Διαδηλώσεις για τον Τζορτζ Φλόιντ στο Λευκό Οίκο. 30 Μαΐου 2020. Φωτογραφία του Geoff Livingston στο Flickr, CC BY-NC-ND 2.0.

Όπως δήλωσε και ο Τζαμαϊκανός τραγουδιστής της ρέγγε Μπομπ Μάρλεϊ στο τραγούδι του “So much things to say”: “Θυμήσου, όταν πέφτει η βροχή, δεν πέφτει μόνο σε ένα σπίτι”.

Η τρομερή δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ στις 25 Μαΐου, ενός από τους πολλούς Αφροαμερικανούς που έχουν πεθάνει στα χέρια της αστυνομίας, αντηχεί δυνατά στην Καραϊβική, σε μια πρώην αποικία που αντιπαλεύει ακόμα τα κατάλοιπα της δικής της ιστορίας ρατσιστικής καταπίεσης.

“Αυτός είναι ο αγώνας μας”

Ανεξάρτητα από το συνηθισμένο ρητό της Καραϊβικής “Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες φτερνίζονται, η Καραϊβική αρπάζει κρύωμα”, το οποίο αναφέρεται στην θηριώδη επιρροή – οικονομική και μη – που η χώρα ασκεί στην Καραϊβική, πολλοί κάτοικοι των Δυτικών Ινδιών έπαιξαν ενεργό ρόλο στους αγώνες των μαύρων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο φημισμένος παναφρικανικός και Τζαμαϊκανός εθνικός ήρωας Μάρκους Γκάρβεϊ, ο Στόουκλι Καρμάικλ (Κουάμε Τούρε) από το Τρινιντάντ, διακεκριμένη προσωπικότητα στο αμερικανικό κίνημα πολιτικών δικαιωμάτων, και ο Μάλκολμ Χ, η μητέρα του οποίου ήταν από τις Γρεναδίνες και οι γονείς του οποίου δραστηριοποιούνταν στην Παγκόσμια Οργάνωση του Γκάρβεϊ για την Ενίσχυση των Νέγρων και στην Ένωση για τις Αφρικανικές Κοινότητες (UNIA).

Ο αντιπρόεδρος του Πανεπιστημίου των Δυτικών Ινδιών (UWI), καθηγητής Hilary Beckles, που έχει υπάρξει στην πρώτη γραμμή της εκστρατείας αποζημίωσης για την περιοχή, δημοσίευσε δήλωση, στην οποία αναγνωρίζεται αυτή η αλληλένδετη ιστορία:

Ο αγώνας της Μινεάπολης ήταν ο αγώνας του Μάρκους Γκάρβεϊ, ο αγώνας του Μάρτιν, ο αγώνας του Μάλκολμ και του Μάρλεϊ. Είναι ένας αγώνας της Καραϊβικής και ένας παγκόσμιος αγώνας. […]

Από εκείνη την τρομερή εποχή στην ιστορία, που οι Ευρωπαίοι έκλεψαν 15 εκατομμύρια προγόνους μας από την Αφρική και τους μοίρασαν στις φυτείες της Αμερικής —με την Καραϊβική να παίρνει τη μερίδα του λέοντος— καταστρέφοντας οικογενειακούς δεσμούς, το μέλλον σωριάστηκε ξανά στο τσιμέντο, στο οποίο συντρίφθηκε το πρόσωπο του Τζορτζ Φλόιντ. […]

Είναι αυτή η κουλτούρα αιώνων, κατά τους οποίους το αμερικανικό έθνος συνεχίζει να ρουφάει τον αέρα από τα πνευμόνια των μαύρων. […] Αυτός είναι ο αγώνας μας.

“Γεννημένος για να πεθάνεις”

Στα νησιά του Αρχιπελάγους και σε όλη τη διασπορά, οι χρήστες των μέσω κοινωνικής δικτύωσης έδιναν προσοχή. Την ώρα που κάποιοι αναρωτιούνταν γιατί η Καραϊβική ασχολείται με τα προβλήματα των Αμερικανών [πολλά τέτοια σχόλια έχουν πια διαγραφεί], και άλλοι θεωρούσαν ότι η εμπειρία των ΗΠΑ δεν μπορεί να μεταφερθεί στο περίπλοκο περιβάλλον της Καραϊβικής, πολλοί μιλούσαν για συνδέσεις μεταξύ του συστημικού ρατσισμού στην Αμερική και του ρατσισμού της περιοχής.

