Ημι-καραντίνα: Ζώντας με το ξέσπασμα του κορωνοϊού στο Χονγκ Κονγκ

Μια ηλεκτρονική αφίσα που παροτρύνει τους κατοίκους του Χονγκ Κόνγκ να υποστηρίξουν τους ιατρούς και #νασώσουντουςεαυτούςτους. Μέσω Twitter.

Ζω με το σύζυγό μου και την 6χρονη κόρη μας στο Χονγκ Κονγκ και για τις τελευταίες δύο εβδομάδες, όπως και πολλοί συμπολίτες μου, ζούμε σε ημι-καραντίνα. Μένουμε στο σπίτι τις περισσότερες φορές, δουλεύουμε από το σπίτι, αποφεύγουμε τις κοινωνικές συγκεντρώσεις και το φαγητό έξω.

Αν ο κορωνοϊός της Γουχάν (που είναι επίσημα γνωστός ως COVID-19) δεν ριζώσει στις τοπικές κοινότητες μέσω της μετάδοσης από άνθρωπο σε άνθρωπο, θα έχουμε ελπίδες να συνεχίσουμε την κανονική ζωή μας στις αρχές Μαρτίου. Ωστόσο, φαίνεται ότι αυτή η κατάσταση της ημι-καραντίνας θα συνεχιστεί για κάποιο χρονικό διάστημα. Η πιο πρόσφατη περίπτωση είναι μια οικογενειακή συγκέντρωση 19 ατόμων την 25η Ιανουαρίου, η οποία είχε ως αποτέλεσμα να μολυνθούν εννέα άνθρωποι. Από τις 11 Φεβρουαρίου, ο συνολικός αριθμός των επιβεβαιωμένων λοιμώξεων στο Χονγκ Κονγκ ανήλθε σε 42.

Καθώς η περίοδος επώασης του κορωνοϊού είναι 2-14 ημέρες και τα τελευταία ευρήματα δείχνουν ότι μπορεί να παραταθεί έως και 24 ημέρες, ένα ξέσπασμα είναι αναπόφευκτο. Ο μόνος τρόπος αποφυγής της μετάδοσης είναι η διατήρηση της δημόσιας και προσωπικής υγιεινής και η μείωση των κοινωνικών επαφών. Το Γραφείο Εκπαίδευσης του Χονγκ Κονγκ ανακοίνωσε κατά τη διάρκεια του Σεληνιακού Νέου Έτους ότι όλα τα σχολεία θα παραμείνουν κλειστά μέχρι τον Μάρτιο. Τα πανεπιστήμια έχουν μεταφερθεί σε εικονικές σχολικές αίθουσες και πολλοί δημόσιοι οργανισμοί και επιχειρήσεις επιτρέπουν στους υπαλλήλους να εργάζονται από το σπίτι.

Το φάσμα του SARS

Πριν από δεκαεφτά χρόνια, τον Φεβρουάριο του 2003, η πρώτη περίπτωση του σοβαρού οξέος αναπνευστικού συνδρόμου (SARS) εισήλθε στο Χονγκ Κονγκ από την Γκουαντόν. Μέχρι τον Ιούνιο του 2003 είχαν εντοπιστεί 1.750 περιπτώσεις και 286 άτομα είχαν χάσει τη ζωή τους. Περίπου το 80% των μολύνσεων θα μπορούσε να τοποθετηθεί χρονικά στην πρώτη περίπτωση.

Ενώ ο κορωνοϊός της Γουχάν δεν είναι τόσο θανατηφόρος όσο ο SARS, η κλίμακα της επιδημίας είναι 10 φορές μεγαλύτερη και χάρη στην συγκάλυψη από τις Κινεζικές αρχές, οι κάτοικοι της Κίνας δεν είχαν αρχικά ενημερωθεί για το ξέσπασμα και, ως εκ τούτου, να λάβουν προστατευτικά μέτρα στα αρχικά στάδια.

Στις αρχές Ιανουαρίου, εμείς οι κάτοικοι του Χονγκ Κονγκ προσπαθήσαμε να προειδοποιήσουμε τους Κινέζους της ηπειρωτικής Κίνας, αλλά οι διαδικτυακοί πατριώτες απάντησαν παπαγαλίζοντας μια κοινή θεωρία συνωμοσίας — ότι οι πολίτες του Χονγκ Κονγκ προσπαθούσαν να δημιουργήσουν πανικό στην Κίνα για να υπονομεύσουν τις Αρχές.

