- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

Ένα νέο κύμα παιδεραστίας και παιδικής κακοποίησης πλήττει το Πακιστάν

· Σύνταξη Quratulain Tejani Μετάφραση Maria Soulis

Κατηγορίες: Νότια Ασία, Πακιστάν, Ανθρώπινα Δικαιώματα, Διακυβέρνηση, Μέσα & δημοσιογραφία, Μέσα των πολιτών, Νομικά, Φύλο & ισότητα
[1]

Απεικονίζοντας ένα παιδί με κακοποίηση. Εικόνα από το Flickr από τον Moushuf Chowdhury. CC BY-NC-ND 2.0

Λίγο περισσότερο από ένα χρόνο μετά την εκτέλεση [2] του Imran Ali για το πιο γνωστό παράδειγμα κακοποίησης παιδιών του Πακιστάν, του βιασμού και της δολοφονίας της εξάχρονης Zainab Ansari [3], η αστυνομία συνέλαβε τον Sohail Ayaz, έναν κατά συρροή παιδεραστή, βιαστή παιδιών και καταγεγραμμένο για σεξουαλικά αδικήματα, για την νάρκωση και το βιασμό ενός 13χρονου αγοριού.

Στις 12 Νοεμβρίου του 2019, οι Αρχές στο Ραβαλπίντι [4], μια πόλη στην επαρχία Παντζάμπ του Πακιστάν, έπιασαν τον Ayaz, αμέσως αφότου η μητέρα του θύματος κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά [5]:

Η αστυνομία του Ραβαλπίντι συνέλαβε έναν βιαστή παιδιών και πορνογράφο, που φέρεται ότι έχει συνδέσμους με το Dark Web. Ο Sohail Ayaz είχε προηγουμένως καταδικαστεί για υπόθεση παιδικού βιασμού στο Ηνωμένο Βασίλειο. Έχει καταχωρηθεί ισόβια ως σεξουαλικός δράστης.

Όντας καταδικασθείς παιδεραστής, ο Ayaz είχε απελαθεί [8] στο Πακιστάν από την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου λόγω των πολλαπλών περιστατικών παιδικού βιασμού, καθώς και της συμμετοχής του σε κύκλωμα παιδικής πορνογραφίας στη Ρουμανία. Ορκωτός λογιστής στο επάγγελμα, ο Ayaz προσλήφθηκε ως σύμβουλος από την πολιτειακή κυβέρνηση της Χιμπέρ-Παχτούνχβα [9] (KP) το 2017, αλλά έχοντας παραλείψει να ελέγξουν το ιστορικό του υπόβαθρο, δε γνώριζαν ότι προηγουμένως είχε εκτίσει τετραετή φυλάκιση:

Ο Sohail Ayaz εργάστηκε από την 1η Νοεμβρίου 2017 μέχρι τη λήξη της σύμβασής του στις 13 Νοεμβρίου 2019 ως σύμβουλος της κυβέρνησης του KP – ο επικεφαλής της αστυνομίας του Ραβαλπίντι είπε ότι είναι ασφαλές να πούμε ότι ένα μεγάλο μέρος των μηνιαίων αποδοχών του, ύψους 300 χιλ. ρουπίων, δαπανήθηκε για την ικανοποίηση των παιδοφιλικών ορέξεών του.

Το Ινστιτούτο Ορκωτών Λογιστών του Πακιστάν (ICAP) είχε ακυρώσει την εγγραφή του Sohail Ayaz το 2009 – μετά την καταδίκη του στο Ηνωμένο Βασίλειο για βιασμό ανηλίκων και κατοχή παιδικής πορνογραφία.

Κατά την πενθήμερη ανάκρισή του για αυτό το τελευταίο έγκλημα, ο Ayaz ομολόγησε [13] ότι είχε βιάσει περισσότερα από 30 παιδιά και είχε ανεβάσει βίντεο στο Dark Web, προκαλώντας διαδικτυακή συζήτηση, που στράφηκε προς τον ενδημικό χαρακτήρα της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών στη χώρα και την ανάγκη λήψης μέτρων, προκειμένου να αποτραπεί το να γίνονται οι ανήλικοι θύματα ευθύς εξαρχής:

Ομολόγησε ότι βίασε 30 παιδιά. Η κακοποίηση παιδιών είναι ενδημική στο Πακιστάν με πραγματικές εστίες κακοποίησης. Πρώτα απ’ όλα, το ζήτημα αυτό πρέπει να επιλυθεί.

