Η άνοδος των τιμών και η βαριά φορολογία απειλούν τη βιωσιμότητα της παλιάς τέχνης στο Παντζάμπ της Ινδίας

Rajesh, Wood Carver. Image via Kirrt.

Ο Rajesh, ξυλογλύπτης. Εικόνα μέσω Kirrt.

Η διακοσμητική τέχνη της ξυλογλυπτικής και η τέχνη της διακόσμησης της Χοσιαρπούρ στην περιοχή Ντοάμπα της ινδικής πολιτείας του Παντζάμπ είναι παγκοσμίως γνωστή εδώ και αιώνες. Ωστόσο, η προστασία του περιβάλλοντος για τα σπάνια ξύλα, καθώς και η εισαγωγή περίπλοκων γραφειοκρατικών πρακτικών εξαγωγής, άλλαξαν δραματικά το επάγγελμα. Καθώς η ξυλογλυπτική γίνεται λιγότερο προσοδοφόρα, η τέχνη αρχίζει να πεθαίνει, αφήνοντας πολλούς τεχνίτες χωρίς βιώσιμο δρόμο μπροστά.

Η Χοσιαρπούρ βρίσκεται στους πρόποδες των Ιμαλαΐων και έχει φιλοξενήσει την τέχνη της διακόσμησης του ξύλου για κάμποσους αιώνες.

Η τέχνη της διακόσμησης ξύλου της Χοσιαρπούρ στο Παντζάμπ είναι μια διακοσμητική τεχνική, κατά την οποία εισάγουμε κομμάτια διαφόρων υλικών όπως κόκαλο, κέλυφος και ξύλο στο ξύλινο αντικείμενο, που είναι η βάση, ώστε να σχηματιστούν σχέδια. Τα μοτίβα είναι περσικής καταγωγής και μπορούν να βρεθούν στα έπιπλα και τα διακοσμητικά στοιχεία του Παντζάμπ. #ΧειροτεχνίαΤηςΙνδίας

Προϊόντα αντίκες της Χοσιαρπούρ με διακόσμηση από ελεφαντόδοντο αναζητούνται σε οίκους δημοπρασιών όχι μόνο στην Ινδία, αλλά και στο εξωτερικό. Μετά την απαγόρευση του εμπορίου ελεφαντόδοντου, οι τεχνίτες στράφηκαν στα οστά, στο μέταλλο και στο ακρυλικό, που μπορούμε να δούμε στις σύγχρονες προσεγγίσεις της τέχνης.

Τόσο παλιότερα όσο και τώρα, οι τεχνίτες προτιμούν ξύλο υψηλής ποιότητας από το δέντρο Έβενος (Rosewood της Βόρειας Ινδίας), το οποίο θεωρείται πιο ανθεκτικό και με αντοχή στη στρέβλωση.

Μετά την αύξηση της κινεζικής ζήτησης για τη συγκεκριμένη ποικιλία, που οδήγησε σε καταγγελίες σχετικά με μαζική κοπή δέντρων στη Λατινική Αμερική, το ξύλο του Έβενου μπήκε σε κατάλογο περιορισμένων εμπορικών ειδών το 2017. Αυτή η έλλειψη ξύλου ενίσχυσε το κόστος των προϊόντων διακόσμησης του ξύλου, που οδήγησε σε πτώση στην τοπική ζήτηση και σε μεγαλύτερη εξάρτηση από τις εξαγωγές.

Furnitures and items created using the wood inlay technique. Image via Kirrt.

Έπιπλα και αντικείμενα που δημιουργήθηκαν χρησιμοποιώντας την τεχνική της ξύλινης διακόσμησης. Εικόνα μέσω Kirrt.

