Νέοι ακτιβιστές έχουν πραγματοποιήσει διαδηλώσεις σε 55 από τις 77 επαρχίες.
Στις 18 Ιουλίου 2020, διαδηλωτές υπέρ της δημοκρατίας με επικεφαλής φοιτητές από την Ομάδα Ελεύθερων Νέων και την Ένωση Φοιτητών της Ταϊλάνδης, κάλεσαν σε δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. Μνημείο Δημοκρατίας στην Μπανγκόκ. Φωτογραφία και λεζάντα από την Darika Bamrungchok.
Αυτό το άρθρο [1]είναι της Darika Bamrungchok, προέρχεται από το EngageMedia, έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό μέσων, τεχνολογίας και πολιτισμού. Αυτή η ιστορία υπέστη επεξεργασία και αναδημοσιεύτηκε στο Global Voices στο πλαίσιο συμφωνίας ανταλλαγής περιεχομένου.
Μετά από χρόνια καταστολής, λογοκρισίας και αδικίας υπό μια στρατιωτική κυβέρνηση, χιλιάδες διαδηλωτές στην Ταϊλάνδη βγαίνουν στους δρόμους και στο Διαδίκτυο για να ζητήσουν πολιτικές αλλαγές και δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. Αυτό που ξεκίνησε ως φιλοδημοκρατικές συγκεντρώσεις από φοιτητές τον Φεβρουάριο του 2020, έχει πλέον εξελιχθεί σε αμέτρητες διαμαρτυρίες με επικεφαλείς τους Νέους της Ταϊλάνδης [2] και μαθητές ηλικίας 14 ετών [3] κατά της στρατιωτικής κυβέρνησης, που πραγματοποιούνται σχεδόν καθημερινά σε τουλάχιστον 55 από τις 77 επαρχίες σε όλη την επικράτεια.
Τρεις απαιτήσεις
Αυτό το υπέρ της δημοκρατίας κίνημα υπό την ηγεσία των φοιτητών είναι το πρώτο στη σύγχρονη ταϊλανδέζικη ιστορία, για το οποίο η ταϊλανδέζικη μοναρχία συζήτησε δημοσίως με κριτικό τρόπο, δεδομένου ότι κάτι τέτοιο αποτελεί αδικαιολόγητο αδίκημα [4]. Οι διαμαρτυρίες, υπό την ηγεσία του Κινήματος του Ελεύθερου Λαού [5], απαιτούν αλλαγές σε μια χώρα με μακρά ιστορία καταστολής της διαφωνίας. Κάτω από τον πρωταρχικό στόχο να έχει μια “δημοκρατική μορφή διακυβέρνησης υπό τον μονάρχη σύμφωνα με το σύνταγμα”, το κίνημα απαιτεί τρεις βασικές αλλαγές στην τρέχουσα ταϊλανδέζικη κυβέρνηση: να διαλύσει το Κοινοβούλιο, να ξαναγράψει το στρατιωτικό υποστηριζόμενο σύνταγμα και να σταματήσει να εκφοβίζει και αυθαίρετα να συλλαμβάνει επικριτές.
Αλλά όπως και στις πρόσφατες επιθέσεις κατά της ελευθερίας της έκφρασης στο διαδίκτυο στις γειτονικές Φιλιππίνες [6] και το Χονγκ Κονγκ [7], οι Ταϊλανδοί διαδηλωτές και ΜΜΕ αποσιωπούνται όλο και περισσότερο από την κυβέρνησή τους τόσο σε φυσικούς όσο και σε ψηφιακούς χώρους.
Στις 26 Αυγούστου, οι ηγέτες του Κινήματος του Ελεύθερου Λαού Tattep “Ford” Ruangprapaikitseree και Panumas “James” Singprom συνελήφθησαν [8] για το ρόλο τους στο αντικυβερνητικό συλλαλητήριο της 18ης Ιουλίου [9]. Έκτοτε τους έχει χορηγηθεί εγγύηση. Μια μέρα νωρίτερα, μετά από πιέσεις από την κυβέρνηση της Ταϊλάνδης, το Facebook είχε εμποδίσει την πρόσβαση εντός της Ταϊλάνδης στο “Royalist Marketplace” [10], μια ομάδα με πάνω από ένα εκατομμύριο μέλη, όπου Ταϊλανδοί πολίτες μπορούσαν να συζητήσουν για τη μοναρχία. Ωστόσο, σχεδόν αμέσως, το Facebook δήλωσε ότι ήταν διατεθειμένο να αμφισβητήσει νομικά [11] το αίτημα της κυβέρνησης της Ταϊλάνδης. Από τη στιγμή που γράφτηκε, μια νέα ομάδα με το ίδιο ακριβώς όνομα εμφανίστηκε, με περισσότερα από 500.000 μέλη [12] να εντάσσονται μέσα στην πρώτη ημέρα της δημιουργίας της.
