Υποδειγματική διακυβέρνηση: Ποιες χώρες πρέπει να ακολουθούν τα κράτη με υψηλό ποσοστό Covid-19

Tου Ian Inkster

Ενώ η Αμερική, όσο και η Ευρώπη και πολλά αγγλόφωνα κράτη αντιμετωπίζουν έναν κυκεώνα πιθανών επιλογών δράσης που έχουν στη διάθεσή τους, καθώς μπαίνουν στο θεωρούμενο “δεύτερο κύμα” του COVID-19, τα ΜΜΕ τους αναφέρονται επανειλημμένα σε μια μικρή ομάδα κρατών, που πρέπει να γίνουν αντικείμενο αντιγραφής με τον καλύτερο δυνατό τρόπο – ως παραδείγματα καλής διακυβέρνησης COVID.

Ξεκινώντας με δύο σημεία. Για αρκετό καιρό τώρα δεν είναι σαφές εάν αυτό το νέο κύμα ήταν μια άμεση συνάρτηση της μετάλλαξης μεταξύ των διαφορετικών DNA του ίδιου του ιού ή κυρίως ενός κύκλου κατασκευασμένου από τον άνθρωπο, που ήρθε ως συνέπεια των σκαμπανεβασμάτων της τήρησης των κανονισμών από τις κοινωνίες των πολιτών. Oφείλεται αυτό το αποκορύφωμα στη χαλάρωση των πολιτών; Το δεύτερο σημείο προκύπτει από αυτό το επιχείρημα πολιτικής χαλάρωσης: μπορεί κάλλιστα να υποστηριχθεί ότι η ικανότητα ενός κράτους να περιορίζει τη συχνότητα και τη θνησιμότητα του COVID είναι μία ένδειξη της υπάρχουσας δύναμης διακυβέρνησής του. Η καλή διαχείριση του COVID μετατρέπεται τότε σε ένα μέτρο δύναμης και εμβέλειας των πολιτικών, της σταθερότητας μιας κυβέρνησης στο να πείσει τους πολίτες της να συμμορφωθούν με τους κανονισμούς και της δικής της δύναμης να προσαρμόζεται σε εξωγενείς μεταβαλλόμενες συνθήκες. Βάσει αυτού, μπορεί να υποστηριχθεί ότι τα καλά αποτελέσματα του COVID λειτουργούν ως δείκτης του πόσο καλά μια κυβέρνηση θα οδηγήσει το κράτος της σε οικονομική ανάκαμψη μετά τον COVID. Επομένως, υπάρχουν πολλά που διακυβεύονται σε αυτό το σημείο.

Έτσι, η επιλογή του καλύτερου παραδείγματος μπορεί να αντικατοπτρίζει μια υποβόσκουσα πεποίθηση μεγάλου αριθμού ανθρώπων ότι μια συγκεκριμένη χώρα χαίρει υψηλού κύρους μεταξύ του αμοιβαίου σεβασμού των κρατών. Δηλαδή, επιτυχημένα αποτελέσματα κατά του COVID μπορεί να θεωρηθούν από πολλούς ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο ως παράδειγμα τόσο της επιτυχημένης διακυβέρνησης όσο και μιας σταθερής ηθικής οικονομίας. Αντίθετα, η αποτυχία κατά του COVID στο “δεύτερο κύμα” μπορεί τώρα να θεωρηθεί ένδειξη αποτυχίας. Έχουμε γίνει μάρτυρες της εκδίωξης του Ντόναλντ Τραμπ.