Μια επείγουσα υπενθύμιση της ανάγκης για μεταρρύθμιση ήρθε το πρωί της 15ης Νοεμβρίου, όταν ένα τουίτ [16] της Πακιστανής ηθοποιού Νάντια Τζαμίλ είπε για ένα άλλο φρικτό περιστατικό: ένα εννιάχρονο αγόρι βιάστηκε βίαια από τον σπιτονοικοκύρη του. Αν και ο δράστης έχει συλληφθεί από τις Αρχές, οι ανησυχίες αφθονούν για το τραύμα του παιδιού και τις πιθανότητες σωματικής, συναισθηματικής και ψυχολογικής επούλωσης.

Οι απαντήσεις στο τουίτ της Τζαμίλ περιελάμβαναν προτάσεις ότι η νομιμοποίηση της πορνείας [17] θα μπορούσε να συμβάλει στην διοχέτευση της σεξουαλικής παρόρμησης, καθώς και το αίτημα για ένα κατάλληλο πλαίσιο προστασίας των παιδιών [18] και την ανάγκη των επαρχιακών και των ομοσπονδιακών κυβερνήσεων να καταρτίσουν μια αποτελεσματική στρατηγική [19] ενάντια σε ένα αποτυχημένο [20] σύστημα [21].

Οι περιπτώσεις κακοποίησης παιδιών αυξάνονται

Παρά τις αυστηρές τιμωρίες της χώρας για την παιδική κακοποίηση — συμπεριλαμβανομένου του ευνουχισμού, της ισόβιας κάθειρξης και της θανατικής ποινής — οι σεξουαλικοί παραβάτες εξακολουθούν να παρενοχλούν τα παιδιά και οι αριθμοί των περιπτώσεων αυξάνονται.

Το 2018, το Ίδρυμα Sahil, μια ΜΚΟ στο Πακιστάν που εργάζεται στον χώρο κακοποίησης των παιδιών, ανέφερε [22] αύξηση 11% στις περιπτώσεις κακοποίησης παιδιών σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Από τις 3.832 περιπτώσεις κακοποίησης παιδιών που καταγράφηκαν, το 55% των θυμάτων ήταν κορίτσια και το 45% ήταν αγόρια. Οι αριθμοί του 2019 [23] είναι ακόμα πιο ενοχλητικοί: έως και 1.304 Πακιστανόπουλα (729 κορίτσια και 575 αγόρια) είχαν να αντιμετωπίσουν κάποια μορφή σεξουαλικής κακοποίησης κατά τη διάρκεια των τελευταίων έξι μηνών, με αποτέλεσμα οι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης να θέτουν πολλές ερωτήσεις:

Σκρολάρετε στο χρονολόγιό σας και θα συναντήσετε μια νέα περίπτωση παιδεραστίας στο Πακιστάν κάθε 10 λεπτά. Μήπως χρειαζόμαστε μια ξεχωριστή υπηρεσία για την προστασία των παιδιών; Υπάρχει κάτι τέτοιο; @ ShireenMazari1 τι γίνεται για την προβολή των υποθέσεων κακοποίησης παιδιών;

Στο Πακιστάν, χρειαζόμαστε επειγόντως μια λίστα #ΣεξουαλικώνΠαραβατών, διαθέσιμη σε γειτονιές / γραφεία κ.λπ.
Δεύτερον, γιατί η FIA δεν ερευνά “την αιτία της απέλασης” των Πακιστανών;
Τρίτον, ποιοι είναι οι εσωτερικοί παράγοντες διευκόλυνσης;

Η FIA που αναφέρεται στο προηγούμενο τουίτ είναι η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Έρευνας [34] του Πακιστάν.

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά ενός άρπαγα;

Μέρος της πρόκλησης για την καταστολή των σεξουαλικών παραβατών πριν από την επίθεσή τους είναι ότι οι άρπαγες δεν είναι πάντα εύκολο να εντοπιστούν. Σε μια δημοσίευση σε ιστολόγιο [35], ο συγγραφέας Meher Khursheed εξήγησε:

Επειδή περιμένουμε τους κακοποιούς να είναι μοναχικοί, διανοητικά διαταραγμένοι, και απόλυτα ανατριχιαστικοί, δεν μπορούμε να δούμε πότε ένας άρπαγας είναι ένας γοητευτικός, φιλικός και ακόμη και δημοφιλής άνθρωπος στον κύκλο μας.

