- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

Ένα αίσθημα απελπισίας: Συνέντευξη με έναν Ουιγούρο πρόσφυγα στην Τουρκία

Κατηγορίες: Κίνα, Τουρκία, Ανθρώπινα Δικαιώματα, Διεθνείς Σχέσεις, Εκπαίδευση, Ελευθερία του Λόγου, Θρησκεία, Λογοκρισία, Μέσα των πολιτών, Μετανάστευση, Πρόσφυγες, Ψηφιακός ακτιβισμός

Εικόνα του Ershat Abdul'ehet, που παρουσιάζει την κινεζική κυβέρνηση ως κόκκινο δράκο, και έναν άνδρα, που φοράει ένα παραδοσιακό καπέλο της Κεντρικής Ασίας και ένα μπλε πουκάμισο, που συμβολίζει το κίνημα για ανεξάρτητο Ανατολικό Τουρκεστάν [1]. Χρησιμοποιείται με άδεια.

Διατηρήθηκε η ανωνυμία του συγγραφέα για λόγους ασφαλείας.

Από το 2017 [2], η κοινότητα των Ουιγούρων, που ζει στην Κίνα, έχει υποβληθεί σε αυξημένη στόχευση και αδιάκριτη φυλάκιση από τις κινεζικές Αρχές. Αυτή η πολιτική φυλετικής και θρησκευτικής σκιαγράφησης οδήγησε τους νεαρούς Ουιγούρους, που μπορούν να το κάνουν, να εγκαταλείψουν την Κίνα και να παραμείνουν στην εξορία κυρίως σε άλλες μουσουλμανικές χώρες όπως η Αίγυπτος, η Τουρκία [3] και η Μαλαισία.

Τα 11 εκατομμύρια Ουιγούροι, [4] που ζουν στη δυτική επαρχία Σιντσιάνγκ [5] της Κίνας, είναι ένα μουσουλμανικό τουρκικό έθνος, που έχει γίνει στόχος από το Πεκίνο πιο συστηματικά, από τότε που ο Κινέζος ηγέτης Σι Τζινπίνγκ ανέλαβε την εξουσία το 2012. Έχοντας απεικονιστεί ευρέως ως “αυτονομιστές της μητέρας πατρίδας [6]” ή απλώς “τρομοκράτες [7]” στις συμβατικές κινεζικές συνομιλίες — συμπεριλαμβανομένων κυβερνητικών δηλώσεων και μέσων — οι Ουιγούροι στερήθηκαν τα πιο βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους [8], συμπεριλαμβανομένης της θρησκευτικής ελευθερίας, της κυκλοφορίας, καθώς και της μετάδοσης της μητρικής τους γλώσσας.

Η δίωξη των Ουιγούρων έχει μεταφραστεί σε διάφορες μορφές: φυλάκιση, συχνά με βαριές ποινές άνω των 10 ετών, και πιο πρόσφατα, φυλάκιση σε στρατόπεδα στα οποία, σύμφωνα με διάφορες μαρτυρίες και πηγές, πάνω από 1 εκατομμύριο Ουιγούροι [8] — καθώς και άλλες μουσουλμανικές μειονότητες — κρατούνται. Λαμβάνοντας υπόψη το απόρρητο των στρατοπέδων κράτησης, που η Κίνα επιμένει να παρουσιάζει ως “κέντρα επαγγελματικής κατάρτισης [9]“, είναι δύσκολο να έχουμε τους ακριβείς αριθμούς, αλλά πιστεύεται ότι εκατοντάδες και [10] πιθανώς χιλιάδες έχουν πεθάνει εκεί. Λεπτομερέστερες πληροφορίες διατίθενται στη Βάση Δεδομένων των Θυμάτων της Σιντσιάνγκ [11].

Το Global Voices πήρε συνέντευξη από τον Ershat Abdul’ehed, έναν 22χρονο ιθαγενή της Hotan, μιας πόλης που βρίσκεται δίπλα στην έρημο Τάκλα Μακάν στη Σιντσιάνγκ. Ο Ershat βρίσκεται πλέον στην Τουρκία ως πρόσφυγας, ενώ ο πατέρας και ο μεγαλύτερος αδελφός του βρίσκονται στην Κίνα, έχοντας καταδικαστεί σε 18 και 10 χρόνια αντίστοιχα. Ο Ershat δεν μπορεί να επιστρέψει στην Κίνα, καθώς σπούδασε στην Αίγυπτο, μια χώρα που το Πεκίνο έχει συμπεριλάβει σε μια λίστα με 26 χώρες [12], που θεωρούνται “ευαίσθητες”, πράγμα που σημαίνει ότι οποιοσδήποτε Ουιγούρος είναι αρκετά τυχερός, που κατάφερε να ταξιδέψει, να κάνει επιχειρήσεις ή να σπουδάσει στο εξωτερικό ανακρίνεται, μόλις επιστρέψει [13] στην Κίνα και συχνά παρενοχλείται, μερικές φορές φυλακίζεται ή αποστέλλεται σε στρατόπεδα.

Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε μέσω τηλεφώνου στα ουιγουρικά και συντμήθηκε.

