Φωτογραφία από τον λογαριασμό στο Twitter του Μουρίντ Μπαργκούτι, που τον δείχνει με την αείμνηστη σύζυγό του, Ράντουα Ασούρ: μια ιστορία αγάπης που λατρεύεται σε όλο τον αραβικό κόσμο. Η λεζάντα λέει: “Το απόγευμα της 22ας Ιουλίου 1970, γίναμε οικογένεια. Το γέλιο της έγινε το σπίτι μου”.

Ο αγαπημένος και κορυφαίος Παλαιστίνιος ποιητής Μουρίντ Μπαργκούτι πέθανε την Κυριακή σε ηλικία 77 ετών, στέλνοντας κύματα θλίψης σε μια μεγάλη βάση θαυμαστών στον αραβικό κόσμο και εκπληρώνοντας μια προφητεία, που είχε κάνει εδώ και καιρό:

أنا أكبر من إسرائيل بأربع سنوات، والمؤكد أنني سأموت قبل تحرير بلادي من الاحتلال الإسرائيلي. عمري الذي عشت معظمه في المنافي تركني محملًا بغربة لا شفاء منها، وذاكرة لا يمكن أن يوقفها شيء

Είμαι τέσσερα χρόνια μεγαλύτερος από το Ισραήλ και σίγουρα θα πεθάνω, πριν απελευθερωθεί η χώρα μου από την ισραηλινή κατοχή. Η ζωή μου, την περισσότερη από την οποία έζησα στην εξορία, με άφησε με μια αθεράπευτη αποξένωση και μια ανάμνηση, που τίποτα δεν μπορούσε να σταματήσει.

Με σκοτεινές λέξεις, ζωντανές εικόνες, μελαγχολικά συναισθήματα και νοήματα ανθεκτικότητας, η ποίηση του Μπαργκούτι στρεφόταν πολύ γύρω από τα θέματα της Παλαιστίνης και των Αράβων. Για δεκαετίες, έλεγε για μια λαχτάρα για την πατρίδα του στην Παλαιστίνη, από την οποία έμεινε μακριά για περισσότερα από 30 χρόνια, από τον Αραβοϊσραηλινό Πόλεμο του 1967, ενώ στη συνέχεια του επετράπη μόνο περιορισμένη πρόσβαση.

Μέσα από 12 συλλογές ποιημάτων, η γραφή του ταλαντευόταν ανάμεσα στην ελπίδα, την αντίσταση και την απόγνωση, το όνειρο να ενωθεί με μια μακρινή πατρίδα, μια οικογένεια διασκορπισμένη από την ανιθαγένεια και σε μια αγάπη, που χωρίστηκε από την εξορία.

Σε συνέντευξή του στον Guardian το 2008, φέρεται να είπε:

Το δίλημμα των Παλαιστίνιων συγγραφέων, ότι αναμένεται από εμάς να μιλήσουμε για τις ανάγκες των ανθρώπων, που στερούνται την αυτοέκφραση, υπό την κατοχή, για να εκφράσουμε τον πόνο τους. Μα αυτό είναι μια παγίδα: πρέπει να επιτύχεις μια ισορροπία, χωρίς να θυσιάσεις την αισθητική για το αναγνωστικό κοινό σου. Μισώ τους όρους “αντιστασιακή ποίηση” ή “ποίηση εξορίας”. Δεν είμαστε μονοθεματικοί ποιητές. Μια στιγμή χαράς ή δυστυχίας αντιπαρατίθεται με το αντίθετό της. Δεν υπάρχει ένα πρόσωπο. Βλέπω και τα δύο. Αναρωτιέμαι όλη την ώρα: αν υπεραπλοποιήσεις, καλύτερα να τα παρατήσεις.

Τα απομνημονεύματά του “Είδα την Ραμάλα”, τα πρώτα που τον παρουσίασαν στους παγκόσμιους αναγνώστες, χαρακτηρίστηκαν από τον Έντουαρντ Σαΐντ, τον διάσημο διανοούμενο και ακαδημαϊκό, ως “μία από τις καλύτερες υπαρξιακές αφηγήσεις για τον εκτοπισμό των Παλαιστινίων”.

Γεννημένος το 1944 στο ορεινό χωριό Ντέιρ Γασανέχ της Δυτικής Όχθης, κοντά στη Ραμάλα, ο Μπαργκούτι εξορίστηκε από την Ιορδανία για 20 χρόνια, από τον Λίβανο για 15 χρόνια και από την Αίγυπτο για 18 χρόνια, χωρίζοντάς τον από την Αιγύπτια σύζυγό του, την αείμνηστη μυθιστοριογράφο και λέκτορα Ράντουα Ασούρ, και τον γιο του, ποιητή Ταμίμ.

Εκτός από τα ποιήματά του για κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα που αφορούν τον αραβικό κόσμο και τους καθημερινούς αγώνες των Αράβων πολιτών, η ιστορία αγάπης του Μουρίντ και της Ράντουα έχει γίνει ένα ειδύλλιο, που λατρεύεται από ένα ευρύ κοινό σε όλη την περιοχή.