Οι πολίτες του Χονγκ Κονγκ είχαν αρχίσει να φορούν μάσκες πριν από το Σεληνιακό Νέο Έτος, ενώ οι κάτοικοι της Γουχάν συμμετείχαν ακόμα στα μεγάλα πανηγύρια και στις πρωτοχρονιάτικες τελετές, χωρίς προστασία. Όταν άνοιξαν ξανά τα καταστήματα μετά το Σεληνιακό Νέο Έτος, οι πολίτες του Χονγκ Κονγκ άρχισαν να αποθηκεύουν για τις καθημερινές ανάγκες τους για να προετοιμαστούν για μια ζωή σε ημι-καραντίνα, προβλέποντας ότι ο ιός δεν θα υποχωρήσει μέχρι το καλοκαίρι.

Άδεια ράφια

Καθώς έχουμε ένα παιδί, του οποίου το σχολείο απαιτεί οι μαθητές να φορούν μάσκες, όποτε οι συμμαθητές τους έχουν τη γρίπη, έχουμε πάντα ένα δίμηνο απόθεμα παιδικών μασκών διαθέσιμες. Συμπτωματικά, ο σύζυγός μου αγόρασε μερικά πακέτα μάσκες κατά τη διάρκεια ενός πρόσφατου συνεδρίου στη Νότια Κορέα μετά τη Σεληνιακή Πρωτοχρονιά, οπότε δεν έπρεπε να περιμένουμε για ώρες για να αγοράσουμε μάσκες.

Καθώς ο κορωνοϊός έχει εξαπλωθεί σε άλλες ασιατικές χώρες, η απαγόρευση εξαγωγής μασκών έχει οδηγήσει σε έλλειψη. Ενώ ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) έχει ενημερώσει ότι δεν είναι απαραίτητο να φορούν μάσκες αν δεν έχουν αναπτύξει συμπτώματα της γρίπης, η πυκνότητα του πληθυσμού στο Χονγκ Κονγκ καθιστά πολύ δύσκολη τη διατήρηση της συνιστώμενης κοινωνικής απόστασης των δύο μέτρων μεταξύ ανθρώπων και σε χώρους όπως ανελκυστήρες πολυκατοικιών, η κοινωνική απόσταση μειώνεται σχεδόν στο μηδέν.

Το Μακάο, μια αδελφή πόλη δίπλα στο Χονγκ Κονγκ, η οποία υπόκειται επίσης στην αρχή της Κίνας “Μία Χώρα, Δύο Συστήματα“, υιοθέτησε μια πολιτική ποσοστώσεων για να εξασφαλίσει ότι όλοι οι κάτοικοι μπορούν να αγοράσουν 10 μάσκες κάθε 10 ημέρες για το ισοδύναμο ενός δολαρίου ΗΠΑ. Ωστόσο, η κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ όχι μόνο απέτυχε να εξασφαλίσει την προμήθεια μασκών για τους πολίτες, αλλά και μάσκες και άλλα εργαλεία προστασίας για τους ιατρούς στα δημόσια νοσοκομεία. Η Αρχή Υγείας διαθέτει μόνο προμήθειες για έναν μήνα και η κυβέρνηση πρέπει να ζητήσει έγκριση για εξαγωγή εργαλείων από το Πεκίνο, στο πλαίσιο μιας ακόμα πιο σοβαρής έλλειψης στην Κίνα.

Επίσης, η ελλιπής προσφορά στην αγορά του Χονγκ Κονγκ τις τελευταίες δύο εβδομάδες είναι για καθαριστικά με βάση το αλκοόλ, λευκαντικό, ρύζι και χαρτί υγείας. Την περασμένη εβδομάδα επισκέφτηκα πέντε σουπερμάρκετ στη γειτονιά μου και δεν μπόρεσα να βρω παρά μόνο ένα πακέτο ρυζιού. Τελικά, ο σύζυγός μου έπρεπε να περιμένει στην ουρά έξω από ένα σούπερ μάρκετ νωρίς το πρωί για να πάρει ένα πακέτο. Για να πάρετε ένα μπουκάλι λευκαντικό των 500ml για τακτική οικιακή απολύμανση, πρέπει να έρθετε σε επαφή με τον τοπικό σύμβουλο για να πάρετε ένα δωρεάν σήμα. Τον Ιανουάριο, η πλειοψηφία των περιφερειακών συμβουλίων ενέκρινε έναν προϋπολογισμό για την αγορά μασκών και προϊόντων υγιεινής για να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της επιδημίας σε επίπεδο των απλών πολιτών.

Άδεια ράφια σε ένα σούπερ μάρκετ του Χονγκ Κονγκ. Φωτογραφία που τραβήχτηκε από έναν φίλο της συγγραφέως και χρησιμοποιήθηκε με άδεια.