Πολλές φορές, αυτοί οι άρπαγες έρχονται σε επαφή με τον στόχο ή το κυνήγι για άμεσα διαθέσιμα θηράματα: παιδιά, που μπορούν να υποστούν βία και να παγιδευτούν, όπως συνέβη με την Zainab Ansari [3] και με αμέτρητους άλλους, των οποίων τα ονόματα και τα πρόσωπα ίσως δεν εμφανίστηκαν καθόλου στην κάλυψη των μέσων μαζικής ενημέρωσης.

Παρόλο που η κοινωνία είναι ενήμερη και ανησυχεί για τις απειλές, πολλοί από τους στοχευόμενους ανήλικους προέρχονται από φτωχότερα υπόβαθρα [36], συμπεριλαμβανομένων παιδιών, που είναι πιο εύκολα ικανά να απαχθούν.

Η θανατική ποινή δεν είναι αποτρεπτική

Σε μια δημοσίευση στο Dawn.com [37], ο Saroop Ijaz υποστήριξε ότι ούτε η θανατική ποινή εγγυάται την αποτροπή τέτοιων εξευτελιστικών εγκλημάτων. Τόνισε επίσης ότι, σε τέτοιες περιπτώσεις, τα ενημερωτικά δελτία τείνουν να επικεντρώνονται περισσότερο στον δράστη, παραβλέποντας τόσο την πραγματικότητα όσο και το μέγεθος του προβλήματος.

Κάποιοι λένε ότι ο ευνουχισμός, όπως συμβαίνει στην Ινδονησία [38], μπορεί να είναι μια πιο κατάλληλη συνέπεια για τα σεξουαλικά εγκλήματα, αλλά οι ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων υποδεικνύουν [38] ότι ακόμη και αυτές οι τιμωρίες δε δημιουργούν επαρκή αποτρεπτικά αποτελέσματα.

Ωστόσο, πολλοί πιστεύουν ότι η αποτελεσματικότητα τέτοιων τιμωριών θα πρέπει να αποτελεί δευτερεύουσα μέριμνα και ότι οι πιο επείγουσες ανάγκες περιλαμβάνουν τη δημιουργία ειδικής ομάδας εργασίας, [39] που θα επιφορτιστεί με τον εντοπισμό αυτών των ενόχων, την εξόρυξη βαθύτερα στην ψυχολογία τέτοιων κακοποιών και την ευαισθητοποίηση σχετικά με τη σεξουαλική κακοποίηση των ανηλίκων.

Αλλά θα μπορούσε μέρος της λύσης να συμπεριλαμβάνει και την αποκατάσταση, τουλάχιστον για λιγότερο σοβαρά εγκλήματα; Ένας Βρετανός επικεφαλής των αστυνομικών δυνάμεων, ο Simon Bailey, ο οποίος είναι επικεφαλής της Επιχείρησης Hydrant [40], μιας έρευνας για σεξουαλική κακοποίηση παιδιών, έχει προτείνει ακριβώς αυτό, αν και παραδέχεται ότι οι άνθρωποι θα βρουν μια τέτοια προσέγγιση [41] δύσκολο να ακουστεί.

Εν τω μεταξύ, οι κορυφαίοι ψυχίατροι του Πακιστάν θερμοπαρακαλούν [42] τις Αρχές να λάβουν συγκεκριμένα μέτρα για την πρόληψη του βιασμού και της δολοφονίας παιδιών, αντί να αντιμετωπίζουν τα περιστατικά αυτά μόνο ως περιπτώσεις νόμου και τάξης. Οι προτάσεις τους περιλαμβάνουν την έναρξη μιας αποτελεσματικής εκστρατείας των μέσων ενημέρωσης για την ευαισθητοποίηση των κοινοτήτων σχετικά με τους τομείς ευπάθειας για τα παιδιά, τον εντοπισμό δυνητικών απειλών και παραγόντων κινδύνου και τον εντοπισμό των διαφόρων μορφών σωματικής, συναισθηματικής και σεξουαλικής κακοποίησης και αμέλειας.