Σαφώς, τα αξιοσημείωτα παραδείγματα δεν μπορούν να είναι τόσο μικρά ώστε να είναι σαφώς απομακρυσμένα, αλλιώς τόσo διαφορετικά μέρη όπως τα Νησιά Φώλκλαντ ή η Γροιλανδία θα είχαν προβάδισμα. Αυτό αφήνει στην άκρη κράτη, που έχουν πράγματι επιδοκιμαστεί, όπως το Χονγκ Κονγκ και η Σιγκαπούρη. Αυτό ισχύει επίσης για μεμονωμένα νησιά και απέραντες περιοχές με πολύ χαμηλή πυκνότητα πληθυσμού όπως η Ισλανδία, η Μαδαγασκάρη, η Φινλανδία ή ακόμη και η Νορβηγία. Σύμφωνα με έναν πιο άμεσο συλλογισμό, όσοι αναζητούν παραδείγματα θα πρέπει σίγουρα να παραλείψουν κράτη, που δεν παρουσιάζουν αριθμό τεστ ανά εκατομμύριο, όπως η Μπουρκίνα Φάσο με πληθυσμό άνω των 24 εκατομμυρίων με το εντυπωσιακό ποσοστό Cm (κρούσματα ανά εκατομμύριο) του 122 και το εξαιρετικά χαμηλό ποσοστό Dm (θάνατοι ανά εκατομμύριο) του 3, αλλά που δεν αναφέρει αριθμούς τεστ. Φυσικά, θα υπάρξουν κράτη, που στην πραγματικότητα είχαν τόσο λίγα κλινικά κρούσματα ή θανάτους, που δεν έχουν καθιερώσει καθόλου τεστ, αλλά είναι δύσκολο να διαχωριστούν σαφώς από τα κράτη, όπου τα κρούσματα θα ήταν σε πολύ υψηλό ποσοστό, εάν είχαν ξεκινήσει ενδελεχή τεστ.

Μετρώντας τις εμπειρίες COVID και επιλέγοντας μοντέλα

Ο κάτωθι Πίνακας 1 παραθέτει λεπτομέρειες για 10 κράτη, 5 εκ των οποίων είναι αρκετά παραδειγματικά ευρέως σε ολόκληρο τον κόσμο, και 5 άλλα που δεν είναι, αλλά τα ρεκόρ τους αξίζει να εξεταστούν σοβαρά. Τα παγκόσμια δεδομένα περιλαμβάνονται στην τελευταία σειρά. Coronavirus Worldometer ^[1]

Ο Πίνακας 1 προσφέρει πολλές προειδοποιητικές ιστορίες. Το Cm μετρά τα συνολικά περιστατικά COVID ανά εκατομμύριο, το dm τους συνολικούς θανάτους ανά εκατομμύριο, το D/C είναι θάνατοι ως ποσοστό των συνολικών καταχωρημένων κρουσμάτων, τα οποία θεωρούμε ως καλό δείκτη του πραγματικού ποσοστού θνησιμότητας. Τα τεστ/m είναι ο αριθμός των τεστ για COVID ανά εκατομμύριο του πληθυσμού. Τα στοιχεία προέρχονται από συνολικά αθροίσματα για την περίοδο από τις 13 Ιανουαρίου 2020, την ημέρα του πρώτου επιβεβαιωμένου κρούσματος στην Ιαπωνία, έως τις 11 Νοεμβρίου 2020.

