[1]Τα κινητά των φοιτητών πήραν φωτιά κατά τη διάρκεια διαμαρτυρίας στο Πανεπιστήμιο Kasetsart στις 29 Φεβρουαρίου 2020. Φωτογραφία: Chonthicha Jangrew. Πηγή: EngageMedia / Coconet
Αυτό το άρθρο [1] της Chonthicha Jangrew προέρχεται από την Coconet [2], μια πλατφόρμα για την κίνηση ανάπτυξης των ψηφιακών δικαιωμάτων στην Ασία-Ειρηνικό, που φιλοξενείται από το μη κερδοσκοπικό οργανισμό, μέσω τεχνολογίας και πολιτισμού EngageMedia. Αυτό το κείμενο υπέστη επεξεργασία και αναδημοσιεύτηκε στο πλαίσιο συμφωνίας ανταλλαγής περιεχομένου από το Global Voices.
Μετά από ένα μεγάλο κύμα φοιτητικών διαμαρτυριών σε ολόκληρη τη χώρα το 2020, η ελπίδα για πολιτική αλλαγή αυξήθηκε στην Ταϊλάνδη. Σε αυτό συνέβαλε και το γεγονός της διάλυσης [3] των αντιπολιτευόμενων Future Forward από το συνταγματικό δικαστήριο.
Αυτή η απόφαση πυροδότησε μαζικά πλήγματα, εναντίων του πρωθυπουργού Πραγιούθ Τσαν-ότσα και του αυταρχικού καθεστώτος του, που βρίσκεται στην εξουσία από το 2014. Σύμφωνα με την Ομάδα Ταϊλανδών Δικηγόρων Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, από τις 21 Φεβρουαρίου έως τις 14 Μαρτίου, συνέβησαν τουλάχιστον 79 ξαφνικές συγκεντρώσεις [4] νέων στα πανεπιστήμια.
Αυτό το κύμα διαμαρτυριών, που πήρε το παρατσούκλι ”νεανικός σεισμός”, [5] είναι ένα φαινόμενο, που αντανακλά την αυξανόμενη πολιτική ευαισθητοποίηση των νέων στην Ταϊλάνδη.
Οι ομάδες υπέρ της δημοκρατίας βίωσαν προοπτικές εκδίωξης της φιλοστρατιωτικής κυβέρνησης με τους νέους στο πλευρό τους.
Όμως η εξελισσόμενη κοινωνία των πολιτών της Ταϊλάνδης επλήγη πολύ σύντομα από το διάταγμα έκτακτης ανάγκης, που απαγόρευσε τις δημόσιες συγκεντρώσεις λόγω COVID-19. Έτσι οι ακτιβιστές μεταφέρθηκαν στο διαδίκτυο.
Η παρακολούθηση [6] όμως των διαδικτυακών δραστηριοτήτων έχει ενισχυθεί από τις ταϊλανδέζικες Αρχές.
Η κυβέρνηση ανέπτυξε ένα Κέντρο Εναντίον των Ψευδών Ειδήσεων, [7] που όμως οι επικριτές του το ονόμασαν ”Κέντρο Ψευδών Ειδήσεων”, καθώς επικεντρώνεται πιο πολύ στο να περιορίζει [8] το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης παρά στην αντιμετώπιση της παραπληροφόρησης.
Όλοι γνωρίζουν πως το κέντρο αυτό λογοκρίνει τις πληροφορίες και τις κριτικές, που υφίσταται η κυβέρνηση σχετικά με τη διαχείριση της πανδημίας. Είναι επίσης γνωστό πως για δηλώσεις, που είναι προφανώς αληθινές, έχει ασκήσει δίωξη εναντίων πολιτών.
Ο Danai Ussama, καλλιτέχνης από το Πουκέτ, δημοσίευσε σε διαδικτυακή πλατφόρμα πως, όταν γύρισε μετά από διαμονή του στην Ισπανία, το Μάρτιο του 2020, δεν υπήρχε έλεγχος για COVID-19, στο αεροδρόμιο Suvarnabhumi. Γι’ αυτήν του την πράξη, συνελήφθη [9] από την Αστυνομία, βάση του νόμου Περί Εγκλημάτων σε Υπολογιστές.
