- Global Voices στα Ελληνικά - https://el.globalvoices.org -

Επιφανής καθηγητής διαπομπεύτηκε για υποστήριξη ρεβιζιονιστικών ιστορικών στοιχείων για τις “γυναίκες αναψυχής” του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου

Κατηγορίες: Ανατολική Ασία, Βόρεια Κορέα, Ιαπωνία, Νότια Κορέα, Ιστορία, Μέσα & δημοσιογραφία, Μέσα των πολιτών, Πόλεμος - Συγκρούσεις, Φύλο & ισότητα
Comfort women caught and interrogated by the US army in Myitkyina

Φωτογραφικό υλικό: “Γυναίκες/κοπέλες αναψυχής απαθανατίζονται από τον στρατό των Η.Π.Α, 14 Αυγούστου 1944, Myitkyina.” Πηγή: Wikimedia Commons [1], κοινόχρηστο υλικό.

Ένας αναγνωρισμένος Αμερικανός καθηγητής στη Νομική Σχολή του Χάρβαρντ καταδικάστηκε εγχώρια, αλλά και διεθνώς, όταν εξέδωσε ένα ακαδημαϊκό έγγραφο υποστηρίζοντας ότι οι ισχυρισμοί σχετικά με Κορεάτισσες, που υποδουλώθηκαν από τις ιαπωνικές στρατιωτικές δυνάμεις ως “γυναίκες αναψυχής” κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι ιστορικά αναληθείς.

Επικριτές του J. Mark Ramseyer [2], καθηγητή Ιαπωνικών Νομικών Σπουδών της έδρας Μιτσούμπισι στη Νομική Σχολή του Χάρβαρντ, υποστηρίζουν πως το έγγραφο αγνοεί βασικές μεθόδους έρευνας, υπάρχουσες ακαδημαϊκές γνώσεις και πρωταρχικές πηγές, ενώ είναι και γεμάτο ανακρίβειες και σκόπιμες παραποιήσεις.

Το έγγραφο του Ramseyer, το οποίο φέρει τον τίτλο “Contracting for sex in the Pacific War” [3] [Σεξουαλικά συμβόλαια στον Πόλεμο του Ειρηνικού], θα δημοσιευθεί τον Μάρτιο του 2021 λόγω κάποιων θεμάτων στην εκτύπωση από το International Review of Law and Economics [4] (IRLE), αλλά υπάρχει διαθέσιμο διαδικτυακά [3] για το ακαδημαϊκό κοινό.

Στο έγγραφο, ο Ramseyer χαρακτηρίζει την οργανωμένη, μεθοδική σεξουαλική δουλεία περίπου 200.000 γυναικών, [5] των αποκαλούμενων “γυναικών αναψυχής” ή ianfu (慰安婦), από τις Αυτοκρατορικές Ιαπωνικές Δυνάμεις κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως νόμιμη, στα πλαίσια συμβολαίου, οικονομική σχέση ανάμεσα σε συναινώντες συμμετέχοντες.

Το έγγραφο του Ramseyer επαναλαμβάνει συνήθη στερεότυπα, [6] που επιστράτευαν ρεβιζιονιστές ιστορικοί, οι οποίοι επιδιώκουν να μετριάσουν η να διαγράψουν εντελώς τη σεξουαλική δουλεία, που διεπράχθη από την Ιαπωνία κατά τον πόλεμο. Τα συμπεράσματά του έρχονται σε αντίθεση με ενδελεχείς, καθιερωμένες ακαδημαϊκές γνώσεις, συμπεριλαμβανομένης μιας εκτενούς έκθεσης των Ηνωμένων Εθνών του 1996 [7] πάνω στο θέμα.

O Ramseyer συνόψισε τα κύρια σημεία του εγγράφου σε μία στήλη, που δημοσιεύθηκε στα τέλη Ιανουαρίου στο Japan Forward [8], μία αγγλόφωνη ιστοσελίδα απόψεων για ομιλητές αγγλικών ως ξένη γλώσσα (EFL), την οποία διαχειρίζεται η Sankei Shimbun, μία ακροδεξιά [9] ιαπωνική καθημερινή εφημερίδα.

Στην στήλη του στο Japan Forward, ο Ramseyer δηλώνει [10]:

…the claims about enslaved Korean comfort women are historically untrue. The Japanese army did not dragoon Korean women to work in its brothels. It did not use Korean women as sex slaves. The claims to the contrary are simply ー factually ー false.

