Έχω φεμινιστικές απόψεις από τότε που ήμουν παιδί, πολύ πριν μπορέσω να τις ονομάσω φεμινιστικές. Τα μεγαλύτερα μαθήματά μου στη ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση, ωστόσο, έγιναν πολύ πιο πρόσφατα. Το 2018 ήταν το έτος, που έπαψα πλέον να είμαι απλός πολιτικός θεατής και ένιωσα την παρότρυνση να συμμετάσχω στο συλλογικό ακτιβισμό, παρακινημένη από την πρώτη συζήτηση της Γερουσίας της Αργεντινής σχετικά με ένα νομοσχέδιο υπέρ της νόμιμης εκούσιας άμβλωσης.
Νωρίς το πρωί της 30ής Δεκεμβρίου 2020, ξύπνησα με ιστορικά νέα. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι η Γερουσία ενέκρινε το νόμο περί νομιμοποίησης της άμβλωσης
Το προηγούμενο βράδυ εκείνης της μέρας, στεκόμουν περιμένοντας ανάμεσα σε πλήθος ανθρώπων στους δρόμους. Ταχθήκαμε συλλογικά ενάντια στις πολλές ανησυχίες μας, συμπεριλαμβανομένων της αβεβαιότητας, της άγνοιας των θέσεων μερικών βασικών γερουσιαστών, τους φόβους για την πιθανή απόρριψη του νομοσχεδίου και τα έντονα συναισθήματα για ό,τι είχαν επιτύχει οι αιχμηρές προσπάθειες μας τα τελευταία χρόνια έως αυτή τη στιγμή. Λυπάμαι που έφυγα πριν από τα αποτελέσματα, αλλά ξύπνησα ενθουσιασμένη και είδα τις αντιδράσεις όσων έμειναν ξάγρυπνοι μέχρι τις 5 το πρωί, όταν τελικά λήφθηκε η απόφαση.
? El momento del resultado. Escuchen eso, piel de gallina.#ESLEY pic.twitter.com/sbeLD1PSqY
— Sole (@ssoledad1983_) December 30, 2020
? Η στιγμή ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων. Ακούστε αυτό, ανατρίχιασα.
Για σχεδόν όλο το 2020, η πανδημία του COVID-19 εμπόδισε μαζικές συγκεντρώσεις και οδήγησε τους ακτιβιστές να υιοθετήσουν εικονικές πλατφόρμες. Με την άρση των αυστηρότερων μέτρων, ο κοινωνικός ακτιβισμός βγήκε ξανά στους δρόμους.
Στις 16 Νοεμβρίου 2020, μετά από αυξανόμενη πίεση από φεμινιστικές οργανώσεις, ο Πρόεδρος της Αργεντινής Αλμπέρτο Φερνάντες εκπλήρωσε επιτέλους μια υπόσχεση, που είχε κάνει στις αρχές Μαρτίου: να παρουσιάσει ένα νομοσχέδιο στο Κογκρέσο για τη νομιμοποίηση της έκτρωσης (μια πράξη που είχε καθυστερήσει, καθώς εφαρμόστηκαν έκτακτα μέτρα λόγω του COVID-19).
Διαβάστε επίσης: Η Αργεντινή κλείνει το 2020 με ιστορική ψήφο της Γερουσίας, που νομιμοποιεί την έκτρωση
Οι συνοπτικές ενημερώσεις ξεκίνησαν με ένα αυστηρό πρόγραμμα την 1η Δεκεμβρίου στη Κάτω Βουλή και το ιστορικό αποτέλεσμα επιτεύχθηκε νωρίς το πρωί στις 30 του μήνα.
¡En todo el país!??
Sumate a hacer historia, en las calles por nuestros derechos.
Pasá la voz. #AbortoLegal2020 pic.twitter.com/DC6RPxj6HF— #AbortoLegal2020 ? (@CampAbortoLegal) December 9, 2020
Σε κάθε χώρα!??
Ακολουθήστε μας για να γράψουμε ιστορία στους δρόμους, για τα δικαιώματα μας.
Διαδώστε το. #AbortoLegal2020 pic.twitter.com
Σχεδόν ένας χρόνος είχε περάσει χωρίς προσωπική επαφή και πολλοί από εμάς λαχταρούσαμε να δούμε ο ένας τον άλλον και όχι μέσα από μια οθόνη υπολογιστή. Προσκαλέσαμε πολλούς φίλους από την ομάδα Traductoras e Intérpretes Feministas (Φεμινιστές Μεταφραστές και Διερμηνείς, ή TEIFEM να παραστούμε φυσικά σε αυτές τις εκδηλώσεις. Δεν υπάρχουν λέξεις να εξηγήσουν τι σήμαινε αυτό για εμάς.
