Μετά από τρεις μήνες αντικυβερνητικών διαδηλώσεων στη Βουλγαρία, τι διακυβεύεται;

Διαμαρτυρία μπροστά από το Κοινοβούλιο στη Σόφια της Βουλγαρίας στις 15 Ιουλίου 2020. Φωτογραφία: Veni Kojouharova, χρήση με άδεια.

Τα βράδια στην Πλατεία Ανεξαρτησίας της Σόφιας ήταν πιο θορυβώδη από το συνηθισμένο αυτό το καλοκαίρι. Πλήθη συγκεντρώνονται σε αυτό το σημείο μπροστά από το κοινοβούλιο από τις αρχές Ιουλίου. “Ostavka”, φωνάζουν. Σημαίνει “παραίτηση” στα βουλγαρικά.

Ό,τι ξεκίνησε ως οργή ενάντια σε έναν εξέχοντα πολιτικό, που αντιμετώπισε μια δημόσια παραλία ως ιδιωτική ιδιοκτησία του, εξελίχθηκε σε μαζικές διαδηλώσεις σε εθνικό επίπεδο απαιτώντας την πλήρη αναθεώρηση ενός πολιτικού συστήματος, που θεωρείται διεφθαρμένο και αναποτελεσματικό.

Οι συγκεντρώσεις είναι οι μεγαλύτερες, που έχουν καταγραφεί στη Βουλγαρία εδώ και μια δεκαετία. Στη Σόφια, έχουν προσελκύσει έως και 30.000 ανθρώπους κατά καιρούς, σύμφωνα με διαφορετικές εκτιμήσεις. Μικρότερες διαδηλώσεις έχουν επίσης πραγματοποιηθεί σε άλλες βουλγαρικές πόλεις, καθώς και στο εξωτερικό. Μια δημοσκόπηση της Sova Haris, μιας ιδιωτικής εταιρείας ερευνών, έδειξε ότι το 70% των 1.000 ερωτηθέντων υποστήριξαν τις διαμαρτυρίες.

Όλα ξεκίνησαν στις 7 Ιουλίου, όταν ο αρχηγός του κόμματος της αντιπολίτευσης Ναι Βουλγαρία, Χρίστο Ιβάνοφ, προσπάθησε να υψώσει την εθνική σημαία στο Ρόζενεκ, μια παραλία σε δημόσιο πάρκο. Σύμφωνα με το νόμο, τα δημόσια πάρκα θα πρέπει να είναι προσβάσιμα σε όλους τους Βούλγαρους και ο Ιβάνοφ ήθελε να δοκιμάσει εάν ίσχυαν τα δικαιώματά του στο Ρόζενεκ.

Σε απευθείας μετάδοση στα κοινωνικά μέσα, πλησίασε την παραλία με βάρκα, καθώς δεν υπάρχουν ανοιχτοί δρόμοι, που να συνδέονται με την περιοχή. Μόλις πάτησε το πόδι του στην παραλία, τον πλησίασαν φρουροί ασφαλείας. Μετά από μια τεταμένη συζήτηση, έσπρωξαν τον Ιβάνοφ στο νερό.

Οι φρουροί περιπολούσαν τη θερινή κατοικία του Αχμέτ Ντογάν, του επίτιμου ηγέτη του Κινήματος για τα Δικαιώματα και τις Ελευθερίες (MRF), του πολιτικού κόμματος που εκπροσωπεί την τουρκική μειονότητα της Βουλγαρίας.

Πρώην πράκτορας κρατικής ασφάλειας κατά τη διάρκεια των κομουνιστικών χρόνων, ο Ντογάν παρέμεινε φυσιογνωμία με σημαντική επιρροή στη βουλγαρική πολιτική μέχρι σήμερα. Θεωρείται βασικός σύμμαχος του πρωθυπουργού Μπόικο Μπορίσοφ και ο Χρίστοφ τον αποκαλεί “την αφετηρία της ανομίας στη Βουλγαρία”.

Αργότερα, αποκαλύφθηκε ότι οι φρουροί ήταν επίσης πράκτορες επιβολής του νόμου, των οποίων οι μισθοί πληρώνονται με χρήματα των φορολογουμένων.

Ακολουθεί μια σύντομη εκδοχή της απευθείας μετάδοσης του Ιβάνοφ:

Η υπόθεση έγινε γνωστή στα μέσα μαζικής ενημέρωσης ως το “Σαράι του Ντογάν” και, προβλέψιμα, αντιμετωπίστηκε με δημόσια οργή. Ωστόσο, όπως και άλλα παλαιότερα σκάνδαλα, η υπόθεση  θα μπορούσε εύκολα να ακολουθήσει έναν κύκλο αρκετά οικείο για τους Βούλγαρους: θα κυριαρχούσε στα πρωτοσέλιδα για μερικές εβδομάδες και μετά θα ξεχνιόταν. Αυτή τη φορά, όμως, τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά.

