Η ακόλουθη δημοσίευση είναι η δέκατη έβδομη σε μια σειρά ημερολογίων, που έγραψε η ανεξάρτητη σκηνοθέτης και φεμινίστρια λόγια Ai Xiaoming και η φεμινίστρια ακτιβίστρια Guo Jing. Και οι δύο ζουν στη Γουχάν στο κέντρο της πανδημίας του COVID-19. Μπορείτε να διαβάσετε το πρώτο, το δεύτερο, το τρίτο, το τέταρτο, το πέμπτο, το έκτο, το έβδομο, το όγδοο, το ένατο, το δέκατο, το ενδέκατο, το δωδέκατο, το δέκατο τρίτο, το δέκατο τέταρτο, το δέκατο πέμπτο και το δέκατο έκτο μέρος της σειράς.
Δείτε το ειδικό αφιέρωμα του Global Voices για τον παγκόσμιο αντίκτυπο του COVID-19.
Αυτή η συνέχεια γράφτηκε μεταξύ 5 και 8 Απριλίου 2020. Τα πρωτότυπα κινεζικά ημερολόγια δημοσιεύθηκαν στο Matter News.
Guo Jing: 5 Απριλίου 2020
我几天没出门有点闷得慌,下午4点就到楼下走一走。本来没打算要出小区,因为我在抗拒出门被审批和记录。下楼后我被机器的噪音所包围,在小区里转了几圈还是忍不住出了小区。日常生活里真是充满了很多微小的斗争和挣扎。
我往江边走去,走到红绿灯的地方,看到对面有人在等红灯,我也停下来,然后意识到红绿灯开始重新起作用了。
今天江边很热闹,江边也重新开始了施工,不过没有大型机器在运作。江边有钓鱼的人,跑步的人,还有很多家庭都“出洞”了,江滩边小孩的游乐区、健身区有很多戴着口罩奔跑、游玩的小朋友。
今天看到了武汉4月3日起开放婚姻登记的新闻,回家的时候就拐到家附近的婚姻登记处。我走到婚姻登记处已经5点了,门还开着,不过没有人。门口贴着“公告”、“流程图”、“离婚协议书”等文件。
我走上去问工作人员:“你们什么时候开门的?”她说:“先扫码预约”。
“我不办理,就是想问问现在来登记的情况,结婚的多,还是离婚的多”。
“都多”
Δεν βγήκα τις τελευταίες ημέρες και ένιωσα τόσο βαριεστημένη, οπότε πήγα κάτω στις 4 μ.μ. Ως συμβολική αντίσταση στην καταχώριση και την έγκριση των φυσικών μας κινήσεων από τις Αρχές, ήθελα να αποφύγω να βγω έξω από την κατοικημένη περιοχή. Ωστόσο, η περιοχή μας περιβάλλεται από θόρυβο από μηχανές [που προέρχονται από ένα κοντινό εργοτάξιο] και έτσι αναγκάστηκα να φύγω. Η καθημερινή μας ζωή είναι τόσο γεμάτη από μικρούς αγώνες και μάχες.
Περπατούσα προς την όχθη του ποταμού, σταμάτησα σε ένα φανάρι, όταν είδα κάποιον από την άλλη πλευρά να σταματά. Τότε συνειδητοποίησα ότι τα φανάρια λειτουργούσαν ξανά.
Σήμερα είχε κόσμο στις όχθες του ποταμού. Η κατασκευή δίπλα στο ποτάμι έχει ξεκινήσει, αλλά δεν υπήρχαν ακόμη βαριά μηχανήματα. Οι άνθρωποι ψαρεύουν και τρέχουν κατά μήκος του ποταμού. Πολλές οικογένειες βγήκαν. Πολλά παιδιά έπαιζαν στην παιδική χαρά με μάσκες προσώπου.
Σήμερα διάβασα τις ειδήσεις ότι η κυβέρνηση της Γουχάν θα επιτρέψει στα ζευγάρια να υποβάλουν αίτηση για εγγραφή γάμου από τις 3 Απριλίου. Στο δρόμο της επιστροφής μου, σταμάτησα στο γραφείο εγγραφής γάμου κοντά στο σπίτι μου. Όταν έφτασα στο γκισέ, ήταν 5 μ.μ. Ήταν ακόμα ανοιχτό, αλλά δεν είδα κανέναν. Υπήρχαν έγγραφα που περιλαμβάνουν δημόσιες ανακοινώσεις, διαγράμματα ροής και μια φόρμα προτύπου συμφωνίας διαζυγίου δημοσιευμένη στην πόρτα.
Μπήκα μέσα και ρώτησα τον υπάλληλο, “Πότε ανοίγετε;” Απάντησε: “Μπορείτε να κάνετε κράτηση online με τον κωδικό υγείας σας.”
