Το πιο κρίσιμο μάθημα που πήραμε από το ξέσπασμα του COVID-19 είναι η σημασία της ελευθερίας του λόγου

Φωτογραφία από το αρχείο της κυβέρνησης του Χονγκ Κονγκ

Αυτό το άρθρο είναι από τον Kevin Carrico, Ανώτερο Λέκτορα στις Κινεζικές Σπουδές στο Πανεπιστήμιο Μονάς. Δημοσιεύθηκε αρχικά στο Hong Kong Free Press στις 25 Μαρτίου και αναδημοσιεύεται στο Global Voices βάσει συμφωνίας κοινής χρήσης περιεχομένου.

Εάν μας γίνει μάθημα κάτι από την εξάπλωση του COVID-19 σε όλο τον κόσμο, θα πρέπει να είναι η σημασία της ελευθερίας του λόγου.

Η απόφαση του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος να φιμώσει τη συζήτηση για τις αναδυόμενες ασθένειες και να τιμωρήσει τους γιατρούς, που σήμαναν συναγερμό, δημιούργησε ένα ιδανικό περιβάλλον για να εξαπλωθεί αυτός ο ιός σε όλη τη Γουχάν, στη συνέχεια στην Κίνα και τελικά σε όλο τον κόσμο.

Καθώς αυτός ο ιός εξακολουθεί να εξαπλώνεται, μολύνοντας εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους και σκοτώνοντας δεκάδες χιλιάδες, γιατί υπάρχει πίεση στο Χονγκ Κονγκ και πέραν αυτού για να αποσιωπηθεί η συζήτηση για αυτή την ασθένεια και να τιμωρηθούν οι γιατροί που σήμαναν συναγερμό για την προέλευσή της;

“… θα αντιμετωπίσουμε αναπόφευκτα το SARS 3.0″

Στις 18 Μαρτίου, η εφημερίδα του Χονγκ Κονγκ Ming Pao δημοσίευσε ένα άρθρο γνώμης με τίτλο “Αυτή η πανδημία προέρχεται από τη Γουχάν, τα μαθήματα πριν από δεκαεπτά χρόνια έχουν ξεχαστεί εντελώς”. Οι συγγραφείς Δρ. Kwok-Yung Yuen και Δρ. David Lung είναι ασυναγώνιστοι ειδικοί στον τομέα τους. Ο Δρ. Yuen είναι μικροβιολόγος, του οποίου η ομάδα μελέτης του SARS ανακάλυψε το ρόλο του κορωνοϊού στην επιδημία του SARS στις αρχές του 2003. Ο Δρ. Lung είναι επίσης ένας μικροβιολόγος, που δημοσίευσε πρόσφατα την ανίχνευση του COVID-19 μέσω δειγμάτων σάλιου.

Στο άρθρο τους, οι συγγραφείς προσφέρουν πρακτικές συμβουλές για την κατανόηση του ιού για τον μέσο αναγνώστη. Πρώτον, εξηγούν με ποιον τρόπο ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και η Διεθνής Επιτροπή για την Ταξινόμηση Των Ιών ονομάζουν τους ιούς, αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι η λεκτική χρήση του όρου “πνευμονία της Γουχάν” είναι κατανοητά πιο απλή από το COVID-19 ή το SARS-CoV-2 και έτσι δεν πρέπει να καταδικαστεί.

Δεύτερον, οι Yuen και Lung εξηγούν ότι η γενετική αλληλουχία έχει δείξει ότι ο ιός πιθανότατα προέρχεται από νυχτερίδες του είδους Ρινολοφίδες, προτού εξαπλωθεί σε έναν ενδιάμεσο ξενιστή στην αγορά θαλασσινών της Γουχάν (πιθανότατα ο απειλούμενος παγκολίνος), ο οποίος στη συνέχεια χρησίμευσε ως επίκεντρο πολλαπλασιασμού από τα ζώα στους ανθρώπους, προτού ο ιός μεταλλαχθεί, ώστε να γίνει δυνατή η μετάδοση από άνθρωπο σε άνθρωπο.

Τρίτον, οι συγγραφείς επισημαίνουν ότι η θεωρία συνωμοσίας, που υποστηρίζει το κράτος της Κίνας εντοπίζοντας την προέλευση του ιού στις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι εντελώς αβάσιμη. Η πραγματική πηγή αυτού του ιού είναι το εμπόριο άγριων ζώων της Κίνας, το οποίο το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (CCP) απέτυχε να σταματήσει 17 χρόνια μετά από τη διάδοση του SARS από το είδος της μοσχογαλής στους ανθρώπους. Εάν αυτό το εμπόριο συνεχιστεί, οι συγγραφείς ισχυρίζονται ότι “σε μια ακόμη δεκαετία περίπου, θα αντιμετωπίσουμε αναπόφευκτα το SARS 3.0″.