…οι ισχυρισμοί σχετικά με τις υποδουλωμένες Κορεάτισσες γυναίκες αναψυχής είναι ιστορικά αναληθείς. O Iαπωνικός Στρατός δεν εξανάγκαζε Κορεάτισσες να δουλεύουν στα πορνεία του. Δεν χρησιμοποιούσε Κορεάτισσες ως σκλάβες του σεξ. Oι ισχυρισμοί τουναντίον είναι απλώς ー βάσει γεγονότων ー λανθασμένοι.

Στο άρθρο γνώμης του Japan Forward, ο Ramseyer επίσης υποστηρίζει ότι οι Κορεάτισσες (στην πραγματικότητα, γυναίκες από περισσότερες από δέκα υπό κατοχή χώρες [11] της Ασίας στρατολογήθηκαν με τη βία) ανέλαβαν αμοιβαία συναινετική συμβολαιακή συμφωνία με τη διεύθυνση των πορνείων, που προστάτευε τα δικαιώματα και των δύο πλευρών.

Μετά τη δημοσίευση της στήλης του Ramseyer στο Japan Forward στα τέλη Ιανουαρίου, η προσοχή στράφηκε στη διαδικτυακή εκδοχή [3] του άρθρου του στο επιστημονικό περιοδικό IRLE, το οποίο κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2020. Πέραν του ότι έκανε πρωτοσέλιδα στα ΜΜΕ της Κορέας [12], το άρθρο πυροδότησε την καταδίκη [13] από σπουδαστές και προσωπικό του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ [14], στο οποίο εργάζεται ο Ramseyer.

Η Κορεάτικη Ένωση του τμήματος Νομικής του Χάρβαρντ και μία ομάδα φοιτητών εξέδωσαν δήλωση [15] ως απάντηση στο άρθρο του Ramseyer:

Without any convincing evidence, Professor Ramseyer argues that no government “forced women into prostitution,” a contention he also makes in his editorial. Decades’ worth of Korean scholarship, primary sources, and third-party reports challenge this characterization. None are mentioned, cited, or considered in his arguments.

Xωρίς πειστικές αποδείξεις, ο καθηγητής Ramseyer υποστηρίζει πως καμία κυβέρνηση δεν έχει “αναγκάσει γυναίκες να εκπορνευτούν”, έναν ισχυρισμό, που κάνει και στο άρθρο του. Κορεάτικη ακαδημαϊκή γνώση δεκαετιών, πρωταρχικές πηγές και εκθέσεις τρίτων μερών θέτουν υπό αμφισβήτηση αυτόν τον χαρακτηρισμό. Τίποτα από αυτά δεν αναφέρεται, παρατίθεται ή λαμβάνεται υπόψιν στην επιχειρηματολογία του.

Ο Ramseyer κατακρίθηκε επίσης δημόσια από τους συναδέλφους του. Σε συζήτηση [16] στο Twitter, η Jeannie Suk Gersen, μελετήτρια Νομικής [17] και η πρώτη Ασιάτισσα και πρώτη Κορεάτισσα καθηγήτρια, που διδάσκει στη Νομική του Χάρβαρντ, είπε:

Σε κάποια άλλα δημόσια σχόλια, η Gersen αμφισβήτησε [19] την ερμηνεία του Ramseyer σχετικά με το δίκαιο των συμβάσεων, δηλώνοντας [19]: “Κανένα νομικό σύστημα δεν θα αναγνώριζε ή θα εφάρμοζε απλά μία σύμβαση τέτοιας φύσεως”, όπου άνθρωποι, οι οποίοι αναγκάζονταν να κάνουν σεξ εν μέσω ιαπωνικής στρατιωτικής κατοχής σε περίοδο πολέμου, δεν ήταν ελεύθεροι να εξασκήσουν τη δική τους βούληση.

Στο έγγραφο του IRLE, για παράδειγμα, ο Ramseyer υποστηρίζει [20] ότι ένα δεκάχρονο κορίτσι συνήψε συμβόλαιο με πλήρη γνώση του τι εμπεριείχε η σεξουαλική εργασία:

When Osaki turned ten, a recruiter stopped by and offered her 300 yen upfront if she would agree to go abroad. The recruiter did not try to trick her; even at age 10, she knew what the job entailed.

Όταν η Osaki έγινε δέκα, ένας δουλέμπορος σταμάτησε και της πρόσφερε 300 γιεν προκαταβολικά, εάν δεχόταν να πάει στο εξωτερικό. Ο δουλέμπορος δεν προσπάθησε να την ξεγελάσει. Ακόμα και στην ηλικία των 10 ετών, ήξερε τι περιλάμβανε αυτή η δουλειά.