“Δεν σκοπεύω να υποβάλω αίτηση για τίποτα. Θέλω απλώς να μάθω τι συμβαίνει – υπάρχουν περισσότερες καταχωρίσεις γάμου ή καταχωρίσεις διαζυγίου, για παράδειγμα;”
“Έχουμε πολλά κι από τα δύο.”
Guo Jing: 6 Απριλίου 2020
有个网友看到我的日记后,今天也写下了“我的疫期生活”。这是一种奇妙的联结和改变。
很多人问我“坚持行动的动力是什么?”人的改变是其中一个。我们的发声和行动像是喇叭,它在向外扩散声音,它必然会影响到一些人,有些人会在某种契机下成为我们的同路人。
Ένας netizen έγραψε “η ζωή μου κατά τη διάρκεια της πανδημίας”, αφού διάβασε το ημερολόγιό μου. Αυτή είναι μια καταπληκτική σύνδεση και αλλαγή.
Πολλοί άνθρωποι ρώτησαν τι με οδήγησε να συνεχίσω να αναλαμβάνω δράση. Το να κάνω τους ανθρώπους να αλλάζουν είναι ένα από τα κίνητρά μου. Οι δηλώσεις και οι ενέργειές μας είναι σαν ενισχυτές, διαδίδουν φωνές και επηρεάζουν άλλους. Με λίγη τύχη, μερικοί από αυτούς [που επηρεάζονται] μπορεί να συνεργαστούν μαζί μας στο μέλλον.
Guo Jing: 7 Απριλίου 2020
昨天跟朋友聊天的时候,有人说到,很多人在闲鱼这样的二手平台上卖东西,准备离开北京、深圳等大城市。
我们这些外来者为了寻求个人发展来到大城市,可大城市的生活成本比较高,很多年轻人的收入只能勉强保障生活。
而如今,很多人看不到希望,不得不回到曾经自己努力离开的小地方。
今天阳光很好。中午,我出小区去江滩散步。我隔了一天出门,柳絮已经开始满天飞了。大家都戴着口罩,也不会出现不小心吸入柳絮的意外了。
有三个女人围着一个石凳在野餐,石凳上摆着油焖小龙虾、田螺、圣女果、绿茶等,她们有说有笑地吃着,特别欢乐。我默默地咽下自己的口水。
我去了超市,进入前要扫码、被“打一枪”、登记姓名和电话。超市的供应很充足,米面粮油、蔬菜、肉、速冻食品、消毒液、洗手液等都很齐全。
有个人穿着防护服、戴着口罩和面罩,全副武装地在买菜。
Χθες κάποιος σε μια ομάδα συνομιλίας είπε ότι πολλοί άνθρωποι ετοιμάζονταν να φύγουν για μεγάλες πόλεις όπως το Πεκίνο και την Σεντσέν και ότι πουλούσαν αντικείμενα σε πλατφόρμες μεταχειρισμένων ειδών.
Εμείς είμαστε ξενόφερτοι, που ήρθαμε σε αυτές τις μεγάλες πόλεις για ανάπτυξη της σταδιοδρομίας μας, αλλά πολλοί νέοι με το ζόρι μπορούν να κερδίσουν αρκετά χρήματα για να στηρίξουν τη ζωή τους εκεί, καθώς τα έξοδα διαβίωσης είναι πολύ μεγαλύτερα.
Τώρα πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να δουν το μέλλον τους στις μεγάλες πόλεις και αναγκάζονται να επιστρέψουν στα μέρη, από τα οποία προσπάθησαν τόσο σκληρά να φύγουν.
Σήμερα ήταν μια υπέροχη ηλιόλουστη μέρα. Έφυγα από την κατοικημένη περιοχή μου και πήγα να περπατήσω δίπλα στο ποτάμι γύρω στο μεσημέρι. Βγαίνω κάθε δεύτερη μέρα και σήμερα η γύρη από τα άνθη των ιτιών πετούσε στον αέρα. Καθώς όλοι φορούν μάσκα, δεν ασχολούμαστε πολύ με την εισπνοή γύρης φέτος την άνοιξη.
Τρεις γυναίκες έκαναν πικνίκ γύρω από ένα πέτρινο τραπέζι με καραβίδες, ποταμίσια σαλιγκάρια, ντομάτες και πράσινο τσάι. Μιλούσαν και γελούσαν. Τις ζήλεψα.
Πριν μπω στο σούπερ μάρκετ, έπρεπε να σαρώσω τον κωδικό υγείας μου, να μετρήσω τη θερμοκρασία μου και να καταχωρήσω το όνομα και τον αριθμό του τηλεφώνου μου. Το σούπερ μάρκετ είχε επαρκή ποσότητα τροφίμων, όπως ρύζι, ζυμαρικά, λάδι, λαχανικά, κρέας, κατεψυγμένα τρόφιμα και απολυμαντικά.
