[1]“Η ζωή ως κάτοικος της Μπανγκόκ 01″. Ψηφιακός πίνακας από τον Pssyppl, που χρησιμοποιείται με άδειά του. Απεικονίζει έναν νεαρό πολίτη που κάνει το χαιρετισμό των “Αγώνων Πείνας” (“Hunger Games”), o οποίος χρησιμοποιείται από νέους διαδηλωτές στην Ταϊλάνδη στην εκστρατεία τους για δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις.
Πολλοί καλλιτέχνες υποστήριξαν το κίνημα διαμαρτυρίας [2], στο οποίο ηγήθηκε η νεολαία απαιτώντας δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις στην Ταϊλάνδη το 2020. Ένας από αυτούς τους καλλιτέχνες είναι ο Pssyppl, τον οποίο το περιοδικό BK περιγράφει [3] ως “ταχέως αναδυόμενο καλλιτέχνη και σχεδιαστή, που παράγει σκοτεινούς, κυρίως σατιρικούς ψηφιακούς πίνακες, που αντικατοπτρίζουν τα φλέγοντα ζητήματα της εποχής μας.”
Σε ένα άρθρο [3] με αυτόν και άλλους καλλιτέχνες στο περιοδικό BK, ο Pssyppl μοιράστηκε αυτήν την περιγραφή του καλλιτεχνικού του οράματος:
My digital artwork focuses on events that are happening around me—events that leave me with a certain feeling inside my head, and then that feeling is molded and visualized in a sarcastic way through digital paintings. The reason I did these pieces is because of anger—anger that I cannot say anything or do anything to resist this corrupt system [that rules Thailand]. Art is my only way to express this smoldering emotion inside my mind.
Το ψηφιακό μου έργο τέχνης επικεντρώνεται σε γεγονότα, που συμβαίνουν γύρω μου, γεγονότα, που με αφήνουν με ένα συγκεκριμένο συναίσθημα μέσα στο κεφάλι μου και στη συνέχεια αυτό το συναίσθημα διαμορφώνεται και απεικονίζεται με σαρκαστικό τρόπο μέσω ψηφιακών πινάκων. Ο λόγος, που έκανα αυτά τα κομμάτια, είναι λόγω του θυμού: του θυμού που δεν μπορώ να πω τίποτα ή να κάνω τίποτα για να αντισταθώ σε αυτό το διεφθαρμένο σύστημα [που κυβερνά την Ταϊλάνδη]. Η τέχνη είναι ο μόνος μου τρόπος να εκφράσω αυτό το συγκλονιστικό συναίσθημα μέσα στο μυαλό μου.
Ο θυμός φαίνεται πράγματι να αποτελεί βασική κινητήρια δύναμη πίσω από τα ψηφιακά έργα τέχνης, που δημοσιεύει ο Pssyppl στο Instagram. Ένα από αυτά απεικονίζει την αντίσταση των Ταϊλανδών εναντίον μιας κυβέρνησης, που χρησιμοποιεί τον κατασταλτικό νόμο του άρθρου 112 για να συλλάβει όσους κατακρίνουν τη μοναρχία.
Αυτό το έργο τέχνης εμφανίστηκε [5] στον ιστότοπο ειδήσεων New Naratif και περιλαμβάνει μια περιγραφή από τον καλλιτέχνη:
We the people have been oppressed, manipulated and controlled by higher powers for as long as I remember. Now that their ivory tower has started to tremble, it’s time for us to rise up for a better future not just for ourselves, but also for the generations to come.
Σαν λαός έχουμε καταπιεστεί, χειραγωγηθεί και ελεγχθεί από υψηλότερες δυνάμεις εδώ και πολλά χρόνια. Τώρα που ο γυάλινος πύργος τους έχει ραγίσει, ήρθε η ώρα να ξεσηκωθούμε για ένα καλύτερο μέλλον όχι μόνο για τον εαυτό μας, αλλά και για τις επόμενες γενιές.
Ένα άλλο έργο τέχνης καταδικάζει τον στρατό, ο οποίος πραγματοποίησε πραξικόπημα [6] το 2014 και συνεχίζει να κυριαρχεί στην πολιτική κυβέρνηση παρά τη διεξαγωγή εκλογών το 2019.