Τα πέντε κοινά παραδείγματα είναι με έντονα γράμματα και στην πραγματικότητα προσφέρουν πολύ διαφορετικές εμπειρίες COVID σύμφωνα με τα επίσημα καταχωρημένα δεδομένα τους καθ’ όλη τη διάρκεια της περιόδου. Φαίνεται καθαρά ότι η Γερμανία και η Σουηδία αποτελούν παραδείγματα, ειδικά μεταξύ των δυτικών κρατών, επειδή έχουν καλά ρεκόρ στην καταπολέμηση του COVID-19 σε σύγκριση με άλλα μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη (π.χ. το Ηνωμένο Βασίλειο ή το Βέλγιο με αριθμούς θανάτων ανά εκατομμύριο 719 και 1.112 αντίστοιχα) και τις ΗΠΑ (734). Έχουν επίσης υψηλά αποτελέσματα για τεστ ανά εκατομμύριο, ειδικά η Σουηδία. Ωστόσο, το βασικό μειονέκτημα της τελευταίας ως παραδείγματος είναι το πολύ μικρότερο μέγεθος του πληθυσμού της και το ασυνήθιστο χαρακτηριστικό για την Ευρώπη της σχετικής χωρικής απομόνωσης της σε σύγκριση με κράτη με υψηλά επίπεδα COVID, όπως η Ιταλία. Επιπλέον, το σουηδικό ποσοστό θνησιμότητας στο 3,6% είναι στην πραγματικότητα το υψηλότερο από τα 10 κράτη σε αυτόν τον πίνακα, παρά το υψηλό ποσοστό τεστ. Αυτό θα μπορούσε να υποδηλώνει είτε ελαττώματα στις διαδικασίες για αποτελεσματική νοσηλεία, αφού τα τεστ βγουν θετικά, με αποτέλεσμα μεγαλύτερη θνησιμότητα, ή να οφείλεται στο σχετικά υψηλό ποσοστό των ηλικιωμένων πολιτών – 20,3% του πληθυσμού της οι άνω των 65 ετών, σε σύγκριση με περίπου το 16% για την Αυστραλία και τις ΗΠΑ. Ωστόσο, αυτό το επιχείρημα αντικρούεται επιτυχώς παρατηρώντας ότι στη Γερμανία ποσοστό 22,2% του πληθυσμού της ανήκει σε αυτή τη μεγαλύτερη σε ηλικία ομάδα, και στην Ιαπωνία ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό της τάξεως του 28,2%. Και οι δύο έχουν θανάτους ανά κρούσματα D/Cs ποσοστού 1,7%. Δεδομένου του μικρού πληθυσμού της Σουηδίας, αυτό θα προκαλούσε κάποια αμφιβολία σχετικά με αυτή, ως προφανές παράδειγμα σχετικά με τα πραγματικά αποτελέσματα COVID μέχρι σήμερα.

Στην Ευρώπη, αυτό αφήνει τη Γερμανία ως πιθανώς την καλύτερη περίπτωση, ειδικά επειδή, σε αντίθεση με τη Σουηδία, συνορεύει με χώρες με υψηλό COVID όπως το Βέλγιο, τη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες (θάνατοι ανά εκατομμύριο 1,185, 651 και 484 αντίστοιχα)

Εκτός Ευρώπης – προβλήματα

Όμως με την πρώτη ματιά, κανένας από τους Ευρωπαίους διεκδικητές δεν μπορεί να ταιριάξει με τη μη ευρωπαϊκή Αυστραλία, την Ιαπωνία και την Ταϊβάν, όλες με εξαιρετικά χαμηλό αριθμό θανάτων ανά εκατομμύριο (η Ταϊβάν με το απαράμιλλο 0,3%) και πολύ χαμηλότερο αριθμό κρουσμάτων ανά εκατομμύριο. Η προφανής αδυναμία των περιπτώσεων της Ιαπωνίας και της Ταϊβάν είναι τα χαμηλά επίπεδα τεστ ανά εκατομμύριο. Με τις υπόλοιπες συνθήκες να παραμένουν αμετάβλητες, αυτό σημαίνει ότι οι χαμηλότεροι αριθμοί, που ελέγχθηκαν, οδηγούν σε χαμηλότερα “καταγεγραμμένα κρούσματα”, εάν ένα κράτος βασίζεται στα αποτελέσματα των τεστ ως κύρια πηγή για τον COVID παρά στις επίσημες συλλογές δεδομένων από νοσοκομεία και γενικούς ιατρούς ασθενών, που έχουν διαγνωστεί ότι πάσχουν από τον ιό. Αυτό δεν είναι μια ηχηρή απόρριψη σε καμία περίπτωση. Είναι πολύ πιθανό, σίγουρα κατανοητό, ένα κράτος με πραγματικά χαμηλό ποσοστό COVID να μην αισθάνεται την ίδια ανάγκη για μαζικά τεστ με κράτη με προφανώς σοβαρά προβλήματα. Είναι αξιοσημείωτο ότι τόσο οι ΗΠΑ όσο και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν τους υψηλότερους αναλογικούς δείκτες τεστ από οποιοδήποτε μεγάλα κράτη – περίπου στο 50% των αντίστοιχων πληθυσμών τους στους οποίους έγιναν τεστ. Δεδομένου ότι ο αριθμός των τεστ λέει λίγα για την ποιότητα των διαδικασιών των τεστ, φαίνεται ότι υπάρχει κάποιος καλός λόγος για να θεωρηθεί η Ταϊβάν και η Ιαπωνία ως παραδείγματα.