Εντόπισα ένα άτομο, που ψωνίζει στο σούπερ μάρκετ φορώντας πλήρη προστατευτικό εξοπλισμό, όπως προστατευτικά ρούχα, μάσκα προσώπου και ασπίδα προσώπου.
Guo Jing: 8 Απριλίου 2020
今天,武汉恢复了和外界的交通流动,被称为“解封”了。从疫情的角度来看,解封当然是一个重大的进展,说明武汉的疫情在好转。可武汉市内什么时候可以解封?被禁锢在恐惧中的人们什么时候可以解封?“点亮武汉”再次制造了一种集体主义的浪漫,武汉城内人们的困境被掩盖和抹杀。
疫情带来的后遗症和次生灾难还在继续。有些新冠肺炎痊愈的人身体会留下一生的后遗症,他们未来的生活如何保障?住在其它地区湖北人外出遭受的歧视武汉人能幸免吗?那些因为疫情破产的公司、失业而难以找到新工作的个人该何去何从?这些社会问题的解决需要动用大量的社会资源,个体很难做到,需要政府制定全面的措施去应对这些社会问题。
不过,我的封城日记终于可以停下来了。
开始并坚持写77天日记不是我计划中的事情,但却有很多意外的收获。写作是一种对话,和自己的对话,和他人的对话。这77天里,我既是亲历者又是观察者。我观察和记录自己的情绪、周围的人和事。
我停止写日记,但不会停止发声,也依然期待和更多人建立联结,一起成为社会改变的一部分。
Σήμερα, η κίνηση μεταξύ Γουχάν και άλλων περιοχών της χώρας επέστρεψε στον κανονικό ρυθμό. Ονομάζεται “επαναλειτουργία”. Από την άποψη του ελέγχου της πανδημίας, αυτή είναι μια σημαντική πρόοδος, που δείχνει ότι η επιδημία στη Γουχάν είναι πλήρως υπό έλεγχο. Ωστόσο, πότε μπορούμε να άρουμε τον αποκλεισμό εντός της πόλης της Γουχάν; Πότε μπορούν οι άνθρωποι να ανοίξουν τις καρδιές τους, που είναι σφραγισμένες με φόβο; Το “Light up Wuhan” [μια επίσημη τελετή για το άνοιγμα της Γουχάν] είναι άλλη μια παράσταση συλλογικού ρομαντισμού που καλύπτει το άγχος και τον πόνο των ανθρώπων στη Γουχάν.
Οι συνέπειες και οι παράπλευρες ζημίες αυτής της πανδημίας συνεχίζουν να μας επηρεάζουν. Μερικοί άνθρωποι που ανέκαμψαν από τον COVID-19 μπορεί να υποφέρουν από συνέχειες για το υπόλοιπο της ζωής τους. Πώς μπορούμε να προστατεύσουμε τη ζωή τους; Θα μειωθούν οι διακρίσεις απέναντι σε άτομα από την επαρχία Χουμπέι; Ποιο είναι το μέλλον αυτών των εταιρειών, που υποβάλλουν αίτηση πτώχευσης λόγω της πανδημίας; Τι γίνεται με όσους έχασαν τη δουλειά τους και δεν κατάφεραν να βρουν νέα δουλειά; Απαιτείται ένα τεράστιο ποσό κοινωνικών πόρων για την αντιμετώπιση όλων αυτών των προβλημάτων. Η κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει ηγετικό ρόλο για να βρει μια ολοκληρωμένη δέσμη μέτρων για την αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων.
Δυστυχώς, μπορώ να σταματήσω να γράφω το ημερολόγιο του αποκλεισμού τελικά.
Δεν σχεδίαζα να γράψω αυτό το ημερολόγιο για 77 ημέρες. Αλλά καθώς το έκανα, είχα πολλές απροσδόκητες ανταμοιβές. Το γράψιμο είναι ένα είδος συνομιλίας, μια συνομιλία με τον εαυτό μου και μια συνομιλία με τους άλλους. Είμαι επιζήσασα και παρατηρήτρια των 77 ημερών του αποκλεισμού. Παρατήρησα και κατέγραψα τα συναισθήματά μου, τους ανθρώπους, που με περιβάλλουν, και τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μου.
Σταμάτησα να γράφω το ημερολόγιο, αλλά δεν θα σταματήσω να μιλάω. Ελπίζω ακόμα να δημιουργήσω σύνδεση με περισσότερα άτομα και να συμβάλω στη θετική κοινωνική αλλαγή.