Η γεννημένη στο Τρινιντάντ με έδρα το Ηνωμένο βασίλειο δικηγόρος, Margaret Rose, παρακίνησε τους χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης να μην πατρονάρουν «όσους από εμάς επεκτείνουμε τις σκέψεις μας πέρα από τα εθνικά συμφέροντα των νησιών μας», συνοψίζοντας με σαφήνεια την ουσία του θέματος:

Όσοι έχουν μάτια και βλέπουν το ζήτημα που εξελίσσεται στην Αμερική σήμερα, ξέρουν ότι δεν έχει να κάνει μόνο με την αστυνομική βία και δεν αφορά μόνο την Αμερική. Πρόκειται για την εκδήλωση μιας μετα-κρίσης, που βιώνουμε όλοι παγκοσμίως. Σχετίζεται με την συστημική καταπίεση, τη δομική βία, την οικονομική, κοινωνική και σωματική βία, που διαιωνίζεται μέσα σε ένα παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, που αδιαφορεί και λειτουργεί ανταμείβοντας τη συσσώρευση πλούτου και δύναμης. […]

Το γόνατο του Ντέρεκ Σόβιν δεν ήταν απλώς το γόνατο ενός λευκού άντρα, που στέρησε τυχαία την ανάσα ζωής από έναν μαύρο άντρα. Ο Σόβιν είναι όργανο του συστήματος επιβολής του νόμου ενάντια στον Τζορτζ Φλόιντ, που αντιπροσωπεύει τους φτωχούς, τους αδύναμους και τους καταπιεσμένους της κοινωνίας.

Η ειρωνεία της κατάστασης για τους Τζαμαϊκανούς, που θεώρησαν σκάνδαλο τη δολοφονία του Τζόρτζ Φλόιντ, δεν παραβλέφθηκε από την blogger Annie Paul. Οι αστυνομικές δυνάμεις της Τζαμάικας συχνά λειτουργούν αντιμετωπίζοντας ατιμωρησία σε περιπτώσεις βίας κατά των κατοίκων από περιοχές χαμηλού εισοδήματος:

Βλέπω την οργή που εκφράζεται στα τοπικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τον #GeorgeFloyd αλλά όντως; Δε νομίζω ότι ο τρόπος που η αστυνομία της Τζαμάικας φέρεται στους φτωχούς νέους εδώ είναι καλύτερος. Είναι κοινωνικά μαύροι στη τζαμαϊκανή ιεραρχία και γεννημένοι για να πεθάνουν από όσο πιστεύει η αστυνομία. #επιλεκτικήοργή

Την εποχή μιας παγκόσμιας πανδημίας, που η πιθανότητα του θανάτου προβάλλει απειλητικά, πολλοί σχολιαστές παραδέχτηκαν ότι δεν αποτελεί σύμπτωση το ότι αυτού του είδους η κοινωνική κατάρρευση λαμβάνει χώρα την ίδια περίοδο. Η Margaret Rose τόνισε:

Ο COVID-19 ξεκίνησε μια συστημική διάλυση… όλο αυτό είναι κομμάτι του φαινομένου ντόμινο του COVID-19.

Ρατσισμός στην Καραϊβική

Στις 2 Ιουνίου, ως ένδειξη αλληλεγγύης στο δράμα των μαύρων Αμερικανών, πολλοί κάτοικοι της Καραϊβικής άλλαξαν τις φωτογραφίες προφίλ τους σε μαύρη οθόνη για την Μαύρη Τρίτη, μια συλλογική δράση που δημιουργήθηκε ενόψει των διαδηλώσεων κατά της αστυνομικής βίας ενάντια στους μαύρους.

Το κίνημα ξεκίνησε όχι μόνο με αφορμή τη δολοφονία του Φλόιντ, αλλά και του Ahmaud Arbery, ενός μαύρου που δολοφονήθηκε από δύο λευκούς αστυνομικούς, καθώς έκανε τζόκινγκ, και της Breonna Taylor, μιας άοπλης μαύρης, που σκοτώθηκε από την αστυνομία στο σπίτι της. Το κίνημα Black Lives Matter εξήγησε αργότερα με ποιο τρόπο η εκδήλωση υποστήριξης έβλαπτε τις προσπάθειές του χρησιμοποιώντας την ετικέτα #BLM και κατευθύνοντας τον κόσμο του διαδικτύου μακριά από τις προσπάθειες εκπαίδευσης και διαλόγου.