Mourid Barghouti gave us his passion and pain for the homeland. He gave us his pure love for Radwa. He gave his words which resonated with our Syrian Nakba. He gave ‘I Saw Ramallah’, which spoke to me above all else in my own interaction with my heritage. Rest in peace, Mourid. pic.twitter.com/Dc72CsCEdj

— Razan Saffour (@RazanSpeaks) February 14, 2021

Ο Μουρίντ Μπαργκούτι μας χάρισε το πάθος και τον πόνο του για την πατρίδα. Μας έδωσε την αγνή του αγάπη για τη Ράντουα. Έδωσε τα λόγια του που είχαν απήχηση στη Συριακή μας Νάκμπα. Έδωσε το “Είδα την Ραμάλα”, το οποίο μου «μίλησε» πάνω από όλα στη δική μου αλληλεπίδραση με την κληρονομιά μου. Αναπαύσου εν ειρήνη, Μουρίντ.

Άλλο ένα τουίτ έλεγε:

The timeless love between Mourid Barghouti and Radwa Ashour — as traced through their literary works — is one of the twentieth century’s great love stories… We lost another great soul in this earthly realm- May they reunite in their radical love and both rest in power. pic.twitter.com/wcnuib4xLL

— …شمس… (@shamsesq) February 14, 2021

Η διαχρονική αγάπη μεταξύ του Μουρίντ Μπαργκούτι και της Ράντουα Ασούρ — όπως εντοπίζεται μέσα από τα λογοτεχνικά τους έργα — είναι μια από τις μεγάλες ιστορίες αγάπης του εικοστού αιώνα… Χάσαμε άλλη μια μεγάλη ψυχή σε αυτό το επίγειο βασίλειο – Μακάρι να ενωθούν ξανά στη ριζοσπαστική τους αγάπη και να αναπαυθούν και οι δύο εν ισχύ.

Η λογοτεχνική λαμπρότητα του Μουρίντ αντήχησε σε ένα τεράστιο κοινό σε όλο τον κόσμο, το οποίο μοιράστηκε τη λαχτάρα του για μια απελευθερωμένη Παλαιστίνη και μια ελεύθερη φωνή.

Η κινηματογραφίστρια Annemaria Jacir έγραψε στο Twitter:

Broken hearted about Mourid al-Barghouti #مريد_البرغوثي Forever etched in my memory: dinner in Amman. It began to rain. You ran out and flung your arms back like a child, spinning around and smiling as you got soaked. Palestine has lost one of our greatest. #MouridBarghouti #RIP

— Annemarie Jacir (@AnnemarieJacir) February 14, 2021

Με ραγισμένη καρδιά για τον Μουρίντ αλ-Μπαργκούτι #مريد_البرغوثي Για πάντα χαραγμένο στη μνήμη μου: δείπνο στο Αμμάν. Αρχισε να βρέχει. Έτρεξες έξω και πέταξες τα χέρια σου πίσω σαν παιδί, στριφογυρνούσες και χαμογελούσες καθώς μούσκευες. Η Παλαιστίνη έχασε έναν από τους σπουδαιότερούς μας.

Μηνύματα πένθους και στενοχώριας, αναμνήσεις και εκτιμήσεις και αποσπάσματα της ποίησής του πλημμύρισαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από όλο τον κόσμο για να θρηνήσουν τον θάνατο του αγαπημένου ποιητή.

Η Λιβανέζα ποιήτρια Zeina Hashem έγραψε:

“لعلّ “غيرنا”… يغيرونها” – مريد البرغوثي

“leaving this world as t is,
hoping that, someday, someone else
will change it.” — @MouridBarghouti

Rest in Power, & thank you ? pic.twitter.com/5NaD4v7asY

— Zeina Hashem Beck (@zeinabeck) February 14, 2021

«Αφήνοντας τούτο τον κόσμο όπως είναι,
ελπίζοντας ότι, κάποια μέρα, κάποιος άλλος
θα τον αλλάξει.” — @MouridBarghouti

Αναπαύσου εν ισχύ και σε ευχαριστώ

Η καθηγήτρια Laleh Khalili έγραψε:

“Jerusalem. The city of our little moments that we forget quickly because we will not need to remember, and because they are ordinary like water is water and lightning is lightning. And as it slips from our hands it is elevated to a symbol, up there in the sky.” Mourid Barghouti

— Laleh Khalili (@LalehKhalili) February 14, 2021

“Ιερουσαλήμ. Η πόλη των μικρών μας στιγμών που ξεχνάμε γρήγορα γιατί δεν θα χρειαστεί να θυμόμαστε, και επειδή είναι συνηθισμένες όπως το νερό είναι το νερό και η αστραπή είναι αστραπή. Και καθώς γλιστράει από τα χέρια μας, ανυψώνεται σε σύμβολο, επάνω εκεί στον ουρανό». Μουρίντ Μπαργκούτι

Άλλη μια δημοσίευση από τον Omar Ghraieb έγραφε:

We lost @MouridBarghouti , a huge loss for #Palestine, may you rest in peace knowing that you spoke up for your country through exceptional literary brilliance. You'll never be forgotten across all generations, you'll legendary work will keep you alive.

— Omar Ghraieb?? (@Omar_Gaza) February 14, 2021

Χάσαμε τον @MouridBarghouti, μια τεράστια απώλεια για την #Παλαιστίνη, είθε να αναπαυθείτε εν ειρήνη γνωρίζοντας ότι μιλήσατε για τη χώρα σας με εξαιρετική λογοτεχνική λαμπρότητα. Δεν θα ξεχαστείς ποτέ σε όλες τις γενιές, το θρυλικό σου έργο θα σε κρατήσει ζωντανό.