanía” del siglo XIX, se los fue despojando de sus tierras. Latifundistas extranjeros, grandes empresas forestales y termoeléctricas han usurpado su territorio y destruido su ecosistema. Hoy, las comunidades en resistencia mantienen una gran lucha reivindicativa que los lleva a enfrentarse a sangre y fuego contra el estado chileno y los capitales extranjeros para defender su cosmogonía, su cultura y sus tierras ancestrales.
Ένας νεαρός Μαπούτσε αντιμετωπίζει ένα περιπολικό των Ειδικών Δυνάμεων του Former Fundo (hacienda) La Romana. Οι άνθρωποι Μαπούτσε αντιστέκονται για περισσότερο από πεντακόσια χρόνια. Από την αποκαλούμενη “Ειρήνευση της Αραουκανίας” του 19ου αιώνα, απομακρύνθηκαν σταδιακά από τη γη τους. Οι ξένοι γαιοκτήμονες, οι μεγάλες δασικές και θερμοηλεκτρικές εταιρείες έχουν σφετεριστεί την επικράτειά τους και κατέστρεψαν το οικοσύστημα τους. Σήμερα, οι κοινότητες, που αντιστέκονται, συνεχίζουν ένα μεγάλο αγώνα, που τους οδηγεί να έρθουν αντιμέτωποι με αίμα και φωτιά για να υπερασπιστούν την κοσμογονία τους, τον πολιτισμό τους και τα προγονικά τους εδάφη εναντίον του χιλιανού κράτους και των ξένων κεφαλαίων.
Σύλληψη φοιτητή κατά τη διάρκεια των φοιτητικών διαμαρτυριών του 2013. Χρησιμοποιείται με άδεια.
Διαμαρτυρίες του Συλλόγου Οικογενειών των Συλληφθέντων-Εξαφανισθέντων (AFDD) μπροστά από το χιλιανό Προεδρικό Μέγαρο, που ζητούν από την κυβέρνηση να δώσει περισσότερες πληροφορίες για όσους κρατήθηκαν και εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Πινοσέτ. (2016). Χρησιμοποιείται με άδεια.
El compromiso de verdad, justicia y reparación parecen esconderse tras los muros de una administración que no avanza en poner fin a la impunidad y a las garantías que hoy tienen los violadores a los Derechos Humanos en Chile.
Η δέσμευση της αλήθειας, της δικαιοσύνης και της αποζημίωσης φαίνεται να κρύβεται πίσω από τα τείχη μιας διοίκησης, που δεν προχωρά στον τερματισμό της ατιμωρησίας και στην κατάργηση της ασφάλειας, που έχουν οι παραβιαστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Χιλή σήμερα.
Οικογένειες μαγειρεύουν σε κοινή κατσαρόλα, που μοιράζεται μεταξύ των οικογενειών κατά τη διάρκεια μιας διαμαρτυρίας για τα δικαιώματα της γης. Χρησιμοποιείται με άδεια.
Φωτογραφία μιας πορείας διαμαρτυρίας του 2019 στην πόλη Οσόρνο της Χιλής, που περιλαμβάνεται στο άλμπουμ “Mesada” που αναφέρθηκε παραπάνω (2019). Χρησιμοποιείται με άδεια.
Al cumplirse un poco más 30 días del levantamiento social en Chile, son miles las imágenes que han dado la vuelta al mundo mostrando como un pueblo fue capaz de despertar al sonido de los estudiantes que nos enseñaron que “Evadir” es una forma válida de lucha y que al compás de las cacerolas, más de 1 millón de personas pueden marchar libremente a la sombra de nuevas banderas.
La frase: “Porque nos robaron todo, incluso el miedo”, se establece como única estrategia de enfrentamiento civil hacia las balas de un sistema represivo que se niega a oír los sonidos de la calle. Elegir nuestro propio destino es la base de cambio estructural que la primera línea no esta dispuesta a tranzar.
Chile cambió en un mes y lo hizo para siempre.
Este es un homenaje a quienes murieron, fueron torturados, abusados, desaparecidos y perdieron su vista en esta lucha de transformación social. A todos ellos, sus familias y un país entero, nuestro respeto y compromiso a través de estas imágenes.
Αφού ολοκληρώθηκαν λίγο περισσότερο από 30 ημέρες από την κοινωνική εξέγερση στη Χιλή, υπάρχουν χιλιάδες εικόνες, που έχουν κοινοποιηθεί σε ολόκληρο τον κόσμο και δείχνουν πώς ένας λαός ήταν σε θέση να ξυπνήσει τον ήχο των φοιτητών, που μας έμαθαν ότι η “Διαφυγή” είναι μία έγκυρη μορφή αγώνα και ότι με τις γλάστρες και τις χύτρες (για το cacerolazo [8]), περισσότεροι από 1 εκατομμύριο άνθρωποι μπορούν να βαδίσουν ελεύθερα στη σκιά των νέων σημαιών.
Η φράση: “Επειδή μας τα έκλεψαν όλα, ακόμη και τον φόβο”, καθιερώνεται ως η μόνη στρατηγική της πολιτικής αντιπαράθεσης ενάντια στις σφαίρες ενός κατασταλτικού συστήματος που αρνείται να ακούσει τους ήχους του δρόμου. Η επιλογή του δικού μας πεπρωμένου είναι η βάση της διαρθρωτικής αλλαγής που η πρώτη γραμμή δεν είναι διατεθειμένη να διασχίσει.
Η Χιλή άλλαξε μέσα σε ένα μήνα και έχει αλλάξει για πάντα.
Αυτό είναι ένα αφιέρωμα σε όσους πέθαναν, βασανίστηκαν, κακοποιήθηκαν, εξαφανίστηκαν και έχασαν την όρασή τους σε αυτόν τον αγώνα για κοινωνικό μετασχηματισμό. Για όλους αυτούς, για τις οικογένειές τους και για ολόκληρη τη χώρα, ο σεβασμός και η δέσμευσή μας αποδεικνύεται μέσω αυτών των εικόνων.