Αυτά τα σκληρά μέτρα όμως απέτυχαν στο να καταπνίξουν τη διαφωνία.
Στην πραγματικότητα, η εξαφάνιση [10] του πολιτικού εξόριστου στην Καμπότζη Wanchalerm Satsaksit στις 4 Ιουνίου αναζωπύρωσε τις διαμαρτυρίες κατά της στρατιωτικής κυβέρνησης. Υπήρξαν περισσότερα από 400.000 χιλ. retweet την επόμενη ημέρα με την ετικέτα #ΣώστετονWanchalerm [11].
Ετικέτες, ακτιβισμός και ξαφνικές συγκεντρώσεις στο Twitter
Το Twitter έχει γίνει ο κύριος χώρος [12] για την ελευθερία της έκφρασης στην Ταϊλάνδη. Μια από τις δημοφιλέστερες ετικέτες κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 ήταν το #nnevy [13]. Εμφανίστηκε, όταν οι χρήστες του Twitter της Ταϊλάνδης δημιούργησαν μια ”πανασιατική αλληλεγγύη”, πυροδοτώντας ένα πόλεμο εναντίων των κακόβουλων, κινεζικών, εθνικιστικών σχολίων.
Αυτό συνέβη, όταν ο Ταϊλανδός ηθοποιός Vachirawit Chivaaree σε ένα τουίτ αποκάλεσε το Χονγκ Κονγκ ”χώρα”. Οι Κινέζοι οπαδοί του το αναδημοσίευσαν αμέσως.
Η μάλλον καθοδηγούμενη από επαγγελματίες κακόβουλους σχολιαστές του Πεκίνου διαδικτυακή επίθεση στον Chivaaree προκάλεσε την έντονη αντίδραση των Ταϊλανδών χρηστών του Twitter εναντίoν τους.
Πολύ σύντομα, χρήστες του Twitter από Χονγκ Κονγκ και Ταϊβάν ένωσαν τις δυνάμεις τους.,γεγονός που οδήγησε στη δημοφιλή ετικέτα #γάλατσάισυμμαχία [13] και στο ταϊλανδέζικο ισοδύναμο του #τσάιμεγάλαπαχύτεροαπότοαίμα.
Ο Joshua Wong, ακτιβιστής υπέρ της δημοκρατίας στο Χονγκ Κονγκ, δημοσίευσε μια φωτογραφία του ηθοποιού, συνοδευόμενη από το εξής μήνυμα [14]: “Το Χονγκ Κονγκ είναι αλληλέγγυο με τους Ταϊλανδούς, που αγαπούν την ελευθερία, και είναι ενάντια στους διωγμούς από την Κίνα”.
Ζήτησε ακόμα και τη δημιουργία μιας ασιατικής συμμαχίας εναντίον της δικτατορίας.
Η Ένωση Φοιτητών της Ταϊλάνδης, κατέστρωσε μια διαδικτυακή εκστρατεία ”διαμαρτυρία από το σπίτι” [15], μοιράζοντας φωτογραφίες και πλακάτ και σχολιάζοντας την κυβερνητική συμπεριφορά με την ετικέτα, που έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής, το #MobFromHome. [16]
Οι ακτιβιστές υπέρ της δημοκρατίας στο διαδίκτυο, πέρα από τη χρήση ετικετών, έχουν υιοθετήσει και μια στρατηγική, που ονομάζεται ”βομβαρδισμός” ή “ทัวร์ลง” [17], Στην ουσία ένας χρήστης ζητά από άλλους χρήστες να επικρίνουν συλλογικά μια προβληματική ανάρτηση.
Αυτό το είδος της δημόσιας διαδικτυακής κινητοποίησης στην Ταϊλάνδη έχει χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση της κυβερνητικής εκστρατείας [18] πληροφοριών (IO), που περιλαμβάνει στοχευμένες επιθέσεις σε αντιφρονούντες και επικριτές.
Επίτευξη σημαντικής συγκέντρωσης σε εναλλακτικές διαδικτυακές πλατφόρμες
Δυο διαδοχικά γεγονότα οδήγησαν σε πτώση της γενικής εμπιστοσύνης στο Twitter, καθώς την πλατφόρμα χρησιμοποίησαν οι ακτιβιστές κατά των νέων.