Πέρα από αυτές τις καταστολές, τα τοπικά ταϊλανδέζικα μέσα ενημέρωσης δεν μπορούν επίσης να αναφέρουν ελεύθερα την παρενόχληση και τον εκφοβισμό του κράτους εναντίον διαδηλωτών, φοβούμενοι [13] ότι θα στοχευθούν με νομικά μέτρα και οικονομικές επιπτώσεις από την κυβέρνηση.
Το πρώτο κύμα διαδηλώσεων
Στα τέλη Φεβρουαρίου 2020, το πρώτο κύμα διαμαρτυριών των φοιτητών σε όλη την Ταϊλάνδη πυροδοτήθηκε αρχικά από τη διάλυση [15] του Συνταγματικού Δικαστηρίου για το φιλοδημοκρατικό Μέλλον Μπροστά, ένα κόμμα της αντιπολίτευσης δημοφιλές στους νεότερους ψηφοφόρους. Λίγο αργότερα, η κυβέρνηση της Ταϊλάνδης υπέγραψε ένα έκτακτο διάταγμα [16], που απαγόρευε τις αντικυβερνητικές συγκεντρώσεις στο όνομα του περιορισμού της διάδοσης του COVID-19. Όμως μέχρι τον Ιούνιο, η οργή των Ταϊλανδών προς την κυβέρνηση είχε αυξηθεί λόγω της αυξανόμενης οικονομικής δυσκολίας, που προκλήθηκε από την πανδημία, την εξαφάνιση του Ταϊλανδού αντικυβερνητικού ακτιβιστή Wanchalearm Satsaksit [17] στην Καμπότζη και τις προφανείς αποτυχίες του δικαστικού συστήματος στην περίπτωση του Vorayuth Yoovidhya [18] [δισεκατομμυριούχος κληρονόμος κατηγορούμενος για τη δολοφονία ενός αστυνομικού κατά τη διάρκεια τροχαίου ατυχήματος το 2012. Η υπόθεση εναντίον του αποσύρθηκε πυροδοτώντας δημόσια κραυγή κατά της ατιμωρησίας για τους πλούσιους].
Το δεύτερο κύμα διαμαρτυριών
Αυτός ο συνδυασμός παραπόνων, μαζί με τη χαλάρωση των απαγορεύσεων λόγω Covid-19 στη χώρα, πυροδότησε το δεύτερο κύμα διαμαρτυριών. Στις 18 Ιουλίου, η ομάδα F [19]ree Youth [19] και η Ένωση Φοιτητών της Ταϊλάνδης [20] διοργάνωσαν ένα ειρηνικό συλλαλητήριο μπροστά από το Μνημείο Δημοκρατίας της Μπανγκόκ με πάνω από 2.000 διαδηλωτές [21]. Αυτή τη φορά, οι διαδηλώσεις υπό την ηγεσία των φοιτητών ήταν πολύ πιο ισχυρές και διαδεδομένες, προσελκύοντας ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας. Μέχρι τις 16 Αυγούστου, περισσότεροι από 20.000 άνθρωποι [21] επανειλημμένα διαδήλωναν υπό το σύνθημα “Κάτω η δικτατορία, ζήτω η δημοκρατία” στο Μνημείο Δημοκρατίας της Μπανγκόκ.
Αυτή η νέα γενιά της Ταϊλάνδης αξιοποιεί επίσης την τεχνολογία για να οργανώσει διαμαρτυρίες-αστραπή γεφυρώνοντας το χάσμα [22] μεταξύ ακτιβισμού εντός και εκτός διαδικτύου. Εν μέρει εμπνευσμένο από το κίνημα του Χονγκ Κονγκ, το ταϊλανδέζικο κίνημα είναι σε μεγάλο βαθμό χωρίς ηγέτες, με τους συμμετέχοντες να χρησιμοποιούν κυρίως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να διαμαρτυρηθούν και να κινητοποιήσουν περισσότερους ανθρώπους σε ολόκληρη τη χώρα. Τα αντικυβερνητικά συναισθήματα και η πολιτική δυσαρέσκεια εξαπλώθηκαν γρήγορα στα κοινωνικά μέσα, με διάφορα hashtag διαμαρτυρίας [23] να εμφανίζονται στο Twitter. Οι νέοι διαδηλωτές χρησιμοποιούν επίσης διάφορες διαδικτυακές πλατφόρμες όπως το Tinder και το TikTok [24] για να διαδώσουν το μήνυμα της διαμαρτυρίας τους, συχνά χρησιμοποιώντας σύμβολα, σάτιρα και λαϊκή κουλτούρα [25].