Στην Καραϊβική στο μεταξύ, το Twitter, γέμισε με μαρτυρίες τοπικού ρατσισμού:

Racism is so prevalent in Trinidad and as a DARK SKIN AFRO TRINI WOMAN, I just want yall to know that the people that don't see it are privileged.

— BrownSuga (@mela_nin_fae) June 1, 2020

Ο ρατσισμός είναι τόσο διαδεδομένος στο Τρινιντάντ και ως ΜΑΥΡΗ ΑΦΡΙΚΑΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΙΝΙΝΤΑΝΤ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ, θέλω απλώς να ξέρετε όλοι ότι οι άνθρωποι που δεν το βλέπουν είναι προνομιούχοι.

Racism doh exist in Trinidad but I know rel fellas who didn’t want a black gyul because they didn’t want “nappy head” chirren eh…but anyway back to y’all in the studio pic.twitter.com/2ymBx6JHRn

— maybe: this you? (@MamaTiks) June 1, 2020

Όχι δεν υπάρχει ρατσισμός στο Τρινιντάντ, αλλά ξέρω ανθρώπους που δεν θέλουν μαύρη κοπέλα γιατί δεν θα ήθελαν παιδάκια με μπούκλες στο κεφάλι εε…αλλά τέλος πάντων… τα λέμε πίσω στο στούντιο

Στην πολυπολιτισμική κοινωνία του Τρινιντάντ και Τομπάγκο, όπου οι δύο κύριες εθνικές ομάδες είναι οι άνθρωποι ινδικής και αφρικανικής καταγωγής, οι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης κατέδειξαν ότι ακόμα και οι πολιτικές της χώρας είναι βασισμένες στο ρατσισμό, ότι το μίσος μεταξύ των δύο ομάδων χρησιμοποιείτο ιστορικά ως εργαλείο αποικισμού για έλεγχο και εκμετάλλευση και ότι οι δευτερογενείς προκαταλήψεις προέρχονται από ρατσισμό, που έχεις τις ρίζες του στην άγνοια.

Ο Isaac Rudder, ένας μαύρος από το Τρινιντάντ, δημοσίευσε μια έκθεση για ένα ρατσιστικό γκρουπ στο WhatsApp, στο οποίο είχε την περιέργεια να συμμετέχει και το οποίο διαχειρίζονταν κάτοικοι ινδικής καταγωγής από το Τρινιντάντ. [Προειδοποίηση: Τα στιγμιότυπα οθόνης, που δημοσίευσε ο Rudder, περιέχουν σκληρή γλώσσα, που μπορεί να σας ταράξει.]

“Δεν θα ασχοληθώ με ένα φυλετικό ζήτημα”

Την Μαύρη Τρίτη στο Τρίνινταντ και Τομπάγκο, εκφράσεις ρατσιστικής μισαλλοδοξίας έφτασαν στο αποκορύφωμα, με πολλούς να σχολιάζουν την κατάσταση λιγότερο από την πλευρά της δολοφονίας του Τζορτζ Φλόιντ και περισσότερο από την οπτική των επακόλουθων κοινωνικών αναταραχών. Ο χρήστης του Facebook Dené Voisin απάντησε:

Θεωρώ ότι ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ ΣΤΟ ΤΡΙΝΙΝΤΑΝΤ […] έχουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΝΑ ΠΟΥΝ για τις «διαδηλώσεις» και ότι οι «λεηλασίες» είναι απολίτιστες και ότι δεν υπάρχει σεβασμός. Αν δεν είχαν γίνει οι διαδηλώσεις του Canboulay δεν θα υπήρχε καρναβάλι.

Δεν θα υπήρχε Εργατική Πρωτομαγιά χωρίς διαδηλώσεις. Δεν θα υπήρχε Ημέρα της Χειραφέτησης χωρίς διαδηλώσεις. Δεν θα υπήρχε Ημέρα Ανεξαρτησίας αν δεν υπήρχαν διαδηλώσεις στην τότε Βρετανική Αυτοκρατορία.

Σταματήστε να εθελοτυφλείτε σχετικά με την ίδια σας την ιστορία, όταν οι άνθρωποι αγωνίζονται για τη ζωή τους.

Λάδι στη φωτιά έριξαν και οι δημοσιεύσεις των ιδιοκτητών επιχειρήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι οποίοι ένιωσαν την ανάγκη να εκφέρουν γνώμη. Ο Michael Patrick Aboud, τοπικός επιχειρηματίας με ρίζες από τη Συρία και ήδη αμφιλεγόμενη προσωπικότητα λόγω της σύλληψής του για αδικήματα σχετικά με όπλα και ναρκωτικά, δημοσίευσε στο Facebook ότι οι διαδηλωτές στις ΗΠΑ χρησιμοποιούν το θάνατο του Φλόιντ ως δικαιολογία “για να κάνουν αυτό που τους έρχεται με φυσικό τρόπο”. Αργότερα απολογήθηκε λέγοντας ότι η δημοσίευσή του παρανοήθηκε.