Η Αυστραλία δεν έχει κανένα τέτοιο πρόβλημα, με τα ποσοστά των τεστ να είναι από τα υψηλότερα στον κόσμο και κυρίως πάνω από εκείνα της Γερμανίας. Το ποσοστό θανάτων ανά εκατομμύριο στη χώρα είναι εξαιρετικά χαμηλό. Το μόνο προβληματικό σημείο είναι ο ασυνήθιστος χαρακτήρας της δημογραφίας της (ένα τεράστιο ποσοστό του πληθυσμού ζει στις εκτενείς ακτές), η απουσία χερσαίων συνόρων, η συνολική σχετική απομόνωσή της από όλες τις περιοχές υψηλού κινδύνου COVID και η ικανότητά της να απομονώνεται παρά τον υψηλό αριθμό τουριστών και επιχειρηματικών συνδέσεων. Αυτά τα χαρακτηριστικά δεν μπορούν εύκολα να γίνουν αντικείμενο μίμησης, αλλά μπορεί να είναι πιο καθοριστικά για την επιτυχία της ως ανασταλτικού παράγοντα κατά του ιού από οποιοδήποτε στοιχείο πολιτικής ή οποιασδήποτε ειδικής σειράς επίσημων παρεμβάσεων.

Πολλά μπορούν να να ειπωθούν σχετικά με το γιατί ορισμένα κράτη εμφανίζονται ως υποδειγματικά και άλλα όχι, πέρα από τα δεδομένα που σχετίζονται άμεσα με το COVID. Αυτό αναφέρεται σε τρεις σειρές του Πίνακα 1. Το Pol-FrR ^[2] παρέχει έναν δείκτη πολιτικής ελευθερίας εντός των κρατών, όπως μετρήθηκε τα χρόνια από το 1973 από το Freedom House ^[3]της Oυάσινγκτον DC. Οι αριθμοί είναι ένας κατάλογος των 100 (Σουηδία) στην κορυφή μεταξύ όλων των μεγάλων κρατών. Ο Πίνακας 1 δείχνει επίσης – με * στα ονόματα των 10 κρατών – όλα αυτά που χαρακτηρίζονται από το Freedom House ως “εκλογικές δημοκρατίες” και μπορεί να φανεί ότι και τα 5 από τα μεγαλύτερα υποδειγματικά κράτη ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία και το καθένα έχει υψηλή βαθμολογία στον δείκτη Pol-FrR, που κυμαίνεται μεταξύ 93 και 100. Τα υποδειγματικά 5 (κράτη) είναι μια ελεύθερη δημοκρατική ομάδα, που μοιράζεται μια σειρά από δείκτες κατάστασης, χαρακτηριστικά μιας πολιτικής κουλτούρας, με πολλά από τα κράτη να τα θεωρούν υποδειγματικά.

Παρόλο που η Ταϊβάν με το καταπληκτικό ιστορικό της σχετικά με τον COVID δεν αναγνωρίζεται επίσημα ως ανεξάρτητο κράτος από τα άλλα 4 (κράτη) εντός αυτής της επιλεγμένης ομάδας, τα χαρακτηριστικά της ταιριάζουν απόλυτα με αυτά της ομάδας, στο σύνολό τους. Η στήλη PPP δείχνει ότι αυτά τα κράτη είναι από τα πλουσιότερα, πιο καθιερωμένα βιομηχανικά κράτη στον κόσμο και οι εκτιμήσεις για τον υποδειγματικό χαρακτήρα τους από τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης του κόσμου πρέπει σίγουρα να εκφράζουν κάτι, που σχετίζεται με έναν πολιτιστικό σύλλογο. Η στήλη PPP είναι ένα μέτρο της Παγκόσμιας Τράπεζας της ισοτιμίας αγοραστικής δύναμης κατά κεφαλήν, το οποίο προσαρμόζει απλές συγκρίσεις εισοδήματος κατά κεφαλήν, ώστε να λαμβάνονται υπόψιν οι διαφορές κόστους-ζωής αντικαθιστώντας τις κανονικές συναλλαγματικές ισοτιμίες με εκείνες, που έχουν σχεδιαστεί για να εξισώσουν τις τιμές ενός τυπικού “καλαθιού αγαθών” και υπηρεσιών.

