[1]Άνθρωποι συγκεντρώνονται γύρω από το Μνημείο της Δημοκρατίας κατά τη διάρκεια της διαμαρτυρίας στις 16 Αυγούστου. Φωτογραφία και λεζάντα από Prachatai
Αυτό το άρθρο [2] προέρχεται από το Prachatai, έναν ανεξάρτητο ειδησεογραφικό ιστότοπο στην Ταϊλάνδη, το οποίο επεξεργάστηκε και αναδημοσίευσε το Global Voices ως μέρος μιας συμφωνίας ανταλλαγής περιεχομένου.
Η μαζική διαμαρτυρία στο Μνημείο Δημοκρατίας στην Μπανγκόκ στις 16 Αυγούστου έχει πλέον χαρακτηριστεί ως η μεγαλύτερη διαμαρτυρία στην Ταϊλάνδη μετά το πραξικόπημα του 2014 [3]. Περισσότεροι από 20.000 άνθρωποι συμμετείχαν στη διαδήλωση, που ξεκίνησε στις 3 μ.μ. και συνεχίστηκε μέχρι τις 11 μ.μ.
Στην κύρια σκηνή, οι ομιλητές έκαναν διαδοχικά ομιλίες για πολλά ζητήματα από παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα σχολεία, την ισότητα των φύλων και τα εργασιακά δικαιώματα έως τα θέματα, που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι στις νότιες επαρχίες. Συνέχισαν επίσης να πιέζουν για τα τρία αιτήματα, [4] που υποβλήθηκαν στη μαζική διαμαρτυρία στις 18 Ιουλίου: να σταματήσουν να παρενοχλούν τους πολίτες, να συντάξουν νέο σύνταγμα και να διαλύσουν το κοινοβούλιο.
Η ομάδα πρόσθεσε επίσης ότι οι απαιτήσεις γίνονται υπό τις προϋποθέσεις ότι δεν πρέπει να υπάρχει στρατιωτικό πραξικόπημα ή κυβέρνηση εθνικής ενότητας και ότι υπάρχει “ένα όνειρο”, στο οποίο ελπίζουν να δουν μια δημοκρατία με τον μονάρχη σύμφωνα με το σύνταγμα.
Το Prachatai μίλησε σε αρκετούς συμμετέχοντες που παρακολούθησαν την διαδήλωση.
“Θα υποστηρίξουμε τη δημοκρατία”
Μέλη τριών φοιτητικών οργανώσεων από το Πανεπιστήμιο Chulalongkorn – η Φοιτητική Ένωση της Σχολής Πολιτικών Επιστημών, η Επιτροπή Φοιτητών της Σχολής Τεχνών και η Φοιτητική Κυβέρνηση του Πανεπιστημίου Chulalongkorn – συμμετείχαν στη διαμαρτυρία ως παρατηρητές, στήνοντας ένα τραπέζι στο μονοπάτι κατά μήκος της οδού Ratchadamneon για να μοιράσουν αδιάβροχα, νερό και σνακ σε διαδηλωτές.
Μία από τους φοιτητές είπε ότι δεν αντιμετώπισαν καμία αντίσταση από τους καθηγητές τους ή από την πανεπιστημιακή διοίκηση, όταν αποφάσισαν να έρθουν για να παρακολουθήσουν τη διαμαρτυρία. Είπε ότι οι καθηγητές ήταν χρήσιμοι, λέγοντας στους μαθητές ότι μπορούν να τους καλέσουν εάν χρειάζονται βοήθεια, αλλά δεν έδειξαν την υποστήριξή τους ανοιχτά.
Η άποψη και των τριών οργανώσεων είναι πάντα η υποστήριξη της δημοκρατίας, επομένως, ό,τι κι αν κάνουμε, θα σταθούμε στο πλευρό της δημοκρατίας και θα βοηθήσουμε εκείνους που μοιράζονται την ιδεολογία μας εδώ.
“Εδώ για το μέλλον του παιδιού μας”
Μια οικογένεια με ένα μικρό παιδί ήρθε από το Pathum Thani [κεντρική Ταϊλάνδη, βόρεια της πρωτεύουσας Μπανγκόκ] για να συμμετάσχει στην διαδήλωση, κρατώντας μια πινακίδα που έλεγε “Εδώ για το μέλλον του παιδιού μας”. Όταν ρωτήθηκαν για τα όνειρά τους για το μέλλον, οι γονείς είπαν ότι θα ήθελαν να δουν έναν κόσμο με περισσότερη ισότητα και μια νέα κυβέρνηση.
Ενώ υπάρχει η εντύπωση ότι οι διαδηλωτές είναι συχνά φοιτητές, το ζευγάρι σημείωσε ότι παρατηρούν επίσης εργαζόμενους και ηλικιωμένους να συμμετέχουν στις διαδηλώσεις. Είπαν επίσης ότι οι διαδηλωτές ήταν φιλικοί και ήταν εκεί λόγω κάτι που πιστεύουν.
Είναι καιρός να συμβεί η αλλαγή. Αυτήν τη στιγμή, ειλικρινά, δεν είμαστε εδώ για το δικό μας μέλλον, αλλά για το μέλλον του παιδιού μας. Δεν πρέπει να μεγαλώσει με κάτι τέτοιο, οπότε πρέπει να ενωθούμε και να δείξουμε τη δύναμή μας. Ακόμα κι αν είμαστε απλά μια μικρή φωνή, θέλουμε να έρθουμε και να τους ενθαρρύνουμε όλους.
“Χρειαζόμαστε πραγματική δημοκρατία”
[2]Ένας ηλικιωμένος διαδηλωτής κρατά πλακάτ στο Μνημείο της Δημοκρατίας. Φωτογραφία από Prachatai.
Ένας ηλικιωμένος πολίτης εμφανίστηκε στο Μνημείο της Δημοκρατίας κρατώντας ένα φύλλο χαρτί με το μήνυμα: “Χρειαζόμαστε πραγματική δημοκρατία”. Όταν ρωτήθηκε γιατί συμμετείχε στη διαμαρτυρία, είπε:
Ήρθα στη διαμαρτυρία, γιατί δεν έχω δει ποτέ κανέναν πρωθυπουργό να λέει τόσα πολλά ψέματα στους ανθρώπους στη ζωή μου. Είπε ψέματα σε άλλες χώρες ότι δεν έχουμε παραβιάσεις δικαιωμάτων. Είπε ψέματα ότι θα ακούσει τους νέους, αλλά οι άνθρωποι εξακολουθούν να παρενοχλούνται. Αυτό που θα ήθελα να δω στη χώρα να αλλάζει είναι ότι πρέπει να ακολουθήσει τις 10 απαιτήσεις [5] των φοιτητών. Αυτές οι 10 απαιτήσεις είναι οι καλύτερες. Εάν μπορούσαμε να το κάνουμε, τότε η χώρα θα είναι πραγματικά μία δημοκρατία.