Μια ειλικρινής συζήτηση για την προέλευση αυτού του ιού και την ανάγκη πρόληψης μιας άλλης πανδημίας, που γράφτηκε από δύο ειδικούς της μικροβιολογίας, που ήταν στην πρώτη γραμμή στην έρευνα και στην καταπολέμηση τόσο του SARS όσο και του COVID-19: αυτό φαίνεται να είναι ακριβώς το είδος του άρθρου γνώμης που χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή.

Αλλά το άρθρο των Yuen και Lung προκάλεσε θύελλα έντονης διαμάχης στα κινεζικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μέσα σε μια μέρα, οι συγγραφείς είχαν αποσύρει δημοσίως το άρθρο τους. Οι Yuen και Lung δεν εξήγησαν ποιες πιέσεις τους οδήγησαν στην απόφαση αυτή, αλλά όποιος ενδιαφέρεται για τις όλο και πιο εύθραυστες ακαδημαϊκές ελευθερίες στο Χονγκ Κονγκ θα πρέπει να ανησυχεί βαθιά για αυτή την εξέλιξη.

Το τρίτο τμήμα του άρθρου των Yuen και Lung σχετικά με το εμπόριο άγριων ζώων της Κίνας είναι αναμφισβήτητα το πιο αμφιλεγόμενο. Οι συγγραφείς αναφέρουν ότι “ο κορωνοϊός της Γουχάν είναι προϊόν της κακής κουλτούρας του κινεζικού λαού, να αιχμαλωτίζει ​​και να τρώει άγρια θηράματα, να μεταχειρίζεται τα ζώα με απάνθρωπο τρόπο, να μη σέβεται τη ζωή και να συνεχίζει ακόμη και σήμερα να τρώει άγρια θηράματα για να ικανοποιήσει τις επιθυμίες τους. Οι κακές και βαθιά ριζωμένες συνήθειες των Κινέζων είναι η πηγή αυτού του ιού. Εάν αυτές παραμείνουν αμετάβλητες, σε μια άλλη δεκαετία περίπου θα αντιμετωπίσουμε αναπόφευκτα τον SARS 3.0.”

Θα ήταν άδικο, βεβαίως, να στιγματίσουμε τους Κινέζους πολίτες στο σύνολό τους για τις αγορές νωπού κρέατος της Κίνας. Θα ήταν επίσης άδικο να καταγγείλουμε πλήρως τον κινεζικό πολιτισμό λόγω του εμπορίου άγριας ζωής. Δεν κάνουν αυτό όμως οι Lung και Yuen.

Η αγορά νωπού κρέατος της Γουχάν και το εμπόριο άγριων ζώων της Κίνας

Δεν είναι μόνο δίκαιο, αλλά πράγματι απαραίτητο να στιγματίσουμε το εμπόριο άγριων ζώων και τις αγορές νωπού κρέατος στην Κίνα, οι οποίες έχουν παράξει δύο μεγάλες ασθένειες (SARS και COVID-19), που έχουν σκοτώσει δεκάδες χιλιάδες σε όλο τον κόσμο.

Δεν είναι μόνο δίκαιο, αλλά είναι πράγματι απαραίτητο να στιγματίσουμε τις μη επιστημονικές πρακτικές στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική, οι οποίες ενθαρρύνουν την κατανάλωση μοσχογαλής, για να συντηρηθεί η κλίμακα του τσι, ή παγκολίνου για να θεραπευτεί η ανδρική ανικανότητα. Αυτά δεν είναι, πρέπει να σημειώσουμε, η αρχή και το τέλος της κινεζικής μαγειρικής ή ιατρικής κουλτούρας, αλλά είναι πράγματι συστατικά αυτών των πολιτισμών, που πρέπει να αντιμετωπίσουν για χάρη της παγκόσμιας υγείας.

Δεν είναι μόνο δίκαιο, αλλά και απαραίτητο να στιγματίσουμε την πολιτική κουλτούρα που επέτρεψε τη διαιώνιση αυτού του εμπορίου άγριας πανίδας παρά τις προφανείς ενδείξεις των σχετικών κινδύνων. Το ΚΚΚ ασκεί εκτεταμένη παρακολούθηση και έλεγχο σε τόσες πτυχές της ζωής στην Κίνα, στο βαθμό που μπορεί να φυλακίσει πολίτες για τυχαία σχόλια σε ιδιωτικές συνομιλίες. Ωστόσο, παρά την εξουσία και τον έλεγχο, το ΚΚΚ προτίμησε να μην ενεργήσει κατά του εμπορίου άγριων ζώων για σχεδόν δύο δεκαετίες μετά τον SARS, διευκολύνοντας την εμφάνιση του COVID-19.