Ο πίνακας τοποθετεί τις ΗΠΑ στο 100. Φαίνεται αρκετά σαφές ότι τα επιλεγμένα παραδείγματα θεωρούνται κατάλληλα προς μίμηση – δημοκρατικά και ελεύθερα – και αυτό βασίζεται στα ΜΜΕ, που δημιουργούν τα μάντρα των “διδαγμάτων που πρέπει να αντληθούν” ή “ακολουθώντας την επιστήμη” και ούτω καθεξής. Αυτό επιβεβαιώνεται στη στήλη Econ-Fr ^[4], η οποία παρέχει έναν κατάλογο πολιτικής ελευθερίας για το 2020, ο οποίος υπολογίζεται από το Heritage Foundation ^[5] της Ουάσινγκτον DC, στον τεράστιο και ελεύθερα διαθέσιμο κατάλογο οικονομικής ελευθερίας για το 2020, όπου η Σιγκαπούρη βρίσκεται στην κορυφή του κόσμου στα 89,4, ενώ η Αυστραλία εμφανίζεται 4η με 82,6, η Σουηδία εμφανίζεται στην κατάταξη 22η με 74,9 και ούτω καθεξής. Δηλαδή, αυτή η ομάδα θεωρείται υποδειγματική, παρά τις μεγάλες διαφορές στην απόδοση κατά του COVID λόγω μιας παγκόσμιας κουλτούρας, στην οποία, μέσω διεθνών μέσων ενημέρωσης, o φιλελευθερισμός, που βασίζεται στην αγορά με υψηλά εισοδήματα, έχει το υψηλότερο κύρος μεταξύ των κρατών του κόσμου μας. Με το κύρος προκύπτουν οι έννοιες της αλήθειας, της πιθανότητας και της υψηλής εμπιστοσύνης, οι δευτερεύουσες ανταμοιβές του υψηλού εισοδήματος.

Μπορεί λοιπόν να υποστηριχθεί ότι η έννοια του τι μπορεί να είναι ένα υποδειγματικό κράτος σε έναν κόσμο με COVID δεν βασίζεται κυρίως στο ρεκόρ του COVID, αλλά σε ορισμένες ενδείξεις για επιτυχία κατά του COVID, καθώς και σε πολλές ενδείξεις υψηλού εθνικού κύρους μεταξύ των άλλων κρατών του κόσμου μας. Έτσι, παρ’ όλες τις προειδοποιήσεις και τα μειονεκτήματα που αναφέρονται σε αυτό το άρθρο, φαίνεται ότι τα φαινομενικά πολύ διαφορετικά κράτη της ομάδας θα παραμείνουν ως υποδειγματικά.

Πέρα από τα όρια: Μια άλλη προοπτική για τις καλύτερες αποδόσεις σχετικά με τον COVID

Τα άλλα 5 έθνη έχουν έναν διαφορετικό χαρακτήρα από κοινού. Αν και η Πολωνία και η Ινδία είναι και οι δύο κοινοβουλευτικές δημοκρατίες, μοιράζονται με αυτήν τη δεύτερη ομάδα πολύ χαμηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα, με την Αιθιοπία να είναι ένα από τα πιο φτωχά κράτη στη γη. Όλα έχουν μικρότερο βαθμό οικονομικής και πολιτικής ελευθερίας, αλλά όλα έχουν επίσης πολύ καλές αποδόσεις κατά του COVID, όπως μετρούνται στις στήλες “θάνατοι ανά εκατομμύριο (Dm)” και “θάνατοι ανά κρούσματα (D/C)” και γενικά λογικούς αριθμούς για τεστ ανά εκατομμύριο (το χειρότερο είναι η Αγκόλα που στην πραγματικότητα υπερβαίνει τον αριθμό της Ταϊβάν). Αυτές δεν είναι δημογραφικά μικρές χώρες και σε αυτό το βαθμό αξίζουν κάποια προσοχή ως πιθανές παραδειγματικές περιπτώσεις.