Global Voices (GV): Γιατί αποφασίσατε να ταξιδέψετε στην Αίγυπτο;

Ershat Abdul'ehed (EA): Ήθελα απλώς να μάθω περισσότερα για τη θρησκεία μου, το Ισλάμ. Το σχέδιό μου ήταν να σπουδάσω και μετά να γυρίσω σπίτι. Όταν πήγα στην Αίγυπτο για σπουδές το 2015, δεν υπήρχε τίποτα παράνομο στο να κάνω κάτι τέτοιο. Ο πατέρας μου, Abdul’ehed Jume, με συνόδευσε στην Αίγυπτο για να εγκατασταθώ και μετά επέστρεψε στο σπίτι του, στη Hotan, της Σιντσιάνγκ, όπου διευθύνει μια επιτυχημένη επιχείρηση, που πουλάει ανταλλακτικά αυτοκινήτων. Ο μεγαλύτερος αδερφός μου, ο Abubekir Abdul’ehed, εργαζόταν επίσης στην οικογενειακή επιχείρηση. Τον Φεβρουάριο του 2016, ο Abubekir ήρθε στην Αίγυπτο για να με επισκεφτεί για δύο εβδομάδες.

GV: Τι τους συνέβη;

EA: Και οι δύο συνελήφθησαν στις αρχές του 2017, αλλά ποτέ δεν μάθαμε πληροφορίες σχετικά με τον λόγο αυτής της σύλληψης, οπότε έχω μόνο τη δική μου θεωρία. Ο μόνος λόγος που μπορώ να σκεφτώ, είναι ότι ο πατέρας μου τιμωρείται, επειδή με έστειλε να σπουδάσω στην Αίγυπτο. Και για τον αδερφό μου – ότι πήγε στην Αίγυπτο για να με επισκεφτεί. Επιπλέον, οι κινεζικές Αρχές έχουν στοχεύσει πολλούς πλούσιους και επιτυχημένους Ουιγούρους [14] τα τελευταία χρόνια, και ο πατέρας μου είναι ένας από αυτούς. Το μόνο που γνωρίζει η οικογένειά μου είναι ότι και οι δύο κρατούνται σε φυλακή στο Ουρούμτσι [15] [πρωτεύουσα της περιοχής Σιντσιάνγκ]. Δεν έχουμε νέα για την κατάσταση της υγείας τους ή για τις κατηγορίες τους και ανησυχώ ιδιαίτερα για τον αδερφό μου, γιατί μόλις ένα μήνα πριν από τη σύλληψή του υπέστη χειρουργική επέμβαση στα νεφρά.

GV: Πώς διατηρείτε επαφή με την οικογένειά σας στην Σιντσιάνγκ;

EA: Είμαι εντελώς αποκομμένος τώρα. Οι συγγενείς μου μας διέγραψαν από τους λογαριασμούς τους στο Wechat [16] [η κύρια εφαρμογή μέσων κοινωνικής δικτύωσης στην Κίνα] και στην τρέχουσα κατάσταση ανησυχώ επίσης ότι θα έχουν τυχόν αντίποινα από τις Αρχές, εάν προσπαθήσω να επικοινωνήσω μαζί τους. Τον Ιούνιο του 2017, μετακόμισα με τη μητέρα και την αδερφή μου, που με επισκέφτηκαν, από την Αίγυπτο στην Τουρκία. Αυτή είναι η μόνη οικογένεια, με την οποία είμαι σε επαφή τώρα.

GV: Πώς αντιμετωπίζετε τη νέα σας ζωή στην Τουρκία;

EA:  Εδώ σπουδάζω κοινωνιολογία, αλλά δυσκολεύομαι να το κάνω. Πολλοί Ουιγούροι φοιτητές στην Τουρκία αντιμετωπίζουν παρόμοια κατάσταση: επηρεαζόμαστε βαθιά από το γεγονός ότι χωριστήκαμε από τους γονείς μας και δεν είμαστε σε θέση να επικοινωνήσουμε μαζί τους. Ζούμε σε έναν εφιάλτη. Ανησυχούμε συνεχώς και αισθανόμαστε απελπισία. Είναι πραγματικά δύσκολο να επικεντρωθούμε στις σπουδές μας σε μια κατάσταση όπως αυτή. Για μένα, το μέλλον φαίνεται πολύ σκοτεινό και δεν είναι δυνατόν να ζήσω μια φυσιολογική ζωή.

Εικόνα του Ershat Abdul'ehet, που αντιπροσωπεύει τον εορτασμό του Ραμαζανιού στην Κίνα. Χρησιμοποιείται με άδεια.

GV: Πώς αποφασίσατε να γίνετε ακτιβιστής για το θέμα των Ουιγούρων;

EA: Μετά το αρχικό σοκ και την απόγνωση, αφότου έμαθα για τις συλλήψεις του πατέρα μου και του αδερφού μου, δεν ήξερα τι να κάνω. Απλώς ήλπιζα ότι αυτό, που πραγματικά είχε συμβεί, δεν ήταν αλήθεια. Αφού πέρασαν δύο χρόνια χωρίς νέα από αυτούς, ήθελα να κάνω μια κατάθεση σε βίντεο γι’ αυτούς. Αλλά η μητέρα μου με σταμάτησε. Φοβόταν ότι θα έκανα την κατάσταση χειρότερη γι’ αυτούς. Αλλά μέχρι το 2020, δεν είχαμε ακόμα νέα, οπότε συμφώνησε να με αφήσει να το κάνω. Έχω δημοσιεύσει από τότε κάποια βίντεο. Άλλωστε άρχισα να σχεδιάζω σκίτσα ως έναν άλλο τρόπο για να τραβήξω την προσοχή.

Εδώ είναι μία από τις εκκλήσεις του Ershat [17] για την απελευθέρωση των συγγενών του στο YouTube:

Η κοινότητα Global Voices λαμβάνει πολύ σοβαρά την ασφάλεια των μελών μας. Παραλείψαμε το όνομα του συγγραφέα αυτής της ανάρτησης σε μια προσπάθεια προστασίας της ασφάλειας και προστασίας αυτού του ατόμου.