Διαδηλωτές του Black Lives Matter διαμαρτύρονται στο Πορτ Οφ Σπέιν, του Τρινιντάντ, στις 8 Ιουνίου 2020. Φωτογραφία από Jada Steuart, που χρησιμοποιείται με άδεια.
Η φρικτή δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ [1], ενός Αφροαμερικανού που πέθανε από ασφυξία, αφότου ένας λευκός αστυνομικός πίεζε συνεχώς στο λαιμό του στη Μινεάπολη της Μινεσότα, στις 25 Μαΐου, υπήρξε ο καταλύτης για να μπουν οι προβληματισμοί του κινήματος Οι Ζωές των Μαύρων Μετράνε (BLM) ψηλά στη λίστα προτεραιοτήτων.
Διαδηλωτές στη δεύτερη διαδήλωση του Black Lives Matter στο Queen's Park Savannah στο Πορτ Οφ Σπέιν, του Τρινιντάντ. Φωτογραφία από Ashley Thompson, που χρησιμοποιείται με άδεια.
Η εξουσιοδότηση του BLM για εκστρατεία κατά της βίας και του συστηματικού ρατσισμού κατά των μαύρων, που εκδηλώνονται επικίνδυνα σε πράξεις αστυνομικής βίας, ενέπνευσε παρόμοιες διαμαρτυρίες σε όλο τον κόσμο.
Στις 8 Ιουνίου, περισσότερα από 500 άτομα συμμετείχαν ως ένδειξη αλληλεγγύης στο #BlackLivesMatter διαδηλώνοντας μπροστά από την Πρεσβεία των Ηνωμένων Πολιτειών στο Πορτ Οφ Σπέιν. Ήταν η δεύτερη δημόσια διαμαρτυρία [2] επί του θέματος σε τέσσερις ημέρες, με αυτή να φέρεται [3] να είναι πιο θερμή [4] από την προηγούμενη, αν και ορισμένα τμήματα [5] της κοινωνίας παρέμειναν ανταγωνιστικά [6] απέναντι στην αιτία [7].
“Χωρίς δικαιοσύνη, δεν υπάρχει ειρήνη”, ήταν οι λέξεις που επαναλαμβάνονταν, καθώς διαδηλωτές συγκεντρώνονταν στο Queen's Park Savannah [8]. Οι οδηγοί που περνούσαν κατά μήκος της περιμέτρου του κεντρικού πράσινου χώρου της πόλης, ύψωναν τις γροθιές τους έξω από τα αμάξια τους, κόρναραν, και φώναζαν το σύνθημα “Black Lives Matter” ως αλληλεγγύη όχι μόνο με τους Αφροαμερικανούς, αλλά και ως αναγνώριση του βαθιού ρατσισμού, που εξακολουθεί να φουντώνει κάτω από την επιφάνεια της πολυπολιτισμικής κοινωνίας του Τρινιντάντ και Τομπάγκο.
Ενώ υπήρχαν αντιπαραθέσεις με την αστυνομία, κυρίως λόγω έλλειψης συναίνεσης σχετικά με έναν αξιωματικό, που μαγνητοσκοπούσε διαδηλωτές [9], η διαμαρτυρία ήταν ειρηνική και αρμονική στο σύνολό της. Ως επί το πλείστον, οι διαδηλωτές τήρησαν κατάλληλα πρωτόκολλα κοινωνικής αποστασιοποίησης, τα οποία επιβλήθηκαν περαιτέρω από την αστυνομία.
Στην πραγματικότητα, ο πρεσβευτής των ΗΠΑ Τζόσεφ Μοντελό πέρασε λίγο χρόνο μιλώντας με διαδηλωτές. Επαίνεσε όλους όσους παρέστησαν για το μήνυμά τους — και για τη χρήση μάσκας και την τήρηση ασφαλούς κοινωνικής αποστασιοποίησης.
Διαδηλωτές στο Black Lives Matter διαμαρτύρονται στο Πορτ Οφ Σπέιν, του Τρινιντάντ, 8 Ιουνίου 2020. Φωτογραφία από Jada Steuart, που χρησιμοποιείται με άδεια.