Με πολλά κρούσματα ανά εκατομμύριο, η Πολωνία φαίνεται αρχικά ένας απίθανος υποψήφιος, αλλά να σημειωθεί ότι ο αριθμός της είναι ίσος με αυτόν της Σουηδίας και πολύ χαμηλότερος από αυτόν της Ισπανίας (29.692) ή της Γαλλίας (26.769) ή του τεράστιου αριθμού του Βελγίου (42.547). Τα τεστ ανά εκατομμύριο υπερβαίνουν τα τεστ της Ιαπωνίας. Η αναλογία θανάτων ανά χώρα είναι πολύ χαμηλή, πολύ χαμηλότερη από εκείνη του Ηνωμένου Βασιλείου, της Ιταλίας, της Γαλλίας, ακόμη και της Γερμανίας. Συνορεύει με 7 κράτη με υψηλό ή αβέβαιο ποσοστό COVID, όπως η Τσεχική Δημοκρατία. Και, φυσικά, είναι ευρωπαϊκή. Θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι ποτέ δεν θεωρήθηκε υποδειγματικό κράτος στη Δύση λόγω της πολιτιστικής της διάκρισης ότι έχει χαμηλό κατά κεφαλήν εισόδημα, ίσο με εκείνο της Μαλαισίας, και  χαμηλότερους βαθμούς οικονομικής και πολιτικής ελευθερίας από όσους βρίσκονται μεταξύ της αποδεκτής παραδειγματικής ομάδας. Και, φυσικά, το ίδιο πρέπει να ειπωθεί για την Αιθιοπία και την Αγκόλα. Οι πιο πιθανές αιτίες των χαμηλών μετρήσεων COVID είναι η έλλειψη υποδομής για αποτελεσματικά τεστ και ο χαμηλός αριθμός των ηλικιωμένων στους πληθυσμούς τους, που κυρίως έχει ως αποτέλεσμα τα χαμηλά εισοδήματα. Όπως ήδη αναφέρθηκε, αυτό από μόνο του τείνει να μειώσει τα ποσοστά θνησιμότητας. Η Ινδία και η Μαλαισία είναι μακράν τα πιο πιθανά παραδείγματα για να ακολουθηθούν από άλλους. Ο τεράστιος πληθυσμός της Ινδίας και η ακραία φτώχεια, που και τα δύο σημειώνονται στον Πίνακα 1, δεν περιόρισε τον χαμηλό αριθμό κρουσμάτων ανά εκατομμύριο και ιδιαίτερα τα χαμηλά ποσοστά θνησιμότητας. Ως μια καλά εδραιωμένη κοινοβουλευτική δημοκρατία, η Ινδία έχει σχετικά υψηλό επίπεδο πολιτικής ελευθερίας, αν και η αποφασιστικότητά της να συνεχίσει να σχεδιάζει υψηλή οικονομική ανάπτυξη (ετήσιος ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ άνω του 7% από το 2012) σημαίνει ότι η κυβέρνηση δεν αφήνει δυνάμεις της αγοράς να ελέγχουν την παραγωγή και τη διανομή αγαθών και υπηρεσιών. Βοηθούμενη από την κατανομή της ηλικίας της, αλλά χωρίς να ξεχνάμε το μέγεθος του πληθυσμού της, η Ινδία μπορεί να θεωρηθεί μεταξύ της υποδειγματική ομάδας κρατών με χαμηλό COVID.

Η Μαλαισία ως βέλτιστη πρακτική;

