- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

Στη Νικαράγουα, ο κόσμος μάλλον πεθαίνει από “πνευμονία”, όχι από τον COVID-19

Κατηγορίες: Λατινική Αμερική, Νικαράγουα, Ανθρώπινα Δικαιώματα, Ανθρωπιστική ανταπόκριση, Διακυβέρνηση, Μέσα των πολιτών, Υγεία, COVID-19, Γέφυρα

Ο πρόεδρος Ντανιέλ Ορτέγκα κατά την εναρκτήρια ομιλία του το 2017. Άδεια CC BY 2.0   [1]

Εν μέσω του COVID-19, η Νικαράγουα ζει σε μια εναλλακτική πραγματικότητα. Ο Πρόεδρος Ντανιέλ Ορτέγκα και η Αντιπρόεδρος, η σύζυγός του, Ροσάριο Μουρίλο, έχουν παραμελήσει την πανδημία. Ενώ οι παγκόσμιοι οργανισμοί υγείας και οι κυβερνήσεις σε άλλες χώρες έχουν δώσει οδηγίες στους πολίτες τους για να μείνουν σε καραντίνα, να φορούν μάσκες και να υιοθετήσουν μέτρα κοινωνικής απόστασης, οι Ορτέγκα και Μουρίλο έχουν κάνει το αντίθετο. Στις 5 Ιουνίου, 980 άτομα, [2] σύμφωνα με μη κυβερνητική εκτίμηση, με συμπτώματα COVID-19 έχουν πεθάνει στη Νικαράγουα, το υψηλότερο ποσοστό στην Κεντρική Αμερική. Ο Ορτέγκα λέει ότι αυτοί οι θάνατοι οφείλονται σε «πνευμονία [3]».

Αυτό το πρόβλημα δεν είναι νέο. Η κυβέρνηση της Νικαράγουας παραμελεί το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης και αφήνει τους ανθρώπους να πεθάνουν από το 2018.

Η πρόσφατη αμέλεια έγινε εμφανής δύο ημέρες, αφότου ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας χαρακτήρισε τον COVID-19 πανδημία. Στις 13 Μαρτίου, ενώ οι γειτονικές χώρες όπως το Ελ Σαλβαδόρ, η Κόστα Ρίκα και η Ονδούρα, είχαν κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης, η Μουρίλο προώθησε μια πορεία με τίτλο “Αγάπη στα χρόνια του κορονοϊού [4]” [ΣτΜ: Αποτελεί παράφραση του γνωστού μυθιστορήματος του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες “Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας”], δηλώνοντας ότι για να πολεμήσει κανείς τον ιό, πρέπει να το κάνει “με αγάπη και πίστη”. Επιχειρήσεις, σχολεία και κυβερνητικά γραφεία παρέμειναν ανοιχτά. Πίσω από την πρόσοψη αυτής της δήλωσης αγάπης, ωστόσο, υπάρχουν όλες οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που έχουν διαπραχθεί από το ζευγάρι από την επιστροφή του Ορτέγκα στην εξουσία το 2006.

Τον Απρίλιο του 2018, ξέσπασαν μαζικές αντικυβερνητικές διαδηλώσεις σε όλη τη Νικαράγουα. Πολίτες, και ιδιαίτερα φοιτητές, τραυματίστηκαν ή σκοτώθηκαν από αστυνομικές και παραστρατιωτικές ομάδες. Σύμφωνα με το Διαμερικανικό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, περίπου 317 άτομα πέθαναν [5] εντός τεσσάρων μηνών. Στο πλαίσιο αυτού του σεναρίου, το Υπουργείο Υγείας της Νικαράγουας διέπραξε ήδη καταχρήσεις κατά του πληθυσμού.

Για παράδειγμα, ο 15χρονος Alvaro Conrado, ο οποίος πυροβολήθηκε στο λαιμό από ελεύθερο σκοπευτή, ενώ διαμαρτυρόταν, στερήθηκε την πρόσβαση στο κοντινό δημόσιο νοσοκομείο Cruz Azul στην πρωτεύουσα Μανάγκουα. Ο Alvaro μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Bautista, όπου πέθανε ώρες αργότερα. Σύμφωνα με το ιατρικό προσωπικό στο Bautista, ο Alvaro θα είχε επιβιώσει [6], εάν είχε λάβει περίθαλψη από ιατρικό προσωπικό στο Cruz Azul.

Γιατί ένα δημόσιο νοσοκομείο αρνείται να περιθάλψει τραυματίες; Επειδή το Υπουργείο Υγείας της Νικαράγουας ελέγχεται από τους Ορτέγκα και Μουρίλο. Κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων, το ιατρικό προσωπικό απειλήθηκε με απόλυση, εάν βοηθούσε τους διαδηλωτές. Το Υπουργείο Υγείας απέλυσε περίπου 135 γιατρούς, νοσοκόμες και άλλο ιατρικό προσωπικό [7]. Η πλειοψηφία τους εγκατέλειψε τη χώρα λόγω συνεχών διώξεων από κυβερνητικές Αρχές. Τώρα, δύο χρόνια αργότερα, οι Ορτέγκα και Μουρίλο, μαζί με το Υπουργείο Υγείας, συνεχίζουν να προκαλούν παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον πληθυσμό υποτιμώντας τον κίνδυνο της πανδημίας.