I symbolised this rotten system of Thailand into the character of a general. The system that barks order at you and you will follow. The system that tells you from the other side of the poster that you already have a good life, don’t ask questions, don’t try to change the way things are. The system that hides all those bodies of the people that try to fight for their life, distorting history and turns people against each other. In the end, this is just a poster. You either choose to believe in the ‘system’ that is trying to control you through the artwork, or together, we can fight the system and tear it down to the ground.
Απεικόνισα αυτό το σάπιο σύστημα της Ταϊλάνδης στον χαρακτήρα ενός στρατηγού. Το σύστημα, που “γαβγίζει”, σας προστάζει και πρέπει να το υπακούσετε. Το σύστημα που από την άλλη πλευρά της αφίσας σας λέει ότι έχετε ήδη μια καλή ζωή, μην κάνετε ερωτήσεις, μην προσπαθείτε να αλλάξετε τον τρόπο, με τον οποίο έχουν τα πράγματα. Το σύστημα που κρύβει όλα αυτά τα σώματα των ανθρώπων, που προσπαθούν να πολεμήσουν για τη ζωή τους παραμορφώνοντας την ιστορία και στρέφει τον έναν εναντίον του άλλου. Στο τέλος, αυτή είναι απλώς μια αφίσα. Εσείς επιλέγετε είτε να πιστέψετε στο σύστημα, που προσπαθεί να σας ελέγξει μέσω του έργου τέχνης, είτε μαζί να μπορέσουμε να καταπολεμήσουμε το σύστημα και να το καταρρίψουμε.
Πήρα συνέντευξη από τον Pssyppl μέσω του Twitter [9] σχετικά με τη σημασία της τέχνης στη διατήρηση του κινήματος διαμαρτυρίας υπέρ της δημοκρατίας στην Ταϊλάνδη:
In my opinion, in the country where people cannot speak out the fact and spread out the truth, art, music, performance and any other form of expression other than words are quite important. They are the alternative ways for people to express their feelings, to make people listen.
Κατά τη γνώμη μου, στη χώρα, όπου οι άνθρωποι δεν μπορούν να μιλήσουν για τα γεγονότα και να διαδώσουν την αλήθεια, η τέχνη, η μουσική, οι παραστάσεις και οποιαδήποτε άλλη μορφή έκφρασης εκτός από τις λέξεις είναι πολύ σημαντικές. Είναι οι εναλλακτικοί τρόποι για τους ανθρώπους να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, να κάνουν τους ανθρώπους να ακούσουν.
Τον ρώτησα επίσης για την προοπτική εκστρατείας για τη δημοκρατία το 2021:
We have come a long way since the coup seven years ago. The fight is going to be long and it might last longer than 2021 in my opinion. I can’t really tell what the future would hold, but changes are coming and the glimpse of hope is starting to surface. Now that there’s covid-19 around, we have more responsibility than before. It is going to be a slow process but I believe that we surely are progressing.
Έχουμε διανύσει πολύ δρόμο από το πραξικόπημα πριν από επτά χρόνια. Ο αγώνας θα είναι μακρύς και, κατά τη γνώμη μου, θα διαρκέσει περισσότερο από το 2021. Δεν μπορώ πραγματικά να πω τι επιφυλάσσει το μέλλον, αλλά έρχονται αλλαγές και ένα ίχνος ελπίδας αρχίζει αμυδρά να εμφανίζεται. Τώρα που υπάρχει ο covid-19, έχουμε περισσότερη ευθύνη από πριν. Θα είναι μια αργή διαδικασία, αλλά πιστεύω ότι σίγουρα προοδεύουμε.
Αυτό είναι το μήνυμά του στους συναδέλφους καλλιτέχνες του:
To me, it’s of utmost importance that you never doubt yourself. There’s gonna be the work you hate, you are gonna feel tired and confused whether you’ve chosen the right part. But if it’s what you love, never stop do art. If you fail, try and fail again until you fall in love with your failure.
Για μένα, είναι ύψιστης σημασίας να μην αμφιβάλλετε ποτέ για τον εαυτό σας. Θα υπάρξει δουλειά, που θα μισήσετε, θα αισθανθείτε κουρασμένοι και μπερδεμένοι, ακόμα και αν έχετε επιλέξει να είστε στο σωστό μέρος. Αλλά αν είναι αυτό που αγαπάτε, μην σταματήσετε ποτέ να δημιουργείτε τέχνη. Εάν αποτύχετε, δοκιμάστε και αποτύχετε ξανά, έως ότου να ερωτευτείτε την αποτυχία σας.