Ως υποδειγματική περίπτωση από πολλές απόψεις, η Μαλαισία έχει παραμεληθεί περισσότερο από τους διεθνείς σχολιαστές των ΜΜΕ. Ωστόσο, με υψηλά επίπεδα οικονομικής ελευθερίας, έχει επιτύχει αξιοσημείωτα στατιστικά COVID με βάση ένα λογικό επίπεδο τεστ. Σε αυτό, έχει βοηθήσει το ότι συνορεύει με κράτη με χαμηλά ποσοστά COVID, όπως η Ινδονησία (θάνατοι ανά εκατομμύριο 55) ή η Ταϊλάνδη (θάνατοι ανά εκατομμύριο 0,9 και συνολικά κρούσματα μόνο 3.861!). Τα επίπεδα θανάτων ανά εκατομμύριο και κρουσμάτων στη χώρα είναι αξιοσημείωτα. Επιπλέον, το ιστορικό της στην άμυνα κατά του COVID επιδεικνύει πολύ περισσότερη ταχύτητα και ευφυΐα από τα περισσότερα κράτη στη Δύση. Έλεγχος εφαρμόστηκε σε όλα τα αεροδρόμια μετά τη δημοσίευση του πρώτου κρούσματος στην Ταϊλάνδη στις 13 Ιανουαρίου και η Μαλαισία ανέφερε το δική της πρώτο κρούσμα στις 25 Ιανουαρίου – πολύ μετά την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα, τις ΗΠΑ και την Ταϊβάν. Ανιχνευτές θερμοκρασίας υιοθετήθηκαν νωρίς. Σύμφωνα με την Εντολή Ελέγχου Κινήσεων της 18ης Μαρτίου, η κυβέρνηση, με καλή συνεργασία με τα ΜΜΕ, διέδωσε ευρέως τις οδηγίες «#μένουμεσπίτι», οι ΜΚΟ και οι κρατούμενοι φυλακών κατασκεύασαν προσωπικό προστατευτικό εξοπλισμό (PPE) για όσους βρίσκονται στην πρώτη γραμμή και εισήχθησαν από τον Φεβρουάριο αρχικά οικονομικά κίνητρα για να αποφευχθεί η πλήρης οικονομική ύφεση. Πολύ νωρίς, η Μαλαισία δέχτηκε ότι η Κίνα απέδειξε ότι με την απομόνωση της μολυσμένης ομάδας ατόμων και την εφαρμογή κοινωνικών αποστάσεων, η πανδημία θα μπορούσε να περιοριστεί. Προκειμένου να χρηματοδοτηθούν νέα νοσοκομεία και να δημιουργηθούν αποθέματα φαρμάκων, το Υπουργείο Υγείας και η Tenaga Nasional Berhad (πολυεθνική εταιρεία ηλεκτρικής ενέργειας) δημιούργησαν έναν “συνασπισμό δράσης” για τη λήψη οικονομικής βοήθειας από εταιρείες, κυβερνητικές εταιρείες (GLC) και άλλους οργανισμούς στη Μαλαισία, μια μορφή χρηματοδότησης του ιδιωτικού-δημόσιου τομέα, που η Δύση δεν έχει ακόμη αξιοποιήσει πραγματικά. Η κυβέρνηση άμβλυνε κάθε διαχωρισμό μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου τομέα ζητώντας βοήθεια απευθείας από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και οι ΜΚΟ (όχι οι ιδιωτικές εταιρείες) χρησιμοποιήθηκαν από νωρίς για να παρέχουν προστατευτικές μάσκες, θαλάμους απολύμανσης και να εκπαιδεύσουν τους πολίτες σχετικά με τον COVID-19. Έως τις 11 Απριλίου, η Μαλαισία είχε αναφέρει συνολικά 4.346 κρούσματα και συνολικά 1.830 ανάρρωσαν, ποσοστό που ανέρχεται στο 42%. Σήμερα οι αριθμοί είναι 32.969 και 45.095 και το ποσοστό 73%.

Πολύ γρηγορότερα από χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, οι Αρχές της Μαλαισίας αναγνώρισαν το βασικό πρόβλημα των ηλικιωμένων στα κέντρα φροντίδας. Ήδη από τις 27 Μαρτίου, η κυβέρνηση της Μαλαισίας εισήγαγε το πακέτο οικονομικού κινήτρου Prihatin Rakyat (PRIHATIN) με 25 εκατομμύρια RM για την παροχή βοήθειας σε χώρους φροντίδας ηλικιωμένων, όπως εκταμίευση σε μετρητά, προμήθεια τροφίμων και ειδών υγειονομικής περίθαλψης, καθώς και μια έκπτωση 250 RM για συνταξιούχους του δημοσίου. Η Μαλαισία κατεύθυνε ένα πολύ υψηλότερο ποσοστό των πολύ περιορισμένων πόρων της για να βοηθήσει τους ηλικιωμένους από ό,τι τα περισσότερα από τα δυτικά κράτη και σε πολύ προγενέστερη ημερομηνία και αυτό προφανώς ανταμείφθηκε από τα πολύ χαμηλά στατιστικά θανάτων ανά εκατομμύριο και θανάτων ανά κρούσματα.