Μετά τον θάνατο του Φλόιντ, οι συζητήσεις σχετικά με τη φυλή κυριάρχησαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στο Τρινιντάντ και Τομπάγκο, τροφοδοτούμενες από μη ευαίσθητα σχόλια, που έγιναν από ιδιοκτήτες επιχειρήσεων όπως ο Gerald Aboud, των οποίων τα σχόλια στο Facebook [10] λένε στους μαύρους να αλλάξουν τη νοοτροπία τους [11], θεωρήθηκαν ευρέως ρατσιστικά. Η συνεπής κουφαμάρα, [12] που έδειξαν ο Aboud και αρκετοί άλλοι, προκάλεσε εκκλήσεις για μποϊκοτάζ [13] των επιχειρήσεων τους, την απόφαση [14] των μαύρων επιχειρηματιών να αποσύρουν τα προϊόντα τους [15] από αυτά τα καταστήματα και τη δημιουργία καταλόγων επιχειρήσεων μαύρων, [16] που κοινοποιούνται [17] στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Κατά τη διαμαρτυρία, το όνομα του Aboud εμφανίστηκε πολλές φορές σε πινακίδες και πλακάτ:
Το πλακάτ γράφει, “Αγαπητέ Gerald Aboud, δεν έκλεψα τα πάνινα παπούτσια μου. Με εκτίμηση, “Οι Μαύροι.” Φωτογραφία από Jada Steuart, που χρησιμοποιείται με άδεια.
Σε μια χώρα, που υπερηφανεύεται για την ισότητα και την ενότητα — ο εθνικός ύμνος, εξάλλου, δηλώνει, “Εδώ κάθε θρησκεία και φυλή βρίσκουν ίση θέση” — λέει πόσο πολύ το κίνημα #BlackLivesMatter έχει προκαλέσει μια τέτοια απάντηση.
Δεν υπάρχει αμφισβήτηση, ωστόσο, ότι ο ρατσισμός ευδοκιμεί στο Τρινιντάντ και Τομπάγκο, με πολλούς τρόπους: ανεπαίσθητες ή μερικές φορές καταφανείς φυλετικές εντάσεις μεταξύ διαφορετικών εθνοτήτων, θεσμοθετημένος ρατσισμός, που παραδοσιακά δυσκολεύει τους μαύρους να αναπτυχθούν οικονομικά, και το γεγονός ότι η πλειονότητα του πλούτου της χώρας [18] βρίσκεται στα χέρια του 1% [19].
Διαδηλωτές σε ξυλοπόδαρα, προς τιμήν του καρναβαλιού του Τρινιντάντ και Τομπάγκο του Moko Jumbie (παράδοση που προήλθε από τη Δυτική Αφρική), κατά τη διαδήλωση του Black Lives Matter Πορτ Οφ Σπέιν, του Τρινιντάντ, 8 Ιουνίου 2020. Φωτογραφία από Jada Steuart, χρησιμοποιείται με άδεια.
Ως μεταποικιακή κοινωνία, το ζήτημα της φυλής αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας του Τρινιντάντ και Τομπάγκο. Οι ρατσιστικές συμπεριφορές μπορούν να μεταφέρονται από γενιά σε γενιά.
Το Καρναβάλι του Τρινιντάντ και Τομπάγκο, αναμφισβήτητα το μεγαλύτερο εθνικό φεστιβάλ της χώρας, είναι ένα παράδειγμα αυτού. Αν και η σύγχρονη ενσάρκωσή του μπορεί να μοιάζει με ένα υπέροχο πάρτι στο δρόμο, ορισμένες καρναβαλικές μπάντες παραμένουν διαχωρισμένες [20] ανά τάξη και χρώμα. Οι ρίζες του φεστιβάλ βασίζονταν σε εξέγερση [21] εναντίον των αποικιακών αρχών.
Τα αδικαιολόγητα συστήματα, που έχουν κληρονομήσει το Τρινιντάντ και Τομπάγκο από τη Μεγάλη Βρετανία μετά την ανεξαρτησία, δεν έχουν πλήρως διαλυθεί. Πολλές από αυτές τις δομές εξακολουθούν να έχουν μια μακρά και επιβλητική σκιά στη ζωή των μαύρων ανθρώπων, αλλά αν θέλουμε να κρίνουμε από την προσέλευση στη διαμαρτυρία της 8ης Ιουνίου, οι νέοι ειδικά δεν φαίνεται πλέον έτοιμοι να κοιτάξουν αλλού.
Ενώ η πλειοψηφία των συμμετεχόντων ήταν άνθρωποι αφρικανικής καταγωγής, υπήρχαν και άλλοι έγχρωμοι και λευκοί Τρινιντιανοί, επίσης, που ενώνονται μέσω ενός παγκόσμιου κινήματος, που στοχεύει στην αμφισβήτηση των συστημάτων, που κάνουν τους τροχούς του ρατσισμού να γυρίζουν.
Μιλούν με τις φωνές και τα πορτοφόλια τους και φαίνονται έτοιμοι να κάνουν τις σκληρές συζητήσεις, που απαιτούνται για την πραγματική ισότητα. Πολλοί μοιράζονται επίσης πόρους, εκπαιδεύοντας άλλους για τη μαύρη ιστορία για να ενισχύσουν την κατανόηση:
Είναι μια συζήτηση, που έχει καθυστερήσει.