Είναι επίσης δίκαιο και πράγματι απαραίτητο να στιγματίσουμε την πολιτική κουλτούρα της μυστικότητας και την καταστολή των “κακών ειδήσεων” που έχουν διευκολύνει τη διάδοση τόσο του SARS όσο και του COVID-19. Η απόφαση για επίπληξη του Δρ. Li Wenliang για σχόλια σχετικά με τον COVID-19 σε μια ιδιωτική συνομιλία μεταξύ γιατρών δείχνει τόσο την έκταση του Κομμουνιστικού Κράτους όσο και την τρομερά κακή χρήση αυτού του εύρους.

Παρόλο που αυτές οι τάσεις δεν αντιπροσωπεύουν βέβαια τον κινεζικό πολιτισμό στο σύνολό του, είναι όμως πραγματικές συνιστώσες του πολιτικού πολιτισμού στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας σήμερα, ώστε αντίθετα με τους ιούς, που έχει καλύψει το ΚΚΚ, δεν μπορούν απλώς να παραβλεφθούν.

Σύμφωνα με τον δείκτη ακαδημαϊκής ελευθερίας που εξέδωσε το Global Public Policy Institute, η ακαδημαϊκή ελευθερία στο Χονγκ Κονγκ μειώνεται σταθερά την τελευταία δεκαετία.

Η ακαδημαϊκή ελευθερία διακυβεύεται 

Εάν η ιστορία αυτή είχε τελειώσει με την ανάκληση του άρθρου των Lung και Yuen, αυτή η υπόθεση θα ήταν απλώς ένα πιο λυπηρό παράδειγμα των ορθοδόξων του ΚΚΚ, που άσκησαν πίεση στην ακαδημαϊκή ελευθερία στο Χονγκ Κονγκ. Ωστόσο, στις 20 Μαρτίου, ο καθηγητής Jon Solomon του Πανεπιστημίου Ζαν Μουλέν στη Λυών της Γαλλίας ξεκίνησε μια εκστρατεία συλλογής υπογραφών στο Change.org, που απευθυνόταν στον Ζανγκ Σιάνγκ, τον σημερινό αντιπρόεδρο του Πανεπιστημίου του Χονγκ Κονγκ, πιέζοντας τον Ζανγκ να απολύσει τον Kwok-yung Yuen. Εδώ υπάρχει μία εκστρατεία για το αντίθετο.

Στο αίτημά του, ο Solomon ισχυρίζεται ότι το άρθρο των Yuen και Lung “αναζωπυρώνει το λεξιλόγιο του ιστορικού ρατσισμού” και έχει “καταστρέψει σοβαρά το Πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ, καθώς και το Χονγκ Κονγκ και την παγκόσμια κοινωνία των πολιτών”. Στη συνέχεια, ζητά από τον Ζανγκ να δώσει μια δημόσια εξήγηση σχετικά με την υποστήριξη του πανεπιστημίου προς τον Yuen. Ζητά μια ομάδα να διερευνήσει τη “ζωντανή ιστορία του αποικιακού ρατσισμού” στο Πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ και “εν αναμονή περαιτέρω έρευνας”, ζητά από το πανεπιστήμιο “να επανεξετάσει το διορισμό του Δρ. Yuen”.

Η περίεργη προθυμία του Solomon να επιστήσει την προσοχή στις αποικιακές κληρονομιές πίσω από το Πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ, κληρονομιές που γνωρίζουν όλοι, αγνοεί δύο πολύ πιο συναφή κληροδοτήματα.

Το πρώτο είναι η κληρονομιά της κρίσιμης πνευματικής εργασίας που επεκτείνεται—παρά την παράλληλη κληρονομιά της καταπίεσης—από την πηγή του πολιτικού ρεπορτάζ στην Κίνα μέχρι σήμερα. Ενώ ο Solomon αναμφισβήτητα οραματίζεται τον εαυτό του ως έναν γενναίο πολεμιστή που μάχεται εναντίον του Οριενταλισμού, στην πραγματικότητα παραδόξως προσανατολίζεται να υποθέσει ότι μια κριτική συζήτηση για τις πολιτιστικές πρακτικές πρέπει να έχει τις ρίζες της στον “αποικιοκρατικό ρατσισμό”, λες και ο λαός της Κίνας απλά τεμπέλιαζε για λίγες χιλιετίες αποτυγχάνοντας να αναγνωρίσει τις δυνατότητες της κριτικής αντίληψης και σαν μια οποιαδήποτε επικριτική συζήτηση για τον πολιτισμό από τότε να διαμορφώνεται από τον “αποικιακό ρατσισμό”.