Πέρα από τις περιστασιακές δηλώσεις — επιλέγοντας με προσοχή

Το παράδειγμα της Μαλαισίας περιγράφει την ποικιλία των θετικών αντιδράσεων, που έχουν σημειωθεί σε κράτη, που δεν έχουν θεωρηθεί έως τώρα υποδειγματικά, αλλά επιδεικνύουν πολύ ανώτερα αποτελέσματα COVID σε σχέση με πολύ πιο πλούσια κράτη. Από μόνο του, αυτό το είδος αποδεικτικών στοιχείων δεν μπορεί να επιλέξει ένα παράδειγμα για όλους. Η επιλογή ενός παραδείγματος ανατρέχοντας σε μεμονωμένες περιπτώσεις είναι απίθανο να είναι πολύ βοηθητική. Αλλά αυτό που φαίνεται ξεκάθαρα είναι ότι τα παγκόσμια παραδείγματα δεν χρειάζεται να μοιάζουν ίδια όσον αφορά τις πολιτικές δομές, τα εισοδήματα ή την οικονομική ιδεολογία. Καλύτερα, κάθε έθνος θα πρέπει να εξετάζει τις δικές του συνθήκες και να επιλέγει στοιχεία, που θεωρούνται κατάλληλα. Η καλύτερη επιλογή μπορεί να είναι να εξετάσουμε την πιο παγκόσμια εικόνα, αλλά να επιτρέψουμε διαφορές κυρίως όσον αφορά τα εισοδήματα και τις ηλικιακές κατανομές, τον χαρακτήρα των συνόρων, τις πυκνότητες και τα επίπεδα αστικοποίησης και το βαθμό ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Τέτοια στοιχεία μπορεί να οδηγήσουν στην επιλογή χωρών ή μίας χώρας με παρόμοιες περιστάσεις, και αυτή με την καλύτερη απόδοση COVID μεταξύ αυτών μπορεί να είναι το καλύτερο παράδειγμα για σας. Αλλά ας μη γίνει αυτή η επιλογή πολύ γρήγορα!

Στοιχεία όπως η ηλικιακή διάρθρωση ή τα σύνορα μπορεί να είναι εύλογα αναγνωρίσιμα και αντικειμενικά μέτρα. Τα πολιτικά συστήματα και οι πολιτικές είναι ακριβώς το αντίθετο, αυτά αλλάζουν με καθεστώτα (μπορούμε να προσβλέπουμε στις εξελίξεις στις ΗΠΑ). Ο μόνος τρόπος διεξόδου από το φαινομενικό λαβύρινθο είναι πρωτίστως να παραδεχτούμε ότι οι περιπτώσεις και η θνησιμότητα του COVID σχετίζεται μόνο εν μέρει με τις επίσημες πολιτικές διαχείρισης ενός κράτους. Στην πραγματικότητα, μέχρι σήμερα, μόνο ελάχιστο φως έχει δοθεί στη σχέση μεταξύ ασθένειας, θανάτου και διακυβέρνησης σε έναν κόσμο με COVID. Μόνο για αυτόν τον λόγο, ένα σημαντικό παράδειγμα (χώρας κατά του) COVID μπορεί να μην είναι ένα καλό παράδειγμα πολιτικής και δημόσιας ζωής, ειδικά όπως ορίζεται από τους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες. Ίσως η επιλογή μεταξύ Αυστραλίας και Ιαπωνίας, μεταξύ Ινδίας ή Μαλαισίας, δεν θα πρέπει να είναι τόσο κανονιστική. Ίσως θα έπρεπε να σταθμιστεί προσεκτικά η προφανής απόδοση κατά του COVID λαμβάνοντας υπόψιν όλα τα στοιχεία, κάνοντας δεκτό το ότι οι πολιτικές διακυβέρνησης μπορεί να μην είναι οι πιο σημαντικές σε αυτά (τα κράτη).