Ένα σημαντικό σημείο καμπής ήταν, όταν ο Γενικός Εισαγγελέας Ivan Geshev διέταξε επιδρομή στο προεδρικό γραφείο, υποτίθεται ως αντίποινα των παρατηρήσεων του Προέδρου Ρούμεν Ράντεφ, που καταδίκαζαν την ιδιωτική κατοχή στην παραλία Ρόζενεκ. Ο Geshev θεωρείται στενός σύμμαχος του Ντογάν, ενώ ο Ράντεφ από το αντιπολιτευόμενο Βουλγαρικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (BSP) είναι επιφανής επικριτής της κυβέρνησης.

Τρεις ώρες αφότου οι άνδρες του Geshev μπήκαν στο προεδρικό γραφείο, κόσμος βγήκε έξω στην Πλατεία Ανεξαρτησίας στην πρώτη από τις πολλές διαμαρτυρίες, που θα ακολουθούσαν.

Για πολλούς Βούλγαρους, οι διαμαρτυρίες δεν είναι απαραίτητα υπέρ του Ράντεφ, αλλά για δημοκρατικούς θεσμούς και λογοδοσία. Τα συνθήματα στρέφονται εναντίον του Μπορίσοφ και του Γκέσεφ, αλλά ζητούν επίσης δικαστική μεταρρύθμιση και σαφή διαχωρισμό των εξουσιών.

Ο Dimitar Bechev, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας και συχνός συνεργάτης του Al Jazeera, του CNN, του Foreign Policy και του OpenDemocracy, τουίταρε μια από τις διαδηλώσεις:

“Δεν θέλουμε ούτε BSP ούτε GERB. Θέλουμε αλλαγή.” – διαμαρτυρία κατά του κυβερνώντος κεντροδεξιού κόμματος και της σοσιαλιστικής αντιπολίτευσης.

Η Antoaneta Dimitrova, πολιτική επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Λέιντεν, σχολίασε επίσης:

Οι διαμαρτυρίες στη Βουλγαρία συνεχίζονται. Στο πλαίσιο αυτό, δεν είναι η πρώτη φορά που ο κόσμος διαμαρτύρεται για τη σκιώδη δύναμη των ολιγαρχών, που χρησιμοποιούν και ελέγχουν τους κρατικούς θεσμούς για δικό τους κέρδος. Είναι ενθαρρυντικό ότι οι διαδηλωτές, πολλοί νέοι, καταλαβαίνουν ότι αυτό δεν είναι δημοκρατία, αλλά 1/

Το 2013, ξέσπασαν διαμαρτυρίες σε ολόκληρη τη Βουλγαρία μετά τον αμφιλεγόμενο διορισμό του Delyan Peevski ως αρχηγού της Υπηρεσίας Κρατικής Ασφάλειας. Ο διορισμός του Peevski τελικά ανακλήθηκε, αλλά παρέμεινε μια φυσιογνωμία με επιρροή ως μεγιστάνας των ΜΜΕ. Υποτίθεται ότι έχει σχέσεις με τη βουλγαρική μαφία, η οποία έχει βαθιές ρίζες στους βουλγαρικούς θεσμούς.

Εκείνη τη φορά, οι διαδηλωτές έμειναν απογοητευμένοι. στο τέλος: μια διεφθαρμένη κυβέρνηση αντικαταστάθηκε με άλλη. Αφού έμαθαν αυτό το δύσκολο μάθημα, αυτή τη φορά οι διαδηλωτές απαιτούν κάτι περισσότερο από μεμονωμένες παραιτήσεις. Ωστόσο, μένει να δούμε αν θα υπάρξει πραγματική αλλαγή.

Ξεκινήστε τη συζήτηση

Συντάκτες, παρακαλώ σύνδεση »

Οδηγίες

  • Όλα τα σχόλια ελέγχονται. Μην καταχωρείτε το σχόλιο σας πάνω από μία φορά γιατί θα θεωρηθεί spam.
  • Παρακαλούμε, δείξτε σεβασμό στους άλλους. Σχόλια τα οποία περιέχουν ρητορική μίσους, προσβολές ή προσωπικές επιθέσεις δεν θα καταχωρούνται.