- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

Τα μέτρα ασφαλείας για τον COVID-19 στην Ινδία αφήνουν τους ευάλωτους πληθυσμούς στη μοίρα τους

Κατηγορίες: Νότια Ασία, Ινδία, Ανθρώπινα Δικαιώματα, Ανθρωπιστική ανταπόκριση, Διακυβέρνηση, Ελευθερία του Λόγου, Εργασία, Μέσα & δημοσιογραφία, Μέσα των πολιτών, Νομικά, Πολιτική, Υγεία, Φυσικές Καταστροφές, COVID-19
Image by Rajesh Balouria from Pixabay. Used under a Pixabay License. [1]

Φωτογραφία του Rajesh Balouria από το Pixabay. Χρήση με άδεια Pixabay [2].

Ρίξτε μια ματιά στo αφιέρωμα του Global Voices για τον παγκόσμιο αντίκτυπο του COVID-19 [3].

Στις 24 Μαρτίου, ο Ινδός πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι έδωσε εντολή [4] η χώρα να περάσει σε απαγόρευση κυκλοφορίας τριών εβδομάδων. To πρωτόκολλο έκτακτης ανάγκης κλείνει δημόσιους χώρους και περιορίζει τις υπηρεσίες μεταφοράς δίνοντας την άδεια των αστυνομεύσεων στις κρατικές κυβερνήσεις.

Η ανακοίνωση πυροδότησε μια έξοδο [5] μεταναστών εργατών, που ελπίζουν να δραπετεύσουν από τις πόλεις προς τα αγροτικά τους σπίτια, αφού έχασαν τις δουλειές τους εξαιτίας των κλεισιμάτων λόγω του COVID-19. Αυτό το μαζικό κύμα ανθρώπων προκαλεί τον φόβο πως μια μετάδοση του ιού θα είναι ακόμη πιο δύσκολο να παρακωλυθεί.

Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, στην οικονομία της Ινδίας εκατομμύρια ανθρώπων εγκαταλείπουν τη γεωργία για τη ζωή στις πόλεις. Ο κατασκευαστικός τομέας ήταν ένας από τους αναπτυσσόμενους οικονομικούς κλάδους, που απασχολούσαν περίπου 50 εκατομμύρια εργαζομένους, με πολλούς από αυτούς να εργάζονται εκτός των νόμιμα εφαρμόσιμων συμβάσεων με χαμηλό ημερήσιο ή εβδομαδιαίο μισθό. Η ξαφνική αναστολή οικονομικών δραστηριοτήτων κάθε μορφής εξαιτίας της απαγόρευσης κυκλοφορίας άφησε τους εργάτες αυτούς άνεργους και κάποιους χωρίς πρόσβαση σε φαγητό. Πολλοί από αυτούς κατέκλυσαν τους συρμούς και τις στάσεις λεωφορείων για να φύγουν από την πόλη. Η χωρίς επαρκή προειδοποίηση αναστολή των δημόσιων και ιδιωτικών μέσων μεταφοράς δεν τους επέτρεψε να γυρίσουν στην πατρίδα τους. Εκτίθενται, επίσης, σε αυξημένο κίνδυνο μόλυνσης από τον ιό.

Τη στιγμή που ολόκληρη η πόλη είναι σε lockdown, γιατί να μην κάνουν οι συρμοί καλύτερη διαχείριση του πλήθους, να έχουν ένα σύστημα πληροφόρησης, περισσότερο προσωπικό, λίγο φαγητό και προμήθειες για αυτούς τους πάνω από 1000 αποκλεισμένους εργάτες. Αντ’ αυτού, εδώ, ανατέθηκε σε μια χούφτα αστυνομικών να παλέψουν χωρίς στρατηγική ή μάσκες.’

Δελχί: Πολυάριθμοι εργάτες μετανάστες στον τερματικό λεωφορειακό σταθμό Anand Vihar, έτοιμοι να επιβιβαστούν με προορισμό τις γενέτειρες πόλεις και χωριά αντίστοιχα. Περπάτησαν μέχρι το σταθμό από διάφορα σημεία της πόλης.

Λόγω του τερματισμού λειτουργίας των μέσων μεταφοράς, πολλοί μετανάστες εργάτες σε όλη τη χώρα ξεκίνησαν να επιστρέφουν βάδην στην πατρίδα τους .

Υπάρχουν, ακόμη, αναφορές [14] για μετανάστες, που πεθαίνουν από ασιτία, εξάντληση και καρδιακές προσβολές.

Εν μέσω αυτής της κρίσης, η κυβέρνηση Μόντι ανακοίνωσε ένα καθυστερημένο πακέτο βοήθειας [16] ύψους 23 δισεκατομμυρίων δολαρίων, απέτυχε όμως να αναφέρει τους πληγέντες μετανάστες εργάτες. Στο μεταξύ, μέσα κοινωνικής δικτύωσης πλημμύρισαν από εικόνες αστυνομικής βίας εναντίον ανθρώπων, που παραβίασαν εντολή της κυβέρνησης Μόντι, που εκδόθηκε [17] σε απάντηση τηλεοπτικών ρεπορτάζ για τη μαζική μετακίνηση μεταναστών.

Mια άλλη ωστόσο έκβαση ενός απροσχεδίαστου lockdown ήταν η διακοπή στην παροχή φαγητού σε φτωχούς και περιθωριοποιημένους πληθυσμούς. Ενώ η κυβέρνηση εγγυήθηκε πως οι βασικές υπηρεσίες θα εξαιρούνταν [32] από το lockdown, φτωχότερα πληθυσμιακά τμήματα εξαρτώμενα από επιδοτούμενα δελτία τροφίμων έχουν αφεθεί στην τύχη τους — ακόμη και στην πρωτεύουσα [33].

Delhi Police at India Gate. Image from Flickr by Veeresh Malik. CC BY-NC-SA 2.0 [37]

Η αστυνομία του Δελχί στο μνημείο πεσόντων India Gate. Εικόνα από το Flickr από τον Veeresh Malik. CC BY-NC-SA 2.0

Καθώς η προθεσμία για το τέλος του τρέχοντος lockdown είναι σε λιγότερο από μια εβδομάδα, οι Αρχές σχεδιάζουν μια σταδιακή επαναφορά [40] της λειτουργίας διαφόρων μέσων μεταφοράς. Η μεγαλύτερη πρόκληση παραμένουν αναμφισβήτητα τα συμπλέγματα λοιμώξεων, που εμφανίστηκαν σε φτωχές πυκνοκατοικημένες περιοχές στα προάστια [41] του Μουμπάι και του Nizamuddin [42] στο Δελχί. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει συμβουλεύσει ότι η διατήρηση της κοινωνικής αποστασιοποίησης [43] είναι μια από τις αποτελεσματικότερες στρατηγικές για την πρόληψη της από άνθρωπο σε άνθρωπο μετάδοσης αυτής της μολυσματικής ασθένειας. Παρ'όλα αυτά, είναι πιο εύκολο να μιλά κανείς για αυτό παρά να γίνεται πράξη σε μια χώρα, όπου σχεδόν το 70% [44] του πληθυσμού ζει σε κατοικίες με μόνο ένα ή δύο δωμάτια ή είναι άστεγοι.