#ΝαΣώσουμεΤουςΕαυτούςΜας

Η κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ παροτρύνει τους ανθρώπους να μην πανικοβληθούν, αλλά φυσικά, μετά τις παρατεταμένες διαμαρτυρίες που προκάλεσε το κίνημα κατά της έκδοσης, λίγοι πιστεύουν ότι η κυβέρνηση έχει τη βούληση ή την ικανότητα να προστατεύσει την πόλη ή να θέσει τα νόμιμα συμφέροντα των πολιτών πριν από τα πολιτικά συμφέροντα του Πεκίνου. Η αποτυχία τους να εξασφαλίσουν τον εφοδιασμό των μασκών και η αναποφασιστικότητα τους όσον αφορά τον περιορισμό των μετακινήσεων μεταξύ της ηπειρωτικής Κίνας και του Χονγκ Κονγκ είναι προφανή παραδείγματα.

Στα μάτια των πολιτών, η κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ είναι αποφασισμένη να σωθεί μόνο η ίδια, και το hashtag #ΝαΣώσουμεΤουςΕαυτούςΜας (港人 自救) έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως σε Twitter, Facebook και άλλες πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης για να επικρίνει την κυβέρνηση και να διαδώσει πληροφορίες σχετικά με προστατευτικά μέτρα όπως η προσωπική και οικιακή υγιεινή, συμπεριλαμβανομένου ενός απλού χημικού τύπου για σπιτικά καθαριστικά με βάση το οινόπνευμα, πώς να κατασκευάσετε μάσκες πολλαπλών χρήσεων κ.λπ.

Στο πνεύμα του #ΝαΣώσουμεΤουςΕαυτούςΜας, οι άνθρωποι μοιράζονται επίσης με άλλους που έχουν ανάγκη. Για παράδειγμα, αφότου είπα στους φίλους στο Facebook ότι η οικογένειά μου ξέμεινε από ρύζι, μέσα σε 24 ώρες, δύο γνωστοί μου πρόσφεραν μερικά από τα πλεονάζοντα αποθέματά τους. Οργανισμοί με υπερπόντιες εμπορικές συνδέσεις συμβάλλουν στη διοχέτευση προμηθειών μασκών σε απλούς εργάτες και εθελοντικές ομάδες βγήκαν στις πλατφόρμες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης για να παροτρύνουν τους ανθρώπους να δώσουν τις πλεονάζουσες μάσκες προσώπου τους στους ηλικιωμένους.

Ο προσδιορισμός της αντικυβερνητικής διαμαρτυρίας μεταμορφώθηκε γρήγορα σε αποφασιστικότητα για την καταπολέμηση της εξάπλωσης του κορωνοϊού.

Διαχείριση του φόβου

Η έλλειψη των καθημερινών αναγκαίων και η ημι-καραντίνα έχουν κάνει τη ζωή πιο δύσκολη για όλους. Για οικογένειες με παιδιά, το ξέσπασμα του ιού έχει τριπλασιάσει τον καθημερινό φόρτο εργασίας. Τώρα πρέπει να φροντίσουμε για το 6χρονο μας 24 ώρες το 24ωρο, να κυνηγάμε τις καθημερινές ανάγκες, να διαχειριστούμε την οικιακή υγιεινή και να ετοιμάζουμε τρία γεύματα την ημέρα, ενώ εκπληρώνουμε τα καθημερινά μας καθήκοντα.

Για να μειώσουμε τη χρήση μάσκας, δεν βγαίνουμε συχνά. Ο σύζυγός μου και εγώ βγαίνουμε εναλλάξ τρεις φορές την ημέρα για να αγοράσουμε ψωμί και να πάμε σε σούπερ μάρκετ και φαρμακεία το πρωί, για να πάμε την κόρη μας στο πάρκο για λίγες ώρες το απόγευμα και να πάμε στην αγορά για να αγοράσουμε λαχανικά και φρούτα αργά το απόγευμα. Το πάρκο είναι εντελώς άδειο, καθώς οι άνθρωποι ανησυχούν για τη μετάδοση του κορωνοϊού στα παιδιά. Έχω λάβει φιλικές προειδοποιήσεις σε ομάδες γονέων του WhatsApp, επειδή πηγαίνω τα παιδιά μου στο πάρκο, αλλά ο σύζυγός μου και εγώ αποφασίσαμε, ωστόσο, να αφήσουμε την κόρη μας να απολαύσει λίγες ώρες καθημερινής ηλιοφάνειας. Είμαστε αποφασισμένοι να μην αφήσουμε τους εαυτούς μας να καταβληθούν από το φόβο, παρότι οι περιστάσεις είναι αρκετά τρομακτικές.

Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο όμως είναι η εξάπλωση του φόβου και του μίσους στον δημόσιο λόγο, καθώς μπορεί εύκολα να κλιμακωθεί σε μισαλλόδοξο συναίσθημα ενάντια στους Κινέζους της ηπειρωτικής χώρας. Είναι σαφές ότι το κέντρο της επιδημίας είναι η πόλη της Γουχάν και ότι πολλές επαρχίες στην ηπειρωτική Κίνα βρίσκονται στα πρόθυρα μεγάλων επιδημιών. Αλλά ενώ συμφωνώ ότι πρέπει να περιορίσουμε τους ταξιδιώτες από την ηπειρωτική Κίνα να μπαίνουν στο Χονγκ Κονγκ και να κατανοήσουμε το ότι άλλες χώρες επιβάλλουν παρόμοιους περιορισμούς στους κατοίκους του Χονγκ Κονγκ, θεωρώ ότι ο χαρακτηρισμός των Κινέζων από τα ηπειρωτικά ως εγωιστές καταναλωτές κρέατος και ανέντιμους διανομείς του ιού είναι εντελώς αβάσιμο, ειδικά όταν αγνοεί το γεγονός ότι η πλειοψηφία των ταξιδιωτών που εισήλθαν στο Χονγκ Κονγκ κατά τη διάρκεια του Σεληνιακού Νέου Έτους είναι ντόπιοι κάτοικοι που επέστρεφαν από τις ετήσιες οικογενειακές επισκέψεις τους στην ηπειρωτική Κίνα.

Η εξάπλωση του φόβου και του μίσους οδήγησε επίσης σε μια σειρά από ακραίες διαμαρτυρίες του στυλ “μακριά από μένα“. Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση δεν πραγματοποίησε δημόσιες διαβουλεύσεις σχετικά με την επιλογή των τοποθεσιών για την απομόνωση των ατόμων που είχαν άμεση επαφή με ασθενείς με κορωνοϊό και οι κάτοικοι του δήμου θα έπρεπε να έχουν το δικαίωμα να εκφράσουν τις ανησυχίες τους. Ωστόσο, οι ρίψεις μολότοφ για να καταστρέψουν αυτές τις εγκαταστάσεις δεν μπορούν να δικαιολογηθούν.

Ελπίζω ότι ο φόβος και το μίσος που στρέφονται εναντίον των Κινέζων της ηπειρωτικής Κίνας θα υποχωρήσουν, καθώς θα προκύψουν περισσότερες ανθρώπινες ενδιαφέρουσες ιστορίες από τις επαρχίες Γουχάν και Χουμπέι. Περιστατικά όπως ο θάνατος του Δρ. Li Wenliang έχουν υπενθυμίσει στους πολίτες του Χονγκ Κονγκ ότι η δυστυχία στη Γουχάν και σε άλλες ηπειρωτικές κινεζικές πόλεις είναι αποτέλεσμα της συγκάλυψης της επιδημίας από την κινεζική κυβέρνηση στο όνομα της πολιτικής σταθερότητας πάνω απ’ όλα. Είτε μας αρέσει, είτε όχι, η μοίρα του κινεζικού λαού της ηπειρωτικής Κίνας και των πολιτών του Χονγκ Κονγκ είναι άρρηκτα συνδεδεμένες.

Έχω αρχίσει να μιλάω με την κόρη μου για το ξέσπασμα του ιού, πρώτον εξηγώντας της γιατί πρέπει να φορέσει μάσκα όταν παίζει στο πάρκο, αφήνοντάς την να γνωρίζει ότι δεν αφορά μόνο την προστασία ενός ατόμου αλλά και άλλων, ιδιαίτερα των ηλικιωμένων και των μωρών, των οποίων οι οργανισμοί είναι ασθενέστεροι και λιγότερο ικανοί να αντισταθούν στις ασθένειες. Της είπα επίσης την ιστορία του Δρ. Li Wenliang και το πώς συνελήφθη για τη διάδοση φημών, όταν αυτό που είπε ήταν στην πραγματικότητα η αλήθεια.

Να μένεις προσηλωμένη στην αλήθεια και είσαι συμπονετική με τους άλλους, της λέω. Αυτός είναι ο τρόπος για να #ΣώσουμεΤουςΕαυτούςΜας.

Δείτε το ειδικό αφιέρωμα του Global Voices για τον αντίκτυπο του κορωνοϊού της Γουχάν.

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.