Αυτό το φάντασμα του αποικιακού λευκού διαβόλου που στοιχειώνει την πολιτιστική κριτική, όμως, εξυπηρετεί έναν κρίσιμο ρόλο σε αυτή την αφήγηση, παρουσιάζοντας τον Solomon ως λευκό σωτήρα. Ωστόσο, πρέπει να ρωτήσουμε, από τι ακριβώς σώζει ο Solomon τον λαό της Κίνας: από ένα άρθρο που κάλεσε τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς για την προέλευση του ιού; Εκατοντάδες χρόνια μετά το Κίνημα της 4ης Μαΐου, απαγορεύεται τώρα η επικριτική συζήτηση για την κατανάλωση του παγκολίνου;

Η δεύτερη κληρονομιά που αγνοεί ο Solomon—αλλά ακόμα κι έτσι, ειρωνικά, επιτρέπει—είναι η ολοένα και πιο προφανής ανάπτυξη της πολιτικής ορθότητας του ΚΚΚ για να προστατεύσει την πολιτική του υποχώρηση. Με τον τυπικό ιδεαλισμό του, το κόμμα αναστέλλει την επαγρύπνηση ενάντια στον στιγματισμό του λαού ως προστασία ενάντια στον επείγοντα στιγματισμό των επικίνδυνων πρακτικών και του πολιτικού απορρήτου. Το λαϊκό ιδεώδες της προστασίας των ανθρώπων από τον στιγματισμό εξυπηρετεί με ειρωνεία τον σκοπό της προστασίας από την κριτική των δυνάμεων και των πρακτικών που θέτουν τον κινεζικό λαό και ολόκληρο τον κόσμο σε μεγαλύτερο κίνδυνο.

Αν ο Solomon διαφώνησε με το άρθρο των Yuen και Lung, δεν υπάρχει λόγος να μην γράψει ένα άρθρο στο Ming Pao, διατυπώνοντας τη διαφωνία του και εξηγώντας τη δική του κατανόηση της εμφάνισης του COVID-19. Το να γράφεις δημοσίως σε έναν από τους αντιπρόσωπους του συγγραφέα απαιτώντας μια “εξήγηση” και μία “επανεξέταση” του διορισμού του είναι μια σαφής απειλή για την ακαδημαϊκή ελευθερία παρόμοια με εκείνη που θέτουν οι κακοποιοί που έχουν επανειλημμένα διαδηλώσει μέχρι να αποφασίσει το Πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ να απολύσει τον Benny Tai, βασικό πρόσωπο που ηγήθηκε στις διαδηλώσεις υπέρ της δημοκρατίας του 2014.

Διαδηλωτές υπέρ του Πεκίνου συσπειρώθηκαν για να πιέσουν το Πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ για να απολύσει τον Benny Tai. Φωτογραφία της Apple Daily μέσω HKFP. Χρησιμοποιείται με άδεια.

Ποιο πραγματικό όφελος θα υπάρξει για το Χονγκ Κονγκ, εάν ο Yuen επιπληττόταν για τις σκέψεις του; Θα μπορούσαν να υπάρξουν πραγματικοί κίνδυνοι για τον κόσμο, εάν οι κορυφαίοι ειδικοί του Χονγκ Κονγκ στην έρευνα για τον κορωνοϊό φοβόντουσαν να μιλήσουν ειλικρινά.

Μια τέτοια καταστολή της ακαδημαϊκής ελευθερίας θα άξιζε να καταδικαστεί σε οποιοδήποτε πλαίσιο. Στο πλαίσιο του σημερινού Χονγκ Κονγκ, όπου τόσο η ακαδημαϊκή ελευθερία όσο και η ελευθερία του λόγου απειλούνται ολοένα και περισσότερο από ένα κόμμα-κράτος, που πιέζει την ίδια γραμμή όπως και ο Solomon, αυτό το είδος καταστολής αξίζει διπλά μιας καταδίκης. Αυτό το είδος καταστολής της ελευθερίας του λόγου μας έφερε σε αυτό το χάος δύο φορές και είναι πιθανό να το κάνει ξανά. Η επανάληψη αυτού του λάθους είναι κάτι παραπάνω από επικίνδυνη.

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.