Το πρώτο γεγονός συνέβη στις 13 Μαΐου, όταν ο επίσημος λογαριασμός Twitter της Ταϊλάνδης @TwitterThailand έγραψε το πρώτο του μήνυμα [19]. “Sawasdee khrap, Thailand” (Γεια σας Ταϊλάνδη). Το δεύτερο συνέβη στις 19 Μαΐου, όταν το Twitter ανακοίνωσε [20] την ενημέρωση της πολιτικής απορρήτου, με λίγα λόγια προέτρεψε τους χρήστες να μοιράζονται τις δραστηριότητες και τις διευθύνσεις IP με ”συνεργάτες” για βελτίωση στοχευμένων διαφημίσεων
Επακόλουθο των ενημερώσεων αυτών ήταν να βρεθεί στην κορυφή δημοφιλούς σελίδας της χώρας η ετικέτα #όχιTwitterστηνΤαίλάνδη [21], καθώς οι κάτοικοι της το είδαν ως μέρος ενός κυβερνητικού προγράμματος για την παρακολούθηση και τον περιορισμό της ελεύθερης έκφρασης στο διαδίκτυο.
Την ασφάλεια και το απόρρητο της πλατφόρμας άρχισαν να αμφισβητούν ακόμα περισσότεροι χρήστες, όταν ο Υπουργός Ψηφιακής Οικονομίας και Κοινωνίας Buddhipongse Punnakanta, ανάρτησε ένα τουίτ. [22] Αφορούσε την πρόσφατη συζήτησή του με τον ανώτερο διευθυντή Δημόσιας Πολιτικής και Φιλανθρωπίας του Twitter για την Ασία-Ειρηνικό, που εδρεύει στη Σιγκαπούρη.
Το γρήγορο κάλεσμα των Ταϊλανδών χρηστών του Twitter για να σταματήσουν να το χρησιμοποιούν και να μεταβούν σε εναλλακτικές πλατφόρμες [23], αποκεντρωμένες και ανοιχτού κώδικα, ήταν άμεσο. Μετά από προτροπή της Sarinee Achavanuntakul, άτομο με μεγάλη επιρροή στο διαδίκτυο και ύστερα από ανάρτηση της στο Twitter, [24] η εναλλακτική πλατφόρμα ”Minds” έγινε δημοφιλής. Το τουίτ έλεγε ”Πείτε αντίο στο Twitter και συναντηθείτε στο Minds”.
Το Minds έχει ήδη εγκαταστήσει [25] τη γλώσσα για να φιλοξενήσει τους Ταϊλανδούς χρήστες.
Αυτή η νέα δυσπιστία στο Twitter εγείρει ερωτήματα για το μέλλον και την αποτελεσματικότητα του διαδικτυακού ακτιβισμού.
Θα μαζευτεί αρκετό πλήθος Ταϊλανδών σε αυτά τα εναλλακτικά κοινωνικά μέσα; Θα φτάσουν σε σημαντικό αριθμό, έτσι ώστε να καταφέρουν να επιφέρουν συγκεκριμένες κοινωνικές αλλαγές; Πώς μπορούμε να συνεχίσουμε να μιλάμε για ποικίλα θέματα στα διαδικτυακά κοινωνικά κινήματα; Και πώς μπορούμε να μετατρέψουμε την ευαισθητοποίηση στην αλλαγή, που ονειρευόμαστε να δούμε;
Δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Όμως στην περίπτωση των Ταϊλανδών, συνεχίζουμε να γινόμαστε μάρτυρες του ”νεανικού σεισμού” και της αυξανόμενης πολιτικής ευαισθητοποίησης μεταξύ των Ταϊλανδών φοιτητών.
Συνεχίζουμε επίσης να γινόμαστε μάρτυρες στο πώς οι ανοιχτοί χώροι στο διαδίκτυο οδήγησαν σε μια περισσότερο κριτική συζήτηση σχετικά με την κυβέρνηση.
Η χειραγώγηση του χώρου των πληροφοριών από τις Αρχές επιτάχυνε απλά αυτή τη διαδικασία.