Τα νοσοκομεία γεμίζουν. Οι μυστικές ταφές αργά το βράδυ [8] δείχνουν ότι η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου. Ένα βίντεο από το πρακτορείο ειδήσεων AFP ανέφερε ότι ένα γραφείο τελετών έθαψε 200 άτομα σε μια νύχτα. Η δυτική πόλη της Τσιναντέγκα προσέλκυσε τη διεθνή προσοχή, όταν κυκλοφόρησαν βίντεο των “ταφών εξπρές” στα κοινωνικά μέσα. Η αντιπρόεδρος Μουρίλο χαρακτήρισε τις ταφές “ψεύτικες ειδήσεις”. [9]

Στις 19 Μαΐου, μια ανακοίνωση από το Υπουργείο Υγείας ανέφερε ότι η Νικαράγουα έκανε εξαιρετική δουλειά, παρά το γεγονός ότι ο αριθμός των επίσημων κρουσμάτων COVID-19 είχε αυξηθεί από 25 σε 254 μέσα σε μια εβδομάδα [10]. Αυτοί οι αριθμοί αντιφάσκουν επίσης με αυτούς, που καταγράφηκαν από το διεπιστημονικό συνεργατικό έργο El Observatorio Ciudadano COVID-19 [11], το οποίο κατά τη στιγμή της γραφής αναφέρει 3.458 “ύποπτα” περιστατικά μόλυνσης.

Όσο για τους γιατρούς, ζουν τον χειρότερο εφιάλτη τους. Ένας γιατρός στο Νοσοκομείο España στην Τσιναντέγκα είπε ότι οι νοσοκομειακές Αρχές συνεχίζουν να αγνοούν τα μέτρα ασφαλείας και δεν παρέχουν ιατρικό εξοπλισμό προστασίας. “Κυριολεκτικά μας ρίχνουν μέσα σε σφαγείο [12]“, είπε.

Οι γιατροί φοβούνται μια “ιογενή γενοκτονία [13]” στη χώρα ως αποτέλεσμα κυβερνητικών ενεργειών και ζήτησαν άμεση “εθελοντική εθνική καραντίνα [14]” τεσσάρων εβδομάδων. Περισσότεροι από 500 γιατροί υπέγραψαν ένα έγγραφο επιμένοντας οι Ορτέγκα-Μουρίλο να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα, προτού είναι πολύ αργά. Και πάλι, η Αντιπρόεδρος αντέδρασε λέγοντας ότι οι γιατροί “διαδίδουν ψέματα” [9], κάτι που θέτει το ερώτημα γιατί τα πτώματα θάφτηκαν μυστικά, εάν πέθαναν από πνευμονία. Η Νικαράγουα, μια χώρα της οποίας οι ασθενείς υποδομές υγείας ήταν ήδη ανεπαρκείς για να συγκρατήσουν εισροή ασθενών [15], τώρα βλέπει σορούς νεκρών έξω από νοσοκομεία.

Είσοδος στο νεκροτομείο του Νοσοκομείου Aleman. Η κατάσταση μόνο επιδεινώνεται: ο μέσος αριθμός θανάτων ανά ημέρα είναι 10. Οι Αρχές έχουν δημιουργήσει ένα δωμάτιο για ασθενείς με #Covid19 και έναν άλλο που έχουν ονομάσει “Προ Covid”. Το προσωπικό Υγείας ανησυχεί, αλλά το καθεστώς αρνείται τη σοβαρότητα.

Η αμέλεια Ορτέγκα-Μουρίλο σχετικά με την πανδημία δεν αποτέλεσε έκπληξη, δεδομένου του επαναλαμβανόμενου μοτίβου κατάχρησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων του κυβερνώντος ζεύγους.

Σήμερα, όπως και το 2018, οι γιατροί βρίσκονται σε δύσκολη κατάσταση. Μπορούν είτε να μιλήσουν εναντίον του Υπουργείου Υγείας και να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο να απολυθούν και να αναγκαστούν τελικά να εγκαταλείψουν τη χώρα λόγω διώξεων. Ή μπορούν να αποφασίσουν να μείνουν και να εργαστούν χωρίς κατάλληλο ιατρικό εξοπλισμό και να διατρέχουν τον κίνδυνο να προσβληθούν από τον COVID-19.

Τα μέλη της αντιπολίτευσης αναφέρουν επίσης ότι είναι πιθανό να στερούνται ιατρικής φροντίδας σε δημόσια νοσοκομεία. Η Wendy Juarez [19], πρώην πολιτική κρατούμενη και μέλος του Construimos Nicaragua [20], περιέγραψε την κατάσταση ως εξής:

By going to public hospitals as an opposition member you run the risk of not getting tested, because the medical staff decide who gets tested and who doesn't.

Πηγαίνοντας σε δημόσια νοσοκομεία ως μέλος της αντιπολίτευσης διατρέχετε τον κίνδυνο να μην εξεταστείτε, επειδή το ιατρικό προσωπικό αποφασίζει ποιος θα εξεταστεί και ποιος όχι.

Είπε ότι, για να λάβει άμεση ιατρική φροντίδα, θα έπρεπε να περάσει από μια ιατρική γραμμή επικοινωνίας, την Ιατρική Ενότητα της Νικαράγουας. [21]

Εν τω μεταξύ, οι Νικαραγουανοί κάνουν ό,τι μπορούν για να επιβιώσουν φροντίζοντας τον εαυτό τους εν μέσω αυξανόμενης δυσαρέσκειας. Κανείς δεν ξέρει πώς θα τελειώσει αυτό, αλλά με ταφές εξπρές και χωρίς ένδειξη ότι η κυβέρνηση πρόκειται να ακούσει επιστημονικές συμβουλές, η Νικαράγουα μπορεί να έχει ήδη χάσει τη μάχη της ενάντια στην πανδημία υπό την εναλλακτική της πραγματικότητα.