Στο Μπουένος Άιρες, την πρωτεύουσα της Αργεντινής, μαζικές διαδηλώσεις κατά τη διάρκεια των συζητήσεων κατέλαβαν όλο το μήκος των 400 μέτρων της πλατείας του Κογκρέσου κατά μήκος της λεωφόρου Ριβαντάβια και της λεωφόρου Καλάο από τη γωνία του Εθνικού Κογκρέσου. Στο απέναντι άκρο της πλατείας, χωρισμένοι με εκτεταμένη περίφραξη ασφαλείας, διαδηλωτές υπέρ της ζωής συγκεντρώθηκαν για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στο νόμο.
Οι οργανωτικές προσπάθειες ήταν άψογες, με εκτενείς επιχειρήσεις ασφαλείας, συγκεντρώθηκαν ομάδες CEPA (Σώμα Εκκένωσης και Πρώτων Βοηθειών) και ομάδες του Ερυθρού Σταυρού, καθώς και σταθμοί ενυδάτωσης, μαζί με συνοδούς, που προσέφεραν δωρεάν αντισηπτικά και απολυμαντικά στους συμμετέχοντες. Ένα κεντρικό στάδιο, ηχεία και μια μεγάλη οθόνη τοποθετήθηκαν σε κάθε τετράγωνο για να μεταδώσουν τις συζητήσεις ζωντανά.
Ο συνωστισμός ήταν αναπόφευκτος, αλλά σχεδόν όλοι φορούσαν μάσκα και καταβλήθηκε κάθε προσπάθεια για να τηρηθούν τα υγειονομικά μέτρα.
Μια γιορτινή και πολύχρωμη ατμόσφαιρα άνθισε στην “πράσινη πλευρά” της περίφραξης, με μια θάλασσα ελπιδοφόρων χαμόγελων ενάντια στον φόβο της επανάληψης της ιστορίας όπως το 2018, όταν η Γερουσία είχε απορρίψει το νομοσχέδιο με διαφορά επτά ψήφων. Ίσως γιόρταζαν οι παρευρισκόμενοι το ότι, παρά τις αποτυχίες του παρελθόντος, η πρώτη συζήτηση είχε θέσει σταθερά το ζήτημα στο τραπέζι, εγκαταστάθηκε στην κοινωνία, και άρχισε να προκαλεί οικογενειακές συζητήσεις.
Σε αυτό το σημείο δεν υπήρχε επιστροφή.
Γύρω από το Εθνικό Κογκρέσο, κάθε “πράσινη” διαδήλωση έμοιαζε περισσότερο με μια μεγάλη έκθεση, με μπάντες στολισμένες στα πράσινα και στα μοβ, μουσικά σχήματα batucada, τέκνο μουσική, πανό και αφίσες, αξεσουάρ, μπλουζάκια, γκλίτερ, μακιγιάζ, βεγγαλικά και χορό.
Οι οργανισμοί διέδωσαν πληροφορίες και πούλησαν αυτοκόλλητα, καρτ-ποστάλ και αξεσουάρ σε προσπάθειες συγκέντρωσης χρημάτων. Πολλές πολιτικές ομάδες, ενώσεις, ΜΚΟ και κοινωνικά κινήματα έκαναν την παρουσία τους ορατή και προώθησαν σκοπούς όπως ο διαχωρισμός της Εκκλησίας και του Κράτους, η ολοκληρωμένη σεξουαλική εκπαίδευση, τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚ+ κοινότητας, την ανάγκη ειδικών στις κλινικές αμβλώσεων για την εξασφάλιση ασφαλούς οδού για τους ασθενείς και πολλά άλλα.
Έφηβοι έπαιξαν ποδόσφαιρο σε αυτοσχέδια γήπεδα, που δημιουργήθηκαν από τη συντονιστική ομάδα του φεμινιστικού ποδοσφαίρου (Coordinadora de Fútbol Feminista). Στην κεντρική σκηνή, οι οργανώσεις ανέλαβαν να αναλύσουν τις βασικές αρχές του νομοσχεδίου και τους λόγους, που το υποστηρίζουν.
Σε άλλες περιοχές, οικογένειες χόρεψαν και έβγαλαν φωτογραφίες, άνθρωποι ζωγράφισαν πρόσωπα και οι κύκλοι των batucada τραγούδησαν φεμινιστικές φράσεις.
Παρά το ευρύ φάσμα προσωπικών, κομματικών και πολιτικών θέσεων, επικρατούσε μια αίσθηση ενότητας, χαράς και συντροφικότητας, που παρέμεινε σταθερή απέναντι σε ένα κοινό σκοπό, που επηρεάζει όλες τις ηλικίες, τις φυλές, τις πολιτικές θέσεις και τις κοινωνικές τάξεις.
Τώρα δεν είναι η ώρα για τον φεμινισμό να γίνει εφησυχασμένος. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα για να διασφαλίσουμε τη συμμόρφωση με το νόμο και να διαλύσουμε όποιες προσπάθειες παρεμπόδισής του. Αλλά για τώρα, κρατάμε μερικές μέρες για να γιορτάσουμε αυτό το ιστορικό επίτευγμα, που οφείλεται σε μια δεκαετία αγώνα.