Την ίδια στιγμή, η ινδική κυβέρνηση δημιούργησε το δικό της διεθνές πιστοποιητικό συμμόρφωσης, που ονομάζεται Vriksh, το οποίο πιστοποιεί ότι το ξύλο, που χρησιμοποιείται στα χειροτεχνήματα, προέρχεται από νόμιμες και υπεύθυνες πηγές. Ωστόσο, η απόκτηση του πιστοποιητικού δημιούργησε ένα ακόμη στρώμα γραφειοκρατίας, το οποίο προκαλεί αύξηση στις πληθωριστικές τιμές από τους μεσάζοντες εμπόρους του ξύλου. Αυτό, σε συνδυασμό με την αύξηση των κρατικών φόρων, οδηγεί στην προοδευτική μείωση των βιοτεχνών στην περιοχή.

Ο κυβερνητικός ιστότοπος της Χοσιαρπούρ τοποθετεί τον αριθμό των τεχνιτών σε 100-150 και σημειώνει ότι η σπανιότητα του ξύλου του έβενου απειλεί την επιβίωση του εμπορίου.

Ο εταίρος του Global Voices, Kirrt, είναι μια ηλεκτρονική γκαλερί, όπου καταγράφονται ιστορίες για τεχνίτες από την περιοχή του Παντζάμπ. Το 2018, το Kirrt παρουσίασε τον Rajesh, τεχνίτη ξυλογλυπτικής από τη Χοσιαρπούρ, ο οποίος περιγράφει πώς το επάγγελμα έχει αλλάξει με τα χρόνια:

Όλοι οι τεχνίτες, που γνώριζαν την τέχνη του σκαλίσματος μοτίβων στο ξύλο και τον χρωματισμό τους, έχουν πεθάνει. Είμαι ένας από τους δύο τελευταίους καλλιτέχνες, που έμειναν στη δουλειά. Η Kapurthala είναι γνωστή για τα μοναδικά έπιπλα της με διακόσμηση ελεφαντόδοντου. Αλλά, όταν η κυβέρνηση απαγόρευσε το ελεφαντόδοντο, ξεκινήσαμε να χρησιμοποιούμε ακρυλικά φύλλα για να διατηρούμε το λευκό χρώμα. [..]

Το 1911, ο παππούς μου πήγε στην Αγγλία ως μέλος μιας ομάδας για να εργαστεί με το ξύλο στα αγγλικά σπίτια. Έχουμε ακόμα το πιστοποιητικό, που πήρε τότε. Ήμουν 10 ετών, όταν κράτησα για πρώτη φορά τα μολύβια χρωματισμού. […] Ποτέ δεν αρίστευσα στο σχολείο. Η οικογένειά μου αποφάσισε να με πάρει από το σχολείο και να με διδάξει το οικογενειακό επάγγελμα.

Wood Carver at work. Image via Kirrt.

Ξυλογλύπτης στη δουλειά. Εικόνα μέσω Kirrt.

Περιγράφει ότι είναι ένα χαμηλά αμειβόμενο επάγγελμα:

Αλλά ακόμα και μετά από αυτή τη σκληρή δουλειά, δεν κατάφερα και πολλά. Ποτέ δεν κατάφερα να βάλω στην άκρη μια δεκάρα από αυτή τη δουλειά. Ο ημερήσιος μισθός μου είναι μόνο 300-400 ρουπίες (4-6 δολάρια) ο οποίος είναι ελάχιστα αρκετός για να συντηρήσει την καθημερινή ζωή.

Ο Rajesh μιλά για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν πολλοί καλλιτέχνες:

Διαμαρτύρομαι τόσο πολύ, αλλά δεν κατηγορώ τον καταστηματάρχη, που με προσέλαβε, η θέση του δεν είναι καλύτερη. Έπιπλα αξίας εκατοντάδων χιλιάδων βρίσκονται στο κατάστημα περιμένοντας τους πελάτες. Τα προϊόντα μας δεν έχουν τοπικούς πελάτες, είναι ακριβά για τους ντόπιους. Το μεγαλύτερο μέρος των πωλήσεων γίνεται στο εξωτερικό, αλλά τώρα η κυβέρνηση έχει επιβάλει τόσα πολλά τέλη στις εξαγωγές και πρέπει να υποβάλλεις (πολύ) χαρτούρα για όλο το υλικό, που χρησιμοποιείται σε ένα προϊόν.

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.