[1]Demonstrierende mit riesiger Pride-Flagge laufen zur Silom-Straße. Foto und Bildunterschrift: Prachatai.
Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε [1] αρχικά από το Prachatai, ανεξάρτητη ταϊλανδέζικη ηλεκτρονική εφημερίδα. To Global Voices
επεξεργάστηκε και αναδημοσίευσε το άρθρο ως συμφωνία κοινής χρήσης περιεχομένου.
Στο Φεστιβάλ Υπερηφάνειας στην Μπανγκόκ στις 7 Νοεμβρίου 2020, Ταϊλανδές, μέλη της κοινότητας ΛΟΑΤΚ+ και φιλοδημοκρατικοί διαδηλωτές απαίτησαν ισότητα για όλες τις περιθωριοποιημένες ομάδες, την παραίτηση του πρωθυπουργού Πραγιούτ Τσαν-Ότσα, νέο σύνταγμα και μεταρρύθμιση της μοναρχίας.
Η διαδήλωση, που οργανώθηκε από τις ομάδες Seri Toey Plus και Γυναίκες για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία, οι οποίες
δραστηριοποιούνται για τη δικαιοσύνη των φύλων, ξεκίνησε από την διασταύρωση Samyan στο κέντρο της Μπανγκόκ. Οι
διαδηλωτές, που κρατούσαν μεγάλες σημαίες ουράνιου τόξου και πλακάτ με αιτήματα, όπως Ισότητα των Φύλων, Γάμος για Όλους [2], Δικαίωμα στην Άμβλωση [3] και Νομιμοποίηση της σεξουαλικής εργασίας, έκαναν πορεία κατά μήκος της Rama IV στην οδό Silom, κεντρικό σημείο στο κέντρο της Μπανγκόκ.
Δείτε περισσότερα: Γιατί διαδηλώνει η νεολαία στην Ταϊλάνδη; [4]
Κατά τη διάρκεια [5] της διαδήλωσης, οι Γυναίκες για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία, συνοδευόμενες από τυμπανιστές της θεατρικής ομάδας B-Floor, ερμήνευσαν μια ταϊλανδέζικη εκδοχή του χιλιανού φεμινιστικού ύμνου “Ένας
βιαστής στον δρόμο σου” για να διαμαρτυρηθούν κατά της σεξουαλικοποιημένης βίας, όπως η ενοχοποίηση του θύματος [6] και η κουλτούρα βιασμού. [7]
Ο ύμνος προέρχεται από τη χιλιανή φεμινιστική συλλογικότητα Las Tesis. Οι ισπανόφωνοι στίχοι τραγουδήθηκαν σε
πολλές γλώσσες σε διαδηλώσεις για τα δικαιώματα των γυναικών [8] σε όλο τον κόσμο για να διαμαρτυρηθούν κατά της
σεξουαλικοποιημένης βίας και της πατριαρχικής εξουσίας, που καταπιέζει τις γυναίκες.
Η ταϊλανδέζικη εκδοχή μεταφράστηκε από τις Γυναίκες για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία. Αναφέρει ότι “το κράτος, που αγνοεί τη φωνή μας, είναι το κράτος, που μας βιάζει”. Η αστυνομία, ο στρατός, τα δικαστήρια, ολόκληρη η χώρα κι η
μοναρχία κατονομάζονται ως συνυπεύθυνοι για την έμφυλη βία.
Η ταϊλανδέζικη εκδοχή χρησιμοποιεί επίσης εικόνες από το σανσκριτικό έπος Ραμαγιάνα [9], το οποίο είναι εξίσου δημοφιλές στην ταϊλανδέζικη κουλτούρα. Στην ιστορία, ο Ράμα αναγκάζει τη σύζυγό του, Σίτα, να περπατήσει μέσα από τη φωτιά για να αποδείξει την αγνότητά της μετά τη μακρόχρονη φυλάκισή της από τον αντίπαλο του Ράμα, τον Ραβάνα.
[1]Στη διασταύρωση Saladaeng, διαδηλωτές και διαδηλώτριες κάθισαν και έκαναν με τα χέρια τους τον χαιρετισμό των τριών δακτύλων, όπως στους “Αγώνες Πείνας”, ενώ ο εθνικός ύμνος έπαιζε πάνω από τα ηχεία του φορτηγού, που οδηγούσε την πορεία. Φωτογραφία και λεζάντα: Prachatai.
Η πορεία σταμάτησε κάτω από τη στάση Saladaeng του δικτύου Skytrain της Μπανγκόκ, όπου οι διαδηλωτές χρησιμοποίησαν το άρμα, που οδηγούσε την πορεία, ως σκηνή για χορούς και ομιλίες σχετικά με διάφορα κοινωνικά ζητήματα, όπως η νομιμοποίηση της σεξουαλικής εργασίας, το δικαίωμα στην άμβλωση, οι έμφυλες διακρίσεις στα μαθήματα STEM (Επιστήμη, Τεχνολογία, Μηχανική και Μαθηματικά), η σεξουαλικοποιημένη παρενόχληση ακτιβιστ(ρι)ών για τα δικαιώματα των γυναικών [10], η κατάσταση των ΛΟΑΤΚ+ στις μουσουλμανικές κοινότητες, δικαιώματα των εθνοτικών ομάδων και των μεταναστών, καθώς και την πατριαρχική εξουσία της μοναρχίας της Ταϊλάνδης. Υπήρξε επίσης μια παράσταση από μια ομάδα ντραγκ κουίν.
Οι ακτιβιστές/-ριες κατήγγειλαν τη σεξουαλικοποιημένη παρενόχληση και απαίτησαν να εκπροσωπούνται οι γυναίκες και οι ΛΟΑΤΚ+ στις σκηνές διαμαρτυρίας. Ανέφεραν επίσης τα τρία αιτήματα του φιλοδημοκρατικού κινήματος: παραίτηση
του Πραγιούτ, νέο σύνταγμα και μεταρρύθμιση της μοναρχίας.
[1]Ο Sirisak Chaited, ο οποίος αγωνίζεται για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚ+ και των εργαζομένων του σεξ, φόρεσε μια πετσέτα με τις λέξεις “Η σεξουαλική εργασία δεν είναι έγκλημα” κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης, ζητώντας τη νομιμοποίηση της σεξουαλικής εργασίας. Φωτογραφία και λεζάντα: Prachatai.