Η κριτική για την ερμηνεία του δικαίου των συμβάσεων του Ramseyer είναι αξιοσημείωτη, καθώς ο Ramseyer, ως καθηγητής της έδρας Μιτσούμπισι στο τμήμα των Ιαπωνικών Νομικών Σπουδών της Νομικής Σχολής του Χάρβαρντ, είναι ευρέως γνωστός ως ειδικός [2] του Ιαπωνικού Δικαίου και Οικονομίας. Παρά την μακρά σύνδεσή [21] του με την Ιαπωνία, το βιογραφικό [22] του Ramseyer δεν δείχνει κάποια προφανή εξειδίκευση στο θέμα της σεξουαλικής υποδούλωσης κατά την περίοδο του πολέμου η στην Ανατολική Ασία.

Παιδί χριστιανών ιεραποστόλων, ο Ramseyer πήγε δημοτικό στην ιαπωνική ύπαιθρο, προτού επιστρέψει στις ΗΠΑ για να φοιτήσει στο κολέγιο. Ενώ τελικά φοίτησε και δίδαξε στα καλύτερα πανεπιστήμια της Ιαπωνίας, αφού ολοκλήρωσε την μεταπτυχιακή διατριβή [23]του πάνω στο εμπόριο της πρώιμης σύγχρονης Ιαπωνίας, το επίκεντρο των μελετών του [22] ήταν πάντα η Νομική και ποτέ η Ιαπωνική ή η Κορεάτικη πολεμική ιστορία.

Όντως, σε μια συνέντευξή του τον Φεβρουάριο, ο Ramseyer παραδέχτηκε [14] ότι ούτε μιλάει ούτε διαβάζει κορεάτικα, το οποίο δείχνει ότι δεν μπορεί, για παράδειγμα, να αξιολογήσει ή ακόμα και να καταλάβει τις καταθέσεις από την Κορέα θυμάτων σεξουαλικής υποδούλωσης:

Asked why he did not cite any Korean sources in the paper, Ramseyer said he is “very upfront” about the fact that he does not read Korean.

Όταν ερωτήθηκε γιατί δεν παράθεσε καμία κορεάτικη πηγή στο έγγραφο, ο Ramseyer είπε ότι είναι “πολύ ειλικρινής” με το γεγονός ότι δεν ξέρει να διαβάζει κορεάτικα.

Ιστορικοί εξοικειωμένοι με την σεξουαλική υποδούλωση κατά την περίοδο πολέμων, που διαπράχθηκε από τις ιαπωνικές ένοπλες δυνάμεις, επίσης παρατηρούν ότι ο Ramseyer έχει υπερασπιστεί επί μακράν ιστορικές ανακρίβειες [24] και ιστορικό ρεβιζιονισμό. Ο Nick Kapur, ιστορικός της σύγχρονης Ιαπωνίας και της Ανατολικής Ασίας, σημειώνει πολλαπλά παραδείγματα [25] στο παρελθόν, όπου ο Ramseyer είχε προωθήσει ρατσιστικές ή αμφισβητούμενες αφηγηματικές γραμμές:

Μία διεθνική ομάδα από πέντε επαγγελματίες ιστορικούς της Ιαπωνίας και της Αυτοκρατορίας της δημοσίευσε ανοιχτή επιστολή, [20] που εστιάζει στην ακαδημαϊκή ακεραιότητα του πρόσφατου άρθρου του Ramseyer στο IRLE.

mbc concerned scholars

Οι οι πέντε ιστορικοί [20] που επανεξέτασαν το IRLE δημοσιογραφικό άρθρο του Ramseyer, σε συνέντευξη που έδωσαν στην Κορεάτικη τηλεόραση. Στιγμιότυπο από το MBC website [29].

Η 33σελιδη επιστολή τους είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερη του οχτασέλιδου άρθρου του Ramseyer στο IRLE και εξετάζει διεξοδικά κάθε πτυχή του άρθρου του Ramseyer, με ιδιαίτερη προσοχή στις πηγές του.

Για να διαβεβαιώσουν ότι οι πηγές του Ramseyer είναι εσφαλμένες, διαστρεβλωμένες και παραποιημένες, οι ιστορικοί αμφισβήτησαν την θεμελιώδη ακαδημαϊκή ακεραιότητα του επιστημονικού του άρθρου και ζήτησαν [20] από το IRLE να το αποσύρει:

Its inaccuracies are more than superficial errors; they completely undermine the article's claims. […] We believe that an article containing this level of academic misconduct should not have passed peer review, or have been published in an academic journal.