Ωστόσο, ενώ η κυβέρνηση της Ταϊλάνδης έχει υποστηρίξει ότι επιτρέπεται [26] στους ανθρώπους να εκφράσουν τη διαφωνία και την επιθυμία τους για μεταρρύθμιση, επανειλημμένα παρενόχλησε, οδήγησε σε κρατήσεις και υπέβαλε καταγγελίες εναντίον ηγετών των φοιτητών και διαδηλωτών, που συμμετείχαν στις ειρηνικές διαμαρτυρίες. Παρόλο που η κυβέρνηση υποστήριξε ότι η παράταση του διατάγματος έκτακτης ανάγκης [16] έως τον Σεπτέμβριο δεν θα απαγορεύσει τις πολιτικές διαμαρτυρίες, η Αστυνομία συνέχιζε να κλητεύει [27] τους ηγέτες διαμαρτυρίας για παραβίαση του διατάγματος. Αυτό σημαίνει ότι οι διαδηλωτές μπορούσαν να συλληφθούν για συμμετοχή σε διαδηλώσεις, μαζί με καταστολή και άλλους κατασταλτικούς νόμους [28] σύμφωνα με τον ταϊλανδέζικο ποινικό κώδικα.
Tο κλείσιμο της ομάδας Royalist Marketplace στο Facebook αποτελεί μια σαφή αντανάκλαση των κινδύνων, που προκύπτουν από την έκφραση διαφωνίας ενάντια στην κυβέρνηση της Ταϊλάνδης και τη μοναρχία στο Διαδίκτυο. Το hashtag #NoTwitterThailand [29] ήταν η κορυφαία σελίδα της χώρας τον Μάιο, καθώς οι Ταϊλανδοί γίνονταν όλο και πιο επικριτικοί στην επιτήρηση της κυβέρνησης στο διαδίκτυο και τον περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης. [Αυτό συνδέεται [30] με την εκκίνηση του επίσημου λογαριασμού Twitter της Ταϊλάνδης τον Μάιο, που ακολουθήθηκε από αλλαγές στην πολιτική απορρήτου. Αυτό οδήγησε πολλούς Ταϊλανδέζους ακτιβιστές να υποψιάζονται εντατική κυβερνητική επιτήρηση].
Τα τοπικά μέσα ενημέρωσης επίσης μιλούν σχετικά με τη συστηματική λογοκρισία [13] σε ό, τι αφορά την κάλυψη, που επικρίνει τη μοναρχία της Ταϊλάνδης.
Μεταξύ 17 και 19 Αυγούστου, Ταϊλανδέζοι Δικηγόροι για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (TLHR) τεκμηρίωσαν [31] 103 περιπτώσεις, στις οποίες φοιτητές παρενοχλήθηκαν ή τους εμπόδισαν ελευθερίες συμπεριλαμβανομένου του χαιρετισμού με τα τρία δάχτυλα, το να φορούν λευκή κορδέλα ή να κρατούν λευκά χαρτιά.
When Education Minister Nataphol Teepsuwan tried to get on the stage to speak, @BadStudent [32] chanted at him:
“Get in line. Get in line. Get in line.” #WhatsHappeningInThailand [33] #ผูกโบว์ขาวต้านเผด็จการ [34] #เลิกเรียนไปกระทรวง [35] pic.twitter.com/l5KNPtOJdy [36]
— Thisrupt (@Thisruptdotco) August 19, 2020 [37]
Όταν ο Υπουργός Παιδείας Nataphol Teepsuwan προσπάθησε να ανέβει να μιλήσει, οι @BadStudent του φώναζαν:
“Συμμορφώσου. Στη σειρά σου. Συμμορφώσου”.
Τουλάχιστον 13 ακτιβιστές [28], συμπεριλαμβανομένου του δικηγόρου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Arnon Nampha [38] και δύο ράπερ, συνελήφθησαν με την κατηγορία της καταστολής και ο καθένας μπορεί να αντιμετωπίσει ποινές φυλάκισης έως επτά ετών, εάν καταδικαστεί.
Τη στιγμή της γραφής αυτού του άρθρου, όλοι απελευθερώθηκαν αργότερα με εγγύηση. Ωστόσο, ορισμένοι ακτιβιστές παρακολουθούνται από αξιωματικούς ασφαλείας με πολιτικά και πιστεύουν ότι υπάρχει ένας κατάλογος με 31 άτομα [39], τα οποία η Αστυνομία επιδιώκει να συλλάβει, επειδή μιλούσαν ανοιχτά. Επειδή πολλοί από τους διαδηλωτές είναι μαθητές και φοιτητές, υπάρχει αυξανόμενη ανησυχία για τη δυνητική στόχευση [31] σπουδαστών και νέων εν μέσω των συνεχιζόμενων διαδηλώσεων.