Φωτογραφία: Claudio Hernandez
Το 2020, συνεχίζουμε την εκστρατεία μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προσκαλώντας διάφορους οικοδεσπότες να διαχειριστούν [1] τον λογαριασμό @ActLenguas [2] στο Twitter και να μοιραστούν τις εμπειρίες τους στην αναζωογόνηση και προώθηση της μητρικής τους γλώσσας. Σε αυτήν την ανάρτηση, μάθετε περισσότερα για τον Claudio Hernandez (@clau_deeoh [3]) και τι σκοπεύει να συζητήσει κατά τη διάρκεια της εβδομάδας του ως οικοδεσπότης.
Rising Voices: Πείτε μας για εσάς.
Το όνομά μου είναι Claudio Hernandez, είμαι 26 ετών, ζω στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια και γεννήθηκα στη Σάντα Μαρία της Καλιφόρνια. Εκεί ζούσαν πολλοί από το λαό του πατέρα μου, τους Μιστεπέκ της Σάντα Κρουζ (Yucha Nchaa/Rio Azul). Αυτή η πόλη ανήκει στον δήμο Σάν Χουάν Μιστεπέκ, που είναι η παραλλαγή της μιξτέκικης γλώσσας, την οποία μιλάμε. Είμαι τρίγλωσσος: μιλάω ισπανικά, αγγλικά και μιξτέκικα.
Είμαι μεταπτυχιακός φοιτητής στο πρώτο έτος μου. Σπούδασα Γλωσσική Ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο της Πολιτείας της Καλιφόρνια του Λος Άντζελες, και είμαι συνιδρυτής του Χώρου Τεκμηρίωσης και Αναζωογόνησης Γλωσσών [4] (LADORES), όπου δημιουργούμε οπτικοακουστικό υλικό σε αυτόχθονες γλώσσες για να χρησιμοποιηθούν με διδακτικό τρόπο. Τα δημοσιεύουμε σε Facebook, Twitter, Instagram. Για σχεδόν ένα χρόνο τώρα, έχω εργαστεί σε έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό για γυναίκες, που ονομάζεται Comunidades Indígenas en Liderazgo [5] (CIELO), που αγωνίζεται για τα γλωσσικά δικαιώματα των αυτόχθονων κοινοτήτων.
RV: Ποια είναι η τρέχουσα κατάσταση της γλώσσας σας εντός και εκτός διαδικτύου;
Προς το παρόν, η μιξτέκικη μιστεπέκ μπορεί να φαίνεται ότι ομιλείται έντονα. Αλλά αυτό δεν ισχύει. Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που τη μιλούν είναι ηλικιωμένοι, η πλειοψηφία της γενιάς τους είναι δίγλωσση στα ισπανικά και στα μιξτέκικα, αλλά πολλοί δεν έχουν διδάξει τη γλώσσα στα παιδιά τους λόγω διακρίσεων. Όσοι κατάφεραν να διατηρήσουν τη γλώσσα, τη διασώζουν ή μοιράζονται τις γνώσεις τους δημοσιεύοντας βίντεο ή γράφοντας επίσημα και ανεπίσημα μιξτέκικα μιστεπέκ στο YouTube, το Facebook και το Instagram.
RV: Σε ποια θέματα σκοπεύετε να εστιάσετε κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, που θα διαχειρίζεστε τον λογαριασμό @ActLenguas;
Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας διαχείρισης του λογαριασμού @ActLenguas, σκοπεύω να εστιάσω στον προβληματισμό για την υποστήριξη ορισμένων ακαδημαϊκών αναγνώσεων στα ακόλουθα θέματα: πώς ο οικονομικός εκτοπισμός, ο θεσμικός αποκλεισμός και οι διακρίσεις έχουν μειώσει τον αριθμό των ομιλητών μας στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο Μεξικό, αλλά και πώς αντιστέκονται οι κοινότητές μας. Σκοπεύω να συζητήσω τι ξέρω για την ταυτότητα “Na Uvi”, έναν όρο των μιξτέκικων, που χρησιμοποιείται για να περιγράψει άτομα ΛΟΑΤ στην κοινότητα, σκοπεύω να μοιραστώ λέξεις στην παραλλαγή μιστεπέκ των μιξτέκικων, καθώς και προβληματισμούς σχετικά με ορισμένες από αυτές τις λέξεις και τους ανθρώπους, σκοπεύω να μιλήσω για τη μετανάστευση στις Ηνωμένες Πολιτείες, σκοπεύω να μιλήσω για την ταυτότητα και τέλος σκοπεύω να κάνω ερωτήσεις σχετικά με τη χρήση της γλώσσας για συζήτηση.
RV: Ποια είναι τα κύρια κίνητρα για τον ψηφιακό σας ακτιβισμό για τη γλώσσα σας; Ποιες είναι οι ελπίδες και τα όνειρά σας για τη γλώσσα σας;
Αυτό που με παρακινεί να συμμετάσχω στον ψηφιακό ακτιβισμό για την του'ούν σάβι είναι η εμπειρία μου με τις διακρίσεις. Μεγαλώνοντας στη Σάντα Μαρία, ένα μέρος, όπου υπάρχουν διακρίσεις ενάντια σε κοινότητες ανθρώπων από την Οαχάκα, παρατήρησα ότι πολλά από τα ξαδέλφια μου δεν ήθελαν πλέον να μιλήσουν τη γλώσσα μας. Όταν επισκέπτομαι την πόλη, οι νέοι της ηλικίας μου και οι νεότεροι εκφράζουν επίσης το ίδιο. Υπάρχει περιφρόνηση για τις γλώσσες μας, που μπορεί να αναιρεθεί με την ορατότητα, την αναζωογόνηση, την τεκμηρίωση και τον προβληματισμό για τις γλώσσες μας, ώστε να ανοίξει ο δρόμος και να δοθούν ευκαιρίες σε νέους ομιλητές ή ομιλητές, που θέλουν να μάθουν εκ νέου τις γλώσσες τους, καθώς και να κάνουν ορατές ιστορίες και γνώσεις, που δεν υπολογίζονται πλέον για διαφορετικούς λόγους. Αυτό που ονειρεύομαι για τη γλώσσα μου είναι ομιλητές διαφορετικών ηλικιών, που μοιράζονται τις ιστορίες κάθε γενιάς, να ανταλλάσσουν και να κάνουν ορατές γνώσεις, που αναγκάστηκαν να κρύψουν για 500 χρόνια και περισσότερο από τον αποικισμό.