Οι ανακρίβειές του ήταν παραπάνω από επιφανειακά λάθη. Υπονομεύουν απόλυτα τους ισχυρισμούς του άρθρου. […] Πιστεύουμε ότι ένα άρθρο, που περιέχει ακαδημαϊκά παραπτώματα αυτού του επιπέδου, δεν θα έπρεπε να έχει περάσει την κριτική από ομοτίμους ή να έχει δημοσιοποιηθεί σε ακαδημαϊκή επιστημονική έκδοση.

Ο Miki Dezaki, κινηματογραφιστής ντοκιμαντέρ, ο οποίος εξερεύνησε [30] τις αντικρουόμενες ιστορικές αφηγήσεις σχετικά με το ζήτημα των “γυναικών αναψυχής” στην ταινία του “Shusenjo [31],” σημειώνει ότι ο Ramseyer όντως έλαβε επιστολή υποστήριξης υπογεγραμμένη από μέχρι στιγμής έξι άτομα, όλα συσχετιζόμενα με ακροδεξιά εθνικιστική ομάδα [32] στην Ιαπωνία:

Σε μια συνέντευξη με το Global Voices, ο Dezaki επίσης σημειώνει ότι σε ένα άλλο ακαδημαϊκό έγγραφο [35], που δυσφημίζει τους ισχυρισμούς για τις “γυναίκες αναψυχής”, ο Ramseyer παραθέτει κάποιον ονόματι “Texas Daddy [36]“, έναν Αμερικάνο συνταξιούχο με δικό του κανάλι στο ΥouTube [37], ο οποίος θεωρείται φερέφωνο [38] Ιαπώνων εθνικιστών.

Ο Dezaki λέει ότι, όπως ο Texas Daddy και άλλοι εκφραστές [39] ιστορικού ρεβιζιονισμού, o Ramseyer επαναλαμβάνει κοινά σημεία συζήτησης:

There are three big Japanese right-wing talking points and Ramseyer has parroted them all. He claims the women were just well paid prostitutes, he claims that Asahi Shimbun’s retraction of a false testimony [40] proves that the comfort women issue is a lie, and he claims, most despicably, that the victims’ testimonies are inconsistent, which suggests that they are lying.

Υπάρχουν τρία μεγάλα σημεία συζήτησης της ιαπωνικής Δεξιάς και ο Ramseyer τα έχει παπαγαλίσει όλα. Ισχυρίζεται ότι οι γυναίκες ήταν απλώς καλοπληρωμένες πόρνες, ισχυρίζεται ότι η η ανάκληση της ψευδούς μαρτυρίας της Asahi Shimbun [40] αποδεικνύει ότι το ζήτημα των γυναικών αναψυχής είναι ένα ψέμα και ισχυρίζεται αισχρότατα ότι οι μαρτυρίες των θυμάτων είναι αντιφατικές, το οποίο υποδηλώνει ότι λένε ψέματα.

Σχετικά με το τι κινητοποιεί τον Ramseyer και τους άλλους, ο Dezaki θεωρεί ότι:

It really boils down to fame, money and staying relevant. That isn’t to say that these people don’t believe in what they are writing or saying, but doing so in the public arena gets them praise, speaking engagements and book deals in Japan.

Ουσιαστικά συνοψίζεται στη φήμη, τα χρήματα και στο να παραμένουν στο προσκήνιο. Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν πιστεύουν όσα γράφουν ή λένε, αλλά κάνοντάς το σε δημόσιο επίπεδο δέχονται επαίνους, προσκλήσεις για ομιλίες και κλείνουν συμφωνίες για βιβλία στην Ιαπωνία.

Ένας επιμελητής για τον ακαδημαϊκό εκδότη πίσω από το IRLE έχει αναφερθεί [41] να λέει ότι το άρθρο “θεωρήθηκε οριστικό”, όμως το IRLE έχει προσθέσει μια έκφραση προβληματισμού [42] στη διαδικτυακή εκδοχή του κειμένου για να πληροφορήσει τους αναγνώστες ότι έχουν ανακύψει προβληματισμοί σχετικά με τα ιστορικά τεκμήρια του άρθρου.

Η έντυπη έκδοση Μαρτίου 2021, στην οποία θα εμφανιστεί το άρθρο, επίσης παρατείνεται προσωρινά, [41] ώστε τα σχόλια του άρθρου να μπορούν να δημοσιευτούν στο ίδιο έντυπο υλικό.