Την δημοσίευση αυτή ακολούθησαν και άλλες παράτονες δημοσιεύσεις, συμπεριλαμβανομένης μίας στο instagram — τώρα έχει διαγραφεί — από την ιδιοκτήτρια ενός καταστήματος με τσάι, την Dianne Hunt, η οποία δήλωσε ότι “Όλες οι ζωές έχουν σημασία”, και μίας στο Facebook από τον επιχειρηματία Gerald Aboud, ο οποίος υπερασπίστηκε το δικαίωμα της Hunt να πει ό,τι είπε νουθετώντας τους μαύρους που “ξεσηκώθηκαν” ενάντια στην “κατάστασή τους”.

Η Hunt είπε αργότερα ότι «δεν ήξερε πως το Όλες οι Ζωές Μετράνε ήταν αντιφατικό με το Οι Ζωές των Μαύρων Μετράνε”, μετά όμως μετέθεσε την ευθύνη για τον τρόπο, που εκφράστηκε, σε ένα μέλος του προσωπικού: “Η σερβιτόρα μου το έγραψε. Μια μαύρη κοπέλα”.

“Τι χρειάζεται να γίνει;”

Για πολλούς, ωστόσο, στόχος παραμένει να εκφράσουν τη δική τους αλήθεια και να αναζητήσουν λύσεις.

Η Sarah Chong Sing, μέλος της διασποράς της Καραϊβικής, που κατοικεί στις Ηνωμένες Πολιτείες, μοιράστηκε την εμπειρία της για το πώς είναι να ζει ως μαύρη στη Μινεσότα, την Πολιτεία που σκοτώθηκε ο Φλόιντ:

Ο μονόπλευρος τρόπος αντιμετώπισης των μαύρων είναι σοκαριστικός: μας έχουν αντιμετωπίσει σαν εγκληματίες πιο πολλές φορές από όσες μπορώ να φανταστώ. Ξέρουμε ότι κάλεσαν την αστυνομία για μας τουλάχιστον δύο φορές, είχαμε δεχτεί παρενοχλήσεις πολλές φορές πέρα από αυτό. Το μόνο μέρος που αισθανόμαστε «ασφαλείς» και «άνθρωποι» ήταν όταν επισκεπτόμαστε γειτονιές ιθαγενών Αμερικάνων. Ούτε καν η Καθολική Εκκλησία δεν μπορούσε να μας τα παρέχει αυτά. […] Παρ’ όλα αυτά, διατηρώ την ελπίδα μου για τις νέες γενιές της Μινεσότα, αλλά σίγουρα θα πάρει κάποιο χρόνο.

Η Renee Cummings, εγκληματολόγος γεννημένη στο Τρινιντάντ που κατοικεί στη Νέα Υόρκη, ρώτησε στο Facebook:

Πώς θα τελειώσει αυτό και ποιος ή τι θα το τελειώσει; Τι θα χρειαστεί;

Οι απαντήσεις ποικίλουν από “Θανατική καταδίκη σε όλους τους παρόντες αστυνομικούς” [στη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ] μέχρι “αποκλεισμός του Προέδρου Τραμπ από την ψηφοφορία”. Όμως οι άνθρωποι της Καραϊβικής ξέρουν ότι η απάντηση κρύβεται σε κάτι πολύ πιο βαθύ από αυτό.

Μια καλή αρχή θα ήταν να εξερευνήσουμε τις πηγές, που μοιράζονται οι χρήστες του διαδικτύου, οι οποίες, όπως ανέφερε η χρήστης του Facebook Caroline Taylor, “μπορούν να βοηθήσουν κάποιους να καταλάβουν καλύτερα, καθώς και να βοηθήσουν στην ελάφρυνση του βάρους των συνεχόμενων εξηγήσεων”.

Ο κατάλογός της περιλαμβάνει έργα θεατρικών συγγραφέων όπως της Anna Deavere Smith και του August Wilson, ταινίες της Ava Duvernay και μουσική διαμαρτυρίας από την Νίνα Σιμόν. Όλα αυτά, παραδέχεται, “αγγίζουν μόνο την επιφάνεια”.